به منظور بررسی اثر لوامیزول بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی از سویه راس، آزمایشی با 250 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزن 40/2 گرم انجام شد. لوامیزول در سطوح صفر 1 t (شاهد)، 3/5 (2 t 4)، 14 (t 3)، 7 (t) و 28 (5 t) میلی گرم در لیتر آب آشامیدنی در 5 تکرار و در هر تکرار 10 قطعه جوجه با آزمایش فاکتوریل از روز 5 تا 25 در قالب طرح کاملاً تصادفی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. مصرف خوراک روزانه (گرم/جوجه/روز) ، افزایش وزن روزانه (گرم/جوجه/روز)، ضریب تبدیل خوراک (گرم خوراک/گرم اضافه وزن)، صفات لاشه (درصد وزنی)، حساسیت پوستی به pha-p، شمارش کل گلبول سفید و تعیین لوکوسیت های مختلف خون، درصد هماتوکریت، شمارش گلبول قرمز خون و تیتر آنتی بادی igg در دوره پرورش اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد مصرف خوراک در دوره های مختلف پرورش تحت تاثیر لوامیزول قرار نگرفت (0/05<p). افزایش وزن روزانه در تیمار 3 در دوره های پرورش تحت تاثیر لوامیزول قرار گرفت (0/05>p). ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین و رشد در تیمار 3 و در کل دوره در تیمارهای 3 و 4 تحت تاثیر لوامیزول قرار گرفت (0/05>p). صفات لاشه تحت تاثیر لوامیزول قرار نگرفت. میزان حساسیت پوستی به تزریق جلدی pha-p در تیمارهای 3 و 4 تحت تاثیر لوامیزول قرار گرفت (0/05>p). تعداد کل گلبول سفید خون در طی زمان در تیمارهای 2، 3 و 4 تحت تاثیر لوامیزول قرار گرفت (0/05>p). درصد لوکوسیت های مختلف خون، درصد هماتوکریت، تعداد گلبول قرمز خون و تیتر آنتی بادی igg علیه srbc (گلبول قرمز گوسفندی) درطی زمان تحت تاثیر لوامیزول قرار نگرفتند (0/05<p). نتایج کلی نشان داد که دوزهای پایین لوامیزول موجب تقویت سیستم ایمنی سلولی (تا دوز 14 میلی گرم در لیتر) و بهبود عملکرد شده است و هیچ گونه علائم کم خونی با مصرف لوامیزول در جوجه ها مشاهده نشد.

بمنظور بررسی اثر عصاره گیاه سرخارگل بر عملکرد تولیدی، سیستم ایمنی سلولی و هومورال جوجه های گوشتی از سویه کاب، آزمایشی با 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزنی 6/44 گرم انجام شد. عصاره ریشه سرخارگل (حاوی 99/2 میلی گرم اسیدکافئیک در میلی لیتر عصاره) در سطوح صفر t1 (شاهد)، 5/0 (t2)، 1 (t3)، 5/1 (t4)، 2 (t5)و 5/2 (t6) میلی لیتردر لیتر آب آشامیدنی در 4 تکرار و در هر تکرار 10 قطعه جوجه در قالب طرح کاملا تصادفی از روز ششم تا 42 روزگی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. عملکرد تولیدی شامل مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و صفات لاشه در دوره های پرورش اندازه گیری شدند. پاسخ های سیستم ایمنی سلولی از طریق واکنش پوستی نسبت به تزریق فیتوهماگلوتینین (pha-p) و پاسخ های سیستم ایمنی هومورال از طریق اندازه گیری تیتر آنتی بادی کل و igg سرم در واکنش به تزریق گلبول قرمز گوسفندی (srbc)، تعیین شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک در دوره های پرورش تحت تاثیر عصاره سرخارگل قرار نگرفت (05/0< p). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل تیمارهای 3، 4، 5 و 6 در دوره های آغازین، رشد، پایانی و کل دوره تحت تاثیر عصاره سرخارگل قرار گرفت و اختلاف نسبت به شاهد معنی دار بود (05/0p<). تیمار 3 دارای بالاترین افزایش وزن روزانه 98/67 و پایین ترین ضریب تبدیل 58/1 شد. هیچکدام از اجزای لاشه بجز درصد وزن بورس و تیموس تحت تاثیر مصرف عصاره سرخارگل قرار نگرفت (05/0< p). تیمار 6 دارای بالاترین درصد وزن بورس و تیموس شد (05/0p<). شاخص تحریک نسبت به pha-p، تیتر آنتی بادی کل و igg بصورت معنی داری تحت تاثیر عصاره سرخارگل قرار گرفت (05/0p<). تیمار 6 دارای بالاترین شاخص تحریک نسبت به pha-p، تیتر آنتی بادی کل و igg شد که اختلاف آنها نسبت به شاهد به ترتیب 83/0 میلی متر، 3 و 75/3 بوده است.

