نام پژوهشگر: سعید حبیبیان

بررسی باقیمانده برخی آنتی‏ بیوتیک‏ها در تخم‏ مرغ‏های ایران
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهرکرد - دانشکده دامپزشکی 1394
  پریچهر فاتحی   عزیزاله فلاح مهرجردی

این مطالعه با هدف بررسی رخداد و غلظت باقیمانده‏ی برخی آنتی‏بیوتیک‏ها در تخم مرغ‏های اخذ شده از گله‏های مرغ تخمگذار مناطق مختلف جغرافیایی ایران (مرکز، شمال غرب، شمال و شرق)، انجام گرفت. رخداد تتراسایکلین‏ها، تایلوزین، نئومایسین و کلرامفنیکل در 137 نمونه تخم مرغ با استفاده از روش الایزا (elisa) بررسی شد و جهت آزمون تائیدی از روش کروماتوگرافی با کارآیی بالا (high performance liquid chromatography; hplc) استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون‏های غربالگری (روش الایزا) نشان داد که تمامی نمونه‏های تخم‏مرغ فاقد نئومایسین، تایلوزین و کلرامفنیکل بودند، اما 80 نمونه (4/58 درصد) حاوی باقیمانده‏ی تتراسایکلین‏ها بودند. در آزمون تائیدی (روش hplc)، 67 نمونه (9/48 درصد) از نظر تتراسایکلین‏ها (اکسی تتراسایکلین، تتراسایکلین، کلرتتراسایکلین و داکسی سایکلین) مثبت تشخیص داده شد. اکسی تتراسایکلین در 9/21 درصد کل نمونه‏ها یافت گردید و غلظت آن در 19/2 درصد نمونه‏ها بالاتر از حد مجاز اتحادیه‏ی اروپا (200 میکروگرم بر کیلوگرم) بود. تتراسایکلین در 4/23 درصد نمونه‏ها یافت گردید و غلظت آن در 92/2 درصد نمونه‏ها بالاتر از حد مجاز اتحادیه‏ی اروپا (200 میکروگرم بر کیلوگرم) بود. کلرتتراسایکلین در 65/3 درصد نمونه‏ها یافت گردید و غلظت آن در هیچ یک از نمونه‏ها بالاتر از حد مجاز اتحادیه‏ی اروپا (200 میکروگرم بر کیلوگرم) نبود. داکسی سایکلین در هیچ یک از نمونه‏ها یافت نشد. با در نظر گرفتن استاندارد ایران برای مجموع تتراسایکلین‏ها (اکسی تتراسایکلین، تتراسایکلین، کلرتتراسایکلین و داکسی سایکلین) در تخم مرغ (400 میکروگرم بر کیلوگرم)، هیچ یک از نمونه‏های تخم مرغ بالاتر از حد مجاز تعیین شده نبودند. از نظر رخداد هر یک از تتراسایکلین‏ها، تفاوت معنی‏داری بین مناطق مختلف جغرافیایی مشاهده نگردید (p > 0.05). نتایج این مطالعه نشان داد که بالا بودن رخداد تتراسایکلین‏ها در تخم مرغ‏های مصرفی ایران می‏تواند خطری بالقوه برای سلامت عمومی باشد.

بررسی اثر آنتی اکسیدانی بی هوشی تام داخل وریدی مکرر با پروپوفل (دیپریون) در گلبول های قرمز سگ از طریق اندازه گیری میزان آنزیم g6pd
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهرکرد - دانشکده دامپزشکی 1388
  افروزه فروزنده   سعید حبیبیان

پروپوفول (2و6- دی ایزوپروپیل فنول) به عنوان یک عامل آرام بخش و داروی بی هوشی از نظر ساختار شیمیایی مشابه آنتی اکسیدان درونی، آلفا توکوفرول (ویتامین (e می باشد و از نظر تئوری می تواند دارای ویژگی های آنتی اکسیدانی باشد. پروپوفول در سطوح سلولی و ارگان ها، آسیب های اکسیدانی در بافت هایی چون بافت میو کارد، میتوکندری، سیناپتوزوم های مغزی،غشای گلبول های قرمز و سوسپانسیون سلول های کبدی را خنثی می کند. در مطالعات اخیر، پروپوفول خاصیت خنثی کنندگی اندوتوکسین القا شده توسط سیتوکین ریلاز را نیز نشان داده است. گزارشات زیادی مبنی بر خاصیت آنتی- اکسیدانی پروپوفول مطرح شده است اما اطلاعاتی در مورد اثرات آنتی اکسیدانی تزریق داخل وریدی (tiva) پروپوفول وجود ندارد. بنابراین در این مطالعه به بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی پروپوفول به وسیله اندازه گیری اثرات آن در فعالیت تعدادی از آنزیم های آنتی اکسیدانی از قبیل سوپر اکسید دیسموتاز (sod) و گلوکز -6- فسفات دهیدروژناز (g6pd) پرداخته شد. بدین منظور، 5 قلاده سگ با وزن متوسط kg 7/5 ±6/22 استفاده شدند. القا و نگهداری بی هوشی با استفاده از تزریق پروپوفول به روش tiva سه مرتبه با فاصله زمانی 14 روز انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که غلظت آنزیم g6pd موجود در گلبول های قرمز در مدت زمان بی هوشی افزایش یافت. سپس تا زمان 144 ساعت بعد از بازگشت از بیهوشی میزان غلظت آن کاهش یافت. همچنین فعالیت سرمی آنزیم sod بیشترین کاهش را 90 دقیقه پس از القای بیهوشی نشان داد. سطح فعالیت مهاری آنزیم sod بعد از بی هوشی افزایش یافت و نسبت به مدت زمان بی هوشی در سطح بالاتری قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر مشخص می کند که تزریق مکرر پروپوفول می تواند به طور موثری رادیکال های آزاد را خنثی کند و می توان پروپوفول را به عنوان یک داروی بی هوشی در بیمارانی که در معرض آسیب های ناشی از واکنش های رادیکال های آزاد هستند،به کار برد.