چکیده ماهی هامور معمولی (epinephelus coioides) یوری هالین می باشد و علاوه بر دریا در خوریات و مصب ها نیز دیده می شود لذا می تواند مدل مناسبی برای بررسی تنظیم یونی در ماهیان تلئوست باشد. یکی از اندام های مهم در تنظیم اسمزی ماهیان آبشش می باشد که از طریق سلول های غنی از میتوکندری در تنظیم اسمزی موثر است. هدف از مطالعه جاری، بررسی توانایی تنظیم اسمزی در ماهی هامور و نیز بررسی تغییرات مورفولوژیک و فراساختاری سلول های کلراید در این ماهی می باشد. ماهیان بطور مستقیم از آب با شوری ppt40 که بعنوان تیمار کنترل در نظر گرفته شد به تیمارهای ppt10، ppt20 و ppt60 منتقل شدند. در دوره سازگاری دو ماهه تغییرات بافتی آبشش به روش های بافت شناسی کلاسیک و بافت شناسی با استفاده از تصاویر (tem) مطالعه شد. در بافت شناسی کلاسیک تغییر در تعداد و اندازه و نیز پراکنش سلول های کلراید در بین تیمارهای مختلف بررسی گردید که تغییرات چشمگیری در بین شوری های مختلف طی دوره دو ماهه مشاهده شد. در مشاهدات (tem) در پایان دوره، تفاوت تعداد میتوکندری ها در بین تیمارهای مختلف بررسی شد که نشان از اختلاف زیادی بین تیمارها بود. برای ماهیان منتقل شده از آب ppt40 به آب های لب شور (ppt10 و ppt20) از ساعت دوازده بعد از انتقال تا پایان دوره سازشی، کمیت داده ها، بطور معنی داری، تعداد کمتری از سلول های کلراید را (5% > p)، نسبت به شوری کنترل و ppt60 نشان دادند. در تیمارهای ppt10 و ppt20 تعداد سلول های کلراید در طی دوره سازگاری از روز سوم بعد از انتقال تا پایان دوره ثابت بود. از هفته دوم بعد از انتقال تا پایان دوره تعداد سلول های کلراید در تیمار ppt60 بیشتر از تیمار کنترل بود. در تمام دوره سازگاری تعداد سلول کلراید در شوری ppt60 ثابت بود. بعد از انتقال ماهیان از آب ppt40 به آبهای لب شور اندازه سلول های کلراید در تیمارهای ppt10 و ppt20 از روز اول بعد از انتقال تا پایان دوره کمتر از تیمارهای کنترل و ppt60 بود. تا قبل از روز هفتم اندازه سلول های کلراید در تیمارهای ppt40 و ppt60 اختلافی نداشتند ولی از روز هفتم تا پایان دوره اندازه سلول های کلراید در شوری ppt60 بیشتر از تیمار کنترل بود. از هفته دوم بعد از انتقال تا پایان دوره اندازه سلول های کلراید در بین تمامی شوری ها اختلاف چشمگیری داشت. داده های بدست آمده از مشاهدات (tem) بیان می دارد که بیشترین تعداد میتوکندری در سلول کلراید در تیمار ppt60 و کمترین تعداد آن در تیمار ppt10 مشاهده شد. در مطالعه بافت شناسی کلاسیک سلول های کلراید در ناحیه قاعده لاملایی و در فضای بین دو لاملا در ناحیه فیلامنتی بودند، تعداد و اندازه این سلول ها با افزایش شوری افزایش شدیدی را نشان دادند و البته در شوری های کمتر از شوری کنترل ما شاهد روند سریع کاهشی در تعداد و اندازه یونوسیت ها بودیم که با افزایش زمان به روند ثابتی میل می کنند. در بررسی فراساختاری سلول های غنی از میتوکندری با افزایش شوری تغییرات شدیدی در کمپلکس های سلولی و میتوکندری ها در فضای سیتوپلاسمی مشاهده شد. بعلاوه در ایمونوفلئورسانس که فقط در پایان دوره انجام شد نتایج مشابهی با مشاهدات کلاسیک حاصل شد. کلمات کلیدی: بچه ماهی هامور، آبشش، سلول کلراید، یوری هالین