گیاه صبر زرد با نام علمی aloe vera از جمله گیاهان دارویی است که برای درمان التهاب و تقویت سیستم ایمنی مورد استفاده قرار می گیرد. بمنظور بررسی اثر ژل آلوئه بر عملکرد تولیدی و سیستم ایمنی سلولی و هومورال جوجه های گوشتی آزمایشی با 240 قطعه جوجه گوشتی نژاد کاب 500 یک روزه با میانگین وزنی 6/44 گرم انجام شد. ژل آلوئه در سطوح صفر 1t (شاهد)، 6/0 (2t)، 2/1 (3t)، 8/1(4t) ، 4/2 (5t) و 3 (6t) میلی لیتر در لیتر آب آشامیدنی در 4 تکرار و در هر تکرار 10 قطعه جوجه در قالب طرح کاملا تصادفی از روز ششم تا 42 روزگی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. عملکرد تولیدی ( مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک)، صفات لاشه (درصد وزن لاشه، سینه، ران، بال، چربی محوطه بطنی، کبد، سنگدان) و ارزیابی سیستم ایمنی سلولی و هومورال به ترتیب از طریق اندازه گیری واکنش پوستی نسبت به تزریق فیتوهموگلوتینین (pha-p) و تیتر آنتی بادی کل و igg سرم در واکنش به تزریق گلبول قرمز گوسفندی (srbc)، انجام گرفت. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک بین تیمارها وجود داشت(05/0>p) و تیمار 4 با سطح 8/1 میلی لیتر دارای بهترین عملکرد بوده بطوریکه ضریب تبدیل آن نسبت به تیمار شاهد 35/0 پایین تر و میانگین افزایش وزن روزانه آن نسبت به تیمار شاهد gr19/11 بالاتر بود. اختلاف معنی داری در مصرف خوراک در کل دوره و خصوصیات لاشه بین تیمارها وجود نداشت(05/0<p). ژل آلوئه بطور معنی داری باعث افزایش وزن تیموس، بورس (05/0>p) ، بهبود ایمنی سلولی و بالارفتن پاسخ ایمنی هومورال از طریق افزایش تیترآنتی بادی شده وهمزمان با زیاد شدن مقدار مصرفی ژل، شاخص تحریک نسبت به pha-p ، تیتر آنتی بادی کل و igg به صورت معنی داری افزایش یافت (05/0>p)، بطوریکه تیمار6 دارای بهترین عملکرد ایمنی سلولی بود. همچنین تیتر آنتی بادی کل و igg در پاسخ به ایمنی هومورال تیمار 6 بالاتر بود، به این طربق تیمار 6 با بهترین عملکرد ایمنی هومورال در مجمو ع دارای بهترین پاسخ ایمنی شد. بطورکلی این تحقیق نشان داد که مصرف ژل عملکرد تولیدی و ایمنی جوجه های گوشتی را بهبود بخشید.

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف عصاره روغنی و الکلی بره موم بر عملکرد و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی آزمایشی با 350 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس(ross) با میانگین وزن 5/40 گرم انجام گرفت. در این آزمایش از جیره پایه بدون بره موم بعنوان شاهد (1) و بقیه تیمارها شامل عصاره روغنی بره موم در سطوح 200 (2)، 300 (3) و 400 (4) میلی گرم در کیلوگرم خوراک و عصاره الکلی بره موم در سطوح 200 (5)، 300 (6) و 400 (7) میلی گرم در کیلوگرم خوراک در قالب طرح کاملاٌ تصادفی با نمونه گیری در داخل هر تکرار با 5 تکرار و در هر تکرار 10 قطعه جوجه استفاده شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک روزانه ، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک، صفات لاشه، پاسخ پوستی به pha-p در طول دوره پرورش اندازه گیری شد. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین، رشد و کل دوره پرورش تحت تأثیر بره موم قرار گرفت (05/0>p). صفات لاشه شامل درصد وزن سینه به لاشه، ران، غدد تیموس و بورس فابرسیوس در تیمار 7 و 4 و طحال در تیمار 4 و درصد وزن سنگدان به لاشه در تیمار 4 و6 و 7 تحت تأثیر بره موم اختلاف معنی داری نسبت به سایر تیمارها نشان داد (05/0>p). ولی درصد وزن کبد و چربی محوطه بطنی از بره موم متأثر نشد (05/0<p). میزان حساسیت پوستی به تزریق جلدی pha-p نیز اختلاف معنی داری در بین تیمارها نشان نداد (05/0<p). نتایج کلی بیانگر این مطلب بود که مصرف هر یک از عصاره های روغنی و الکلی بره موم در سطوح 400 میلی گرم در کیلوگرم اثرات مثبت بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد.

