در این پژوهش، نانوذرات کیتوزانی انباشت شده با آلبومین سرم گاوی (bsa) از روش میسلی معکوس تهیه شده است. کیتوزان به عنوان پلیمر زیست تخریب پذیر و bsa به عنوان پروتئین انباشت شده، انتخاب شده است. اثر پارامترهای محتوای آب، نسبت کمک حلال به حلال، درصد انباشت دارو و غلظت کیتوزان روی اندازه ذرات، درصد به دام افتادن پروتئین در پلیمر و همچنین آزادسازی دارو به طور آزمایشگا هی بررسی شده است. روند آزادسازی از نانو ذرات در محیط مشابه روده ی کوچک (7/4=ph ) ارزیابی و مقایسه شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که، افزایش غلظت کیتوزان و درصد انباشت دارو منجر به کاهش درصد آزادشدن عامل فعال گردید. اندازه ی ذرات با استفاده از دستگاه پراکندگی نور پویا (dls) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) و مقدار پروتئین موجود در ذرات رسوب داده شده توسط دستگاه جذب (uv-viz) اندازه گیری شده است. با افزایش محتوای آب قطر ذرات کوچکتر می شود ولی درصد به دام افتادن دارو کاهش می یابد. قطر ذرات با افزایش نسبت کمک حلال به حلال کوچکتر می شود همچنین درصد به دام افتادن دارو بیشتر می شود. با زیاد شدن درصد انباشت دارو قطر ذرات کوچکتر می شود ولی درصد به دام افتادن دارو کمتر می شود. در یک درصد انباشت داروی ثابت، با افزایش غلظت کیتوزان قطر ذرات کوچکتر اما درصد به دام افتادن دارو کمتر می شود. در این مطالعه، قطر ذرات تولید شده در محدوده ی 2187 - 143 نانومتر است و درصد به دام افتادن دارو از 9 % تا 76 % به دست آمده است.