چکیده : هدف از این پژوهش ارزیابی میزان فرسودگی شغلی و ارتباط آن با عوامل فردی و سازمانی در میان کارکنان دانشگاهها بود . همچنین در این پژوهش پیامد فرسودگی شغلی کارکنان در رابطه با رضایت شغلی آنان در نظر گرفته شد. سوالات پژوهش عبارت بودند از : 1- فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاههادولتی تهران در ابعادخستگی عاطفی ، مسخ شخصیت ، کاهش عملکردشخصی چه میزان است ؟ 2- آیا بین ویژگی های جمعیت شناسی (سن، جنس ، وضعیت تآهل و میزان تحصیلات ) با فرسودگی شغلی رابطه وجود دارد ؟ 3- آیا بین تیپ شخصیتی وفرسودگی شغلی رابطه وجود دارد ؟ 4- آیا بین سنوات خدمت کارکنان و فرسودگی شغلی آنان رابطه وجود دارد ؟ 5- آیا بین نوع استخدام کارکنان و فرسودگی شغلی آنان رابطه وجود دارد ؟ 6- آیا محیط فیزیکی کار،تعارض نقش و ابهام نقش پیش بینی کننده فرسودگی شغلی اند ؟ 7– آیا میزان رضایت شغلی متآثر از فرسودگی شغلی است ؟پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود . جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان دانشگاههای دولتی تهران بود که تعداد آنها 7626 نفر بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد تعداد افراد نمونه 450 نفر بود. شیوه های آماری استفاده شده در این پژوهش عبارتند از : آزمون t مستقل ، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه ، آزمون همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چند متغیری. . یافته های این پژوهش نشان دادکه : در بعد خستگی عاطفی(5/88 درصد)کارکنان در سطح پایین تا متوسط ، در بعد مسخ شخصیت(84 درصد) در سطح پایین و در بعد کاهش عملکرد شخصی (5/85 درصد) سطح متوسط تا بالایی از فرسودگی قرار دارند،کارکنان زن خستگی عاطفی بیشتری را نسبت به کارکنان مرد تجربه کرده اند، کارکنان جوانتر نسبت به کارکنان مسن تر در بعد کاهش عملکرد شخصی فرسودگی بیشتری را تجربه کرده بودند، محیط فیزیکی با هر سه بعد فرسودگی شغلی رابطه ی دارد ولی هیچ کدام از این سه بعد را پیش بینی نمی کند ، تعارض نقش پیش بینی کننده مناسبی برای خستگی عاطفی و مسخ شخصیت است ، ابهام نقش پیش بینی کننده مناسبی برای بعد کاهش عملکرد شخصی است ، دو بعدخستگی عاطفی و کاهش عملکرد شخصی پیش بینی کننده مناسبی برای رضایت شغلی است ، بین وضعیت تآهل ، میزان تحصیلات ، نوع استخدام و تیپ شخصیتی با فرسودگی شغلی تفاوت معنادار مشاهده نشد . کلمات کلیدی : فرسودگی شغلی ، عوامل فردی ، عوامل سازمانی ، کارکنان ، دانشگاههای دولتی