آدنوماتوز ریوی گوسفند یک بیماری عفونی قابل انتقال است که توسط ویروسی از خانواده رتروویریده بنام jsrv(jaagsiekte sheep retrovirus) ایجاد می شود. این بیماری درگلههای گوسفند در سرتاسر جهان بجز استرالیا و نیوزیلند شیوع دارد و در ایران در بعضی از مناطق گزارش گردیده است. مطالعه پاتوژنز این بیماری میتواند بعنوان مدل کارسینومهای ریوی انسان مورد استفاده قرار گیرد. تاکنون هیستوپاتولوژی یکی از بهترین روش های تشخیص این بیماری بوده است. در تحقیق حاضر میزان شیوع وهمچنین ضایعات پاتولوژیک این بیماری در کشتارگاه کرمان مورد بررسی قرارگرفت. این تحقیق به مدت یک سال بر روی2000 عدد ریه گوسفند نژاد مخلوط کشتار شده در کشتارگاه صنعتی کرمان صورت گرفت، ریه گوسفندان مشکوک به بیماری ضبط گردید و پس از ثبت سن و جنس دام، ضایعات ماکروسکوپیک بررسی شد، همچنین ضایعات هیستوپاتولوژیک ثبت و وجود بیماری یا عدم وجود آن تایید گردید. با بررسی تعداد 2000 ریه از گوسفندان کشتار شده در کشتارگاه کرمان، تعداد 48ریه(4/2%) دارای خصوصیات ماکروسکوپیک مشکوک به بیماری آدنوماتوز بودند که با مطالعات هیستوپاتولوژیک 16 نمونه (8/0?) دارای خصوصیات میکروسکوپیک بیماری تشخیص داده شد. براساس ضایعات ماکروسکوپیک، دو شکل مختلف کلاسیک و آتیپیک تشخیص داده شد. از تعداد 16 نمونه مثبت، 10 عدد (5/0%) دارای شکل کلاسیک بودند و 6 ریه شکل آتیپیک بیماری را نشان می دادند( 3/0%). در مطالعه هیستوپاتولوژی، سلول های توموری مکعبی تا استوانه ای بودند و به صورت ساختارهای غده ای و یا پاپیلاری (پردی شکل) در داخل آلوئول ها و برونشیول ها مشاهده شدند. در داخل آلوئول های مجاور توده های توموری تعدادی زیادی ماکروفاژ وجود داشت. با توجه به اینکه بیماری آدنوماتوز ریوی گوسفند، یک بیماری عفونی قابل انتقال و غیر قابل درمان است، مهمترین راه کنترل این بیماری شناسایی و معدوم کردن گله های آلوده می باشد.

لینگوآتولاسراتا یک انگل مشترک می باشد و در سیستم تنفسی سگ سانان میزبان های نهایی زندگی می کند. انسان ممکن است با مرحله لاروی آلوده شود که به این حالت لینگوآچولوزیس بینی حلقی یا سندرم هالزون می گویند یا با خوردن تخم های عفونت زا دچار لینگوآچولوزیس احشایی می شود. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع مراحل نوچگی لینگوآتولا سراتا در عقده های لنفاوی مزانتریک و مدیاستینال نشخوارکنندگان کشتارشده در کشتارگاه کرمان می باشد. برای این منظور عقده های لنفاوی مزانتریک و مدیاستینال 407 راس بز، 806 راس گوسفند و450 راس گاو از جنس و سنین مختلف مورد بررسی قرار گرفتند. شیوع آلودگی در بز 1/49%،گوسفند1/16% و گاو 22/16% بود. درصد آلودگی با افزایش سن افزایش یافت(05/0p<). اگرچه درصد آلودگی بین نر و ماده داری اختلاف معنی داری داشت(05/0p<) ولی درگروههای سنی یکسان در نر و ماده اختلاف معنی داری وجود نداشت(05/0p>). همچنین شیوع لینگوآتولا سراتا در بز وگاو در فصول مختلف دارای اختلاف معنی داری بود(05/0p<) اما در گوسفند اختلاف معنی داری وجود نداشت(05/0p>). با توجه به شیوع آلودگی لینگوآتولاسراتا در بین دام های نشخوارکننده منطقه امکان بروز لینگوآچولوزیس بینی حلقی(سندرم هالزون) در مردم منطقه به دلیل مصرف خام یا کم پخته کبد و عقده های لنفاوی دام های آلوده وجود دارد.