در تحقیق حاضر کارایی لتروزول به عنوان یک ماده غیراستروئیدی بازدارنده آروماتاز و هورمون استروئیدی 17?- متیل تستوسترون در فرآیند نرسازی ماهی جنگجوی سیامی ( betta splendes ) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور دو آزمایش طراحی شد که در آزمایش اول، لاروهای ماهی جنگجوی سیامی در روزهای 2، 10، 20، 30 و 40 پس از جذب کیسه زرده در محلول های حاوی لتروزول ( 500، 1000 و 1500 میکروگرم بر لیتر) و در هر بار به مدت 8 ساعت غوطه ور گردیدند و سپس به مدت 3 ماه پرورش داده شدند. در این آزمایش درصد نرسازی ماهی جنگجوی سیامی در تیمارهای 1000 و 1500 میکروگرم بر لیتر، %100 و در تیمار 500 میکروگرم بر لیتر %1/87 بود که همگی نسبت به تیمار شاهد ( %33/45 ) از اختلاف معنی داری در تغییر نسبت جنسی برخوردار بودند. اما هیچگونه اختلاف معنی داری از لحاظ وزن نهایی و طول استاندارد ماهی های تحت تیمارهای لتروزول و تیمار شاهد مشاهده نشد. در آزمایش دوم، تیمار با هورمون 17-? متیل تستوسترون ( 500، 700 و900 میکروگرم بر لیتر) در روزهای دوم، پنجم و هشتم پس از جذب کیسه زرده و در هر بار به مدت 3 ساعت انجام شد. درصد نرسازی در تیمارهای500 ، 700 و 900 میکروگرم بر لیتر به ترتیب 78، 33/90 و 66/99 درصد بود که از اختلاف معنی داری در تغییر نسبت جنسی نسبت تیمار شاهد برخوردار بودند. درصد تلفات، کاهش رشد وزنی و طولی در تیمارهای 700 و 900 میکروگرم بر لیتر نسبت به تیمار شاهد دارای اختلاف معنی داری بود، اما در تیمار 500 میکروگرم بر لیتر چنین اختلافاتی مشاهده نشد. بنابراین از این تحقیق می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که داروی لتروزول نسبت به هورمون 17-? متیل تستوسترون از کارایی بالاتری در نرسازی ماهی جنگجوی سیامی برخوردار بوده است.

در این تحقیق اثر عصاره ی گیاه سیر و 17 بتااسترادیول بر ساختار گنادی ماهی ماده ی نابالغ گورامی سه خال trichogaster trichopterus) ) بررسی و مقایسه شد. مراحل انجام کار بدین صورت بود که 24 ساعت قبل از ورود ماهیان به منظور آماده سازی محیط ، آکواریوم ها آبگیری و کلرزدایی شده و هم چنین سطح اکسیژن و دمای آب آن ها کنترل شد. سپس ماهیان ماده ی نابالغ گورامی با میانگین وزنی 5/2- 5/1 گرم ، در آکواریوم ها رها سازی شده و به آن ها مهلت داده شد تا با محیط سازگار شوند. آداپته شدن ماهی ها با محیط 48 ساعت به طول انجامید. پس از اندازه گیری طول و وزن ، ماهیان در 10 گروه که شامل 4 گروه تیمار برای سیر (دوزهای 10-20-30-50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن ماهی) ، 4 گروه تیمار برای 17 بتااسترادیول (دوزهای 10-20-30-50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن ماهی) و دو گروه شاهد (کنترل 1 دریافت کننده ی 20 میکرولیتر اتانول و کنترل 2 بدون تزریق) بودند تقسیم بندی شدند. تزریقات به مدت 20 روز به صورت یک روز در میان و هر بار به میزان 20 میکرو لیتر به گروه های مربوطه انجام شد. در پایان آزمایشات ، پس از سه روز طول و وزن ماهیان اندازه گیری شده و جهت تشریح با ماده ی pi222 بیهوش شدند. سپس بافت تخمدان آنها خارج گردید و پس از تهیه ی برش بافتی تحت مطالعات بافت شناسی قرار گرفتند. بررسی حاصل از مقایسه ی درصد شاخص گنادی تیمارهای سیر و 17 بتااسترادیول با گروه کنترل حاکی از تأثیر مثبت آن ها بر رشد و رسیدگی اووسیت ها بود

در این تحقیق اثر عصاره ی تخم گیاه آفتابگردان (helianthus annus) به عنوان یک فیتواستروژن و 17 بتااسترادیول بر رشد و رسیدگی اووسیت ها در ماهی ماده ی نابالغ مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور پس از کلرزدایی آب آکواریوم ها ماهیان ماده ی نابالغ گورامی سه خال با میانگین وزنی 5/2-5/1 گرم در 10 گروه شامل 4 گروه تیمار برای تخم آفتابگردان (دوزهای 10-20-30-50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن ماهی) ، 4 گروه تیمار برای 17 بتااسترادیول (دوزهای 10-20-30-50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن ماهی) و دو گروه شاهد (کنترل 1 دریافت کننده ی 20 میکرولیتر اتانول و کنترل 2 بدون تزریق) در محیط رها شدند. آداپته شدن ماهی ها با محیط 48 ساعت به طول انجامید. طول و وزن ماهیان قبل از شروع آزمایشات و بعد از اتمام آن اندازه گیری شد. تزریقات به مدت 20 روز به صورت یک روز در میان انجام شد.در روز بیستم پس از پایان آزمایشات ماهی ها با ماده ی pi222 بیهوش و تشریح شده ، بافت تخمدان آنها خارج و توزین گردید. سپس ساختار بافت شناسی تخمدان و میانگین درصد شاخص گنادی ماهیان تحت تیمار با گروه کنترل مقایسه گردید. بررسی حاصل از مقایسه ی درصد شاخص گنادی تیمارهای تخم آفتابگردان و ( ) با گروه های کنترل نشان دهنده ی اثر مثبت آفتابگردان و 17 بتااسترادیول ( ) بر تخمدان و رسیدگی اووسیت ها بود.

