چکیده به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سبوس گندم بر عملکرد پروار و خصوصیات لاشه آزمایشی بر روی 15 رأس بره نر نژاد بلوچی انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار و 5 تکرار در هر تیمار انجام گردید. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: 1- سطح 10% سبوس گندم 2- سطح 20% سبوس گندم 3- سطح 30% سبوس گندم. در جیره های 2 و3 سبوس گندم جایگزین جو و ذرت جیره شده بود. آزمایش به مدت 90 روز انجام شد. توزین دام ها هر دو هفته یک بار انجام می شد. به منظور اندازه گیری مستقیم قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی به مدت 10 روز در میانه دوره آزمایش نمونه گیری از خوراک و باقیمانده آن صورت گرفت. علاوه بر خوراک و باقیمانده آن 8 روز آخر دوره نمونه گیری، جمع آوری مدفوع نیز انجام گرفت. نمونه برداری از مایع شکمبه 2 ساعت پس از خوراکدهی صبح با استفاده از لوله مری انجام شد و بلافاصله ph توسط ph مترآن تعیین گردید. به منظور تعیین نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه، 5 سی سی از آن برداشته و معادل هم حجم آن اسید کلریدریک 2/0 نرمال به آن اضافه و تا رسیدن به آزمایشگاه در یخ نگه داری شد. در روز آخر هر ماه قبل از نمونه گیری از شیرابه شکمبه، از سیاهرگ وداجی گردن، 10 سی سی خون با سرنگ گرفته شد و بعد از جداسازی پلاسما، نمونه ها برای تجزیه فاکتورهای خونی در 20- درجه سانتی گراد نگهداری شدند. متابولیت های خون شامل گلوکز، نیتروژن اوره ای خون، کلسترول و تری گلیسرید اندازه گیری شدند. درپایان آزمایش بعد از 16 ساعت گرسنگی از هر تیمار تعداد 2 رأس بره که از نظر وزنی به میانگین هر تیمار نزدیک بود انتخاب و پس از کشتار صفات مربوط به لاشه اندازه گیری شد. آنالیز ارقام با استفاده ا مدل مختلط خطی توسط نرم افزار آماری sas انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که وزن لاشه گرم، وزن ران، راسته، سردست، دنده، گردن، دنبه، چربی اطراف شکمبه، قلوه گاه و روده ها بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشت. استفاده از سطوح مختلف سبوس گندم تأثیر آماری معنی داری بر عملکرد تولیدی بره ها شامل اضافه وزن روزانه، وزن زنده نهایی و ضریب تبدیل خوراک نداشت تنها در اواخر دوره پروار اضافه وزن و ضریب تبدیل بهبود یافت. مصرف خوراک و مواد مغذی در بره ها تحت تأثیر سطوح مختلف سبوس گندم قرار نگرفت، هرچند مصرف سبوس گندم بین تیمارها اختلاف معنی داری را نشان داد. نتایج نشان داد سطوح مختلف سبوس گندم اثر معنی داری بر قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و مواد مغذی بین تیمارها نداشت. ph مایع شکمبه نیز بین کلیه تیمارها تقریباً یکسان بود ولی غلظت نیتروژن آمونیاکی بین تیمارها اختلاف معنی داری داشت و با افزایش سطح سبوس در جیره غلظت نیتروژن آمونیاکی افزایش یافت. استفاده از سطوح مختلف سبوس گندم اثر آماری معنی داری بر غلظت متابولیت های خون (گلوکز، نیتروژن اوره ای خون، کلسترول و تری گلیسرید) نداشت.