تجارت الکترونیکی همه صنایع را تحت تاثیر خودقرار داده ولی در هیچ کجا ظهور تجارت الکترونیکی بارز تر از بانکها نبوده است. با توجه به پیشرفتهای سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات اغلب کشورها با استفاده از این فناوری نظام بانکداری خود را الکترونیکی کرده اند. فناوری جدید الکترونیکی باعث افزایش سرعت ، کیفیت ، دقت و نیز افزایش بیشتر تنوع خدمات می شود. در این تحقیق به بررسی عوامل پذیرش خدمات بانکداری الکترونیک از سوی مردم پرداخته شده است. در این تحقیق مورد مطالعه، بانک ملی شعب شرق تهران، است و به بررسی عوامل پذیرش سیستم بانکداری الکترونیک در میان مراجعین به این بانک پرداخته شده است. در این تحقیق با استفاده از مدل تئوریک رفتار برنامه ریزی شده ، تلاش شده تا 1)عوامل تعیین کننده پذیرش سیستم بانکداری الکترونیک را شناسایی کند و 2) ارتباط مابین متغیر های رفتار برنامه ریزی شده با پذیرش این سیستم را در میان مردم بررسی کند. این تحقیق شامل 13 فرضیه بوده و با استفاده از 384 پاسخ آماری معتبر به بررسی فرضیات تحقیق پرداخته شده است که در نهایت نتایج نشان می دهد که مدل ارائه شده ، نشان دهنده کاربرد، سهولت استفاده، ریسک بالا، اعتماد، سازگاری،کارایی و شرایط تسهیل گری است. و لذا تمامی فرضیات تحقیق مورد تایید قرار گرفته است. تمامی متغیر های مدل به جز متغیر ریسک درک شده، با پذیرش خدمات سیستم بانکداری الکترونیک در میان مراجعین دارای رابطه مستقیم بوده است. با توجه به نتایج بدست امده در تحقیق حاضر، پیشنهاد می شود که بمنظور مورد پذیرش واقع شدن خدمات بانکداری الکترونیک، تلاش بر اعتماد سازی و تبلیغات مناسب در جهت نمایش خدمات بانکداری الکترونیک نمود و این دسته از خدمات ابتدا در میان افراد دارای روحیه نوآوری بالا ارائه شود و سعی در تدوین قوانین و مقررات لازم برای کاهش میزان ریسک استفاده از خدمات بانکداری الکترونیک نمود.

