توجه به ایمنی عابرپیاده به عنوان آسیب پذیرترین جزء سیستم حمل و نقل، یکی از اصلی ترین چالش های مهندسین ترافیک محسوب می گردد. درصد قابل توجهی از گزارش تصادفات ثبت شده توسط پلیس، اختصاص به تصادفات عابرپیاده با وسایل نقلیه دارد. تامین ایمنی و آسایش عابرپیاده در پیاده روها و گذرگاه های عابرپیاده، سبب تشویق و ترویج فرهنگ پیاده روی و به طبع آن کاهش تداخلات ترافیکی بین عابرین و وسایل نقلیه خواهد شد. یکی از مواقعی که عابرپیاده در تقابل مستقیم با وسایل نقلیه قرار می گیرد، هنگام عبور از عرض خیابان است. توجه به پارامترهای موثر در انتخاب نوع و مکان بهینه گذرگاه عابرپیاده سبب کاهش تصادفات ترافیکی و افزایش ضریب ایمنی عابرپیاده در عبور از عرض خیابان خواهد شد. همچنین، استفاده به جا از تسهیلات مختلف گذر عرضی عابرپیاده از خیابان شامل گذرگاه های همسطح و غیرهمسطح عابرپیاده، علاوه بر مدیریت هزینه های تحمیلی در خصوص احداث و نگهداری این گونه تسهیلات، عملکرد آن ها را نیز بهبود خواهد بخشید. در این تحقیق سعی شده است با بررسی تجربه های کشورهای موفق در بحث عابرپیاده و مطالعه منابع داخلی موجود در این زمینه، پارامترهای موثر در تعیین نوع و مکان بهینه گذرگاه های عابرپیاده تعیین گردد. با شناسایی این پارامترها، به کمک نرم افزار arcgis لایه های اطلاعاتی پارامترهای مفروض تعریف و این لایه ها برای شناسایی موقعیت نهایی گذرگاه های عابرپیاده استفاده شده اند. برای تعیین محدوده تغییرات هریک از پارامترهای مکانیابی، با کمک منطق فازی توابع عضویت فازی برای هریک از پارامترها تعریف شدهاست. به منظور ترکیب لایه های اطلاعاتی تهیه شده پس از اختصاص دادن توابع تعلق فازی به آن ها، از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده است. در این راستا نرم افزار expert choice برای تعیین وزن های نهایی حاصل از نظر سنجی متخصصین مورد استفاده قرار گرفته است. دو مورد مطالعه میدانی به منظور تعیین مکان بهینه گذرگاه های عابرپیاده در شهر تهران انجام شده است. خروجی نهایی نرم افزار arcgis شامل موقعیت های مناسب گذرگاه های عابرپیاده در این نمونه های مطالعاتی می باشد. نتایج نشان می دهد استفاده از منطق فازی در تعریف توابع تعلق هریک از پارامترهای مکانیابی در کنار ساختار سلسله مراتبی برای تعیین وزن لایه های اطلاعاتی ساخته شده در نرم افزار arcgis، روشی کارآمد در تعیین موقعیت گذرگاه های عابرپیاده می باشد.

مدل سازی تصادفات برای برآورد تعداد تصادفات مورد انتظار، جهت کاهش هزینه های پروژه های اصلاحی ایمنی راه، استفاده می شود. اخیراً استفاده از روش قبل و بعد برای گسترش مدل سازی تصادفات ترافیکی رایج شده است. این روش متحمّل مشکل رگرسیون به میانگین(rtm) است. روش بیزین-تجربی، توانایی رفع مشکل رگرسیون به میانگین را دارد. برای استفاده از این روش، نیازمند مدل سازی جهت برآورد تصادفات در گروه مبنا می باشد. هدف از این تحقیق، گسترش مدل های تصادفات ترافیکی برای مسیر اصلی دوبانده در ایران می باشد. داده ی تصادفات سال های 2006 تا 2007 با داده های ترافیکی جهت مدل سازی استفاده شده است. چهار مدل رگرسیونی به نام های پواسون(prm)، دو جمله ای منفی(nbrm)، صفر زیادی پواسون (zip) و دوجمله ای منفی صفر زیادی (zinb)، برای هرکیلومتر از بخش مشخص برازش و برای هر ماه از سال به طور مجزّا ثبت شده است. بهترین مدلی که برای هر مسیر انتخاب شده است، بر اساس ترکیب آزمون نسبت درست نمایی، آماره ویانگ و آزمون آکاییک می باشد. مدل zip فقط برای یک ماه، مدل nbrm، برای 8 ماه و مدل zinb برای بقیه ی ماه ها، متناسب شناخته شده است. نتایج کلی نشان می دهد توزیع دو جمله ای منفی بهترین نتیجه را برای اکثر ماه ها می دهد. هنگامی که تعداد داده ها به صورت صفر زیادی یا بیش پراکنده ظاهر می شوند. همچنین، مدل zinb عموماً نسبت به مدل zip، مدل مناسب تری برای داده ها می باشد. اعتبارسنجی مدل نشان می دهد، همه ی داده ها بین محدوده ی پیش بینی 95% مدل گسترش یافته قرار می-گیرد. انتظار می رود حجم ترافیک، فقط یکی از فاکتور های موثر در کل تصادفات اتفاق افتاده باشد. اگرچه، با اصلاحات ترافیکی و افزایش کیفیت داده های تصادفات، توانایی مدل های پیش بینی تصادفات افزایش خواهد یافت. کلمات کلیدی: ( prm)، (nbrm)، صفر زیادی پواسون(zip)، و (zinb).

چکیده امروزه حمل و نقل یکی از پایه های اصلی توسعه اقتصادی و اجتماعی هر کشور است. در واقع پیشرفت و قدرت اقتصادی هر کشور با میزان کارآیی سیستم حمل و نقل آن در تعاملی پیوسته و تنگاتنگ می باشد. از آب، خشکی و هوایی برای توسعه مدلهای مختلف حمل و نقل جاده ایی، ریلی هوایی و دریایی شناخته می شوند. توسعه روزافزون صنعت هواپیماسازی و گرایش فزاینده به جابجایی و نقل و انتقال مسافر و کالا در حداقل زمان ممکن موجب پیشرفت چشمگیر صنعت حمل و نقل هوایی، مخصوصا در دو دهه اخیر شده است. فرودگاهها زیربنایی ترین بخش از سیستم حمل و نقل هوایی محسوب می شوند حضور نسل جدید هواپیماههای مدرن، رشد سریع حجم ترافیک و تقاضای سفر هوایی باعث مطرح شدن فرودگاه به عنوان یک سیستم پیجیده و پویا شده است که احتیاج به یک طراحی کامل برای همه بخشهای فرودگاه دارد و یکی از قسمت های مهم یک فرودگاه، روسازی فرودگاه می باشد که شامل باند پرواز فرودگاه، تاکسیوی، ایپرون می باشد. در این نمونه، انواع روشهای مختلف طراحی روسازی فرودگاه(روش دستی faa و روشهای طراحی نرم افزاری(faa، ledfaa، pcase)) توضیح داده شده و به عنوان یک نمونه واقعی از داده های روسازی باند شمالی فرودگاه امام خمینی، برای طراحی بوسیله روشهای بالا استفاده گردیده و نتایج هر یک از این روشها با یکدیگر مقایسه شده است. در ادامه با جمع آوری اطلاعات میدانی از باند شمالی فرودگاه امام، به تحلیل در مورد نوع خرابیهای روسازی باند پرداخته و علت خرابیهای روسازی که متشکل از نوع طراحی و نحوه اجرا می باشد پرداخته شده است. مطالعات آتی با بررسی های بیشتر می تواند محدودیتهای اجرایی و نحوه طراحی را مشخص نماید. کلید واژه ها: ایپرون، تاکسیوی، روسازی انعطاف پذیر، روسازی صلب، نرم افزارfaa، نرم افزار ledfaa، نرم افزار faarfield، باند خزش

