پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه کمال گرایی و مهارتهای ارتباطی دانشجویان با سازگاری تحصیلی آنان انجام پذیرفت . جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دختر دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاههای الزهراء و علامه بود. نمونه متشکل از 234 دانشجو بود که به روش تصادفی و براساس روش نمونه گیری طبقه ای نسبی از بین طبقات انتخاب شد. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. ابزارهای اندازه گیری استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه سازگاری تحصیلی بارو(1949) ، مهارتهای ارتباطی کرمی(1386) و کمال گرایی اهواز(1378) بود. آزمون های آماری مورد استفاده آمار توصیفی و آمار استنباطی از قبیل آزمون همبستگی پیرسون، تی مستقل و رگرسیون می باشد .داده های پژوهش حاکی از رابطه مثبت بین متغیر مهارت ارتباطی و سازگاری تحصیلی و رابطه منفی و معکوس بین متغیر کمال گرایی و سازگاری تحصیلی و همچنین رابطه منفی بین دو متغیر مهارت های ارتباطی و کمال گرایی بود. هیچ تفاوتی بین دانشجویان دانشگاه تک جنسیتی الزهراء و دو جنسیتی علامه، دانشجویان سال اول و آخر و بومی و غیر بومی از نظر مهارت های ارتباطی و سازگاری تحصیلی وجود نداشت و همچنین متغیرهای کمال گرایی و مهارت های ارتباطی به ترتیب با میزان بتای 546/0- و 232/0 سازگاری تحصیلی را پیش بینی می کردند . با توجه به نتایج به دست آمده به مراکز مشاوره دانشگاه ها توصیه می شود نسبت به شناسایی دانشجویانی که سطوح پایین مهارتهای ارتباطی و سطوح بالای کمال گرایی را دارا می باشند اقدام نمایند و با اجرای کلاس های آموزشی در افزایش سازگاری تحصیلی آنان را یاری نمایند.