رفتار کشسان و گرانروکشسان آمیزه¬های بسیار پرشده لاستیکی به شدت تابع ویژگی های پرکننده تقویتی مورد استفاده از جمله کسرحجمی، اندازه، توزیع اندازه، خواص سطحی، شکل و ساختار آن است. تاثیر بسیاری از این ویژگی¬ها بر خواص لاستیک مورد توجه و بررسی محققین بوده است، اما تاثیر توزیع اندازه ذرات به خصوص بر خواص گرانروکشسان به ندرت مورد مطالعه قرار گرفته است. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر توزیع دوگانه اندازه ذرات پرکننده تقویتی سیلیکا بر خواص کشسان و گرانروکشسان آمیزه های لاستیکی استایرین بوتادی ان محلولی (s-sbr) انجام شد. بدین منظور آمیزه¬های لاستیکی حاوی ترکیب درصدهای مختلفی از دو نوع سیلیکای آذرین اصلاح شده با متوسط اندازه ذرات اولیه 12 نانومتر (نانوسیلیکا) و 40 نانومتر (میکروسیلیکا) در کسر حجمی یکسان از پرکننده ساخته شد. اصلاح سطح سیلیکا توسط سیلان انجام و به وسیله آزمون¬های طیف سنجی فروسرخ با انتقال فوریه (ftir) و سوختن در کوره ارزیابی شد. به منظور مطالعه توزیع اندازه ذرات در آمیزه¬ها از آزمون¬های میکروسکوپ الکترونی روبشی و برای تعیین رفتار گرانرو، کشسان و گرانروکشسان آن ها از آزمون های رئومتری، تورم تعادلی و دینامیکی-مکانیکی-حرارتی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از پرکننده با توزیع دوگانه اندازه ذرات، سبب ایجاد یک مورفولوژی جدید و خاص در چینش ذرات در ترکیب درصد 20/80 از نانوسیلیکا/میکروسیلیکا می شود. در این شرایط مقدار زنجیره های لاستیک حبس شده و همچنین دینامیک آن ها کاهش می یابد. این مساله بر خواص آمیزه به خصوص بر رفتار گرانروکشسان و وابسته به زمان تاثیر می گذارد، ازجمله این که سبب ایجاد هم افزایی در افزایش انرژی فعال سازی زنجیره های لاستیک و مدول کشسان می شود. همچنین این مساله بر ولکانش آمیزه ها موثر است و سبب و کاهش سرعت ولکانش در ترکیب درصد هم¬افزایی می شود. در نتیجه در این ترکیب درصد، خواص پس از ولکانش مانند مدول کشسان و بیشینه گشتاور در رئومتری کاهش می¬یابد. از آن جایی که این پژوهش در راستای مطالعه تاثیر استفاده از توزیع دوگانه از پرکننده تقویتی سیلیکا بر رفتار مکانیکی-دینامیکی آمیزه رویه تایر انجام شد، رفتار اصطکاکی به عنوان مصداقی از رفتار گرانروکشسان خطی آمیزه ها بررسی شد. نتایج نشان داد که آمیزه حاوی ترکیب درصد 20/80 از نانوسیلیکا/میکروسیلیکا بالاترین ضریب اصطکاک را در شرایط آزمایشگاهی دارد که مشابه با روند ضریب اتلافی و انرژی فعال¬سازی در رفتار دینامیکی-مکانیکی بود.