شرایط جوی نامساعد اثر قابل ملاحظه ای بر روی عملیاتهای ترافیکی دارد و مشکلات زیادی در کنترل ترافیک به وجود می آورد. علیرغم اینکه برخی مطالعات نسبت به اثرات آب و هوا بر ترافیک در دنیا صورت گرفته اما تحقیق جامعی نسبت به تاثیر شرایط جوی در بهینه سازی چراغ های راهنمایی در تقاطعات صورت نپذیرفته است. این تحقیق زمان بندی چراغ را در شرایط جوی نامساعد مورد آزمایش قرار داده و نشان می دهد که به علت تغییرات مختلفی که در رفتار رانندگان و وسایل نقلیه به وجود می آید، زمان بندی های موجود که مخصوص آب و هوای معمولی هستند، در شرایط نامناسب جوی بهینه نبوده و باید مختص همان شرایط، زمان بندی های جدیدی طراحی شوند. زمان بندی بهینه چراغ ها با استفاده از نرم افزار (synchro 4) و شبکه تحقیق با استفاده از نرم افزار (aimsun 6.1) شبیه سازی شده اند. دراین تحقیق چهار سناریوی آزمایشی از قبیل: سناریوی اول (شرایط آب وهوای مناسب جوی با زمان بندی وضع موجود)، سناریوی دوم (شرایط آب وهوای مناسب جوی با زمان بندی بهینه)، سناریوی سوم (شرایط آب وهوای نامناسب جوی با همان زمان بندی بهینه سناریوی دوم)، سناریوی چهارم (شرایط آب وهوای نامناسب جوی با زمان بندی بهینه مخصوص شرایط نامساعد جوی) در سطوح مختلف تقاضاهای ترافیکی ایجاد شدند. شبکه شهری بخشی از منطقه 3 تهران، دارای مساحت 2/5 کیلومتر مربع که دارای چهار تقاطع هوشمند می باشد به عنوان مطالعه میدانی انتخاب گردید. شرایط نامناسب جوی معادل با دسته بندی شدت 4 (مرطوب و یخی)، fhwa می باشد. در این تحقیق نشان داده می شود که زمان بندی چراغ هماهنگ با شرایط جوی می تواند قابلیت حرکت در شریانها را با افزایش سرعت متوسط، کاهش تأخیر، کاهش زمان سفر، کاهش زمان کل سفر، کاهش تعداد توقف ها، کاهش زمان توقف، کاهش مصرف سوخت و کاهش آلایندگی هایی از قبیل دی اکسید کربن، اکسید نیتروژن، ذرات معلق و ترکیبات آلی فرار بهبود بخشد. در حقیقت با اصلاح طرح زمان بندی چراغ زمان تاخیر 15% کاهش می یابد.

پدیده رو به رشد افزایش جمعیت و توسعه شهرها باعث ایجاد شلوغی، ترافیک و آلودگی محیط زیست می شود و بدنبال آن پیامدهای اقتصادی و اجتماعی بسیاری را موجب می شود. این مطلب یکی از مهمترین مشکلات و معضلات جوامع شهری است. استفاده از سیستمهای حمل و نقل عمومی کارا و موثر بعنوان یکی از بهترین راهکارها در جهت رفع این مشکلات در بین برنامه ریزان و مدیران شهری مطرح می باشد. اما از آنجا که احداث وراه اندازی سیستمهای حمل و نقل عمومی مستلزم صرف هزینه های زیادی است، لذا انتخاب بهترین سیستم حمل ونقل عمومی در شبکه های دورن شهری بطوریکه که تمامی جوانب اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را در بر بگیرد، نیاز به بررسی و ارزیابی دقیقی دارد. پایان نامه حاضر برآن است تا با شناسایی مهمترین پارامترهای تاثیرگذار بر انتخاب سیستم حمل و نقل عمومی، از دیدگاه خبرگان و متخصصان حمل و نقل به رتبه بندی انواع این سیستم ها، با استفاده از تحلیل آماری و در محیط فازی بپردازد. بدین ترتیب مدل مناسب و جامعی را برای انتخاب سیستم های حمل و نقل عمومی در اختیار برنامه ریزان و مدیران امر قرار دهد. در اولین قدم ازاین تحقیق، برای شناسایی پارامترهای موثر بر رتبه بندی سیستم ها، از روش تحلیل مولفه های اصلی(توزیع پرسشنامه بین خبرگان) و جهت تحلیل پرسشنامه روش تحلیل آماری ناپارامتریک بکار گرفته شد. در مرحله بعد جهت تعیین وزن پارامترهای شناسایی شده از روش بردار ویژه که درتحلیل سلسله مراتبیahp کاربرد دارد، استفاده گردید. در نهایت پس از جمع آوری اطلاعات مربوط به پارامترهای شناسایی شده، برای هریک از گزینه های پیشنهادی، از تکنیک fuzzytopsis جهت رتبه بندی و تعیین اولویت این سیستم ها در دو مورد مطالعاتی از شهر کرج استفاده شد. با استفاده از مدل ارائه شده در شهر مذکور، برای کریدور شهید بهشتی گزینه مترو و برای کریدور جاده ملارد گزینه اتوبوس سریع بعنوان سیستم حمل و نقل عمومی برتر انتخاب گردید.