به منظور بررسی اثر ساف مانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی سویه کاب، آزمایشی با استفاده از 180 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزن 46 گرم انجام شد. تیمارها شامل شاهد (صفرt)، آنتی بیوتیک (لینکومایسین) 3/0 گرم (3/0ta)، ساف مانان 5/0 گرم (5/0ts)، ساف مانان 1 گرم (1ts)، ساف مانان 75/0 گرم در دوره آغازین و 25/0 گرم در دوره رشد (25/0,75/0ts) در کیلوگرم جیره بود. تیمار ها در 3 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از 6 تا 42 روزگی مورد بررسی قرار گرفت. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و صفات لاشه در دوره های پرورش اندازه گیری شد. شمارش باکتری لاکتوباسیلوس و اشریشیاکلی در 18، 28 و 38 روزگی از طریق کشت میکروبی انجام شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک در دوره های پرورش تحت تأثیر سطوح مختلف ساف مانان و لینکومایسین قرار نگرفت (05/0p>). افزایش وزن تیمارهای 5/0ts، 1ts و 25/0,75/0ts در دوره رشد و کل دوره تحت تأثیر ساف مانان قرار گرفت و نسبت به شاهد و لینکومایسین بهتر بود (05/0p<). افزایش وزن 3/0ta در کل دوره نسبت به شاهد بهتر بود (05/0p<). در دوره آغازین، رشد و کل دور تیمارهای 5/0ts، 1ts و 25/0,75/0ts بهترین ضریب تبدیل را نشان دادند (05/0p<). در دوره رشد و کل دوره ضریب تبدیل 3/0ta نسبت به شاهد بهتر بود (05/0p<). سطوح مختلف ساف مانان در افزایش وزن و ضریب تبدیل تفاوت معنی داری با هم نداشتند (05/0<p). هیچ یک از اجزای لاشه بجز درصد وزن سینه نسبت به لاشه تحت تأثیر مصرف ساف مانان قرار نگرفت (05/0<p). 1ts دارای بالاترین درصد وزن سینه بود (05/0p<). در 18 و 28 روزگی شمار اشریشیاکلی در تیمار های دریافت کننده ساف مانان بطور معنی داری کاهش یافت (05/0>p). در 28 روزگی شمار لاکتوباسیلوس در 1ts بطور معنی داری نسبت به شاهد و آنتی بیوتیک افزایش یافت ( 05/0>p). در 38 روزگی اختلاف معنی داری در جمعیت میکروبی مشاهده نشد. بطور کلی سطوح مختلف ساف مانان نسبت به آنتی بیوتیک و شاهد عملکرد بهتری رانشان دادند که ناشی از تأثیر مثبت آن بر بهبود فلور میکروبی روده است.