امروزه ما شاهد پیشرفت های خوبی در زمینه فوم های کامپوزیتی جاذب امواج الکترومغناطیسی هستیم و به علت اهمیت مخفی کردن ادوات و ابزار های حساس از دید رادارهای دشمن و نیز رفع مشکلات ناشی از تداخل امواج الکترومغناطیسی و همچنین وزن کم و قابلیت وجود فضای آزاد در بعد درونی آنها که ایجاد شبکه را ممکن ساخته است ، این نوع کامپوزیت ها در کانون توجه هستند. در اینجا سعی شده است که بررسی داشته باشیم در میزان درصد وزنی قابل استفاده از نانولوله های کربنی در کامپوزیت با زمینه پلی استایرنی تا بهترین ترکیب درصد با بیشترین میزان جذب مشخص گردد. برای این منظور نخست مبانی نظری در این زمینه و مطالعات انجام شده در مورد انواع جاذب ها مورد مطالعه قرار گرفت. در این پِژوهش نانو ذرات نانو لوله کربنی چند دیواره با ترکیب درصد های 1 ، 5/2 ، 5 و 7 درصد وزنی مورد استفاده قرار گرفت و نمونه ها به روش محلولی با ضخامت 20 میلیمتر ساخته شدند و در دو حالت همراه با فلز در پشت نمونه ها و بدون همراهی فلز در پشت نمونه ها در محدوده فرکانسی 5 تا 8 گیگاهرتز آزمون های جذب ، عبور و انعکاس امواج الکترو مغناطیسی گرفته شد. نمونه های با ترکیب درصد 5 و 7 درصد وزنی بهترین خواص را از خود نشان دادند اما از فرکانس 5/6 گیگاهرتز به بعد نمونه با ترکیب درصد 7 درصد وزنی بهترین عملکرد را داشت

چکیده ندارد.

ابرها به دلیل داشتن خواص فیزیکی و مکانیکی از مهمترین مواد اولیه برای صنایع مختلف از قبیل بسته بندی، عایق سازی و ... به شمار می روند. از بین انواع مختلف ابر، ابرهای ساخته شده از پلیمرهای ترموپلاستیک، بخاطر راحتی تولید از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. یکی از متداولترین روش ها برای ساخت ابرهای ترموپلاستیک استفاده از اکسترودر دو مارپیچه می باشد. در این پروژه، بررسی ساخت ابر پی وی سی به کمک اکسترودر دو مارپیچه انجام گرفت و فرآیند رشد سلول مدلسازی شد و نتایج با اعداد بدست آمده از آزمایش مقایسه شدند. در این شبیه سازی از مدل ویسکوالاستیک غیر خطی استفاده شد و اثر شرایط فرایند روی خواص نهائی قطعه بررسی گردید.

در این تحقیق یک روش جدید برای جوش و اتصال لوله های ترموپلاستیک معرفی می شود. در این روش یک لوله ماشین کاری شده در حفره لوله دیگری که آن نیز ماشین کاری شده است، وارد شده و یک اتصال از همان جنس مواد ترموپلاستیک را می سازد. در بین اتصال یک محیط مقاوم الکتریکی وجود دارد. نیروی الکتریکی دمای سطح بین اتصال دهنده و دیواره های لوله را افزایش می دهد و این باعث می شود مواد ترموپلاستیک یک لایه جوش را بین لوله ها و اتصال دهنده به وجود آورند. بنابراین یک اتصال بدون نشت با هیچ گونه گرفتگی داخل یا برآمدگی بیرونی بوجود می آید.از این رو در ابتدا عملکرد جوش الکتروفیوژن در صفحه های مسطح، با مقاطع تعیین شده بررسی و نمودار تغییرات نیروی ساقط شدگی جوش در برابر زمان اعمال انرژی و در انرژی های ورودی متفاوت ترسیم می گردد. سپس نمونه هایی از قطعات جوش داده شده به روش حرارتی تهیه و مقاومت جوش آنها با نمونه های جوش داده شده به روش الکتروفیوژن مقایسه می شود. سپس با استفاده زروش معرفی شده، جوش بر روی لوله های پلی اتیلن انجام و تغییرات مقاومت جوش بر روی آنها نیز بررسی می شود. در پایان اطلاعات بدست آمده با یافته های تئوری و مدلهای ریاضی حل شده برای سیستم های در نظر گرفته شده مقایسه می گردد.