امروزه معضل کمبود محل توقف وسایل نقلیه به خصوص در مناطق مرکزی شهر، گریبانگیر اکثر شهرهای بزرگ می باشد. پارکینگ های عمومی به عنوان یکی از اجزای مهم یک سیستم حمل و نقل شهری مدرن، وظیفه فراهم آوردن سطوحی برای خارج کردن ترافیک ساکن از سیستم ارتباط شهری و در نتیجه کاهش شلوغی و راهبندان های ترافیکی مرکز شهر را بر عهده دارند. مکانیابی مناسب پارکینگ های عمومی باعث افزایش کارایی پارکینگ و در نتیجه کاهش پارک حاشیه ای و روانی ترافیک و به طور غیر مستقیم باعث افزایش عرض خیابان ها می گردد. تا چند سال پیش مکانیابی پارکینگ های عمومی به روش سنتی و بازدید از محل انجام می گرفت. در این روش در نظر گرفتن کلیه پارامترهای موثر در مکانیابی پارکینگ عمومی امکان پذیر نبوده و مکان های انتخابی فقط با لحاظ نمودن تعداد محدودی از پارامترها مانند قیمت زمین انجام می گیرد. این امر باعث دور افتادن پارکینگ از مراکز جاذب سفر و احداث پارکینگ در خیابان های شلوغ و افزایش ترافیک این خیابان ها می شود. سیستم های اطلاعات جغرافیایی (gis) که علم و فناوری تجزیه و تحلیل داده های مکانی هستند، سیستمی مناسب جهت یافتن بهینه ترین مکان جهت احداث پارکینگ های عمومی به شمار می آیند. استفاده از gis در این زمینه باعث کاهش بازدیدهای زمینی و افزایش دقت و صحت کار می گردد. این تحقیق روشی مناسب جهت مکانیابی پارکینگ های عمومی با استفاده از gis را با در نظر گرفتن کلیه پارامترهای موثر در مکانیابی آن، هم ترافیکی و هم جغرافیایی ارائه می دهد. بعد از تعیین کردن معیارهای موثر در مکانیابی، با نظرسنجی و روشahp وزن دهی شدند. سپس با استفاده از روش جمع فازی این معیارها با یکدیگر ترکیب شده و در نرم افزار gis روی منطقه 1 شهرداری تهران که به عنوان نمونه مطالعاتی انتخاب شد، پیاده شدند و مکان های بهینه برای احداث پارکینگ مشخص شدند. هم چنین دو خیابان ولی عصر و شریعتی در محدوده منطقه 1 برای تحلیل ترافیکی برای پارک حاشیه ای در نرم افزار aimsun شبیه سازی شدند. بعد از به دست آمدن نتایج مکانیابی مشاهده شد به دلیل وزن بیشتر معیار دسترسی به پایانه های حمل و نقل مخصوصاً مترو، مکان های مناسب برای احداث پارکینگ بیشتر در اطراف ایستگاه های مترو می باشد. هم چنین در خیابان های ولی عصر و شریعتی در منطقه 1 مشاهده گردید زمان تاخیر در خیابان شریعتی به مقدار 23 ثانیه برای هر وسیله نقلیه و در خیابان ولی عصر به اندازه 14 ثانیه برای هر وسیله نقلیه و چگالی برای خیابان شریعتی 14 وسیله در هر کیلومتر و خیابان ولی عصر 10 وسیله نقلیه در هر کیلومتر، در حالتی که خیابان دارای پارک حاشیه ای باشد، بیشتر از حالتی است که پارک حاشیه ای موجود نباشد.

ایجاد مقاومت لغزندگی کافی یکی از الزامات مهم و اجتناب ناپذیر در ساخت روسازی های بتنی است و از روسازی های بتنی صاف و بدون بافت درشت، فقط می توان در مکان هایی که مسأله لغزش، اهمیت خاصی ندارد؛ مانند پارکینگ ها، کارگاه ها، کارخانه ها و انبارها استفاده نمود. انتخاب روش پرداخت سطح رویه، فاکتوری است که اثرات عمده ای بر خصوصیات اصطکاکی سطح دارد. با این حال، هنوز دستورالعمل جامعی برای شناسایی و انتخاب روش ایجاد بافت روسازی های بتنی که مجموعه عوامل فنی، زیست محیطی، اقتصادی و ایمنی راه را دربر گیرد، وجود ندارد. هدف از این پژوهش آزمایشگاهی، تعیین رابطه بین مشخصات بافت درشت ایجاد شده و مقاومت لغزندگی روسازی های بتنی می باشد. برای این منظور با در نظرگرفتن سه تیپ مخلوط بتنی مختلف براساس تفاوت در نوع دانه بندی و بزرگترین سایز اسمی سنگدانه های آنها، به ارائه سه طرح اختلاط مناسب اقدام شد. پس از پذیرش این سه تیپ مخلوط، جهت ساخت نمونه های مربوط به آزمایشات پاندول انگلیسی و پخش ماسه، دو روش شیارزنی و پخش سنگریزه(هر دو در وضعیت بتن پلاستیک) بکار گرفته شدند تا میزان تأثیر این دو روش بر خصوصیات بافت ریز و بافت درشت رویه های بتنی، ارزیابی و مقایسه گردد. شیارها در سه پهنا و چهار فاصله مختلف، بر روی سطح ایجاد شدند و نمونه ها در سه امتداد طولی و عرضی و مورب، تحت آزمایش آونگ انگلیسی قرار گرفتند. همچنین سنگریزه ها در دو نوع و دو قطر متفاوت(بصورت تک سایز) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که ایجاد بافت بر روی سطح بتن، مقاومت لغزندگی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. در روش شیارزنی، با افزایش پهنا و کاهش فواصل شیارها، اصطکاک بیشتری تولید می گردد و هرگاه بافت ایجاد شده در امتداد عمود بر جریان ترافیک باشد، بالاترین میزان اصطکاک را دارا می باشد. در ارتباط با روش پخش سنگریزه، باید گفت که نوع و دانه بندی مصالح مورد استفاده برای ایجاد بافت، تعیین کننده میزان مقاومت لغزندگی خواهند بود.

تصادفات رانندگی پیآمد افزایش حمل و نقل در جوامع امروزی می باشد و خسارات ناشی از مصدومیت و مرگ و میر قربانیان این تصادفات تبدیل به یکی از چالش های مهم در زمینه ایمنی و سلامت عمومی گردیده است. سفر های پیاده شامل سهم بسزایی از کل سفر ها در شهر های بزرگ را تشکیل می دهند که معمولاً بعد از استفاده از خودرو شخصی، پر کاربردترین شکل سفر هستند در حالیکه سهم آن ها از مرگ میر ناشی از تصادفات 33 درصد، بیششتر از سایر کاربران شبکه حمل و نقل می باشد. شناسایی نقاط حادثه خیز تحت عناوین مختلف از قبیل نقاط پر خطر، نقاط پرتصادف، نقاط سیاه، نقاط دارای تمرکز بالای تصادف و... فرآیندی استاندارد جهت تخصیص موثر و کار آمد بودجه های مربوط به ایمنی در جهت کاهش فراوانی و شدت تصادفات می باشد. در این پایان نامه تلاش گردیده تا در گام نخست تاثیر مشخصات مختلف شبکه های حمل و نقل درون شهری بر روی تصادفات عابرین پیاده در دو شهر تهران و لندن بررسی و با یکدیگر مقایسه گردند. در این بین عابرین و رانندگان گروه سنی 39-25 سال، وسیله نقلیه موتور سیکلت، موقعیت تصادف در قطعه مسیر، نوع مسیر یکطرفه، به ترتیب ساعات 13، 19 و 8، آب و هوای آفتابی، سطح روسازی خشک و مناطق فاقد امکانات عبور عابر پیاده دارای بیشترین سهم در تصادفات عابرین پیاده بودند. در مرحله بعد مناطق تراکم تصادفات عابرین پیاده با استفاده از تحلیل های مکانی و روش های gis شناسایی شده است. در پایان با بهره گیری از مدل توزیع احتمال پواسون، حادثه خیز ترین مناطق تراکم تصادفات بر اساس احتمال وقوع با یک تعداد حداقل تصادف در سال در سطوح 5/0% ، 5% ، 10% و بیشتر، شناسایی و طبقه بندی گردیده اند. نتایج این تحلیل ها نشان می دهد که تقاطع خیابان های جمهوری و ولیعصر و ضلع جنوبی میدان قزوین، هرکدام با 9 تصادف و قرار داشتن در سطح احتمال کمتر از 5/0% حادثه خیز ترین نقاط در محدوده مورد مطالعه شهر تهران بوده در حالیکه در محدوده مورد مطالعه شهر لندن هیچ نقطه حادثه خیزی با احتمال کمتر از 10% شناسایی نشد.