هدف از این مطالعه بررسی اثر تجویز بوپره نورفین بر بافت بیضه و تغییر ایجاد شده در آندروژن اصلی جنس نر یعنی تستوسترون در موش سوری بود. موش های نر بالغ از نظر جنسی در 5گروه 5تایی تقسیم شده و به ترتیبی که آمده طی 21 روز تحت درمان بصورت تزریق داخل صفاقی قرار گرفتند: موش های گروه کنترل در طول مدت مطالعه سرم فیزیولوژی دریافت کردند. گروه کنترل مثبت مورفین را با دوز 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. سه گروه دیگر بوپره نورفین را با دوزهای mg/kg15/0 (ب15)، mg/kg30/0 (ب30) و mg/kg60/0 (ب60) دریافت نمودند. بعد از بیهوشی عمیق موش ها نمونه ی خون برای ارزیابی هورمون تستوسترون و بعد از آسان کشی حیوانات بیضه ی چپ آن ها برای ارزیابی های هیستوپاتولوژیک اخذ گردید. در بیضه ی گروه های آزمایشی متوسط قطر لوله های منی ساز، سلول های اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی، ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز، شاخص میوتیک و درصد اسپرماتوژنز کاهش معنی داری را در گروه های درمان نسبت به گروه کنترل نشان داد (p<0.05). این شاخص ها بین گرو ه های درمانی مورفین و بوپره نورفین بجز در مورد ارتفاع اپیتلیوم زایا که کاهش معنی داری در گروه ب60 نسبت به گروه های مورفین،ب15وب30 نشان داد، تفاوت معنی دار نداشت. همچنین میزان کاهشی که درصد اسپرماتوژنز در گروه مورفین داشت مشابه با گروه ب30 بود. درصد اسپرماتوژنز در گروه ب60 بیشترین کاهش (36/56%) ودر گروه ب15 کمترین کاهش (16/76%) را نشان داد. نتایج حاکی از این بود که بوپره نورفین می تواند باعث کاهش سطوح تستوسترون پلاسما و اختلال در روند اسپرماتوژنز شود و باروری جنس نر را تحت تاثیر قرار دهد.

چکیده: هدف ما از این مطالعه بررسی تغییرات هیستوپاتولوژی بافت تخمدان موش سوری به دنبال دسترسی طولانی مدت به سولفات مس و القاء مسمومیت مزمن مس بود. در این مطالعه تعداد 63 سر موش سوری در قالب 3 گروه 21 تایی به شرح زیر مورد آزمایش قرار گرفتند: گروه اول (گروه 100) و گروه دوم (گروه 200)که در طول پنج هفته ی مورد مطالعه،به ترتیب میزان 100 و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز محلول سولفات مس به صورت گاواژ دریافت کردند، و گروه کنترل (گروه c) که در طول دوره آزمایش آب مقطر عاری از مس با حجم مشابه دریافت کردند. در پایان هفته های اول، سوم و پنجم نمونه های خون از 7 موش از هر گروه 21 تایی تهیه گردید، و میزان فاکتور های بیوشیمیایی خون شامل: آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و مس مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین پس از کالبد گشایی، نمونه های تخمدان در فرمالین 10 درصد برای آزمایش هیستوپاتولوژی نگهداری شد. میزان آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز درگروه 200 بعد از پایان سه هفته از مدت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل بصورت معنی داری افزایش یافته است (05/0> p). میزان مس پلاسما در پایان 35 روز در گروه دوم (گروه 200) شش برابر کنترل افزایش یافت. آترزی فولیکولار وسیع در گروه 100 پس از 35 و در گروه 200 پس از 21 روز مسمومیت ظاهر شده بود. لذا می توان ادعا نمود که تجویز طولانی مدت مس با مقادیری که ایجاد مسمومیت می کند، بر پارامترهای موثر بر فعالیت های تولید مثلی جنس ماده در این گونه حیوان اثر منفی و سوء دارد. واژه های کلیدی: مس، تخمدان، هیستوپاتولوژی، موش

