هدف: بیماری multiple sclerosis یا ms شایعترین بیماری دمیلینه کننده سیستم عصبی مرکزی است. در این بیماری یک التهاب اولیه منجر به تخریب میلین می شود. محدودیت غذایی آثار مفیدی بر روی سلامتی دارد که آثار ضد التهابی یکی از آنهاست. بر اساس آثار ضد التهابی گزارش شده در مورد محدودیت غذایی، تاثیر سرم بدست آمده از موش های صحرایی تحت رژیم تغذیه متناوب (intermittent feeding) (که یکی از انواع محدودیت غذایی است) بر روی تکثیر سلولی سلول گلایوما c6 ، ترشح سایتوکین ها و فعالیت ماتریکس متالوپروتئیناز-2 (mmp-2) که همگی در پیشرفت بیماری ms دخیلند مورد بررسی قرار داده شده است. روش مورد بررسی: در شروع آزمایش موش های صحرایی نر (200- 180 گرم) در دو گروه al (تغذیه نامحدود) و (if) تغذیه یک روز در میان قرار گرفتند. رژیم غذایی به مدت 8 هفته ادامه یافت. پس از گذشت 8 هفته حیوانات هر دو گروه (al) و (if) بیهوش شده و نمونه های خون جانوران مستقیما با سوراخ کردن قلب بدست آمده و پس از سانتریفیوژ این نمونه ها، سرم های مربوطه جمع آوری شدند. سپس سلول های گلایومای c6 موش صحرایی در فلاسک های cm2 25 و در محیط rpmi-1640 به همراه %5 سرم جنین گاوی و همچنین %1 آنتی بیوتیک (پنی سیلین/ استرپتومایسین) کشت داده شدند. این سلول ها سپس در معرض تیمار با سرم های حاصل از حیوانات تحت هر دو رژیم غذایی قرار گرفتند؛ میزان سایتوتوکسیسیتی غیر اختصاصی سرم حیوانات با استفاده از روش سنجش تکثیر mtt و میزان سایتوکین ها با استفاده از روش الایزا و فعالیت آنزیم mmp-2 با استفاده از روش ژلاتین زایموگرافی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که سرم بدست آمده از حیوانات تحت رژیم غذایی تغذیه متناوب هیچگونه اثر سایتوتوکسیک نداشت؛ در چنین کشت سلولی ترشح il-6 (که یک سایتوکین التهابی است) به طور قابل ملاحظه ای کاهش و مقدار tgf?-1(که یک سایتوکین سرکوبگر ایمنی است) به طور معنی داری افزایش می یابد. همچنین کاهش معنا داری در فعالیت mmp-2 در کشت سلولی تیمار شده با سرم حیوانات تحت رژیم تغذیه متناوب نشان داده شده است. نتیجه گیری: این یافته ها نشان داد که نقش تنظیم کننده ایمنی رژیم تغذیه متناوب بر روی سلول-های گلیال می تواند در جلوگیری از پیشرفت بیماری ms درگیر باشد. یافته های بالا بر امکان کنترل پیشرفت بیماری ms با استفاده از رژیم غذایی یک روز در میان تاکید می کند.