امروزه با گسترش شهرها و افزایش منابع آلاینده های هوا، هوای اغلب شهرهای بزرگ و صنعتی آلوده می باشد و با توجه به خطراتی که این آلودگی برای سلامت افراد ساکن در مناطق آلوده دارد،شناخت و آگاهی نسبت به جوانب مختلف این مسأله از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد.باتوجه به این که در شهر ها اتومبیل ها مهمترین عامل آلودگی هوا هستند، توزیع یا تخصیص نادرست اتومبیل ها در شبکه های شهری به خصوص معابر شلوغ شهری باعث افزایش آلودگی هوا می شود تا کنون در تحقیقات مختلف دررابطه با تخصیص ترافیک فقط پارامترهای زمان سفر وحجم ترافیک بدون درنظرگرفتن دیگر هزینه های شبکه مورد مطالعه قرار می گرفت. هدف این تحقیق ارائه مدل تخصیص ترافیکی می باشد تا هزینه های آلودگی هوا واتلاف زمان سفر کاربران را کاهش دهد.بنابراین درجهان مدرن امروزه به کمک سیستم gps و its می توان هزینه آلودگی هوا را ازکاربران شبکه به خصوص در معابر شلوغ شهری اخذکرد. دریافت هزینه باعث می شود،کاربران هنگام انتخاب مسیر، نه تنها زمان سفر خود راکاهش دهند، بلکه مسیر انتخابی کمترین میزان انتشارآلاینده ها را از اتومبیل کاربران داشته باشد. در این تحقیق ابتدا مدل هایی برای انتشارآلاینده ها از اتومبیل ها باتوجه به نوع شان وشرایط شیب معابر ارائه شده است.وسپس قیمت هایی برحسب دلار به ازای انتشار هر تن از آلاینده های دی اکسید گوگرد(so2) ، مونوکسیدکربن (co)، اکسیدهای نیتروژن (nox)، ترکیبات عالی فرار (voc)وذرات معلق هوا (pm10) در شهر تهران ارائه شده است .همچنین قیمت متوسط ارزش زمانی کاربران شبکه در شهر تهران محاسبه شده و بدین ترتیب هزینه انتشار آلاینده ها وزمان تلف شده کاربران در شبکه محاسبه می گردد.به طوریکه دراین تخصیص دینامیکی کاربران مسیری را انتخاب می نمایند که کمترین هزینه ناشی ازآلودگی هوا و اتلاف وقت در شبکه را پرداخت نمایند.لذا به وسیله تخصیص جدید ارائه شده نه تنها کاربران هزینه مصرف آلودگی هوای ناشی از اتومبیل خود را پرداخت می نمایند، بلکه هزینه شبکه که شامل هزینه آلودگی هوا وهزینه اتلاف وقت کاربران می باشد به طور محسوسی کاهش می یابد.نتایج نشان می دهند که با استفاده از مدل جدید 6.8 درصد هزینه های شبکه کاهش می یابند.

با افزایش جمعیت و به طبع آن رشد تقاضای سفر، مدیران حمل ونقل با چالش فرآیند انتقال ایمن و کارآمد انسان و کالا با توجه به محدودیت های تملک اراضی و بودجه مواجه می باشند. در سرتاسر جهان، هنگامی که یک تقاطع همسطح به ظرفیت اشباع خود می رسد، محققین در پی راهکار هایی جهت بهبودبخشی وضعیت تقاطع موجود بر می آیند. یکی از راهکار ها جهت ارتقای سطح کیفی تقاطع های همسطح تبدیل آنها به تقاطع غیرهمسطح می باشد. وجود معادله یا شاخصی که بتواند نوع تقاطع غیرهمسطح را بنابر شرایط ترافیکی، اقتصادی و محیطی انتخاب نماید یکی از نیازهای اصلی مهندسان در سالهای اخیر بوده است. در این تحقیق با استفاده از داده های ترافیکی به شبیه سازی تقاطع های غیرهمسطح در محیط نرم افزار aimsun پرداخته می شود. پارامترهایی که در این تحقیق برای هر کدام از تقاطع ها درنظر گرفته شده است حجم ترافیکی، میزان تولید آلاینده های هوا، میزان مصرف سوخت، زمان سفر، هزینه ساخت و ایمنی می باشند. با استفاده از خروجی های نرم افزار aimsun برای هر تقاطع غیرهمسطح رابطه ای بر حسب حجم ترافیکی ساعت اوج و پارامترهای مذکور استخراج می گردد. در مرحله بعدی تمام پارامترها به هزینه تبدیل می شوند. در ادامه ی پژوهش با استفاده از روش ahpهر کدام از پارامترهای مذکور وزن دهی می شوند و با استفاده از وزن های محاسبه شده، معادله ی کلی هزینه برای هر 5 نوع تقاطع مورد مطالعه نوشته می شود. در نهایت با وارد کردن ورودی های معادلات (حجم ترافیکی) برای هر تقاطع غیرهمسطح هزینه کلی مربوطه بدست می آید که درنتیجه تقاطعی که دارای هزینه کلی کمتر باشد بعنوان تقاطع غیرهمسطح منتخب معرفی می گردد. در ادامه توسط نرم افزار visual basic برنامه ای نوشته شده است که تنها با وارد کردن ورودی های حجم گردش به چپ درساعت اوج، هزینه ی تصادفات، تعداد تصادفات در تقاطع های غیرهمسطح ، منطقه ی مورد نظر در شهر تهران جهت احداث تقاطع غیرهمسطح، هزینه ی نهایی برای هر تقاطع را محاسبه کرده و تقاطع ها را به ترتیب هزینه ی کمتر طبقه بندی و ارائه می نماید.

مکان یابی بهینه ی پست های امدادی در مناطق مختلف از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. مکان یابی صحیح در کاهش هزینه های وارد بر جامعه نقش کلیدی دارد. یکی از مهم ترین نکات پیرامون مکان یابی پست های امدادی در نظر گرفتن کاربری اراضی در بافت های شهری است. برای مثال، یک مدرسه و یک زمین ورزشی از اهمیت یکسان در برابر آتش نشانی برخوردار نیستند. علی رغم این که تحقیقاتی اندک پیش از این در زمینه ی مکان یابی پست های امدادی صورت گرفته است، ولی ضروری است که تحقیقی گسترده تر در این زمینه انجام شود، که شامل شناسایی جامع عوامل تاثیر گذار و تحلیل شبکه با استفاده از نرم افزار های به روز باشد.هدف اصلی از این تحقیق، یافتن بهترین مکان ها برای استقرار آتش نشانی و اورژانس 115 در سطح شهر است، تا بتوانند هم مسایل آیین نامه ای و هم مسایل غیر آیین نامه ای را برآورده کند. مقصود از موارد آیین نامه ای، مواردی مانند زمان پاسخگویی، شعاع عملکرد و هر ایستگاه برای چند نفر است، که باید به شکل کامل رعایت شوند و موارد غیر آیین نامه ا ی، مواردی مانند اهمیت و تاثیر کاربری اراضی نسبت به هم است. در آغاز، فاکتور های تاثیر گذار بر مکان یابی پست های امدادی شناسایی شده و با روش ahpاهمیت این فاکتور ها نسبت به هم به دست می آید. سپس اطلاعات مربوط به این فاکتور ها در محیط gisجمع آوری و مرتب می گردد. با هم پوشانی این اطلاعات نقشه های خروجی به دست می آید، که نشان می دهد هر نقطه، در چه رتبه ای از لحاظ مناسب بودن برای پست های امدادی قرار دارد. در این تحقیق شهر بابل به عنوان مطالعه ی موردی این تحقیق انتخاب گردید.