چکیده: مقدمه: کبد ماهی نمونه ی مناسبی برای مطالعه اثر متقابل بین فاکتورهای محیطی، ساختار و عملکرد کبد است. مطالعه بافت شناسی کبد ماهی می تواند تعیین کننده سلامتی جمعیت ماهی و به دنبال آن بازتاب سلامتی اکوسیستم آبی باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه 10 قطعه ماهی صافی موجدار پس از صید، شکم آنها به طور جداگانه باز و دستگاه گوارش به همراه غدد ضمیمه ی آنها خارج گردید و بلافاصله جهت پایدار شدن در محلول 10 درصد فرمالین قرار گرفتند. پس از انتقال به آزمایشگاه هیستوتکنیک دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان، مراحل معمول بافت شناسی انجام شد و در نهایت لام های کبد تهیه شده به روش های هماتوکسیلین- ائوزین و تری کروم ماسون رنگ آمیزی شدند و در زیر میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج: سطح خارجی کبد توسط کپسولی از بافت همبند سخت پوشیده شده که انشعاباتی از آن به داخل کبد نفوذ می کند. به دلیل کم بودن بافت همبند بین لوبولی، پارانشیم یک لوبول با لوبول های مجاور مخلوط شده است. هپاتوسیت ها با سیتوپلاسم صورتی رنگ به صورت شعاعی در اطراف ورید مرکزی آرایش یافته اند. در بین ردیف های هپاتوسیت ها، سینوزوئید های کبدی قرار دارند. سلول های کوپفر به صورت هسته های مثلثی شکل هیپرکروماتیک و سلول های ایتو به صورت حفرات توخالی در فضای دیس حضور دارند. فضاهای باب حاوی مجاری صفراوی، عروق خونی، عروق لنفاوی می باشند. ورید باب با آندوتلیوم سنگفرشی ساده بزرگ ترین ساختار لوله ای منطقه باب می باشد.

چکیده: مقدمه : ناتوانی جنسی در 50 سال اخیر به طور قابل توجهی در انسان افزایش یافته است و یکی از شایع ترین علل بروز آن به عوامل محیطی چون اثرات نامطلوب داروهای مختلف از جمله آنتی بیوتیک های خانواده فلوئوروکینولون نسبت داده می شود. این مطالعه به منظور بررسی سمیت سیپروفلوکساسین بر بافت بیضه از طریق ارزیابی هورمونی و هیستوپاتولوژی در خرگوش به عنوان یک مدل حیوانی انجام شد. روش کار: تعداد 20 سر خرگوش آزمایشگاهی بالغ نر با متوسط وزن kg 4-2 تهیه شده و به طور تصادفی به 2 گروه درمان و کنترل تقسیم شدند. گروه درمان میزان mg/kg/day 30 سیپروفلوکساسین داخل صفاقی به مدت 14 روز دریافت نمودند. در گروه کنترل به همان شیوه تزریق سالین نرمال صورت گرفت. در زمان های 2 و 10 هفته بعد از شروع درمان، ابتدا خونگیری جهت اندازه گیری سطح سرمی هورمون تستوسترون انجام وپس از آسان کشی از هر دو گروه درمان و کنترل نمونه بافت بیضه برداشت شد و مورد ارزیابی مورفومتریک و هیستوپاتولوژی قرار گرفت. نتایج: بررسی های کمی هیستوپاتولوژی در هفته دوم پس از درمان کاهش معنادار (p<0.05) پارامترهای قطر و ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز ورتبه بندی جانسون را نشان داد که با نتایج مطالعات کیفی هم خوانی داشت. همچنین افزایش معنادار (p<0.05) پارامتر قطر هسته سلول های اسپرماتوگونی در گروه درمان دیده شد، که بیانگر تغییرات شدید دژنراتیو بافت بیضه و اختلال در روند اسپرماتوژنزمی باشد. نتایج کمی در هفته دهم پس از مصرف دارو تغییرات معناداری را در پارامترهای فوق الذکر نشان نداد در حالی که کاهش معنادار ارتفاع اپیتلیوم (p<0.05) هنوز قابل مشاهده بود، که بیانگر طی شدن روند بهبودی و باز سازی بافت بیضه است. اندازه گیری سطح سرمی تستوسترون هیچ گونه تغییر معناداری را در هیچ یک از 2 زمان نمونه گیری نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حاکی از تغییرات شدید دژنراتیو در بافت بیضه و اختلال در روند اسپرماتوژنز در حالت حاد و بهبودی و بازسازی بافت بیضه در حالت تاخیری در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل است.

