در این مطالعه توالی نوکلئوتیدی کامل ژن نورآمینیداز سه جدایه 2 خانواده اورتومیکسوویریده در طیور و a گردید. آنفلوآنزا یک عفونت یا یک بیماری است که بوسیله ویروس های تیپ rna. پستانداران ایجاد میشود. ویروس آنفلوآنزا واجد ژنوم هشت قطعهای است که در سنتز ده پروتئین دخالت دارند مورد مطالعه با استفاده از محلول (ahvaz p و 5 ahvaz b و 2 ahvaz g ویروسی از هر یک از سه جدایه ( 1 در حجم نهایی 20 میکرولیتر cdna جداسازی و خالص شد . سپس سنتز ( roche,germany) tripure تجاری 10 میلی مولار ) ، یک میکرولیتر ( 200 واحد ) آنزیم نسخه - ) dntps 2 میکرولیتراز ، rt با استفاده از 4میکرولیتر بافر 1 میکرولیتر ( 50 ،rnase inhibitor 0/5 میکرولیتر ( 20 واحد ) از ،revertaid tm m-mulv بردار معکوس 100 ) صورت پذیرفت. این ng/ml) ویروسی استخراج شده rna و 10 میکرولیتر از forward پیکومول) از پرایمر حاصل در cdna 70° انجام شد . در مرحله بعد c 42° و 10 دقیقه در دمای c واکنش به مدت یک ساعت در دمای ساخته شده، 1 میکرولیتر ( 50 cdna در حجم نهایی 50 میکرولیترو با استفاده از 5 میکرولیتر از ، pcr واکنش 2 واحد / 200 میکرومولار از دزوکسی نوکلئوتیدها ، 1 میکرولیتر ( 5 ، reverse و forward پیکومول) از پرایمر های 50 میلی مولار انجام شد . kcl و (ph 8/ 1 میلی مولار کلرید منیزیم و بافر تریس ( 3 / محلول 5 ،taq ) از پلیمراز برنامه حرارتی استفاده شده ، 3 دقیقه 94 درجه مرحله آغازین،مرحله دوم 94 درجه 30 ثانیه، 56 درجه 30 ثانیه و 72 درجه 1/5 دقیقه به تعداد 40 سیکل ومرحله پایانی 72 درجه 10 دقیقه انجام شد . توالی ژن های نورامینیداز تکثیر یافته در با استفاده از کیت استخراج از روی ژل شرکت کیاژن و مطابق دستورالعمل شرکت سازنده از روی ژل آگارز pcr که محل اثر آنها در پرایمرها قرار داده شده بود، هضم شدند . ecori و sali خالص شده و با آنزیم های محدودالاثر که آن نیز با آنزیم های مشابه هضم شده بود با ptz57r/t و پلاسمید pcr در مرحله بعد، محصولات هضم شده به یکدیگر متصل شدند . سپس این ساختار ها با روش t نسبت مولی 3 به 1 مخلوط و با کمک آنزیم لیگاز 4 انتقال داده شدند . ecoli dh5? ترانسفورماسیون یک مرحله ای پلی اتیلن گلیکول ، معروف به روش چانگ ، به سویه حاوی آمپی س یلین و یا فتن کلونی های مورد نظر، برای هر یک از جدایه های lb پس از غربالگری بر روی محیط آگار مورد آزمایش 3 کلونی برای تعیین توالی انتخاب گردید . مقایسه توالی نوکلئوتیدی و آمینواسیدی این جدایه ها با ایران، دیگر کشورهای خاورمیانه و آسیا نشان داد که جدایه های اهو از از h9n یکدیگر و با دیگر جدایه های 2 نظر فیلوژنتیک همراه با جدایه ای جدید از منطقه تهران در گروه فیلوژنیکی مجزایی قرار دارند . بطور کلی انطباق کامل ck/ir/ngv-1/ جدایه های این مطالعه از نظر جایگاه های آمینواسیدی مهم نیز با ویروس 06 دارای منشاء یکسان ck/ir/ngv-1/ دارند. بر این اساس میتوان نتیجه گرفت که جدایه های اهوازو و یروس 06 باشند، اما برای اطمینان از این امر ضروریست که جدایه بیشتری از مناطق مختلف ایران جداسازی و مورد بررسی قرار گیرند.