عصاره بابونه منبع غنی از فیتو استروژن ها است ،این ترکیبات خواص آنتی اکسیدانی ،ضد سرطان و استروژنیک دارند. در این تحقیق اثر عصاره بابونه و 17بتا استرادیول (e2 ) بر رشد ورسیدگی اووسیت ها، در ماهی گورامی ماده نابالغ بررسی گردید. بدین منظور 100 قطعه ماهی ماده نابالغ گورامی با میانگین وزن 3-2 گرم در 10 گروه تیماری مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمار ها در قالب طرح آزمون کاملا تصادفی و با دوز های مختلف گیاه بابونه (10-20-30-50 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن ماهی ) و 4تیمار برای 17بتا استرادیول) (e2 (دوزهای50،30،20،10 میلی گرم بر کیلوگرم ) به همراه گروه شاهد ( بدون تزریق) و گروه کنترل اتانولی ( تزریق حلال ) و با 3 تکرار، تحت آزمایش قرار گرفتند. مراحل آداپتاسیون ماهی ها به مدت 3 روز به طول انجامید.تزریق عصاره به مدت 20 روز، در 10 نوبت به صورت یک روز در میان صورت پذیرفت. سه روز پس از پایان آزمایش ماهیان در هر تیمار بیهوش و پس از توزین و سنجش وزن تخمدان وکبد، مراحل پاساژ بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین –ائوزین جهت مطالعات هیستولوژیک انجام شد. در نهایت ساختار بافت شناسی تخمدان وکبد میانگین در صد شاخص گنادی و کبدی ماهیان تحت تیمار با گروه کنترل مقایسه گردید. بررسی نتایج حاصل از میانگین درصد شاخص گنادی و کبدی، اختلاف معناداری بین گروه شاهد و گروه کنترل اتانولی نشان نداد (p>0.05). بررسی ها نشان داد که میانگین درصد شاخص گنادی وکبدی،با افزایش دوز عصاره بابونه همانند17بتا استرادیول (e2 ) ،سیر صعودی داشته است که این امر در تیمار چهارم (دوز mg/kg50) به شکل بارزتری خود را نشان داد. همچنین تفاوت بین قطر اووسیت ها با افزایش دوز عصاره بابونه و17بتا استرادیول (e2 ) مشاهده گردید ودر مقایسه با گروه شاهد اختلاف آن معنی دار بود است (p<0.05). نتایج بافتی نشان داد که افزایش دوز عصاره بابونه همانند 17بتا استرادیول (e2 ) موجب تسریع رسیدگی اووسیت ها در ماهی گورامی سه خال می گردد. نتایج به دست آمده در (e2 ) در مقایسه با بابونه به شکل بارزتری خود را نشان داد.

مطالعات نشان می دهد که فیتواستروژن موجود در زیره سبز بر بافت تخمدان تأثیرگذار است. فیتواستروژن ها خواص آنتی اکسیدانی، ضد سرطانی و استروژنیک دارند. هدف این مطالعه بررسی اثرات عصاره ی گیاه زیره سبز و 17- بتا استرادیول (e2) بر بافت تخمدان و کبد در ماهی ماده گورامی سه خال نابالغ بود. جهت این مطالعه، 100 قطعه ماهی با میانگین وزنی 3-2 گرم در 10 گروه شامل 4 گروه تیمار برای عصاره زیره سبز (دوزهای 50،30،20،10 میلی گرم بر کیلوگرم)، 4 گروه تیمار برای 17- بتا استرادیول (دوزهای50،30،20،10 میلی گرم بر کیلوگرم) و دو گروه کنترل شامل (1- شاهد 2-کنترل متانولی) به طور یک روز در میان و با سه بار تکرار تحت تزریق عضلانی قرار گرفت. در روز بیستم ماهی ها بیهوش و بافت تخمدان و کبد آن ها خارج و توزین گردید. سپس پاساژ بافت و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین ائوزین انجام شد و ساختار بافت شناسی تخمدان و کبد بررسی شد. نتایج بافتی حاکی از تأثیر مثبت 17- بتا استرادیول (e2) بر وزن تخمدان و کبد در مقایسه با گروه کنترل، تأثیر منفی زیره سبزبروزن تخمدان و کبد در مقایسه با گروه کنترل بود. از نظر gsi و hsi اختلاف معناداری در گروه کنترل متانولی و شاهد مشاهده نشد (p>0.05). وزن تخمدان در تیمار زیره سبز به طور معنی داری کاهش یافت (p<0.05). در صورتی که کاهش وزن کبد در این تیمار معنی دار نبود همچنین مطالعات بافت شناسی حاکی از تغییرات بافت شناسی در بافت کبد و تخمدان بود. در بررسی قطر تخمک ها نیز اختلاف معناداری بین گروه های تیماری 17- بتا استرادیول (e2)در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (p<0.01). همین طور افزایش دوز زیره سبز منجر به کاهش قطر تخمک ها شد که این تغییر در مقایسه با گروه کنترل معنی دار نبود (p>0.05).

