در عصری زندگی می کنیم که سایه سنگین اطلاعات و ارتباطات برهمه ابعاد زندگی انسانها گسترده شده است و روابط بین الملل نیز از این قائده مستثنی نمی باشد. بطوری که بار اصلی دیپلماسی میان کشورها بر دوش رسانه هاست و رسانه های تصویری که سهم بیشتری را برعهده دارند خود را در میان مولفه های قدرت هر کشور جای داده اند. امروزه دیپلماسی رسانه ای رایج ترین فرم دیپلماسی در عرصه بین الملل محسوب می شود و هر کشوری که در این عرصه از کارآمدی بیشتری برخوردار باشد برنده میدان روابط بین الملل خواهد بود.با این مقدمه کوتاه این سوال مطرح می شود که وضعیت دیپلماسی رسانه ای در جمهوری اسلامی چگونه است؟وظرفیت های موجود تا چه حد مورد استفاده و بهره برداری قرار می گیرد؟ به همین منظور بر آن شدم تا ضمن بیان پیشینه استفاده از رسانه ها در جهت اهداف سیاسی و دیپلماتیک نگاهی به وضعیت دیپلماسی رسانه ای در جهان امروز داشته و نقش آن را در حل و فصل مناقشات بین المللی، تامین امنیت ملی و ارتقاء سطح حیثیت و پرستیژ کشورها بررسی نمایم . در این راستا ساختار روابط خارجی سازمان صدا و سیما بعنوان سکان دار اصلی دیپلماسی رسانه ای کشور مورد نگاه اجمالی قرار گرفت و از طریق بررسی متون منتشر شده و گفتگو با صاحبنظران حوزه رسانه و دیپلماسی، نقاط ضعف و قوت و همچنین فرصت ها و تهدیدات تبیین و تشریح گردید. نتیجه این تحقیق نشان داد که در جمهوری اسلامی ایران و خصوصاً سازمان صدا و سیما ظرفیت های دست نخورده فراوانی وجود دارد که بایستی مورد بازشناسی و استفاده قرار گیرد. از مهمترین پیشنهادات مطرح شده در جهت ارتقاء سطح دیپلماسی رسانه ای در کشور ،تدوین استراتژی، ایجاد ارتباط ارگانیک میان همه دست اندرکاران حوزه دیپلماسی ، بویژه سازمان صدا و سیما و وزارت امور خارجه و همچنین اعطای استقلال سردبیری به سردبیران و خبرنگاران می باشد.