از دیرباز مفهوم شهود، به عنوان یک ابزار شناخت در نظر گرفته شده که هوسرل هیچ گاه آن را در مقابل عقل قرار نداد. وی معنای " شهود" را با اصطلاح خاص خود به صورت اصلی که برای سیستم پدیدار شناسی شناخته شده، به کار برد. در این سیستم، هوسرل از شهود به صورت نظریه ای برای فعل پدیدار شناسی که اُبژه اش به صورت "داده واقعی" تجربه می شود، استفاده می کند. هدف او در این نظریه "بازگشت به خود اشیاء" از طریق یک فعل بی واسطه است. با اصل شهود می توان ادراک و توصیفی از ساختار معنای اُبژه داشت. این نظریه تجدید انقلاب کپرنیکی کانت است که با این پرسش آغاز می گردد : "معنا چگونه ممکن است؟"، "چه چیز ضرورت تقویم ذهن در معنا بخشی اشیاء است؟"، "ادراکات معنایی چیست و چگونه می تواند به دست آید؟" هوسرل در پاسخ به این پرسشها،مولفه هایی همچون"آگاهی" ، "همدلی" ، "حیث التفاتی" و "احاله" را از طریق رویکرد جدید تفسیر نمود و تلاش کرد تا از آنها در تبیین شهود استفاده نماید. این مفاهیم هوسرل را توانا می سازد تا نظریه شهود را در توصیف معرفت شناسی، علوم عملی ونظری وعناوینی مانند زیست جهان و فعل بشری بکار برد. این رساله مبتنی بر محور "نظریه شهود" و تببین جنبه هایی از تلاشهای هوسرل برای استفاده از این نظریه در سیستم پدیدار شناسی است.