در این تحقیق اثرات هیستولوژیکی عصاره ی چای سبز و 17 بتا استرادیول بر بافت تخمدان و کبد ماهی گورامی سه خال به عنوان یک مدل اندوکراینی بررسی گردید . بدین منظور شرایط مناسب جهت رها سازی ماهیان در آکواریوم که شامل کلرزدایی آب است ، فراهم گردید . به علاوه فاکتورهای فیزیکو شیمیایی آب مانند ph؛ درجه حرارت و قلیائیت اندازه گیری شد . آزمایشات در 10 گروه (2 گروه تحت کنترل و 8 گروه تحت تیمار) که هر گروه شامل 10 قطعه ماهی نابالغ با میانگین وزنی 5/2-2 گرم بود ، انجام شد و دوزهای مختلف از عصاره ی چای سبز و 17 بتا استرادیول (10 ، 20 ، 30 ، 50 ) میلی گرم بر کیلوگرم به صورت عضلانی و به مقدار ml 02/0 در هر نوبت تزریق شد. تزریقات به مدت 20 روز و یک روز درمیان ادامه داشت . پس از انجام مراحل تزریق ، ماهیان را بی هوش کرده ، اندازه گیری طول و وزن انجام شد . پس از تشریح ماهیان ، بافت کبد و تخمدان توزین گردید . پس از فیکس کردن بافت ها در فرمالین 10% مراحل پاساژ بافت صورت پذیرفت و مقاطع بافتی با ضخامت 7-5 میکرون تهیه و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین – ائورین (h&e) انجام گرفت . سپس میانگین درصد شاخص گنادی ، میانگین قطر بزرگ و کوچک تخمک های بالغ و نابالغ تخمدان ، درصد شاخص کبدی و ساختار بافت شناسی کبد و تخمدان ماهیان تحت تیمار با گروه شاهد مقایسه گردید . بررسی نتایج حاصل از مقایسه ی موارد ذکر شده بین تیمارهای مختلف از نظر فاز تکاملی غالب اووسیت ها در هر گروه نشان داد که دوزهای 10 ، 20 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی چای سبز مانند هورمون 17 بتا استرادیول می تواند سبب تسریع بلوغ نهایی در ماهی گورامی سه خال شود اما دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم اثر آنتا گونیستی یا سمیت ایجاد کرده و اثر عکس مشاهده شد. محاسبه ی شاخص های گنادوسوماتیک در تیمارهای مختلف نشان داد که تجویز عصاره ی چای سبز تا مقدار 30 میلی گرم بر کیلو گرم سبب افزایش شاخص گنادوسوماتیک تا 9/1 درصد و تسریع در بلوغ اووسیت ها شد اما مقدار 50 میلی گرم بر کیلوگرم اثرات عکس ایجاد کرد به طوری که 95/0 درصد این شاخص کاهش یافت و اختلاف معنی داری با گروه کنترل داشت. (p<0.01) محاسبه ی قطر تخمک ها در تیمار های مختلف نشان داد که تجویز عصاره ی چای سبز تا دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم سبب افزایش قطر تخمک ها تا میزان 59/62 میکرو متر شدو اختلاف معنی داری با گروه کنترل ایجاد نمود. (p<0.01 ) اما در دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم در قطر تخمک ها اختلاف معنی داری نسبت به گروه کنترل ایجاد نشد (p>0.01). مقایسه ی شاخص رشد کبدی در تیمار های مختلف نشان داد که تجویز عصاره ی چای سبز سبب ایجاد یک روند صعودی در شاخص هپاتوسوماتیک می شود.به طوری که این شاخص در دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم تا میزان 07/2 درصد نسبت به گروه کنترل افزایش یافت و اختلاف معنی داری با گروه کنترل ایجاد نمود (p<0.01).

