هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبکهای شوخطبعی، هوش هیجانی و کفایت اجتماعی در دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاههای دولتی تهران در سال تحصیلی 88-1387 میباشد. نمونه این پژوهش شامل 395 (196 پسر و 199 دختر) نفر از دانشجویان گروههای فنی مهندسی و علوم انسانی دانشگاههای تهران، شهید بهشتی و تربیت معلم تهران بود، که به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش عبارت است از: پرسشنامه سبکهای شوخطبعی مارتین ( hsq )، پرسشنامه رگه هوش هیجانی پترایدز و فورنهام ( tei ) و فرم تجدید نظر شده پرسشنامه کفایت اجتماعی بورمهستر ( icq-r ). نتایج آزمون همبستگی نشان داد که: سبکهای مثبت شوخطبعی (پیونددهنده و خودفزاینده) با هوش هیجانی و کفایت اجتماعی و خرده مقیاسهای آنها رابطه مثبت معنادار دارند. سبکهای منفی شوخطبعی (پرخاشگرانه و خودشکن) با هوش هیجانی و خرده مقیاسهای آن رابطه منفی معنادار دارند. سبک منفی خودشکن با کفایت اجتماعی رابطه منفی معنادار دارد و همچنین سبکهای منفی شوخطبعی با برخی از زیر مقیاسهای کفایت اجتماعی رابطه منفی معنادار دارند. بین هوش هیجانی و کفایت اجتماعی و همچنین بین زیر مقیاسهای آنها رابطه مثبت معناداری وجود دارد، به جز در مورد خرده مقیاس (خود افشایی و کنترل عواطف و خوشبینی) که رابطه معنیداری به دست نیامده است. نتایج آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر هوش هیجانی و سبک خودفزاینده شوخطبعی پیشبینی کنندههای کفایت اجتماعی دانشجویان هستند. و نتایج آزمون تحلیل واریانس دو راهه نشان داد که متغیر جنسیت در سبکهای منفی شوخطبعی و متغیر رشته در سبک شوخطبعی پیونددهنده تأثیر دارد.