رزین های اپوکسی یک دسته مهم از پلیمرهای گرماسخت هستند که به دلیل خواص مناسب الکتریکی مکانیکی و مقاومت بالای شیمیایی به طور وسیعی در روکش های محافظ سطح، کامپوزیت های باکارایی بالا، ریخته گری مورد استفاده قرار می گیرد. در بحث خواص مکانیکی، پایین بودن مقاومت در برابر خراش، سایش بعنوان مهمترین نقص آنها تلقی می شود. رزین پلی استر ترموست کوپلیمرهایی از پلی استر غیر اشباع با استایرن هستند. رزین های پلی استر غیر اشباع بدلیل تنوع در مواد اولیه، گستردگی خواص و هم چنین بهای نسبتاً پایین کاربردهای وسیعی در صنایع مختلف یافته اند. هدف اصلی این کار معرفی یک روش جدید برای بهبود مقاومت در برابر خراشیدگی رزینهای اپوکسی و پلی استر با استفاده از ترکیب از پلیمرهای دیگر( پلی یورتان) و نانو پرکننده های معدنی ذره ای مانند سیلیکا، آلومینا و دی اکسید تیتانیوم می باشد. در این کار پژوهشی کامپوزیت هایی از اپوکسی و پلی استر با وارد کردن هر کدام از پرکنندهای نانو و میکرو و پلی یورتان در ماتریس اپوکسی و پلی استر تهیه و خواص مکانیکی و مورفولوژی آنها بررسی شد. خواص مکانیکی مطلوب تر با استفاده از نانو پرکننده های آلومینا در مقایسه با سایر پرکننده ها بدست آمد. در بخش اول نانو کامپوزیت اپوکسی و پلی استر با پرکننده های نظیر آلومینا، سیلیکا و دی اکسید تیتانیوم نیز به همراه نانو کامپوزیت پلی استر با پرکننده های مذکور تهیه و خواص مکانیکی نظیر: سختی خراش، سختی، مقاومت سایشی و چسبندگی نانو کامپوزیت ها مورد مطالعه قرار گرفت. پخش یکنواخت از نانو ذرات در ماتریس اپوکسی و پلی استر بعنوان مورفولوژی نانو کامپوزیت دوتایی بدست آمد. در بخش دوم بلندهایی دوتایی از اپوکسی با پلی یورتان و پلی استر با پلی یورتان تهیه و خواص مکانیکی نظیر: سختی خراش، سختی، مقاومت سایشی و چسبندگی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاکی از افزایش چسبندگی، سختی خراش و سایش کامپوزیت شد. ولی پایین ترین میزان سختی با استفاده از اصلاح کننده پلیمری( پلی یورتان) در ماتریس اپوکسی و پلی استر بدست آمد. نتایج بدست آمده نشان داد که نانو پرکننده آلومینا و سیلیکا سهم عمده ای در افزایش مقاومت به خراش اپوکسی و پلی استر دارد.