خارمریم با نام علمی (silybum marianum) نام گیاهی دارویی از خانواده گل ستاره ای هاست که حاوی ماده ای به نام گلوتاتیون می باشد. این ماده نقش عمده ای در سم زدایی کبد ایفا می کند(41). عصاره این گیاه باعث کاهش سیتوکروم میکروزومال انسانی p450 می شود. چای تُرش یا چای قرمز از کاسبرگ گیاه( hibiscus sabdariffa) تهیه میشود. در این تحقیق به مقایسه اثرات محافظتی و نیز اثرات درمانی گیاه چای ترش و گیاه خار مریم به عنوان عوامل آنتی اکسیدان قوی بر روی کبد بچه ماهی کپور با نام علمی cyprinus carpio) ) با سمیت کبدی القا شده توسط تتراکلریدکربن پرداخته شد که به صورت invivo انجام گرفت. ماهیان با میانگین وزن 8±40 گرم رهاسازی شدند ، فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب نظیر ph ، درجه حرارت، سختی آب و do قبل از آزمایش ودرطی آن اندازه گیری شد. آزمایشات در 9 گروه (3 گروه کنترل و 6 گروه تیمار) وهرگروه شامل 15 قطعه ماهی ،انجام گرفت. در 2گروه تیماراول اثرات درمانی چای ترش(با دوزهای 50 و100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن ماهی) برروی کبد سمی شده ماهی کپور بررسی شد. در 2 گروه دیگر، اثرات محافظتی چای ترش(با همان دوزهای فوق) بر روی کبد ماهی کپورمطالعه گردید. در گروه تیمار 5 ، اثرات محافظتی عصاره خارمریم با دوز100 میلی گرم برکیلوگرم وزن ماهی ودر آخرین گروه تیماراثرات درمانی این گیاه با همین دوز بر روی سمیت کبدی بررسی شد. درگروه کنترل اول اثرروغن زیتون ودرگروه کنترل دوم اثرتتراکلریدکربن رقیق شده با روغن زیتون برسمیت کبد ماهی بررسی شد. گروه کنترل سوم جهت بررسی های مقایسه ای بصورت دست نخورده باقی ماند. یک روز پس از آخرین تزریقات ماهیان با pi222 بی هوش شدند، بیومتری ماهیان انجام شد و بافت کبدی ماهیان جهت تعیین وزن کبد و نیز تعیین مقدار آنزیم های آمینوترانسفراز کبدی آماده شد. سپس با نرم افزار spssماهیان در گروه های کنترل و تیمار از نظر بیومتریشان و همچنین وزن کبد و مقدار آنزیم های کبدی با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج حاصل از اندازه گیری آنزیم های آمینوترانسفراز کبدی نشان دهنده کاهش بیشتر این آنزیمها در تیمار تحت درمان با خار مریم نسبت به تیمار تحت درمان با چای ترش می باشد(05/0? p). همچنین نتایج نشان داد که اثر درمانی هر دو گیاه نسبت به اثر محافظتیشان بیشتر بود و اثر درمانی گیاه خار مریم تا حدی است که اختلاف معنی داری بین تیمار تحت درمان با گیاه خار مریم و کنترل دست نخورده وجود نداشت(05/0? p) . همچنین با افزایش دوز تزریقی چای ترش در تیمارهایی که قبلا در آنها بوسیله تتراکلریدکربن سمیت کبدی القا شده بود هم اثر درمانی و هم اثر محافظتی افزایش یافت(05/0?p) . نتایج بافت شناسی کبد نشان دهنده ضایعات هیستوپاتولوژیک کمتر در تیمار تحت درمان با خار مریم نسبت به تیمار تحت درمان با چای ترش بود که ضایعات هیستوپاتولوژیک هر دوی این تیمارها نسبت به کنترلی که به آن تنها تتراکلریدکربن تزریق شده بود کمتر بود که این نشان دهنده اثر درمانی بیشتر گیاه خارمریم می باشد همچنین ضایعات هیستوپاتولوژیک در هر دو گیاه در شرایطی که بصورت محافظتی استفاده شده اند نسبت به شرایطی که بصورت درمانی استفاده شده اند بیشتر است که نشان دهنده اثر درمانی بهتر گیاهان بر روی هپاتوسیت ها نسبت به اثر حفاظتیشان می باشد .

آزمایشات در 8 گروه که هر گروه شامل 12 قطعه ماهی با میانگین وزنی 5/ 0±8 گرم بود انجام شد . در گروه کنترل 1 ، 5 میلی گرم بر کیلوگرم متانول تزریق شد . در گروه کنترل 2،استامینوفن 500 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شد.ودر 4 گروه دیگر ترکیب استامینوفن و عصاره تام متانولی ریشه w.somnifera با 4 دوز (200،100، 50 ،25)میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شد . در گروه تیمار 5 استامینوفن با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم و سیلی مارین با دوز 25 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق شد. تزریق هابه صورت عضلانی و به مقدار ml 02/0 و به مدت 7 روز ادامه داشت . پس از انجام مراحل تزریق ، ماهیان را بیهوش کرده ، اندازه گیری طول و وزن انجام شد . پس از تشریح ماهیان ، بافت کبد توزین گردید . پس از فیکس کردن بافت ها در فرمالین 10% مراحل پاساژ بافت صورت پذیرفت و مقاطع بافتی با ضخامت 7-5 میکرون تهیه و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین – ائورین (h&e) ، تری کروم ماسون و پاس انجام گرفت . سپس درصد شاخص کبدی و ساختار بافت شناسی کبد ماهی های تحت تیمار با گروه کنترل مقایسه گردید . بررسی نتایج حاصل از مقایسه ی موارد ذکر شده بین تیمارهای مختلف از نظر ساختار بافت کبد در هر گروه نشان داد که دوزهای 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی w.somnifera مانند سیلی مارین می تواند سبب حفاظت کبدی در مسمومیت با استامینوفن شود اما دوز 25و50 میلی گرم بر کیلوگرم اثر محافظتی چشمگیری ایجاد نکرده اند.