سفرهای درونشهری به شکلهای مختلف مانند بکارگیری وسیله نقلی? شخصی، استفاده از وسیله نقلیه عمومی، موتورسیکلت یا دوچرخه و یا بصورت پیاده انجام میگیرد. در تمام این موارد بخشی از سفرها ناگزیر بصورت پیاده انجام میگیرد که عمدتاً در برگیرنده تقاطعها و محلهای نزدیک مبدأ و مقصد میباشد. از طرفی تقاطعها به عنوان گرههای ترافیکی عامل تعیین کننده ی ظرفیت شبکه حمل ونقل بوده و هر گونه اختلالی در آنها باعث کاهش شدید ظرفیت شبکه خواهد شد. یکی از عوامل ایجاد این اختلال تصادفات هستند و تصادفات عابرین با توجه به آسیب پذیری شدید این کاربرِ شبکه حمل ونقل، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تحلیل تصادفات بدلیل زیاد بودن عوامل موثر و پیچیدگی آنها به کمک روشهای کلاسیک آماری نتایج مناسب و فراگیری در بر ندارد. لذا در این تحقیق از روش شبکه های عصبی که جزء روشهای نوین تحلیل دادهها میباشند برای پیش بینی تصادفات عابرین در تقاطع ها استفاده شده است. برای این منظور داده های مربوط به 200 تقاطع و تصادفات عابرین مربوط به آنها جمع آوری گردیده و در انواع مختلف شبکه های عصبی تحت آموزش و تست قرار گرفتند. در نهایت یک شبکه ی پیش خور با پس انتشار خطا با سه لایه و 40 نرون در لایه ها قادر به پیش بینی تصادفات عابرین با احتمال 85 درصد گردید. نتایج حاصل از این تحقیق علاوه بر پیش بینی تصادفات عابرین پیاده در تقاطعها، می تواند در اولویت بندی اصلاح تقاطعها از نظر ایمنی و حساسیت سنجی عوامل مختلف در تصادفات عابرین مورد استفاده قرار گیرد.

بخش حمل و نقل، در اکثر کشورهای دنیا، مهمترین بخش مصرف کننده انرژی می باشد. هرچند در سال های اخیر، حرکت به سمت سوخت های جایگزین و استفاده از انرژی های نو رونق گرفته است، نمی توان نقش خودروهایی که هنوز با سوخت های فسیلی کار می کنند و هر روزه، با پیشرفت تکنولوژی، از امکانات بهتر و از محبوبیت بیشتری برخوردار می شوند را در شبکه های حمل و نقلی نادیده گرفت. ایستگاه های سوخت گیری نیز، به عنوان یکی از ارکان اصلی یک شبکه حمل و نقلی، وظیفه تامین سوخت مورد نیاز شبکه مذکور را بر عهده دارند. قرارگیری ایستگاه های سوخت گیری در مکان مناسب که با توجه به شرایط ترافیکی و میزان نیاز تعیین شده باشد، گام نخست در امر احداث یک ایستگاه خواهد بود. جانمایی ایستگاه های مذکور بر روی شبکه ای درون شهری، بر اساس شیوه ای نوین و اجرایی، از اهدافی است که این پایان نامه دنبال می کند. در این راستا، با بررسی و تعیین پارامترهای تاثیرگذار در امر مکان یابی این ایستگاه ها، سپس وزن دهی آنها در قیاس با یکدیگر، و در نهایت آنالیز آنها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis)، پروسه انجام شده در این مطالعه است. تکمیل پرسشنامه توسط افراد متخصص، همچنین افراد محلی، از فعالیت های انجام شده در راستای تعیین برخی پارامترهای مورد نیاز در محدوده مورد مطالعه بوده است. وزن دهی پارامترها با استفاده از مقایسه دو به دو آنها در نرم افزار expertchoice، آماده سازی داده ها با استفاده از توابع فازی در برنامه matlab و آنالیز نهایی تمامی فاکتورها در برنامه arcgis، روند انجام پروسه مکان یابی در این مطالعه بوده است. به عنوان نتیجه نهایی، تعداد، نوع و محل قرارگیری ایستگاه های مورد نیاز، طی بیست سال آتی، ارائه شده است.

تعیین محدودیت سرعت جاده‏ها در مدیریت سرعت وسایل‏نقلیه، تاثیر قابل ملاحظه‏ای دارد. در اکثر مواقع محدودیت سرعت چالش بین زمان سفر و تصادفات عنوان می‏شود و از عوامل مصرف ‏سوخت خودروها و میزان آلاینده‏های زیست‏محیطی انتشار یافته غفلت می‏شود. نیاز است که محدودیت سرعت بهینه‏ در قالب سرعت بهینه‏ای که کمترین هزینه اجتماعی را دارد، ارزیابی گردد تا براساس استراتژی‏های کشور مورد استفاده قرار گیرد. هدف‏ اصلی از این مطالعه یافتن سرعت بهینه در شبکه‏های ترافیکی و ارزیابی هزینه اجتماعی صرفه‏جویی شده می‏باشد. برای تعیین رابطه سرعت با انتشار آلاینده‏ها، مصرف ‏سوخت، زمان سفر و تصادفات از داده‏های آزمایشگاهی، شبیه‏سازی و میدانی استفاده شده است. در این مطالعه مدلی ساده برای محاسبه هزینه‏های اجتماعی سفر و رابطه آن با سرعت ارائه می‏گردد. در مطالعه موردی این پژوهش نتایج آزمایش آلاینده‏ها بر روی خودروهای داخلی استفاده شده است و با شبیه‏سازی جریان ترافیک برون‏شهری، کل هزینه‏های اجتماعی محور شیراز- مرودشت، مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته است. بررسی نتایج موردی این پژوهش نشان داد که از دیدگاه اجتماعی، هزینه بهینه در سرعت km/hr73 می‏باشد و سرعت بهینه از دیدگاه کاربران راه km/hr82 می‏باشد. این در حالی است که متوسط سرعت وسایل‏نقلیه عبوری در سال 1390 در محور مذکور km/hr82 بوده است. آزمایش‏هایی که بر روی سه خودرو با سوخت‏های متفاوت انجام شد، نشان داد که رابطه معنی‏داری بین سرعت بهینه و نوع سوخت مصرفی وجود ندارد. در محدودیت‏های سرعت پایین، تغییرات زمان سفر برای کل وسایل‏نقلیه عبوری زیاد و این تغییرات در محدودیت سرعت‏های بالا برای زمان سفر برای کل وسایل‏نقلیه کم می باشد.