استرس و اختلالات سلامتی مرتبط با آن یکی از معظلات مهم و جدی جوامع بشری می باشد. در سال-های اخیر توجه مضاعفی به استفاده از روش های درمانی طب مکمل و جایگزین شده است. دعا و رایحه از جمله رایج ترین این روش ها در بین افراد می باشند که علارغم وجود دلایل علمی کافی، مکرراً برای تقویت آرامش و کاهش اضطراب از آن ها استفاده می شود. اسانس گیاه rosa damascena از دیرباز به عنوان یک داروی ضد اضطراب استفاده می شده است. مطالعه حاضر اثرات آرام بخشی دعای مشلول و اسانس r. damascena را با استفاده از اندازه گیری مقدار کورتیزول بزاق و هم چنین تغییرات ریت قلبی بررسی کرده است. 32 بیمار زن تحت عمل جراحی برای مدت 30 دقیقه در معرض دریافت یکی از مداخله های دعا، رایحه، دعا و رایحه و یا کنترل قرار گرفتند. نمونه های بزاق دقیقاً قبل از آغاز مداخله و نیز بلافاصله پس از اتمام مداخله، 10 و 25 دقیقه بعد از آن جمع آوری شدند. به منظور سنجش تغییرات ریت قلبی، از دو ساعت قبل از آغاز مداخله تا دو ساعت بعد از اتمام آن فعالیت قلب آزمودنی ها با استفاده از سیستم های هولترمانیتورینگ برای مطالعه دو پارامتر rmssd و pnn50 ثبت شد. سطح کورتیزول بزاق با استفاده از تکنیک elfa سنجیده شد. نتایج حاصل نشان داد در حالت پایه، سطح کورتیزول بزاق در مورد آزمودنی هایی که از نظر اعتقادی بالاتر بودند نسبت به بقیه افراد پایین تر بود. در همه چهار گروه مورد مطالعه میزان اضطراب آزمودنی ها نسبت به قبل از مداخله کاهش معنی داری یافته بود. در مورد تغییرات سطح کورتیزول گروه دعادرمانی کاهش معنی داری را در سطح کورتیزول بزاق ایجاد کرد. تغییرات آماری مهمی در پارامترهای قلبی تحت تأثیر گروه های مداخله مشاهده نشد. بنابراین روش دعادرمانی می تواند به عنوان یکی از روش های موثر در کاهش استرس و اضطراب بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

بیماری مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی اتوایمیون میباشد. سم کوپریزون بطور گسترده ای جهت ایجاد مدلی از بیماری ms در موش مورد استفاده قرار میگیرد. مطالعات نشان دادند که محدودیت کالری دارای اثرات محافظتی بروی سیستم عصبی میباشد. در این مطالعه اثر رژیم غذایی متناوب که نوعی از محدودیت کالری می باشد بروی مدل سمیتی کوپریزون ارزیابی گردید. حیوانات (60 سر موش ماده c57bl6) به 4 گروه اصلی تقسیم بندی شدند: (al treatment(alt که بطور آزادانه و (if treatment(ift که بطور یک روز در میان به مواد غذایی دسترسی داشتند و به مدت 6 هفته میزان 0.4? کوپریزون به غذای آنها اضافه شد و سپس به مدت 6 هفته دیگر کوپریزون از رژیم غذایی آنها حذف گردید (گروه بهبود یا alr و ifr) و دو گروه al و if کنترل. در پایان هفته های 3، 4، 5، 6، 8 و 12 ارزیابی های رفتاری (تست های مشاهدات عملکردی، میدان باز و روتارود) و هیستولوژی (تهیه برش های مغزی از منطقه کورپوس کولازوم و رنگ آمیزی آنها توسط لوگزول فاست بلو) انجام گرفت. حیوانات در گروهift در هفته های 4 و 5 پس از تجویز کوپریزون میزان فعالیت حرکتی و تعادل بیشتری را نشان دادند درحالیکه در هفته 6 تجویز کوپریزون کاهش معناداری را در این دو پارامتر در مقایسه با گروه alt مشاهده شد؛ اما روند بهبود در حیوانات گروه ifr سریعتر بوده بطوریکه حیوانات در این گروه میزان فعالیت حرکتی بیشتری را در مقایسه با گروه alr نشان دادند. مطالعات هیستولوژی نیز افزایش شدت دمیلیناسیون را در حیوانات گروه ift تایید نمود. نتایج بدست آمده نشان دادند اگرچه رژیم غذایی if نتوانست اثرات محافظتی بروی منطقه کورپوس کولازوم ناشی از سمیت کوپریزون داشته باشد اما به طور معناداری بروی جنبه های رفتاری ناشی از سمیت کوپریزون موثر بوده و همچنین موجب افزایش سرعت بهبود در حیوانات تحت مواجهه با کوپریزون گردیده است. مطالعات بیشتر بروی این مدل میتواند نقش احتمالی تاثیر رژیم غذایی if را در بهبود بیماری ms ثابت کند.

چکیده ندارد.