در این تحقیق 14 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه از نژاد راس به دو گروه شامل گروهی که تنها آب وگروهی که آسپیرین (400 میلی گرم به ازای هر لیتر در آب آشامیدنی) دریافت می-کردند،تقسیم شدند و مدت 21 روز در شرایط استاندارد پرورش یافتند. جوجه ها روزانه دو باراز لحاظ وجود یا عدم وجود علایم لنگش مورد بازدید قرار گرفتند.پس از پایان دوره، پرندگان کشتار و پس از اخذ نمونه خون، از نمونه های بافت استخوانی مقاطع بافت شناسی تهیه گردید. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که هیچ یک از جوجه ها در دو گروه کنترل و درمان، علامتی از لنگش را نشان ندادند. با وجود این، مشاهدات هیستوپاتولوژی استخوان های تیبیوتارس در گروه درمان اختلالات عروقی همراه با تغییرات دژنراتیو کندروسیت های صفحات رشد را نشان داد که به مینرالیزاسیون بالا و سریع استخوان نسبت داده شد. علاوه بر این، فعالیت آنزیم فسفاتاز قلیایی در گروه درمان به طور معناداری کاهش یافت که دلالت بر وجود دیسکندروپلازی دارد. مطالعه حاضر نشان داد که تجویز خوراکی آسپیرین با دوز 400 میلی گرم در هر لیتر آب آشامیدنی به مدت 21 روز باعث ایجاد تغییرات هیستوپاتولوژی در جوجه های گوشتی می گردد. لذا به نظر می-رسد که مهار پروستاگلاندین ها در جوجه های دریافت کننده آسپیرین عمدتاً به اختلال در تمایز طبیعی کندروسیت های صفحات رشد استخوان های تیبیوتارس منجر می شود.

تب کیو یک بیماری زئونوز می باشد که عامل آن باکتری ریکتزیائی، داخل سلولی اجباری به نام کوکسیلا بورنتی است. این بیماری در سراسر جهان دیده شده است واغلب در اشخاصی که با بزها ، گوسفندان، وگاوهای شیر ده ویا گربه های حامله سرو کار دارند، ایجاد می شود. این بیماری به خاطر بروز آن درمراکز پزشکی و دامپزشکی که در آنجا تعداد زیادی از مردم در معرض کوکسیلاهای دفع شده قرار می گیرند دارای اهمیت ویژه ای می باشد. مطالعات بسیار کمی در مورد اپیدمیولوژی تب کیو در ایران موجود است. این مطالعه روی 58 نمونه شیر بز به منظور تشخیص آنتی بادی های ضد کوکسیلا بورنتی با کیت الایزای تجاری (آیدکس، سوئیس) انجام گرفت. از 58 نمونه شیر بز 30 نمونه دارای سابقه سقط جنین بوده که 18 (60%) مورد آن مثبت شد واز 28 نمونه شیر بز بدون سابقه سقط جنین 11 (3/39%) مورد آن مثبت ارزیابی شد که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین نمونه های شیر بز با سابقه سقط و بدون سابقه سقط بدست نیامد. نتایج این مطالعه فرضیه اندمیک بودن و شیوع بالای تب کیو در ایران را تائید می کند. مطالعه حاضر مبین ضرورت انجام مطالعات بیشتر در آینده در مورد تب کیو و نقش آن در سقط نشخوارکنندگان خصوصا بز می باشد. کلمات کلیدی: تب کیو، کوکسیلا بورنتی، آنتی بادی، ، الایزا

چکیده ندارد.