با توجه به فراوانی گیاهان و آماده سازی راحت و ارزان آنها به عنوان دارو و عوارض جانبی محدود شان ,استفاده از آنها به عنوان ماده موثره دارو در درمان بسیاری از بیماری ها انتخاب مناسبی است.ناباروری از اختلالات مهم و شایع بشر امروز است لذا در این تحقیق به مقایسه اثرات باروری عصاره ی گیاهان فیتواستروژنی چون دانه ی کدوتنبل,دانه ی کتان,دانه ی خار مریم ومیوه پنج انگشت با 17 بتا استرادیول بر ساختار هیستولوژیکی بافت تخمدان ماهی گورامی سه خال نابالغ پرداختیم. بدین منظور220 قطعه ماهی ماده نابالغ با میانگین وزن 2-1.5 گرم را در 22 گروه تیمار مورد ارزیابی قرار داده شد(2گروه کنترل,20گروه تیمار)پس از کلرزایی و رها ساختن ماهیان در آب و سازگار شدن آنها با محیط به مدت 1 هفته انجام شدعصاره گیاهان با دوزهای10-20-30-50 به ازای وزن بدن ماهی بصورت عضلانی تزریق شد.20 روز پس از پایان آزمایش ماهیان تشریح و بافت تخمدان آنها خارج و توزین گردید.در نهایت ساختار بافت شناسی تخمدان و میانگین درصد شاخص گنادی ماهیان تحت تیمار با هم مورد مقایسه قرار گرفت و با استفاده از بسته نرم افزاریspssزمون anova بافت تخمدان تیمارهای مختلف هورمونی با هم مورد مقایسه قرار گرفت. . بررسی نتایج حاصل نشان می دهد با افزایش دوز تا دوز mg/kg50 تیمار e2 در صفت قطر تخمک با تیمارهای عصاره کتان,پنج انگشت,کدوتنبل اختلاف معنی داری داشته است.p<0.05) ), در صفت وزن با تیمارهای عصاره پنج انگشت اختلاف معناداری داشته است .( p<0.05)در صفت gsiنیز به جز تیمارهای عصاره سیلی مارین سایر تیمارها اختلاف معنی داری با e2 داشته است. p<0.05)) در میانگین درصد رشد اووسیت ها هم تیمارهای عصاره سیلی مارین بیشترین نزدیکی را با تیمار های e2 داشته است.در نهایت نتیجه اینکه عصاره گیاه سیلی مارین بیشترین اثر را بر روی باروری بر ماهی گورامی سه خال نابالغ داشته است.

مرزنجوش گیاهی از خانواده ی نعنابوده و به عنوان تسکین دهنده مشکلات قاعدگی مصرف سنتی دارد. مطالعه حاضر به مقایسه ی اثرات محرک گنادوتروپین((lhrh-a2)، هفده بتااسترادیول وعصاره ی هیدروالکلی سر شاخه ی هوایی مرزنجوش بر بافت تخمدان ماهی گورامی سه خال نابالغ پرداخته است. بدین منظور،بعد از کلرزدایی آب اکواریوم 150 ماهی گورامی سه خال با میانگین وزنی 1±1/2 گرم و میانگین طولی 1±1/5 سانتی متر در محیط رها شدند تا با محیط سازگار گردند.سپس نمونه هابا 10 ماهی در هر گروه به12 گروه تجربی، نرمال سالین، دارونما، اتانولی پراکنده شدند. در 12گروه تجربی، ماهیان در معرض 4 دوز از مرزنجوش و 17 بتا استرادیول(10، 20، 30 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن ماهی) و 4 دوز از محرک گنادوتروپین (001/0، 002/0، 003/0 و 005/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن ماهی) قرار گرفتند. تزریقات به صورت im، یک روز درمیان و در 7 دوز انجام گرفت.بعد از پایان تزریقات، ماهیان هر تیماربیهوش و پس از سنجش طول و وزن،مراحل پاساژ بافتی و تهیه ی گرید جهت مطالعات هیستولوژیکی و فراساختاری انجام شد. در نهایت ساختار بافت شناسی و فراساختاری تخمدان، فراساختار هیپوفیز قدامی و میانگین درصد شاخص گنادی در سه نوع تیمار، اندازه گیری و با تیمار کنترل مقایسه شد.نتایج حاصل از بررسی های آماری میانگین شاخص گنادها در سه تیمار کنترل، اختلاف معناداری نشان نداد (p?0.05). بررسی ها نشان داد که میانگین درصد شاخص گنادی با افزایش دوز عصاره ی مرزنجوش سیر صعودی داشته و این امر در تیمار 50 میلی گرم بر کیلوگرم مرزنجوش به طور بارزتری مشخص است.هم چنین درنتایج میانگین درصد شاخص گنادوسوماتیکدر ماهی گورامی سه خال نشان داده شد که در دوز50میلی گرم بر کیلوگرم مرزنجوش بعد از 17بتا استرادیول سبب تسریع در رسیدگی اووسیت ها می گردد. در واقع میانگین درصد شاخص گنادوسوماتیک درتیمارمرزنجوش از lhrh-a2بیشتر بوده است (p?0.05). نتایج بدست آمده از قطر اووسیت ها و فراساختار تخمدان نیز تاییدی بر شاخص گنادوسوماتیک بود. علاوه بر این مطالعات و نتایج حاصل از فراساختار هیپوفیز قدامی مرزنجوش در دوز50 میلی گرم بر کیلوگرم نشان داد که این گیاه می تواند سبب تحریک سلول های گنادوتروپ شود.