میوه توت فرنگی محصولی است نافرازگرا وفساد پذیر با عمر پس از برداشت کوتاه. این میوه سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی بوده و ارزش غذایی بالایی دارد. گونه های وحشی توت فرنگی در سراسر نیمکره شمالی وجود داشته و به خوبی با اقلیم های مختلف سازگار شده اند. توت فرنگی پرورشی مدرن با نام علمی fragaria × ananassa عمده ترین گونه ای است که درحال حاضر پرورش داده می شود. امروزه یکی از عمده ترین مناطق تولید توت فرنگی، ایالت کالیفرنیای آمریکا است و رقم سلوا، اولین بار در سال 1983 میلادی در دانشگاه کالیفرنیا تولید شد. ازمهمترین مناطق زیر کشت توت فرنگی در ایران استانهای کردستان، مرکزی، آذربایجان، خراسان شمالی ، خراسان رضوی، همدان، گلستان و خوزستان می باشد. بدلیل فسادپذیری بالای توت فرنگی، تولید کنندگان این محصول مجبور به استفاده از سموم شیمیایی هستند و با توجه به کوتاهی عمر پس از برداشت و ضرورت عرضه سریع آن، قسمتی از بقایای سموم شیمیایی مستقیماً وارد بدن مصرف کننده می گردد. لذا به منظوریافتن راههای غیر شیمیایی واستفاده ازمواد سالم وطبیعی برای کنترل پوسیدگی و افزایش عمر محصول توت فرنگی، ضمن حفظ و ارتقای عملکرد و کیفیت محصول، طرحی بصورت فاکتوریل بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تیمار، شامل تیمار با سولفات روی در سه سطح (صفر، محلولپاشی با غلظت 5 در هزار قبل از برداشت و غوطه وری در غلظت یک درصد پس از برداشت میوه ) و تیمار محلولپاشی با اسید سالیسیلیک در دو سطح (صفر و یک میلی مولار) قبل از برداشت میوه و تیمار غوطه وری در کیتوسان در دو سطح (صفر و 1 درصد) پس از برداشت میوه که مجموعاً دوازده تیمار آزمایشی را بصورت تیمارهای منفرد و ترکیبی ایجاد نمودند، در سه تکرار در سالهای 1388 و 89 به اجرا در آمد و ارزیابی صفات کیفی میوه طی سه زمان شامل پس از برداشت و ده و بیست روز نگهداری در یخچال c?4 صورت گرفت . تمامی تیمارها برکلیه صفات مورد بررسی شامل عملکرد، درصد آب میوه، سفتی میوه، درصد پوسیدگی، تراوش یون، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، مقدار فنل کل و میزان اسید اسکوربیک، ph، tss وta تأثیر معنی داری در سطح احتمال 1% نشان دادند بجز نسبت tss/ta که در سطح احتمال 5% معنی دارشد. بیشترین عملکرد توت فرنگی و بالاترین ظرفیت آنتی اکسیدانی و بیشترین اسید اسکوربیک از محلولپاشی توأم اسید سالیسیلیک و سولفات روی، بعد از برداشت و پس از ده روز نگهداری در یخچال، ثبت شد. بیشترین کنترل پوسیدگی در تمام مدتهای نگهداری از تیمارهای حاوی غوطه وری در کیتوسان بدست آمد. در این تحقیق برای ماندگاری به مدت ده روز، غوطه وری میوه های محلولپاشی شده با روی درمحلول کیتوسان و برای ماندگاری به مدت بیست روز تیمارغوطه وری در محلول روی ومحلول کیتوسان، پیشنهاد گردید.

انگور یکی از مهمترین میوه هاست که از دیرباز مورد استفاده بشر قرار گرفته است. این محصول از نظر اقتصادی بسیار حائز اهمیت می باشد و تنوع مصرف جهانی و سطح زیر کشت این گیاه اهمیت آن را چندین برابر کرده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر پوشش خوراکی ژل آلوئه ورا و اسید سالیسیلیک بر ماندگاری و خصوصیات کیفی میوه انگور رقم قزل ازوم بود. تیمار ژل آلوئه ورا در غلظت های صفر، ، 25 و33درصد و تیمار اسید سالیسیلیک در سه سطح صفر، 1 و2 میلی مولار وهمچنین ترکیبات مختلف این تیمارها اعمال شدند. آزمایش بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در 6 تکرار و به مدت 45 و 90 روز اجرا گردید. صفات مورد بررسی شامل میزان ویتامین ث، مواد جامد محلول، ph آب میوه، اسید های قابل تیتراسیون، پوسیدگی میوه، قهوه ای شدن محور خوشه، درصد کاهش وزن، فنل کل، آنتی اکسیدان کل و میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و پلی فنل اکسیداز بود. ترکیب تیمارهای اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و ژل آلوئه ورای 25درصد مانع از افزایش ph طی دوره نگهداری گردیدند. تیمار ژل آلوئه ورای 33درصد موجب حفظ اسید های قابل تیتراسیون گردید. روند افزایش مواد جامد محلول در تیمار اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و نیز زمان نگه داری 45 روز کند تر بود. تیمارهای ژل آلوئه ورا و اسید سالیسیلیک موجب حفظ سطوح ویتامین ث در حد بالاتری نسبت به شاهد گردیدند. بالاترین میزان فنل کل مربوط به تیمار ژل آلوئه ورای 33 درصد و اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار بود و تیمارهای ترکیبی اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و ژل آلوئه ورای 33 درصد طی هر دو زمان نگه داری منجر به حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی کل گردیدند و همچنین باعث کاهش آلودگی قارچی شدند. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در تیمار اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار وترکیب تیمارهای ژل آلوئه ورا ی33 درصد واسید سالیسیلیک 2 میلی مولار بیشترین مقدار بود علاوه بر این میزان قهو ه ای شدن خوشه در آنها کمتر بود و ترکیب تیمارهای ژل آلوئه ورای 33درصد و اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار مانع از افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز در طول مدت نگهداری گردید. ژل آلوئه ورای 33% طی هر دو زمان نگه داری درصد کاهش وزن را کاهش داد.