مرهم مومیایی در طب سنتی به عنوان درمانی برای التهاب، آسیب های مفصلی، روماتیسم، شکستگی-های استخوانی، زخم ها و دردهای ستون فقرات مورد استفاده قرار می گیرد. در پژوهشی اثرات التیامی مومیایی بر شکستگی استخوان تیبیا خرگوش مطالعه شده و نتایج اثر بخشی آنرا اثبات کرده است. به دنبال ادعای تعدادی از افراد بومی و توصیه های طب سنتی مبنی بر موثر بودن مومیایی بر التیام زخم، این مطالعه به منظور بررسی اثر محافظتی مومیایی بر زخم معده ناشی از اتانول هدف گذاری شد. 21 رت نر جوان(سویه nmri ) و وزن 230-190 گرم به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: درمان، کنترل مثبت و کنترل منفی(7 رت در هر گروه). تمامی رت ها به مدت 24 ساعت غذا دور از دسترس آن ها قرار گرفت و سپس 1 سی سی اتانول به ازای هر رت دریافت کردند. گروه درمانmg/kg/day100 مومیایی، گروه کنترل مثبت mg/kg/day200 سایمیتیدین و گروه کنترل منفیmg/kg/day5 آب مقطر به مدت دو هفته توسط گاواژ دریافت کردند. یک ساعت بعد از آخرین درمان، همه ی حیوانات کشته شدند و معده آن ها باز شد. تعداد و اندازه زخم ها با استفاده از استرومیکروسکوپ تعیین گردید و گراتیکول و شاخص زخم و نسبت بهبودی محاسبه شد. داده ها توسط روش anova و تست post_hoc tukey آنالیز شد. تجویز خوراکی مومیاییmg/kg/day100 بطور معنی داری زخم معده را کاهش داد (p < 0.05). نسبت بهبودی در گروه درمان بطور معنی داری نسبت به گروه کنترل منفی26/89% و کنترل مثبت79/87% بالاتر بود. نتایج نشان می دهد که مومیایی بطور معنی داری بر روند التیام زخم معده ناشی از اتانول در رت موثر است. مطالعات بیشتر در این زمینه مثل آزمایشات کلینیکی انسانی پیشنهاد می گردد.

این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی سولفات روی بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در بیضه موش سوری پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 45 سر موش سوری نر در قالب 3 گروه 15 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول ( گروه کنترل مس) 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در2/0 سی سی آب مقطر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه دوم ( گروه تیمار) 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در2/0 سی سی آب مقطر به صورت داخل صفاقی سولفات روی و200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در2/0 سی سی آب مقطر ، در روز محلول سولفات مس به روش گاواژ دریافت نمودند. گروه کنترل در طول دوره آزمایش آب مقطر عاری از مس با حجم و روش مشابه دریافت کردند. 5 موش از هر گروه آزمایشی در روزهای 14 ، 28 و 56 آزمایش به روش انسانی با جابجایی نخاع کشته شده و بیضه سمت چپ آنها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت.از لحاظ مورفومتریک، قطر لوله های سمینی فروس ، هسته ی سلول سرتولی، ارتفاع اپی تلیوم ، شاخص میوزی و درصد اسپرماتوژنز در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل نشان دادند(05/0>p ). در گروه تیمار ( گروه روی ومس ) بهبود جزئی در مورد درصد اسپرماتوژنز و شاخص میوزی دیده شد (05/0>p ). در حالیکه بهبودی کامل در سایر پارامترهای ذکرشده در این گروه پس از 56 روز نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید(05/0>p ). مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در بیضه می گردد که این ضایعات با به کارگیری مکمل های حاوی روی تاحدی بهبود می یابند.