چکیده : به منظور بررسی اثر اسید استیک بر عملکرد تولیدی و میکرو فلور روده جوجه های گوشتی از سویه کاب، آزمایشی با 280 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزنی 46 گرم انجام شد. در این آزمایش از دو نوع جیره با دو سطح انرژی متفاوت (نرمال انرژی و پر انرژی) استفاده شد. اسید استیک در هر جیره با سطوح صفر ، 7/0 و 4/1 درصد و با 4 تکرار و در هر تکرار 12 قطعه جوجه در قالب طرح فاکتوریل از روز هفتم تا 42 روزگی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و صفات لاشه در دوره های پرورش اندازه گیری شدند. شمارش باکتریهای ناحیه ایلئوسکال روده جوجه های گوشتی شامل کلی فرم ها، اشرشیاکلی و لاکتوباسیلوس در روزهای 18، 28 و 38 روزگی تعیین شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر سطوح اسید استیک قرار گرفت (05/0 >p) همچنین اثر سطح انرژی بر مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در تمام دوره های پرورش معنی دار بود (05/0 >p) بطوریکه بهترین عملکرد با افزایش سطح انرژی حاصل شد. اثر متقابل سطوح اسید استیک و سطح انرژی فقط بر مصرف خوراک روزانه معنی دار شد (05/0 >p) بطوریکه 4/1 درصد اسید استیک در جیره پر انرژی کمترین مصرف خوراک روزانه را داشت. اثر اسید استیک بر صفات لاشه نشان داد که بازده لاشه و درصد وزن ران و سنگدان در سطوح 7/0 و 4/1 درصد اسید بطور معنی داری تحت تأثیر قرار گرفت (05/0 >p). اثر سطح انرژی جیره فقط از لحاظ درصد وزن چربی محوطه بطنی معنی دار شد (05/0 >p) ولی اثر متقابل سطوح اسید استیک و سطح انرژی جیره اثر معنی داری را نشان نداد (05/0 <p). در شمارش باکتریهای ناحیه ایلئوسکال روده جوجه های گوشتی در 18 روزگی هیچ اثر معنی داری از سطوح اسید استیک و سطح انرژی و اثر متقابل سطوح اسید و سطح انرژی مشاهده نشد (05/0 <p). اما درسنین 28 و 38 روزگی نتایج مربوط به اثر اسید استیک نشان داد که بطور معنی دار استفاده از سطوح 7/0 و 4/1 درصد اسید استیک باعث پاسخ بهتری نسبت به سطح صفر شد (05/0 >p) ولی اثر سطح انرژی و اثر متقابل اسید و سطح انرژی در هیچیک از باکترهای مورد بررسی در این سنین معنی دار نشد (05/0 <p).

به منظور بررسی اثر اسانس گیاه مرزه بر عملکرد تولیدی و میکروفلور روده جوجه های گوشتی سویه کاب، آزمایشی با 180 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزنی 46 گرم انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (es 0)، 50 ppm اسانس مرزه در لیتر آب آشامیدنی (es 50)،100 ppm اسانس مرزه در لیتر آب آشامیدنی (es 100) و150 ppm اسانس مرزه در لیتر آب آشامیدنی (es 150)، با 3 تکرار و در هر تکرار 12 قطعه جوجه بودند. اسانس مرزه در قالب طرح کاملاً تصادفی از روز ششم تا 42 روزگی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و صفات لاشه در دوره های پرورش اندازه گیری شدند. نمونه گیری از ناحیه ایلئوسکال روده جوجه ها در روزهای 18، 28 و 38 پرورش جهت شمارش باکتری های اشریشیا کولای، لاکتوباسیلوس و کلی فرم انجام شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک روزانه در دوره های پرورش تحت تاثیر هر سه سطح اسانس مرزه کاهش یافت (05/0p<). افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در دوره های رشد، پایانی و کل دوره تحت تاثیر سطوح متفاوت اسانس مرزه قرار گرفت و اختلاف معنی داری با گروه شاهد ایجاد نمود (05/0p<). بهترین ضریب تبدیل و افزایش وزن مربوط به تیمار es 150 (150 ppm اسانس در لیتر آب آشامیدنی) بود (05/0p<). تفاوت افزایش وزن روزانه و بهبود ضریب تبدیل در تیمار es 150 در مقایسه با تیمار شاهد در کل دوره به ترتیب 65/7 گرم و 27/0 بود. درصد وزن بازده لاشه (es 100 و es 150)، سینه (کلیه سطوح اسانس) و بال (es 100 و es 150)، تحت تاثیر اسانس مرزه نسبت به گروه شاهد افزایش و درصد وزن چربی محوطه بطنی (es 150)، کاهش یافتند (05/0p<). سایر اجزای لاشه تحت تاثیر تیمارهای اسانس و آنتی بیوتیک قرار نگرفتند (05/0p>). شمار باکتری های اشریشیا کولای و کلی فرم تحت تاثیر سطوح اسانس در روزهای 18، 28 و 38 کاهش یافت (05/0p<)، در حالیکه هیچ یک از سطوح اسانس تاثیر معنی داری بر شمار باکتری های لاکتو باسیلوس نداشت (05/0p>). در کل چنین نتیجه گرفته می شود که اسانس گیاه مرزه اثـرات مثبتی بر عملکرد جوجه های گوشتی دارد و باعث کاهـش باکتـری های اشریشیا کولای و کلی فرم روده جوجه های گوشتی می شود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.