در این تحقیق اثرات 17- آلفا متیل تستوسترون و عصاره گیاه خولنجان بر سیستم تولید مثلی و سیستم آدرنال ( هورمون کورتیزول ) در ماهی مولی بالغ نر بررسی شد. بدین منظور ، پس از کلر زدایی آب آکواریوم ها ، 100 قطعه ماهی نر بالغ مولی با میانگین وزنی 3 ±1گرم در آکواریوم رها شد . آداپته کردن ماهی به مدت 48 ساعت انجام شد . سپس فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب مثل دما ، ph، سختی آب و فشار اکسیژن محاسبه شد . آزمایش در 10 گروه انجام شد . ( 2 گروه کنترل و 8 گروه تیمار) هر گروه شامل 10 قطعه ماهی نر و بالغ بود . دوزهای مختلف عصاره خولنجان و 17- آلفا متیل تستوسترون به مقدار 0/02 میلی لیتر در هر نوبت تزریق شد و ماهیان تیمار خولنجان ، عصاره گیاه با دوزهای 10، 20 ، 30 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم و ماهیان تیمار 17- آلفا متیل تستوسترون با دوزهای 1 ، 5، 10و 20 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند . تزریق بصورت داخل عضله ای در عضله زیرباله پشتی ، بصورت 1 روز در میان و به مدت 20 روز انجام شد . سپس ماهی ها کشته شدند . بافت بیضه آن ها جدا و در فرمالین 10 درصد فیکس شد . آزمایشات بیومتری ماهی ها شامل اندازه گیری طول و وزن انجام شد . سپس مقایسه هیستولوژیکی بیضه تیمارها با گروه های کنترل انجام شد . نتایج نشان داد که شاخص گنادو سوماتیک در دو دوز 30 و 50 میلی گرم از گیاه خولنجان افزایش یافت . بررسی نتایج حاکی از آن است که عصاره گیاه خولنجان در کلیه تیمارها مانند 17- آلفا متیل تستوسترون باعث افزایش بلوغ اسپرم و بلوغ نهایی ماهی شد .

اثر عصاره جلبک بروی سمیت ناشی از تتراکارید کربن روی کبد ماهی بررسی شد که نشان دهنده تاثیر مثبت عصاره روی بافت کبد بود در این مطالعه تاثیر تتراکلرید کربن روی بافت انزیم کبد بصورت افزایش انزیمهای کبدی و تغییر در پروفایل لیپیدی بود و نیز دژنراسیون بافت کبد بود که عصاره این جلبک توانست میزان پروفایل لیپیدی را بهبود بخشیده و کاهش دژنراسیون بافت کبد را ایجاد نماید که این تغییرات وابسته به دوز بوده و در 0.05>p بهترین پاسخ مشاهده شد

این مطالعه به بررسی اثر پروتکتیو جلبک سارگازوم سیلیفوریوم بر روی کبد و آنزیم های کبدی در برابر سمیت ناشی از استامینوفن در ماهی گلد فیش پرداخت . پس از بررسی های آماری و مقایسه گروههای درمانی با گروههای کنترل نتایج حاکی از این است که در گروه هایی که سارگازوم را با دوز بالا دریافت کرده بودند اثر سمیت کبدی کمتری درکبد ماهیها مشاهده شد. اما در گروه هایی که دوز پایین از سارگازوم دریافت کرده بودنر سمیت کبدی مشاهده شد. بررسی هیستولوژیکی کبد تیمارها ، نشاندهنده اثر درمانی عصاره جلبک سارگازوم سیلیفوریوم بود، این اثر با کاهش التهاب بافت کبد و کاهش سلولهای چربی نسبت به گروه کنترل استامینوفن همراه بود . که با مشاهده بافتهای کبد ماهیان و مقایسه با گروه های درمانی نتایج ذکر شده مشود بود.