امروزه میوه های تازه بریده هم به منظور خرده فروشی و هم جهت استفاده در سرویس های غذایی وارد بازار فروش می شوند. به نظر می رسد که در سال های آتی صنعت میوه های تازه بریده رشد بی سابقه ای خواهد داشت. به همین دلیل بسیاری از کارخانه های تولیدکننده ی سالادهای تازه بریده به عنوان بخشی از برنامه ی تجاری طولانی مدت خود به توسعه ی تولید میوه های تازه بریده اقدام نموده اند. با این حال تولیدکنندگان میوه های تازه بریده با مشکلات و چالش های بی شماری مواجه اند که این مشکلات در طول فرآوری سبزی های تازه بریده آنچنان متداول نیستند. البته امکان برطرف شدن مشکلاتی که صنعت تولید میوه های تازه بریده با آن ها مواجه است از طریق تکنیک-های جدید و پیشرفته و مهارت های کاربردی وجود دارد. این پژوهش با سه تیمار لاکتات کلسیم (0، %1 و %5/2)، ژل آلوئه ورا (0 ، 25، 33 و 50 درصد) و زمان (روزهای 7 و 14 ام ) و پنج تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل به اجرا درآمد. این تیمارها به تنهایی و به صورت ترکیبی درمیوه های جزئی فرآوری شده استعمال گشتند. میوه های شاهد نیز با آب مقطر تیمار شدند. نمونه های تیمار شده در دمای c? 5/2 و رطوبت نسبی %95- 90 به مدت 14 روز نگهداری شدند. برخی از ویژگی های کیفی در روزهای هفتم و چهاردهم نگهداری در انبار ارزیابی گردیدند. نتایج حاصل نشان داد که تیمارهای به کار رفته به طور معنی داری موجب کاهش ph و ssو نیز تقریباً باعث حفظ ta نمونه ها شدند. اثر تیمارهای مذکور در کنترل درصد کاهش وزن نیز محسوس بود. تیمار ژل آلوئه ورا و لاکتات کلسیم پس از چهارده روز نگهداری در انبار سرد موجب حفظ محتوای ویتامین ث میوه ها شد. همچنین این تیمارها اثر معنی داری بر محتوای ترکیبات فنولی شلیل های تازه بریده نشان دادند. به نظر می رسد که کاربرد این تیمارها در صنعت تولید شلیل های تازه بریده اثر قابل توجهی در حفظ کیفیت و افزایش عمر انباری محصول دارد.

میوه ی سیب در طول نگهداری نرم می شود که نتیجه ی آن رسیدگی و پیری است. در این پ‍ژوهش اثر سالیسیلیک اسید و نیتریک اکسید در غلظتهای مختلف بر عمر پس از برداشت و کیفیت میوه های سیب رقم رد دلیشیز در طول نگهداری در سردخانه با دمای 1-0 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 95-85 درصد بررسی شد. میوه ها با سدیم نیتروپروساید (ماده آزاد کننده نیتریک اکسید) در غلظتهای صفر، 3، 5 و 7 میکرومولار و سالیسیلیک اسید در غلظتهای صفر، 1و 2 میلی مولار و ترکیب های مختلف آن ها تیمار شدند و در دمای 1-0 درجه سانتی گراد به مدت 2 و 5 ماه نگهداری شدند و صفاتی چون سفتی بافت میوه، آنتی اکسیدان کل، آنزیم کاتالاز، آنزیم پلی فنول اکسیداز، ویتامین ث، مواد جامد محلول، فنول کل، اسیدهای آلی قابل تیتراسیون، ph آب میوه و شاخص پوسیدگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. همه تیمارها میزان آنتی اکسیدان بالاتری را نسبت به شاهد نشان دادند. بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی کل در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت 2 میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 7 میکرومول درلیتر مشاهده شد. همه ی تیمار ها میزان سفتی بیشتری در مقایسه با شاهد داشتند. بیشترین سفتی میوه ها در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت 2 میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 5 میکرومول درلیتر مشاهده شد. کمترین کاهش وزن میوه در تیمار ترکیبی 2 میلی مول در لیتر سالیسیلیک اسید با 3 میکرو مول در لیتر نیتریک اکسید مشاهده شد. کمترین میزان پوسیدگی مربوط به تیمارهای ترکیبی 2 میلی مول در لیتر سالیسیلیک اسید با 3 میکرو مول در لیتر نیتریک اکسید بود. همه تیمارها باعث حفظ بازارپسندی نسبت به شاهد شدند. تیمار ترکیبی یک میلی مول در لیتر سالیسیلیک اسید با 7 میکرومول در لیتر نیتریک اکسید بیشترین مقدار اسید های آلی را نشان داد. تیمار ترکیبی سالیسیلیک اسید 2 میلی مول در لیتر و نیتریک اکسید 3 میکرومول درلیتر در مقایسه با سایر تیمارها باعث حفظ ویتامین ث شد. همه ی تیمارهای اعمال شده از افزایش ph جلوگیری کردند. میزان مواد جامد محلول در میوه های تیمارشده با سالیسیلیک اسید و نیتریک اکسید در مقایسه با شاهد کمتر بود. همه تیمارها میزان فنل بالاتری نسبت به شاهد داشتند. بیشترین میزان فنل در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت یک میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 3 میکرومول درلیتر مشاهده شد. در همه تیمارها میزان فعالیت آنزیم کاتالاز بیشتر از شاهد بود. بیشترین فعالیت آنزیم کاتالاز در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت 2 میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 7 میکرومول درلیتر و نیز کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت 2 میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 3 میکرومول درلیتر مشاهده شد. کمترین میزان فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز در کاربرد توأم سالیسیلیک اسید با غلظت یک میلی مول در لیتر با نیتریک اکسید در غلظت 3 میکرومول درلیتر مشاهده شد.

