این تحقیق در دو بخش انجام شده است. در بخش اول ترکیبات k8[?-simo2w9o39].20h2o ، k4[?-simo3w9o40].5h2o، k6[?-simov2w9o40].12h2o ، k5[?-simo2vw9o40].10h2o و k7[?-siv3w9o40].10h2o تهیه شده و بوسیله ی روشهای طیف سنجی مادون قرمز (ir)، ولتامتری چرخه ای (cv) و پراش پودری اشعه ی x (xrd) مورد شناسایی قرار گرفته اند. نتایج حاصل از این تکنیک ها ساختار کگین مانند را برای این ترکیبات اثبات می نماید. تمامی نمونه ها در محدوده ی دمایی بین c° 600-100 به مدت 2 ساعت کلسینه شده و پایداری حرارتی آنها بوسیله ی طیف سنجی ir و تکنیک xrd مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهند که از نظر حرارتی ساختار کگین بسیار پایدارتر از ساختارهای دیگر از پلی اکسومتال ها می باشد. در دمای بالا این ترکیبات تجزیه شده و به اکسید های moo3 ، wo3 ، v2o5 و sio2 تبدیل می شوند. در بخش دوم امکان ورود یون های ce3+/4+ به ساختار پلی اکسومتال های[siw9mo3-xvxo40]n- (x = 0-3; n = 4-7 ) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از طیف سنجی مادون قرمز، ولتامتری چرخه ای، رزونانس مغناطیسی هسته ی سیلیسیم (29si nmr) و پراش پودری اشعه ی x بیانگر وجود یون ce در اسکلت بندی پلی اکسومتال های ساخته شده می باشد.