تیلاپیا یکی از پر مصرف ترین ماهی های جهان است و به همین دلیل کشورهای پرورش دهنده و میزان تولید آن با سرعت بسیار زیادی رو به افزایش است. بیولوژی تولید مثل گونه oreochromis niloticus دارای برخی ویژگی های منفی مانند هماوری پایین و تخم ریزی غیر همزمان است. یکی از مشکلات و چالش ها در کارگاه های تکثیر تیلاپیا نیز همین عدم همزمانی در رسیدگی جنسی و تخمریزی مولدین ماده می باشد. در این تحقیق اثر تحریکی یک آنالوگ lhrh به تنهایی و نیز همراه با دو آنتاگونیست دوپامینی نسل سوم به نام olanzapine و clozapine که به ترتیب محدودکننده عملکرد رسپتورهای دوپامینی d2 و d4 می باشند بر همزمانی و افزایش راندمان تکثیر ماهی تیلاپیای نیل مورد بررسی قرار گرفته و با یک آنتاگونیست شناخته شده عمومی (دامپریدون) مقایسه گردید. نتایج تحقیق حاکی از بهبود راندمان تولید مثلی تیلاپیا در شاخص های کیفی و کمی مورد بررسی تحت تأثیر آنتاگونیستهای دوپامینی بود که در بسیاری از موارد اختلاف معنی داری با تیمار انفرادی lhrh داشت (p?0.05). با در نظر گرفتن مجموع شاخص های تکثیر، سرولوژیک و هیستولوژیک تیمارهای آزمایش در وهله اول وجود ممانعت دوپامینرژیک در ماهی تیلاپیای نیل به وضوح اثبات می گردد. همچنین تسریع و همزمان سازی تخم ریزی در تیمارهای دریافت کننده آنتاگونیست دوپامین به خوبی مشاهده شد که البته این نتیجه بسته به نوع و دوز دارو متفاوت بود. همچنین با مقایسه تیمار دریافت کننده دامپریدون و تیمارهای دریافت کننده آنتاگونیست های نسل سوم مشخص می گردد که اولانزاپین به عنوان یک آنتاگونیست نسل سوم که به طور اختصاصی رسپتورهای دوپامینی خاصی را بلاک می کنند کارایی بیشتری نسبت به دامپریدون به عنوان یک آنتاگونیست نسل دومی دارد که به طور عمومی همه رسپتورها را درگیر می کند. همچنین در مقام مقایسه دو آنتاگونیست اولانزاپین و کلوزاپین به عنوان آنتاگونیست های اختصاصی رسپتورهای دوپامینی d2 و d4، تیمارهای دریافت کننده اولانزاپین نتایج بهتری داشتند بنابراین می توان گفت که رسپتور d2 دوپامین نقش بیشتری در ممانعت از ترشح گنادوتروپین و به تبع آن نمو گنادی دارد و بلاک کردن این رسپتور نتایج بهتری را نسبت به رسپتور d4 دارد که احتمالا تأثیر کمتری در ممانعت از تولید مثل دارند.

چکیده ندارد.

در این مطالعه چرخه تولید مثلی ماهی شوورت sillago sihama یکی از گونه های با تولید مثل تک جنسی و با زیستگاه کرانه ای و از جمله گونه های خوراکی جنوب کشور از مرداد ماه 1376 لغایت اواخر شهریور 1377 مورد ارزیابی قرار گرفت . ماهیان هر ماه یک مرتبه نمونه برداری شده و در هر مرتبه متوسط 40 قطعه ماهی مورد مطالعه قرار گرفت . نمونه ها پس از صید ابتدا مورد مطالعه زیست سنجی قرار گرفته و نسبت به اندازه گیری طول کل و طول استاندارد (در حد میلی متر) و وزن ماهی (در حد 0.1 گرم) اقدام، سپس با کالبدشکافی ماهیان، کبد، گنادها و معده آنها توزین شد. و با برداشت تکه ای از بافت گناد در مراحل مختلف جنسی (5 مرحله) و قرار دادن آن در محلول بوئن و سپس انجام مطالعات بافت شناسی نسبت به تعیین مراحل جنسی اقدام گردید. نتایج حاصل از مطالعات زیست سنجی نشان می دهد با توجه به حداقل (9.8 سانتی متر) و حداکثر (23.5 سانتی متر) طول ماهیان و نیز رابطه طول و وزن، ماهی مذکور از یک رشد ایزومتریک برخوردار است . بعلاوه بررسی شاخصهای گنادی (gsi)، معدی (gi)، کبدی (hsi) نشان می دهد که شاخص گنادی در ماده ها در فروردین در بالاترین مقدار خود (4.5) است و در نرها در اردیبهشت ماه این میزان به حداکثر خود (1.5) می رسد. در حالیکه شاخص معدی در مرداد ماه افزایش یافته و شاخص کبدی در فروردین به حداکثر می رسد. بعلاوه نتایج مطالعات ریخت شناسی و بافت شناسی تخمدانها نشان می دهد که ماهی دارای تخمدانی است که در سال فقط یک بار (اواخر بهار) هم زمان تخمکهای رسیده را رها می کند (synchronus) . همچنین نسبت جنسی در ماهیان مورد بررسی در طول سال اختلاف معنی داری را برای نر به ماده از 1 به 1 (a0.05, df1, xa5) نشان می دهد و در همه ماههای سال به جز مرداد این نسبت به نفع ماده ها می باشد. حداقل طول بلوغ این ماهی برای نرها و ماده ها 11.1 سانتی متر، طول بلوغ (l.m.50) برای نرها 11.4 سانتی متر و برای ماده ها 12.6 سانتی متر محاسبه گردید.