برنامه ریزی به منظور توزیع و ساماندهی مطلوب جمعیت و فعالیت در سطح کشور امری ضروری می باشد. در این پژوهش با مطالعه تجارب خارجی و داخلی پیرامون آمایش سرزمین سعی شده است. سیاست های اتخاذ شده در جهت رسیدن به مطلوب ترین توزیع جمعیت و فعالیت در پهنه سرزمین ارائه گردد. بررسی تجربیات فوق بیانگر این است که توسعه شهرهای کوچک و میانی، کنترل مهاجرت ها، تمرکززدایی صنعتی و نیز احداث شهرهای جدید از جمله سیاست هایی آمایشی بوده اند. احداث شهرهای جدید در پیرامون مجموعه های شهری بزرگ در اقصی نقاط جهان با هدف تمرکززدایی از کلانشهرها و پاسخ به بحران مسکن و کاهش بار جمعیتی و فعالیتی آنها بوده است. بررسی عملکرد شهرهای جدید بیانگر تاثیر شهرهای جدید در آمایش مناطق بوده است؛ البته این در شرایطی است که شهر جدید بنابر ضرورت، اهداف و مکانیابی صحیح ایجاد شده باشد. چهار شهر جدید اندیشه، پرند، پردیس و هشتگرد در راستای کاهش بار جمعیتی و فعالیتی کلانشهر تهران طراحی و ساخته شدند. با ارزیابی عملکرد آمایشی شهرهای جدید حومه کلانشهر تهران در این پژوهش از طریق روش امتیاز استاندارد شده مشخص شد، شهر جدید اندیشه در مسیر تحقق اهداف در مقایسه با سایر شهرهای جدید موفق تر بوده است. در این پژوهش با بهره گیری از روش تاپسیس به مقایسه اهداف پیش بینی شده این شهر با عملکرد شهر جدید اندیشه پرداخته شد. بررسی های تفصیلی صورت گرفته توسط پژوهشگر نشان می دهد با وجود تحقق نقش و عملکرد پیش بینی شده برای اندیشه در جذب سرریز جمعیت کلانشهر تهران و کرج در صورت نبود برنامه ریزی دقیق و مناسب برای اشتغال زایی، این شهر در آینده با مشکلات عدیده ای روبرو خواهد شد. در این راستا نتایج این پژوهش نشانگر ضرورت و لزوم تهیه طرح آمایش سرزمین و خصوصا نقش آمایشی شهرهای جدید حومه کلانشهرها است.