ترانس گلوتامیناز بافتی (ttg) عضوی از خانواده ترانس گلوتامیناز ها بوده که تشکیل باند ایزوپپتیدی را کاتالیز می کنند.. در برخی از بیماری های زوال اعصاب مانند آلزایمر، هانتیگتون و پارکینسون نیز افزایش میزان بیان این پروتئین گزارش شده است. در بیماران مبتلا به پارکینسون، باند ایزوپپتیدی حاصل از کاتالیز آنزیمی در اجسام لووی مشاهده شده است. در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر ، در پلاک های سنیل علاوه بر حضور پروتئین ttg فعالیت آنزیمی آن نیز مشاهده شده است. بر مبنای اطلاعات ما، تا کنون هیچ گزارشی بر روی خصوصیات آمیلوژنیک پروتئین ttg گزارش نشده است. در این بررسی قصد داشتیم خصوصیات آمیلوژنیک پروتئین ttg را در vitro بررسی کنیم. بدین منظور، در ابتدا مطالعات بیوانفورماتیک را به منظور شناسایی مناطق آمیلوژنیک در پروتئین با استفاده از برنامه های آن لاین انجام دادیم. جهت بدست آوردن پروتئین tg2 نوترکیب، cdna ژن tg2 توسط pcr تکثیر شد و در وکتور بیانی pet 28a کلون گردید. شرایط مختلف جهت ایجاد تشکیل فیبریل مانند تغییرات دما و ph، یون های فلزی و عوامل شلوغ کننده مختلف بررسی گردید. اجسام سلولی حاوی پروتئین نوترکیب جداسازی شد و با استفاده از شیب اوره روی ستون کروماتوگرافی تمایلی تخلیص گردید؛ فعالیت آنزیماتیک پروتئین نوترکیب تخلیص شده اندازه گیری شد و پروتئین نوترکیب تخلیص شده جهت بررسی شرایط تشکیل آمیلوئید مورد استفاده قرار گرفت. روش های مختلف شامل آزمایش اتصال تیوفلاوین t، شکست نور کنگورد و طیف cd واتصال ans استفاده گردید. نتایج ما بر این موضوع دلالت داشت که غلظت های فیزیولوژیک کلسیم می تواند باعث القای تشکیل آمیلوئید در tg2 می گردد. این موضوع توضیح می دهد که کلسیم می تواند باعث کنفورماسیون خاصی در tg2 شود که اجازه تشکیل آمیلوئید را در شرایط مورد استفاده ما می دهد.

تجمع پروتئین در شکل رسوبات آمیلوئیدی در بسیاری از بیماریهای زوال اعصاب شامل آلزایمر و پارکینسون و بیماریهای دیگر نظیر بیماری آمیلوئیدی سیستمیک و دیابت ملیتوس نوع دو مشاهده شده است. دیابت ملیتوس نوع دو یک بیماری پیشرونده زوال پانکراس است. پلی پپتید آمیلوئیدی جزیره ای (iappیا آمیلین) ترکیب اصلی رسوبات آمیلوئیدی یافت شده در پانکراس افراد مبتلا به دیابت نوع دو می باشد. شواهد نشان می دهد که تشکیل آمیلوئید توسط این پروتئین منجر به مرگ سلولی می شود. مکانیزم های دقیق القای مرگ سلولی توسط تجمعات iappهنوز به طور دقیق مشخص نیست. مهمترین مکانیزمی که تا کنون پیشنهاد شده است تشکیل کانال در غشا و تغییر نفوذپذیری غشای سلولی می باشد. به منظور شناخت کاملتری از مکانیزم های آسیب رسانی تجمعات iappبه سلول، تأثیر آن بر میتوکندری که یکی از کلیدی ترین اندامک های سلولی است بررسی شد. در ابتدا ژن iappرا در وکتور fuwقابل القا توسط تتراسایکلین کلون شد. ترانسداکشن وکتور نوترکیب حاصل به سلولهای choناموفق بود. بنابراین در ادامه مطالعات از رده سلولی choکه به طور پایدار proiappرا بیان می-کرد استفاده کردیم. حضور تجمعات داخل سلولی proiappتوسط میکروسکوپ فلورسانت تأیید شد. میزان مرگ سلولی و میزان گونه های فعال اکسیژن (ros) در این سلولها به ترتیب با روش های سنجش mttو nbtبررسی شد. در نهایت میتوکندری این سلول ها استخراج شد و فعالیت کمپلکس iمیتوکندری اندازه گیری شد. سلول های حاوی تجمعات proiapp، مرگ سلولی بیشتر و میزان rosکمتری داشتند و همچنین فعالیت کمپلکس iمیتوکندری در آنها کاهش یافته بود. نتایج یافته ها پیشنهاد می کند که آسیب به میتوکندری می تواند یکی از مکانیزم های القای مرگ سلولی توسط تجمعات proiappباشد.