اپوپتوز یک فرایند بیولوژیکی است که سبب برقراری و حفظ تعادل بین تولید و تخریب سلولها در بافت می گردد. با توجه به اینکه ژن fas یکی از چندین پروتئین مهم در اپوپتوز را کد می کند و در تمایز طبیعی، تنظیم و رشد سلولهای میلوئیدی و لنفوئیدی دارای اهمیت می باشد، لذا پلی مورفیسم های موجود در این ژن را می توان به عنوان یکی از عوامل ژنتیکی مهم در مقاومت دارویی، کاهش پاسخ سلولهای سرطانی به شیمی درمانی و بقا و رشد این سلولها در بافت خونساز مطرح کرد. در این مطالعه فراوانی پلی مورفیسم های پروموتر ژن fas در موقعیت های g/a 1377- و a/g 670 – در 142 بیمار مبتلا به لوسمی حاد لنفوئیدی و 91 بیمار مبتلا به لوسمی حاد میلوئیدی و 293 فرد سالم به عنوان گروه شاهد بررسی شد. گروه کنترل از لحاظ سن، جنس و تعداد با گروه بیمار تطبیق داده شد. پلی مورفیسم ژن fas در افراد تحت مطالعه توسط تکنیک polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism تعیین شد. بر روی داده های جمع آوری شده، آنالیزهای آماری توصیفی – تحلیلی انجام پذیرفت. در بررسی ژنوتیپی بیماران all در موقعیت 670-، تفاوت آماری معنی داری بدست آمد )001/0 (p=بطوری که فراوانی ژنوتیپ ag در این بیماران در مقایسه با گروه کنترل بیش از ژنوتیپ های هموزیگوت aa و gg بود. پس از تفکیک بیماران بر اساس جنس فراوانی ژنوتیپ ag در بیمارن مذکر (4/56%) بطور قابل ملاحظه ای بیشتر از افراد کنترل مذکر (3/19%) بود )002/0 (p=بعبارتی در کودکان مبتلا به all همراهی آلل آدنین و گوانین بطور همزمان در موقعیت 670- پروموتر ژن fas ، احتمالا بر ظرفیت اتصال فاکتور نسخه برداری stat-1 تاثیر می گذارد و سبب کاهش بیان ژن و افزایش بقای سلولهای نابالغ لنفوئیدی می گردد در نتیجه حضور هر دو آلل در کنار هم، خطر بروز all در کودکان را افزایش می دهد. عدم مشاهده ارتباط معنی دار در بیماران مونث می تواند به دلیل تعداد کم این بیماران (29 نفر) در مقایسه با بیماران مذکر (85 نفر) و در نتیجه کاهش قدرت تست آماری در تشخیص این تفاوت باشد. در بررسی ژنوتیپی بیماران all در موقعیت 1377- و پس از تفکیک بر اساس جنس نیز ارتباط معنی داری بین گروه کنترل و بیمار مشاهده نشد )78/0(p=. در بررسی آللی و هاپلوتیپی در این دو موقعیت نیز اختلاف آماری معنی داری مشاهده نگردید. مقایسه ژنوتیپ ag در موقعیت 670- و ژنوتیپ gg در موقعیت 1377- بطور همزمان، در بیماران all و گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری نشان داد )02/0 (p=که حاکی از اثر ژنوتیپ های (gg 1377- / ag 670-) در افزایش شدت و بروز بیماری all کودکان بود. در مقایسه ژنوتیپی، آللی و هاپلوتیپی در بیماران aml در موقعیت 670- و 1377- تفاوت معنی داری میان گروه بیمار و گروه کنترل وجود نداشت. مقایسه میان فاکتورهای پیش آگهی و پلی مورفیسم های a/g670-،g/a 1377- در بیماران all، ارتباط میان وجود ناهنجاریهای کروموزومی و دارا بودن کبد بزرگ با ژنوتیپ هتروزیگوت ag در موقعیت 670- را نشان داد، بعبارتی حضور آلل a و g در کنار یکدیگر با پیش آگهی بد در این بیماران ارتباط داشت. سایر فاکتورهای پیش آگهی شامل سن، تعداد گلبولهای سفید و پلاکت و درصد بلاست خون محیطی و مغز استخوان، با ژنوتیپ های بدست آمده از پلی مورفیسم های a/g 670 و g/a 1377- در بیماران all ارتباطی نداشت. در این مطالعه تاثیر پلی مورفیسم های مورد نظر با پاسخ به درمان بیماران نیز مورد مطالعه قرار گرفت که همراهی معنی داری بین فاکتورهای مرتبط شامل مدت زمان خاموشی و حیات بیماران با فراوانی ژنوتیپ fas در موقعیت های a/g 670- و g/a 1377- مشاهده نگردید. در مقایسه میان فاکتورهای پیش آگهی مختلف و پلی مورفیسم های a/g670-،g/a 1377- در بیماران aml ارتباط معنی داری مشاهده نگردید. نتیجه گیری: در این مطالعه ژنوتیپ ag در موقعیت 670- با خطر ابتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد در کودکان در ارتباط بود که می تواند نشاندهنده همراهی همزمان هر دو آلل a و g در ارتباط با کاهش اپوپتوز به واسطه fas در این نوع بدخیمی و در نتیجه بقاء بیشتر سلولهای سرطانی باشد. همچنین این ژنوتیپ در کودکان مبتلا به all با بزرگی کبد و ناهنجاری های کروموزومی و پیش آگهی نامطلوب همراه بود. نتایج حاصل از این مطالعه در بزرگسالان مبتلا به aml نشان داد که پلی مورفیسم های مذکور دارای ارزش پیش آگهی جهت پیش بینی شدت بیماری و یا پاسخ به درمان نیستند.