طی مدت های بسیار طولانی برای کنترل ضایعات پس از برداشت انگورهای رومیزی از قارچ کش های سنتتیک و بخار so2 استفاده مشد اما بقایای شیمیایی این ترکیبات باعث ایجاد بیماریهای مختلف در انسان و مشکلات زیست محیطی می شوند از این رو پافتن روشهای سالم و استفاده از ترکیبات ایمن (gras) در تکنولوژی پس از برداشت میوه ها و سبزی ها لازم و ضروری می باشد. آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی انجام شد. در این پژوهش اثر نیتریک اکسید (بدست آمده از ماده سدیم نیتروپروساید)در غلظت های 0، 3، 5 و 7 میکرومول در لیتر و پوتریین در غلظت های 1و 2 میلی مول در لیتر بر عمرپس از برداشت و کیفیت میوه های انگور رقم سفید بی دانه پس از 3 ماه نگهداری در سردخانه در دمای 5+- درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 85 تا 95 درصد مورد مطالعه قرار گرفت. صفات کیفی شامل بازارپسندی میوه، ویتامین ث، مواد جامد محلول، فنول کل، میزان آنتی اکسیدانی کل، اسیدهای آلی قابل تیتراسیون، ph آب میوه، کاهش وزن و شاخص پوسیدگی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که تیمار 5 میکرومول بر لیتر نیتریک اکسید 2+ میلی مول بر لیتر پوتریسین و 3 میکرومول بر لیتر نیتریک اکسید +1 میلی مول بر لیتر پوتریسین به طور موثری باعث کنترل پوسیدگی و حفظ کیفیت میوه در طول دوره نگهداری در سردخانه شدند و تیمار ترکیبی 1 میلی مول بر لیتر پوتریسین و 7 میکرومول بر لیتر نیتریک اکسید باعث افزایش پوسیدگی نسبت به شاهد شد. تیمار میوه ها با 5 میکرومول در لیتر نیتریک اکسید به طورمعنی داری باعث کاهش میزان مواد جامد محلول در پایان مدت نگهداری گردید. بیشترین میزان اسیدیته قابل تیتراسیون مربوط به تیمار 2 میلی مول بر لیتر پوتریسین بود. کمترین کاهش وزن میوه ها در تیمار 5 میکرومول بر لیتر نیتریک اکسید مشاهده شد. تیمار نیتریک اکسید به طورمعنی داری از کاهش وزن میوه ها در طول دوره نگهداری جلوگیری کرد. میزان فنول کل در میوه های شاهد افزایش یافت اما در تیمار نیتریک اکسید میزان ترکیبات فنولی کاهش یافت. تیمارهای پوتریسین باعث افزایش فنول کل نسبت به شاهد شدند. تیمارهای پوتریسین و نیتریک اکسید باعث افزایش آنتی اکسیدان کل در طول دوره نگهداری شدند. تیمار 2 میلی مول بر لیتر پوتریسین و 7 میکرومول بر لیتر نیتریک اکسید بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی را نشان دادند. تیمارهای 3 میکرومول در لیتر نیتریک اکسید و 1 میلی مول در لیتر پوتریسین 30 میکرومول در لیتر نیتریک اکسید به خوبی باعث حفظ بازارپسندی میوه ها در طول دوره انبارداری شدند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که استفاده از نیتریک اکسید و پوتریسین می تواند به عنوان راهبرد موثری در تکنولوژی پس از برداشت میوه رقم سفید بی دانه معرفی گردد.