سفرهای هوایی سریع ترین روش برای حمل ونقل کالا و انسان در جهان قلمداد می شود و فرودگاه ها حیاتی ترین بخش از صنعت حمل و نقل می باشند. ازآنجائیکه فرودگاه ها بعنوان نقطه ی ورود و خروج مسافران و بازرگانان مطرح هستند، لذا تاثیر عمده ای بر گردشگری و اقتصاد حوزه های تحت پوشش خواهندداشت. معمولا فرودگاه ها که در فاصله نسبتا دوری از شهرها واقع شده اند، لذا مسئله ی دسترسی به آن یکی از دغدغه های مسئولین فرودگاه و متخصصین حمل ونقل بشمار می رود. هدف از انجام این پایان نامه انتخاب سامانه حمل ونقل عمومی مناسب به فرودگاه می باشد. روش تحقیق بدین صورت است که با توجه به مطالعات پیشین در این حوزه و حوزه های مرتبط، پارامترهای مهم این انتخاب شناسایی، و توسط نظر کارشناسان مربوط و کاربران استفاده کننده از این سامانه ها، دوبه دو قیاس شده و بر طبق روش پیشنهادی میخایلف، وزن دهی می شوند. سپس توسط نظر خبرگان و کارشناسان در رشته حمل ونقل پارامترهای مربوط به گزینه های پیشنهادی ارزش گذاری شده و در نهایت با وزن های بدست آمده ی قبل، این گزینه ها با استفاده از روش topsis الویت بندی می شوند. شهر ساری بعنوان یک شهر با جاذبه های گردشگری فراوان و مرکز قطب گردشگری کشور یعنی مازندران شناخته شده است. متاسفانه فاصله ی نسبتا زیاد فرودگاه بین المللی ساری و عدم اتصال صحیح این فرودگاه به شهر ساری و حوزه های تحت پوشش، موجب گردیده تا این فرودگاه از رونق ترافیک هوایی رضایت بخشی برخوردار نباشد و لذا تحت تمرکز گردشگران و بازرگانان بعنوان نقطه ی مقصد و مبدا سفر محسوب نگردد. تحقیق حاضر انتخاب سامانه حمل ونقل بهینه برای دسترسی به این فرودگاه را در دستور کار خود قرار داده است. پس از بررسی و آنالیز داده ها در این پایان نامه با استفاده از روش ذکر شده، گزینه ی حمل ونقل عمومی قطار بعنوان مناسب ترین سامانه حمل ونقل عمومی معرفی شده است.

امروزه کاهش شدید کیفیت هوای کلان شهرها سلامتی افراد جامعه را با خطرات جدی مواجه کرده است. با توجه بهاینکه در مناطق درون شهری، جریان ترافیک مهمترین عامل آلودگی هوا به شمار می رود، لذا مدیریت ترافیک شبکه های درون شهری می-تواند آلاینده های زیست محیطی را بطور چشمگیری کاهش دهد. با توجه به پیچیدگی رابطه جریان ترافیک و میزان انتشار آلاینده-ها، برایتحلیل جریان ترافیکمی توان از نرم افزارهای شبیه سازترافیکی استفاده نمود. هدف از انجام اینپژوهش بررسی وضعیت جریان ترافیک و آلودگی هوا دردو شبکه ترافیکی درون شهری در سطح شهر تهران با استفاده از نرم افزار شبیه سازی aimsunمی باشد. در مدل اول یک شبکه ترافیکی در محدوده ای از منطقه 7 شهرداری تهران و در مدل دوم یک شبکه بزرگراهی که شامل قسمتی از بزرگراه های همت، حکیم، چمران، شیخ فضل الله و یادگار امام می باشد، مورد ارزیابی قرار می گیرد. در شبکه اول به بررسی تأثیر اقدامات ترافیکی متفاوت بر میزان انتشار غلظت آلاینده های مختلف، زمان سفر، زمان تأخیر و میزان توقف در شبکهپرداخته می شود.از جمله این اقدامات می توان به تغییر زمان بندی چراغ های راهنمایی از ثابت به هوشمند، پارکینگ حاشیه ای و حضور وسایل نقلیه سنگین در شبکه ترافیکی اشاره نمود. شبکه ترافیکی تحت اثر تمامی اقدامات یاد شده توسط نرم افزار aimsun شبیه سازی گردید و نتایج قابل توجهی بدست آمد، که از آن جمله می توان از کاهش 6 و 8 درصدی غلظت آلاینده های ?co?_2 و?no?_xو همچنین کاهش 9 درصدی زمان سفر تحت تغییر زمان بندی ثابت چراغ-های راهنماییو رانندگی به زمان بندی هوشمند نام برد. شبکه دوم نیز پس از شبیه سازی شبکه بزرگراهی مورد مطالعه، ارزیابیو نتایج حاصل از آن با شبکه ترافیکی دیگر مقایسه گردید.مقایسه شبکه بزرگراهی درون شهری با شبکه ترافیکی در مرکز شهر نشان می دهد که شبکه بزرگراهی علیرغم حجم ترافیکی بیشتر ولی به دلیل عملکرد مناسب تر، دارای زمان تأخیر، میزان توقف و زمان سفر کمتری می باشد. همچنین میزان انتشار آلاینده های ?co?_2، ?no?_x و pm در شبکه بزرگراهی به ترتیب 5، 24 و 13 درصد نسبت به شبکه دیگر کمتر می باشد.

امروزه سیستم های حمل و نقلی کارا هستند که دسترسی راحتی داشته باشند، زمان سفر در آن ها مطلوب باشد، از نظر اقتصادی توجیه پذیر باشند، از نظر آلایندگی، راحتی و ایمنی مسافران و سایر شاخص های ارزیابی در سطح قابل قبولی قرار داشته باشند. دست یابی به این شاخص های مطلوب بدون در نظر گرفتن مطالعات امکان سنجی، مطالعات حین بهره برداری و اصلاحات پس از آغاز به کار سیستم بسیار مشکل است. در این نوشتار از میان سیستم های مختلف حمل و نقلی، سیستم اتوبوس های تندرو (brt) و از میان خطوط مختلف، خط یک brt تهران (آزادی به چهار راه تهرانپارس) مورد بررسی قرار گرفته است. در این خط، وضعیت سرعت، جریان اتوبوس ها، هوشمند سازی چراغ های راهنمایی تقاطع ها و اصلاح برخی از ایستگاه ها تحت ده سناریوی مختلف در نرم افزار aimsun شبیه سازی شده تا در نهایت مشخص گردد که از نقطه نظر اقتصادی اصلاح هر یک از خصوصیات وضعیت موجود چه تأثیری بر روی هزینه ها خواهد گذاشت. نتایج نشان داد که میزان کاهش زمان سفر با توجه به ارتقای سرعت اتوبوس های تندرو به 18 کیلومتر بر ساعت، در سناریوی دوم به عدد 512 ثانیه خواهد رسید، در حالی که اگر بخواهیم این کاهش زمان سفر به 932 ثانیه برسد، باید سرعت اتوبوس ها را به 18 کیلومتر بر ساعت ارتقا دهیم. همچنین میزان هزینه صرفه جویی شده در وقت مسافرین به صورت سالانه در سرعت 28 کیلومتر بر ساعت، 346 میلیارد تومان خواهد بود در حالی که این رقم برای سرعت 23 کیلومتر بر ساعت 249 و برای سرعت 18 کیلومتر بر ساعت 137 میلیارد تومان تخمین زده شده است. بنابراین اثر این کاهش هزینه، بیشتر از هزینه صرفه جویی شده در اثر کاهش مصرف سوخت خواهد بود. طبق برآوردهای انجام شده، میزان هزین? صرفه جویی شده در اثر کاهش مصرف سوخت در سناریوی هفتم و هشتم (با حذف ایستگاه ها) به ترتیب برابر 142 و 124 تومان-لیتر در هر صد کیلومتر خواهد بود در حالی که با افزایش تعداد اتوبوس ها این هزینه کاهش نیافته بلکه افزایش نیز پیدا می کند. شاخص های کیفی خط یک نیز بر اساس نظرسنجی رتبه بندی شدند تا مشخص گردد که کدام شاخص ها مقبولیت کمتری دارند و برای هر یک از آن ها راهکاری مناسب ارائه گردید.

