چکیده گسل گیو به عنوان یکی از گسل های فعال در شرق ایران و در 30 کیلومتری جنوب بیرجند واقع شده است. سیمای گسل گیو به صورت یک گسل ناپیوسته است و از قطعات متعددی تشکیل شده است. رخداد زمین لرزه های ویرانگر 1324و 1369 از نشانه های فعال بودن این گسل می باشند. یکی از ویژگی های منحصر به فرد گسل گیو تشکیل نهشته های تراورتن در حاشیه چشمه های گسلی و در شکستگی های کششی پس از هر مرحله فعالیت آن می باشد با توجه به اینکه در هنگام عملکرد گسل های امتدادلغز تمام طول گسل فعال نمی شود لذا گسل گیو نیز از این قانون مستثنی نبوده به طوریکه در هر مرحله از فعالیت آن بعضی از قطعات آن فعال شده اند. از آنجایی که هر مرحله فعالیت گسل گیو با یک مرحله تراورتن زایی همراه بوده است لذا بررسی مراحل تراورتن زایی و بررسی حجم تراورتن ها و خصوصیات سنگ شناسی آنها در پیرامون قطعات مختلف گسل نشان می-دهد که میزان فعالیت این قطعات در طول زمان مشابه یکدیگر نمی باشد به طوریکه مقدار آن از سمت شمال غرب به سمت جنوب شرق کاهش می یابد. عملکرد این گسل همچنین موجب دگرریختی نهشته های کواترنر، ظهور چشمه های گسلی و ایجاد اسکارپ های پلکانی شده است که بیانگر فعالیت های مکرر قطعات در طول زمان می باشد، ارتفاع این اسکارپ ها بین 1 تا 25 متر متغیر است و از سمت شمال غرب به سمت جنوب شرق کاهش می یابد. تغییرات شاخص نسبت v بین 54/0-13/0می باشد و از شرق به غرب کاهش می یابد، تغییرات شاخص سینوسیتی کانال رودخانه(s) نیز بین 37/1-95/0 می باشد و از شرق به غرب کاهش می یابد که این مقادیر نشان دهنده فعالیت بالای این گسل می باشند بطوریکه میزان فعالیت از شرق به غرب افزایش می یابد.