امروزه استفاده از مواد شیمیایی برای کنترل ضایعات و حفظ کیفیت محصولات برداشت شده بدلیل اثرات مضر آنها بر محیط زیست با محدودیت های جدی روبرو است. از این رو یافتن مواد سالم برای استفاده در تکنولوژی پس از برداشت میوه ها و سبزیجات امری ضروری می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر پوشش خوراکی ژل آلوئه ورا و نیتریک اکسید بر ماندگاری و خصوصیات کیفی میوه گیلاس رقم سیاه مشهد بود. تیمار ژل آلوئه ورا در غلظت های صفر، 25 و 33 درصد و تیمار نیتریک اکسید در 4 سطح: صفر، 1، 5 و 10 میکرو مول در لیتر و همچنین ترکیبات مختلف این تیمارها اعمال شدند و در دمای 5/0±1 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی85 الی 95 درصد نگهداری شدند. آزمایش بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در 6 تکرار اجرا گردید. صفات مورد بررسی شامل میزان ویتامین ث، مواد جامد محلول، ph آب میوه، اسید های قابل تیتراسیون، درصد کاهش وزن، میزان قهوه ای شدن دم میوه، پوسیدگی قارچی، محتوای فنل کل، محتوای آنتی اکسیدان کل و میزان بازارپسندی و فعالیت آنزیم های کاتالاز، پلی فنل اکسیداز بود. نتایج نشان دادند که تیمارها ی ژل آلوئه ورا 33 درصد، نیتریک اکسید 5 و 10 میکرو مول در لیتر، ترکیب تیمار ژل آلوئه ورا 33 درصد با نیتریک اکسید 5 میکرو مول در لیتر و ترکیب تیمار 25 درصد ژل آلوئه ورا با نیتریک اکسید 5 و 10 میکرو مول در لیتر، مانع از افزایش ph و کاهش اسیدهای قابل تیتراسیون، میزان ویتامین ث، محتوای آنتی اکسیدان کل طی دوره نگهداری گردیدند. تیمارهای با غلظت های مختلف ژل آلوئه ورا و نیتریک اکسید و ترکیبات آنها بر میزان مواد جامد محلول معنی دار نشد. تیمار ژل آلوئه ورا 25 درصد، نیتریک اکسید 1 میکرو مول در لیتر، ترکیب این دو تیمار و شاهد بعد 30 روز بیشترین درصد پوسیدگی را دارا بودند و بقیه تیمار ها به میزان یکسان باعث جلوگیری از شیوع پوسیدگی شدند. کمترین میزان قهوه ای شدن دم میوه مربوط به تیمارهای نیتریک اکسید 10 میکرو مول در لیتر، ترکیب تیمار ژل آلوئه ورا 33 درصد با نیتریک اکسید 5 میکرو مول در لیتر و ترکیب تیمار 25 درصد ژل آلوئه ورا با نیتریک اکسید 5 و 10 میکرو مول در لیتر بود. ژل آلوئه ورا 33 درصد از کاهش وزن میوه به نحو مطلوبی جلوگیری کرد. ژل آلوئه ورا 33 درصد، نیتریک اکسید 5 و 10میکرومول در لیتر و ترکیب تیمار ژل آلوئه ورا 25 درصد با نیتریک اکسید 10 میکرومول در لیتر باعث جلوگیری از افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز شده و نیز باعث حفظ محتوای فنل کل میوه ها در بالاترین سطح گردیدند. تیمارهای ژل آلوئه ورا 33 درصد، نیتریک اکسید 5 و 10میکرومول در لیتر و ترکیب تیمار ژل آلوئه ورا 33 درصد با نیتریک اکسید 5 میکرومول در لیتر بالاترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز داشتند و بلاخره بالاترین میزان بازارپسندی در تیمارهای ترکیبی ژل آلوئه ورا 33 درصد با نیتریک اکسید 5 میکرو مول در لیتر و تیمار 25 درصد ژل آلوئه ورا با نیتریک اکسید 5 و 10 میکرو مول در لیتر بدست آمد.

