انقلاب 1949 چین در زمر? بزرگترین انقلابات دهقانی جهان قرار دارد که جامع? چین را در هم? ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی متحول کرد. برای بررسی علل انقلاب 1949 ابتدا باید به مطالع? انقلاب 1911 پرداخت، که به عمر 2000 سال? امپراتوری چین خاتمه داد و باعث تحولات بزرگ و گسترده ای شد. شورش های دهقانی، تجاوزات کشورهای خارجی، قراردادهای نابرابر و از هم پاشیدگی نظام حکومتی همگی در وقوع این انقلاب نقش موثری داشتند. جامع? چین در این دوره متشکل از طبقات گوناگونی بود که در این میان طبق? دهقانان و روستاییان اکثریت جامع? چین را تشکیل می دادند. در این پژوهش نیز به این طبقه توجهی خاص مبذول شده است. به علت نقش عظیم انقلاب 1911 می توان گفت که انقلاب 1949 تداوم انقلاب مذکور بوده است، اما انقلاب 1911 نتوانست جامع? چین را متحول کند، چرا که به علت از بین نرفتن اشراف و قدرت نظامی آنها این انقلاب با شکست مواجه شد. تا به قدرت رسیدن کومین تانگ ها، زمین داران و نظامیان، حکومت هایی منطقه ای را به وجود آوردند. دراین دوره که به دور? جنگ سالاران معروف است، آشفتگی ها و هرج و مرج های گسترده ای رخ داد و در پیدایش نارضایتی توده های مردم و قدرت گیری کمونیست ‎ها و کومین تانگ ها و انقلاب نهایی دهقانی بسیار موثر بود. پس از دوران جنگ سالاران(1927-1912) احزاب کومین تانگ و کمونیست ها نقش اساسی در بسیج انقلاب داشتند. کومین تانگ ها که در ابتدا قدرت را به دست گرفتند، به علت نداشتن برنامه های اجتماعی و اصلاحات و عدم توجه به دهقانان و روستاییان موفق نبودند، به همین خاطر، این کمونیست ها بودند که با تکیه بر دهقانان و روستاییان و بهره گیری از قدرت آنان پس از مشکلات عدیده و جنگ های مختلف با کومین تانگ ها سرانجام در 1949 انقلاب دهقانی چین را به پیروزی رساندند. این انقلاب با مشارکت گسترد? دهقانان و مخصوصاً دهقانان تهیدست و فقیر که در قعر سلسله مراتب اجتماعی قرار داشتند به پیروزی رسید. نقش رهبری و اندیشه های مائو نیز در پیروزی این انقلاب بسیار مشخص بود. این انقلاب جامع? سنتی چین را از اساس دگرگون کرد و نظام جدیدی بر پای? مشارکت دهقانان و توده های مردم پدید آورد. نظامی که کشورچین را به جایگاه کنونی اش در دنیای معاصر رساند.