تاثیر الحاق ایران به موافقتنامه مادرید 1891 و پروتکل مادرید 1989 در شکل دهی به نظام مالکیت صنعتی ایران به کوشش: اردشیر معظمی امروزه حقوق مالکیت معنوی به عنوان بخش جدیدی از نهاد مالکیت و مشتمل بر مالکیت صنعتی و ادبی و هنری برای حمایت از آثار ادبی ، هنری ، اختراعات، علائم تجاری ، طرحهای صنعتی و غیره در سطح ملی و بین المللی مورد حمایت قرار گرفته است ، در این راستا ایران در بعد ملی قوانین متعددی را وضع کرده و در بعد بین المللی نیز به موافقتنامه های مختلفی منجمله موافقتنامه مادرید 1891 و پروتکل مربوط به موافقتنامه مادرید 1989 ملحق شده است . این موافقتنامه و پروتکل مجموعه قوانینی هستند که می توان بموجب آنها علامت تجاری را در سطح جهانی ثبت و از آن حمایت نمود ، بدین شکل که اشخاص حقیقی یا حقوقی دارای محل فعالیت ، اقامتگاه و یا تابعیت در یک طرف متعاهد (منظور کشورها یا سازمانهای بین المللی عضو موافقتنامه یا پروتکل مادرید) می توانند در چهار چوب یک اظهارنامه به زبان انگلیسی یا فرانسه و بدون پرداخت هزینه های زائدی که در نتیجه ثبت علامت به صورت مجزا در هر یک از کشورها بر آنها تحمیل می شود علامت خود را ثبت و در عرصه بین المللی از آن حمایت کنند ، با توجه به مراتب فوق الذکر و جایگاهی که علائم تجاری در نظام مالکیت صنعتی دارد و نقشی که موافقتنامه و پروتکل مادرید در روند ثبت بین المللی علامت و حمایت از آن در سطح بین المللی دارد در این پایان نامه به بررسی تاثیر الحاق ایران به موافقتنامه و پروتکل مادرید در شکل دهی به نظام مالکیت صنعتی ایران پرداخته شده است ، با توجه به اینکه این امر خود مستلزم آگاهی و شناخت کامل نسبت به نظام مالکیت صنعتی ایران و قوانین داخلی مربوطه می باشند ابتدا به بررسی قوانین داخلی در خصوص علائم تجاری و سپس مقررات موافقتنامه و پروتکل مادرید پرداخته شده است . هدف از این بحث بیان جایگاه علامت تجاری در نظام مالکیت صنعتی و بررسی جایگاه و نقش موافقتنامه و پروتکل مادرید در نظام مالکیت صنعتی ایران و پاسخ به این پرسش است که الحاق ایران به موافقتنامه و پروتکل مادرید چه تاثیری در نظام مالکیت صنعتی ایران دارد ، در این راستا اطلاعات به شیوه کتابخانه ای گرد آوری شده و سپس جهت دستیابی و پاسخ به سوال و هدف تحقیق ، یافته های بصورت حقوقی تجزیه و تحلیل شده است .