هلو به عنوان یک میوه فرازگرا سرعت و شدت تنفس بالایی داشته و عمر نگهداری بسیار پایینی دارد، به همین خاطر استفاده از تکنولوژی مناسب پس از برداشت برای افزایش عمر محصول ضروریست. استفاده از فناوری نانو و پوشش های خوراکی مانند ژل آلوئه ورا به عنوان گزینه ای مناسب برای افزایش عمر نگهداری میوه ها مطرح می باشند. فناوری نانو کاربردهای وسیعی در همه مراحل تولید، فراوری، نگهداری، بسته بندی و انتقال تولیدات کشاورزی دارد. ژل آلوئه ورا نیز به عنوان سد و مانعی بین میوه و محیط عمل کرده و سرعت نفوذ گازها و تبخیر آب را کند می کند. برای تعیین اثر ژل آلوئه ورا و بسته بندی نانو این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی و با 3 تیمار و 4 تکرار صورت پذیرفت. تیمار اول شامل ظروف بسته بندی (نانونقره، نانوکامپوزیت و پلی پروپیلن)، تیمار دوم شامل ژل آلوئه ورا ( صفر، 20 و 33 درصد) و تیمار سوم شامل تعداد روز نگهداری در سردخانه (15، 30 و 45 روز) با دمای 0 تا0/5 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 85 تا 95 درصد بود. در کل، آزمایش شامل 108 واحد آزمایشی و هر واحد آزمایشی شامل یک ظرف با 4 میوه هلو رقم آلبرتا بود. صفاتی که اندازه گیری و ثبت شدند عبارت بودند از: سفتی بافت میوه، درصد کاهش وزن،ph آب میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، ویتامین ث، ترکیبات فنلی کل، فعالیت آنتی اکسیدانی کل، میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و پلی فنل اکسیداز. بر اساس نتایج به دست آمده تیمار ظروف نانونقره و ژل آلوئه ورای 33 درصد باعث حفظ ویتامین ث و سفتی بافت شدند و مانع از افزایش ph و تغییرات ترکیبات فنلی میوه هلو رقم آلبرتا طی دوره نگهداری گردیدند. کاربرد بسته بندی پلی پروپیلن و ژل آلوئه ورای 33 درصد موجب کند شدن افزایش مواد جامد محلول و فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز گردید. بسته بندی نانوکامپوزیت باعث کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز شد و تیمار بسته بندی نانوکامپوزیت و ژل آلوئه ورای 20 درصد منجربه جلوگیری از کاهش وزن در طول دوره نگهداری میوه هلو رقم آلبرتا گردید. همچنین تیمار ژل آلوئه ورای 20 درصد همراه با بسته بندی پلی پروپیلن و نانونقره باعث حفظ اسیدهای قابل تیتراسیون و حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه هلو رقم آلبرتا گردید.

اخیراً تقاضا برای مواد غذایی که آماده خوردن یا طبخ هستند افزایش یافته است. بنابراین میوه ها و سبزی های تازه بریده به عنوان پاسخی به تقاضای راحت تر شدن زندگی روزانه مصرف کنندگان در نظر گرفته می شوند. عملیات تولید محصولات تازه بریده، به ویژه برش و پوست گیری، باعث افزایش تنفس و تولید اتیلن، تسریع در کاهش آب، تحریک تجمع متابولیتهای ثانویه، از هم پاشیدگی سلول و قهوه ای شدن آنزیمی می شود. به همین دلیل استفاده از فناوری های نوین برای جلوگیری از ضایعات قابل توجه پس از فرآوری این محصولات بسیار ضروری به نظر می رسد. این پژوهش با سه فاکتور ژل آلوئه ورا با غلظت های (۰ و 20 و ۳۳%)، ظروف بسته بندی (ظروف پلی پروپیلن معمولی ، ظروف پلی پروپیلن حاوی نانو ذرات نقره و ظروف پلی پروپیلن حاوی نانو ذرات نقره و نانو ذرات سیلیکا) و زمان نگهداری (7، 14 و 21 ) با چهار تکرار بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی به اجرا درآمد. سطوح این فاکتورها به تنهایی و به صورت ترکیبی در میوه های جزئی فرآوری شده استعمال گشتند. میوه های شاهد نیز با آب مقطر تیمار شدند. نمونه های تیمار شده در دمای 1-0 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90 تا ٩۵% به مدت 21 روز نگهداری شدند. نتایج نشان داد که ظروف نانو کامپوزیتی به همراه ژل آلوئه ورای 33% مانع از افزایش ph و موجب حفظ سطوح ویتامین ث در حد بالاتری نسبت به شاهد طی دوره نگهداری گردیدند. ظروف نانو کامپوزیتی و تیمار ژل آلوئه ورای 33% منجر به حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی کل گردیدند. بالاترین میزان فنل کل در تیمار ترکیبی ظروف پلی پروپیلن حاوی نانو ذرات نقره و سیلیکا و ژل آلوئه ورای 20% بعد از 7 روز نگهداری مشاهده شد. میزان فعالیت آنزیم کاتالاز در ظروف نانو کامپوزیت نقره و سیلیکا و تیمار ژل آلوئه ورای 33% افزایش یافت و تیمارهای ترکیبی ظروف نانوکامپوزیتی و ژل آلوئه ورای 33% مانع از افزایش فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز گردیدند. نتایج نشان داد که کاربرد توأم ظروف بسته بندی حاوی نانو ذرات و ژل آلوئه ورا می تواند به عنوان روش مناسبی برای افزایش ماندگاری و حفظ خواص کیفی میوه تازه بریده شلیل رقم رد گلد معرفی شود.

this study tried to explore disciplinary variations of web blurbs across soft and hard knowledge fields on the one hand, and to illustrate how academic publishers exploit interactional metadiscourse devices in move structure of their blurbs on the other.

