موقعیت جغرافیایی کشورمان باعث شده تا سرطان پوست به عنوان شایع ترین سرطان در کشور شناخته شود. این سرطان به دو نوع سرطان ملانوما و غیر ملانوما گروه بندی می شود. معمولاً عود بیماری، در مبتلایان به انواع سرطان های پوست غیر ملانوما، مشاهده می شود. در این پژوهش 199 بیمار مبتلا به سرطان پوست غیر ملانوما که در سال های 78- 88 در بیمارستان امید مشهد حداقل به مدت یک ماه تحت درمان بوده اند، بررسی می شوند. بعد از استخراج اطلاعات مورد نظر از پرونده های پزشکی، وضعیت سلامت بیماران بصورت تلفنی، پی گیری شد. پیشامد نهایی مورد بررسی مشاهده عود بیماری nmsc می باشد و متغیر وابسته، زمان بقاء بدون بیماری است که بصورت فاصله زمانی بین آغاز مطالعه (یک ماه بعد از تاریخ تشکیل پرونده پزشکی) تا مشاهده عود بیماری و یا آخرین پی گیری تعریف می شود. نتایج حاصل شده عبارتند از: توابع بقاء برآورده شده توسط روش جدول طول عمر و حد حاصلضرب نشان می دهد که نرخ بقاء یک ساله برابر با 0/94 است و نرخ مخاطره در سال اول برابر با 0/063 می باشد. همچنین با وجود اینکه فراوانی شکست، در عرض سال اول مطالعه، تقریباً برابر با فراوانی شکست در نه سال بعدی است. اما روند کاهش تابع بقاء در سال اول کند است و نرخ مخاطره پس از این سال به شدت کاهش می یابد. بنابراین هرچه بیمار از زمان درمان خود فاصله می گیرد، احتمال مشاهده عود، مشروط بر اینکه در گذشته عود نداشته، برای وی افزایش می یابد و بدین ترتیب پی گیری طولانی مدت برای مبتلایان به سرطان پوست غیر ملانوما لازم است. انجام آزمون لگ رتبه ای مشخص کرد که همگنی توابع بقاء در سطوح متغیرهای «اعتیاد»، «محل ضایعه» و «نوع سرطان» در سطح معنی داری 05/0 از نظر آماری معنی دار نمی باشد.