امروزه با افزایش تعداد وسایل نقلیه، ترافیک و ازدحام شبکه های درون شهری بزرگترین چالش شهروندان و مسئولان شهری است. یکی از عوامل ایجاد راه بندان در بزرگراه، تصادف است. تصادفات علاوه بر خطرات جانی و مالی، با کاهش ظرفیت راه موجب افزایش زمان سفر و ایجاد ازدحام در راه ها می شوند. هم چنین با ایجاد راه بندان مصرف سوخت و میزان آلاینده ها را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. برای بررسی اثرات تصادفات در شبکه های ترافیکی می توان از شبیه سازی استفاده نمود. هدف از این پژوهش بررسی اثر تصادف بر جریان ترافیک و آلودگی هوا در بزرگراه های شهر تهران با استفاده از نرم افزار شبیه ساز aimsun می باشد. برای این منظور تونل رسالت در بزرگراه حکیم، و تونل توحید در بزرگراه چمران با استفاده از نرم افزار مورد بررسی قرار می گیرد. به منظور بررسی مدیریت تصادفات در ترافیک اوج صبح و بعدازظهر، تحت تاثیر تصادفاتی با مدت زمان 15 الی 60 دقیقه شبیه سازی گردید. پارامترهای مختلف جریان مانند حجم، چگالی و زمان تاخیر و هم چنین نرخ مصرف سوخت و انتشار آلاینده های co2،nox،pmوhcمورد بررسی قرار گرفت. از جمله نتایج بدست آمده از این پژوهش می توان به کاهش 14 درصدی زمان تاخیر و کاهش 38 درصدی چگالی در اثر کاهش زمان تصادف از 60 به 15 دقیقه در تونل رسالت اشاره نمود. با بررسی میزان آلاینده ها در این دو مسیر نیز نتایج قابل توجهی بدست آمد که از آن جمله می توان به کاهش 16/50 درصدی مصرف بنزینو کاهش 35 درصدی انتشار co2با کاهش زمان تصادف از 60 به 15 دقیقه تونل توحید اشاره نمود.

هدف اصلی هر نوع سیستم حمل و نقلی جابجایی موثر و ایمن انسان و کالا می باشد. ایمنی حمل ونقل زمینی به سه عامل اصلی وابسته است که شامل راه، وسیله نقلیه و انسان می شود. سطح ایمنی یک مسیر از طریق تاثیر این سه عامل بر روی یکدیگر کنترل می شود. دراین تحقیق به بررسی عوامل مختلف تاثیرگذار بر روی رفتار ایمن راننده در راه های دوخطه برون شهری پرداخته شده است. انواع تخلف به عنوان شاخصی از رفتار راننده درنظر گرفته شده اند. در این مطالعه از داده های مسیر کرج-چالوس استفاده شده است. چهار نوع تخلف عدم رعایت فاصله طولی، انحراف به چپ، تخطی از سرعت طراحی و عدم توجه به جلو هر یک به صورت مجزا با یکدیگر مقایسه شده اند. این تخلفات تحت 7 عامل مختلف بیانگر مشخصات هندسی و شرایط ترافیکی (به عنوان متغیرهای ورودی برای محاسبه تاثیر هر کدام) مورد ارزیابی قرار گرفتند. این عوامل شامل مشخصات قوس افقی، عرض خط، وجود تونل یا پل، بربلندی، شیب طولی مسیر، میزان تردد ساعتی و دصد وسایل نقلیه سنگین می شود. تاثیر هر یک از این عوامل با استفاده از شبکه عصبی مورد بررسی قرار گرفته شد. نتیجه حاصل از تحلیل شبکه عصبی نشان داد، میزان تردد ساعتی با دقت حدود 75 درصد به عنوان اصلی ترین عامل در شکل گیری تخلفات نقش دارد. از آنجاییکه مسیر مورد بررسی یک راه کوهستانی است، شیب طولی راه به عنوان شاخص اثرگذار دیگر معرفی شد. دقت بدست آمده از عامل شیب طولی به 70 درصد می رسد. عرض راه نیز با دقتی حدود 70 درصد به عنوان سومین عامل اثرگذار معرفی شد. دقت مربوط به 4 عامل دیگر نیز بطور مجزا نشان داده شده است. در مرحله بعد تاثیر ترکیب متغیرها مورد ارزیابی قرار گرفت و بحرانی ترین ترکیب ها برای تشخیص تخلفات معرفی شدند. در این تحقیق همچنین با بررسی روند تغییرات انواع تخلف، چگونگی تاثیر هر یک از متغیرهای مهم بررسی شده است. در انتها با استفاده از داده های راه های دوخطه ایالت واشنگتن به بررسی تاثیر عوامل موثر در شکل گیری انواع تصادف پرداخته شد. این عوامل شامل متوسط ترافیک سالانه برای یک روز، طول قطعه، عرض راه، شیب طولی و عرض شانه بودند. نتایج حاصل از تحلیل نشان داد که متغیر مربوط به ترافیک متوسط سالانه برای یک روز به عنوان موثرترین عامل در شکل گیری انواع مختلف تصادف می باشد. طول قطعه عاملی است که به عنوان دومین عامل اثرگذار معرفی شده است. عرض راه نیز به عنوان سومین عامل موثر معرفی شد. دقت مربوط به دو عامل دیگر نیز بطور مجزا نشان داده شده است. نتایج حاصل از راه های ایالت واشنگتن را می توان به عنوان تاییدی بر درستی نتایج مربوط به انواع تخلف در مسیر کرج-چالوس دانست.