امروزه استفاده از روش¬های کنترل غیر شیمیایی برای کاهش پوسیدگی¬های پس از برداشت اهمیت زیادی پیدا کرده است زیرا مصرف کننده¬ها محصولاتی با بقایای شیمیایی کم را ترجیح می¬دهند و بسیاری از قارچ¬ها مقاومتشان را به قارچکش¬های مورد استفاده رایج افزایش داده¬اند. چندین جایگزین نوید بخش هستند اما هیچ کدام به تنهایی به اندازه قارچکش¬ها موثر نیستند. استراتژی مناسب ترکیبی از روش¬های غیر شیمیایی است که باعث افزایش تاثیر آنها می¬شود. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تیمار گرمایی و اسانس مرزنجوش بر ماندگاری و خواص کیفی میوه زردآلو رقم عسگرآباد بود. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 18 تیمار و 6 تکرار اجرا گردید. تیمار غوطه¬وری در آب گرم در 3 سطح (متشکل از 2 سطح آب گرم با دمای 45 درجه سانتیگراد به مدت¬های 3 و 6 دقیقه و آب معمولی با دمای 22 درجه سانتیگراد به عنوان شاهد ) و تیمار اسانس مرزنجوش در 3 سطح (صفر، 300 و 600 میکرولیتر در لیتر) و همچنین ترکیبات مختلف این تیمارها به کار برده شدند و سپس میوه¬ها در دمای 5/0±0 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 85 الی 95 درصد به مدت 15 و 30 روز نگهداری شدند. صفات مورد بررسی شامل میزان ویتامین ث، مواد جامد محلول، ph آب میوه، اسیدهای قابل تیتراسیون، درصد کاهش وزن، سفتی، پوسیدگی قارچی، محتوی فنل کل، محتوی آنتی¬اکسیدان کل، میزان بازارپسندی و فعالیت آنزیم¬های کاتالاز و پلی¬ فنل اکسیداز بود.. نتایج این پژوهش نشان می¬دهد که استفاده از تیمار آب گرم و اسانس مرزنجوش می¬تواند به عنوان جایگزین برای مواد شیمیایی در تکنولوژی پس از برداشت میوه زردآلو رقم عسگرآباد معرفی گردد.

چکیده هدف : هدف از این پژوهش مقایسه اثر دو نوع بازیافت فعال (40 دقیقه دویدن نرم و حرکات کششی) و غیر فعال( استراحت در خانه) در بین مسابقات فوتسال بر برخی شاخص¬های آمادگی جسمانی و مهارتی فوتسال بود. روش¬شناسی¬: 20 بازیکن فوتسال شهر صفی¬آباد ( میانگین سن¬¬¬: 30/5 ± 16/23 سال و شاخص توده بدنی:11/3±05/24 کیلوگرم بر متر مربع ) به¬صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه استراحت فعال و غیر فعال تقسیم شدند. طرح تحقیق به¬صورت متقاطع بود . در ابتدا تمام آزمودنی¬ها فرم پزشکی و رضایت¬نامه را تکمیل و امضاء کردند . در ادامه آزمودنی¬ها بعد از 10 دقیقه گرم کردن تمام آزمون¬ها را طبق برنامه و ترتیب مشخص شده انجام دادند . بعد از یک هفته عدم فعالیت شدید در هفته دوم آزمودنی¬ها در چهار تیم 5 نفره با فاصله 48 ساعت به¬صورت دوره¬ای مسابقه دادند. در روز بعد مسابقه یک گروه (دو تیم) استراحت فعال داشتند و گروه دیگر فقط کارهای روز مره خود را انجام می دادند. در پایان هفته دوم تمام آزمون¬ها طبق برنامه و ترتیب هفته اول توسط کلیه آزمودنی¬ها انجام شد. در هفته سوم آزمودنی¬ها(هر دو گروه) هیچ فعالیت شدیدی انجام ندادند. هفته چهارم مانند هفته دوم اجرا شد ، فقط گروه¬ها در انجام نوع بازیافت با هم جا¬به¬جا شدند. در پایان نیز تمام آزمون-ها طبق روال قبل انجام گرفت و تمام رکوردها ثبت گردید. اطلاعات جمع¬آوری شده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 و با روش آماری آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل گردید. سطح معناداری 05/0≥p در نظر گرفته شد . یافته¬ها : بازیافت فعال در مقایسه با بازیافت غیر¬فعال باعث بهبود معنادار دریبل(01/0 p≤) ، پاس(0001/0 p≤) و شوت(01/0 p≤ ) همچنین باعث بهبود معنادار سرعت(001/0 p≤) ، توان بی¬هوازی(03/0 p≤) و شاخص درد(02/0 p≤) شد، ولی در سایر عملکردهای جسمانی اندازه¬گیری شده در این تحقیق که شامل ، چابکی(32/0 p≤)، انعطاف پذیری(20/0 p≤)، شاخص خستگی(56/0 p≤ ) و ضربان قلب(40/0 p≤) استراحت بود ، تغییر معنادار مشاهده نشد. نتیجه¬گیری : در این تحقیق مشاهده شد که بازیافت فعال در مقایسه با بازیافت غیر¬فعال بر برخی عملکردهای جسمانی و مهارتی بازیکنان فوتسال تاثیر معناداری دارد لذا مربیان و ورزشکاران می¬توانند با مد نظر قرار دادن علاقه و شرایط تمرین یا مسابقه ، برای آمادگی بیشتر به مسابقه و یا تمرین آتی از بازیافت فعال به عنوان یک عامل اثر گذار استفاده نمایند. واژه¬های کلیدی: بازیافت¬ فعال ، بازیافت غیر¬فعال ، فوتسال

