بدهی هایی که ممکن است از میت باقی بماند، یک دسته بدهی های مالی به اشخاص می باشد که شامل مهریه و دیون میت می باشد، که این دیون قبل از تقسیم ترکه بین ورثه او، باید ادا شود. و دیون موجّل میت از جمله مهریه همسر او حال می شود. در مورد مهریه اکثر فقهای امامیه در صورتی که زوج یا زوجه، قبل از نزدیکی بمیرند تمام مهر المسمی را به نفع زوجه مستقر می دانند. اما در مورد بدهی های میت، وقتی کسی بمیرد و بدهی اش به قدر همه ی ترکه ی او باشد، اموالش به ورثه منتقل نمی شود، بلکه در حکم مال میت باقی می ماند. اما اگر بدهی کمتر از ترکه بود مازاد بر بدهی به وارثین منتقل می شود. دسته ی دوم بدهی های مالی عبادی می باشد که شامل حج و نماز و روزه می باشد حج تمتع، واجب مالی، بدنی می باشد که از اصل ترکه خارج می شود چه میت وصیت کرده باشد یا وصیت نکرده باشد. در مورد نماز و روزه که واجب بدنی هستند اگر میت وصیت کند که از ثلث مالش اجرت قضای روزه را بردارند که این کار را انجام داده وگرنه ولی باید نماز و روزه اش را قضا کند. دسته سوم بدهی های مالی شرعی می باشد که شامل خمس و زکات است که از اصل مال میت پرداخته می شود مگر آنکه خود میت وصیت کرده باشد که از ثلث اموالش زکات را بپردازند. هدف از این تحقیق دانستن وظایف شرعی وارث نسبت به بدهی های منجّز در ماترک متوفی در فقه و حقوق موضوعه می باشد که روش به کار گرفته شده در این تحقیق کتابخانه ای است که به کتب فقهی و المعجم مراجعه شده و مطالب مربوطه استخراج شده است. در پایان رساله نتیجه گرفته شد که ورّاث بعد از مرگ مورّث خود دیون میت و مهریه ی نپرداخته به همسرش، حج تمتّع، خمس و زکات پرداخت نشده را از اصل مال میت کم کرده و نماز و روزه های قضایش را ولی او قضا می کند. کلید واژه ها: دیون المیت، حقّ الله، من حقوق الناس، فلیقض عنه، استیجار الصوم.