در این پژوهش برای بررسی اثر ویژگی های جریان ترافیک بر وقوع تصادفات، به دلیل ویژگی های خاص ذاتی داده های مورد نیاز آن، آزادراه بین ایالتی 880 کالیفرنیای آمریکا مورد بررسی قرار گرفته است. داده های ترافیکی در این آزادراه به صورت سری های زمانی با استفاده از حلقه های مغناطیسی با فواصل مکانی و زمانی بسیار نزدیک برای سه سال به دست آمد. ضمناً این آزادراه قطعه بندی شد ودر نتیجه در کل بیش از 31 میلیون قطعه – لحظه حاصل شد. این قطعه – لحظه ها بر اساس نوع جریان در حالت پایدار و نیز تغییرات آن در حالت ناپایدارو همچنین آهنگ رخ دادن این تغییرات، در دسته بندی شده و درنهایت 9 الگوی ترافیکی به دست آمد. با ارائه یک روش میزان خطر نسبی هر یک از این دسته ها و نیز هر یک از این 9 الگو در هر یک از این 3 سال محاسبه شده و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در حالت پایداری جریان، تراکم ترافیک و در حالت ناپایداری جریان، آهنگ ملایم این ناپایداری در حالت تشکیل صف و آهنگ تند آن در حالت از بین رفتن صف،بیش ترین تأثیر را بر نرخ های تصادفات آن قطعه داراست. همچنین در نتایج به دست آمده تشابه رفتار برخی از الگوهای ترافیکی معرفی شده در زمینه ایمنی آشکار گشت. در نهایت با استفاده از این نتایج، 4 تیپ ترافیکی به دست آمد که هر یک ایمنی ترافیکی خاص خود و دور از بقیه را داشت.میزان ایمنی هر یک از این 4 تیپ محاسبه شد و خطرناک ترین و کم خطرترین تیپ ها مشخص شدند. ضمناً میزان خطای روش ارائه شدهمحاسبه گردید و نشان داده شد که این خطا نسبت به پژوهش های پیشین میزان کمتری داشته و نشان از صحت بیشتر روش ارائه شده دارد.

پاسخ به بحران یکی از فاز های مدیریت بحران می¬باشد. روش کارکرد کلیه تیم هایی که در این فاز فعالیت می¬کنند، تاثیر مستقیم بر کاهش تلفات دارد. از این رو می¬توان این فاز را مهم¬ترین فاز مدیریت بحران دانست. برآورد یا تخمین نیاز به کمک بر روش کارکرد این تیم¬ها بسیار اثر گذار می¬باشد. هر چه اطلاعات دقیق تر و صحیح تری از میزان نیاز به کمک در دست باشد، کمک رسانی بهتر و در نتیجه تلفات کمتر خواهد شد. بدین ترتیب، برنامه ریزی تیم¬های پاسخ و به همان اندازه برآورد نیاز در مدیریت بحران به عنوان یک مسئله مهم مطرح می¬باشد. برآورد نیاز به واقعی توسط تیم هایی که به این منظور آموزش دیده اند می¬تواند بر چگونگی برنامه ریزی تیم های پاسخ تاثیر¬گذار باشد. از طرفی برآورد این نیاز که بر اساس زیان ها وارده به نواحی آسیب دیده بدست می¬آید خود نیاز به برنامه ریزی دارد. از این رو هدف از این مطالعه ارائه یک مدل است که امکان برنامه ریزی تیم های پاسخ و هم چنین برآورد نیاز به کمک را به صورت هماهنگ و پویا فراهم کند. در این مطالعه با استفاده از مسیریابی تیم های پاسخ و همچنین تیم های برآورد نیاز به برنامه¬ریزی این تیم ها پرداخته شده است، سپس با استفاده از یک فرآیند کنترل بهینه و فرآیند تصمیم گیری متوالی مانند فرآیند تصمیم گیری مارکوف، امکان برنامه ریزی پویا و ایجاد هماهنگی بین این تیم ها در یک سیستم عامل مبنا فراهم شده است. برای تشریح کارکرد این مدل نتایج حاصل از کاربرد آن در چندین شبکه کوچک و بزرگ که به صورت تصادفی تولید شده اند ارائه شده است و نتایج آن مورد بحث قرار گرفته است. تصادفی بودن شبکه ها باعث می¬شود که کاربرد این مدل نه تنها وابسته به شبکه خاصی نباشد، بلکه طیف خوبی از شبکه های با ابعاد کوچک و بزرگ را پوشش دهد. بنابراین می¬توان این مدل را یک مدل سازگارا به حساب آورد. نتایج حاصل از حل مدل پیشنهادی نشان می¬دهد که این رویکرد می تواند برای شبکه های با ابعاد کوچک 12 درصد و در شبکه های بزرگ با 50 گره، تا 16 درصد کارکرد تیم های پاسخ را بهبود بخشد.

یکی از بزرگترین مشکلات جوامع شهری، ازدحام ترافیک ناشی از تردد وسایل نقلیه شخصی است؛ که برای حل این مشکلات راهکارهای مختلفی در مدیریت تقاضای حمل ونقل ارائه شده است. در بسیاری از مطالعات، بر قیمت گذاری شبکه معابر و محدوده های با تردد زیاد با هدف کاهش استفاده از خودرو شخصی و استفاده از سیستم های جایگزین به عنوان هدف اصلی سیاست های مدیریتی حمل ونقل تأکید شده است. شناخت رفتار سفرکنندگان تحت تأثیر این سیاست گذاری میتواند به تصمیم گیران برای اتخاذ تصمیمات بهتر و کاراتر کمک کند. در این پژوهش نسبت به بررسی اثر قیمت¬گذاری راه بر آلودگی هوا در بزرگراه شهید همت تهران اقدام شد. برای این منظور از روش رجحان بیان¬شده برای جمع¬آوری اطلاعات موردنیاز استفاده شد که در این راستا 219 مصاحبه انجام و وارد بانک اطلاعاتی شد. چندین سناریوی قیمتگذاری در شرایط مختلف آب وهوایی با استفاده از روشهای طراحی تجربی تعریف شد و به همراه مشخصات اقتصادی-اجتماعی و اطلاعات سفر رانندگان مورد پرسش قرار گرفت. با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده و متغیرهای تعریف شده نسبت به پردازش مدلهای لوجیت دوگانه و چندگانه اقدام شد. برای تحلیل اثر قیمتگذاری بر جریان ترافیک و میزان انتشار آلاینده های ترافیکی، از نرم¬افزار شبیه¬سازی aimsun استفاده شد. بر اساس نتایج این تحقیق، سهم پذیرش هزینه عبور در قیمت 1000 تومان برابر با 91/64 درصد است. میزان مصرف سوخت در این قیمت برابر با 91/49 % و میزان انتشار آلاینده های دی اکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن، ذرات معلق و ترکیبات آلی فرار به ترتیب برابر با 82/56، 46/49، 8/36 و 17/63 درصد است. در بالاترین قیمت (10000 تومان)، سهم پذیرش هزینه عبور، مصرف سوخت، انتشار آلاینده های دی اکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن، ذرات معلق و ترکیبات آلی فرار به ترتیب برابر با 47/5، 57/3، 98/3، 85/2، 22/1 و 86/4 درصد میباشد. در این تحقیق بیشترین کارآمدی به لحاظ کاهش میزان آلاینده ها در قیمت 3000 تومان به دست آمد.