این آزمایش بمنظور تعیین ترکیب شیمیایی و خصوصیات تجزیه پذیری گیاه مرتعی و علف هرز سلمه تره با استفاده از روش کیسه های نایلونی انجام گرفت . نمونه برداری از منطقه صالح آباد واقع در بیدخت گناباد انجام شد.نمونه برداری در سه مرحله رویشی ، گلدهی و بذردهی صورت گرفت. نمونه ها پس از خشک شدن در هوای آزاد به ذرات 2 میلیمتری آسیاب شد. تر کیب شیمیایی گیاه بررسی شد.هم چنین قسمتی از نمونه گیاه سلمه تره جمع آوری شده از مرحله گادهی ، با آهک به مدت 4،2 و 8 روز عمل آوری شد و ترکیب شیمیایی آن نیز بررسی شد.جهت تعیین میزان تجزیه پذیری ماده خشک ،پروتئین ،فیبرنامحلول در شوینده ی خنثی و چربی گیاه از یک راس گاو فیستوله استفاده گردید.نتایج نشان داد که در بین مراحل رشد،گیاه سلمه تره حداکثر پروتئین خام را در مرحله ی رویشی دارا بوده و میزان آن 27.12 در صد می باشد. در رابطه با تجزیه پذیری موثر شکمبه ای الیاف نامحلول در شوینده خنثی گیاه سلمه تره عمل آوری شده با آهک ، هیچ کدام از نتایج از نظر آماری معنی دار نبود.(p<0.05) هم چنین تجزیه پذیری موثر الیاف نامحدود در شوینده خنثی با افزایش ساعات نرخ عبور کاهش یافت.

میوه توت فرنگی حاوی مواد فیتو شیمیایی متعدد با پتانسیل بالای آنتی اکسیدانی می باشد و به دلیل فعالیت متابولیکی بالا، یکی از میوه های فساد پذیر با ماندگاری بسیار کوتاه می باشد. همچنین بوته و میوه توت فرنگی بسیار حساس به پوسیدگی های قارچی بوده که پرورش گیاه و نگهداری میوه را با مشکلات زیادی مواجه می سازد. در این پژوهش اثر 24- اپی براسینواستروئید و کلرید کلسیم در غلظت های مختلف و اثر ترکیبی این تیمار ها بر ویژگی های رشدی گیاه توت فرنگی، کیفیت میوه در دوره برداشت و کیفیت میوه طی 14 روز نگهداری در سردخانه در دمای 1± 1 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 95- 85 درصد بررسی شد. نتایج نشان داد که تیمارهای براسینواستروئید و کلرید کلسیم تأثیر معنی داری بر ویژگی های رشدی گیاه از طریق تأثیر بر فتوسنتز و تجمع کربو هیدرات ها داشته اند. تیمارها از طریق تأثیر بر آنزیم های دفاعی باعث تحریک سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی شدند و نقش تیمارها در کاهش میزان مالون دآلدئید و افزایش مقدار آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز چشم گیر بود. نتایج بدست آمده از کاربرد توأم تیمار ها نشان دهنده وجود اثر متقابل معنی دار بین تیمارها می باشد که در بعضی موارد تأثیر منفی بر رشد گیاه در مقایسه با گیاهان شاهد داشتند. تیمار براسینواستروئید و کلرید کلسیم و کاربرد توأم آنها باعث افزایش کیفیت میوه توت فرنگی از طریق افزایش میزان فنل کل، آنتوسیانین ها، آنزیم های دفاعی، آنتی اکسیدان کل و کربوهیدرات ها شدند و میوه های برداشت شده مقدار فنل کل، آنتوسیانین ها، آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز، سوپراکسید دیسموتاز بیشتری داشتند و به دلیل اتلاف آب کمتر و پوسیدگی کمتر، کیفیت و ماندگاری بیشتری داشتند. تیمار کلریدکلسیم باعث افزایش میزان اسید آسکوربیک و تیمار براسینواستروئید باعث کاهش میزان اسید آسکوربیک شدند. تیمارهای ساده براسینواستروئید و کلرید کلسیم تأثیری بر میزان مواد جامد محلول و ph میوه ها نداشتند و کاربرد توأم این تیمار ها باعث افزایش مواد جامد محلول میوه توت فرنگی شد. تیمارها باعث افزایش میزان اسیدهای قابل تیتراسیون در هر دو مرحله رشد و پس از برداشت شدند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.