مخاط روده در اثر حوادث روده ای که همراه با قطع و برگشت مجدد جریان خون باشند دچار آسیب می گردد. در مطالعات گوناگون اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی دانه شنبلیله به اثبات رسیده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دانه شنبلیله در صدمات ناشی از قطع و برگشت مجدد جریان خون در بافت روده موش صحرایی می باشد.در این مطالعه 22 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه i حیوانات تحت عمل جراحی قطع و برگشت مجدد جریان خون با بستن موقت شریان آئورت شکمی قرار گرفتند ) 2 دقیقه قطع وسپس یک ساعت برگشت مجدد جریان خون(. گروه ii حیوانات به مدت 2 هفته به صورت خوراکی عصاره دانه شنبلیله دریافت نمودند و مشابه گروه i تحت عمل جراحی قرار گرفتند. گروه iii نیم ساعت قبل از شروع جراحی و بعد از برگشت مجدد خون به صورت تزریق داخل عضلانی ویتامین c دریافت کردند.گروه iv به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. بعد از پایان مطالعه از قسمت بالایی ژوژنوم نمونه برداشته و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد. نتایج میکروسکوپیک بافت روده در گروههای مختلف نشان داد حیواناتی که تحت عمل جراحی قطع و برگشت مجدد جریان خون قرار گرفته بودند، آسیب های مخاطی شدیدی داشتند. مخاط روده در گروههای iii و ii نسبت به گروه i بطور معنی داری از آسیب حفظ شده بود. کاهش چشمگیری در آسیب های مخاطی در گروه هایی که ویتامین c و عصاره دانه شنبلیله دریافت کرده بودند دیده شد.هیچ تفاوت چشمگیری بین گروه های ویتامین c و عصاره دانه شنبلیله دیده نشد .(p>0.05) بنابر نتایج این بررسی، استفاده از عصاره شنبلیله بطور قابل ملاحظه ای مخاط روده را از صدمات ناشی از قطع و برگشت مجدد جریان خون حفظ می نماید.

سارکوسیستوزیس یکی از بیماری های مشترک بین انسان و دام است که توسط گونه های سارکوسیستیس ایجاد می شود. این انگل دو میزبان اجباری در چرخه زندگی خود دارد. به طور معمول میزبان واسط علف خوار و میزبان نهایی گوشتخوار است برخی از گونه های انگلی coccidian می تواند باعث شیوع قابل توجه و مرگ و میر در گاو شود. در مطالعه ی حاضر شیوع گونه های مختلف سارکوسیستیس در گاو های کشتار شده در کشتارگاه کرمان بررسی شد و از چشم غیر مسلح برای گونه های ماکروسکوپی و از بررسی هیستوپاتولوژی برای گونه های میکروسکوپی استفاده شد. در هیچ یک از نمونه ها گونه های ماکروسکوپی مشاهده نشد. در میکروسکوپی نوری 99 راس از 102 راس گاو(05/97) دارای کیست دیواره نازک s.cruzi)) بودند و 25 راس از آنها(5/24) دارای کیست دیواره ضخیم بودند. در این بررسی اکثر بافت های آلوده مری وقلب و اندکی دیافراگم بود.کیست دیواره ضخیم (s.homini, s.hirsuta) بیشتر از عضله دیافراگم جدا شد و در عضله قلبی کیست دیواره نازک مشاهده نشد. ارتباط بین سن و جنس با میزان آلودگی به کیست های دیواره ضخیم مشاهده نشد اما ارتباط معنی دار بین سن و میزان آلودگی با کیست های دیواره نازک مشاهده شد. نتایج نشان می دهد که عفونت با گونه های سارکوسیستیس در گاو در منطقه جنوب شرقی ایران شایع است و ارزیابی میزان آلودگی می تواند در هنگام رسیدگی به برنامه های کنترل مورد استفاده قرار گیرد.

چای سبز از برگ های جوان گیاه کاملیا سینسیس تهیه می شود که غنی از مواد آنتی اکسیدان، ضد التهاب و ضد سرطان است. هر عاملی که باعث افزایش دمای بیضه ها شود، مانند دمای محیطی بالایا استرس حرارتی موضعی در ناحیه بیضه، می تواند باعث اختلال در اسپرماتوژنز و ناباروری ناشی از آزواسپرمی و الیگواسپرمی شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات درمانی حاصل از تجویز خوراکی عصاره گیاهی چای سبز بر روی اسپرماتوژنز در موش هایی است که بیضه آن ها تحت استرس حرارتی قرار گرفته است. بدین منظور تعداد 90 سر موش سوری نر بالغ انتخاب و به شش گروه، شامل دو گروه کنترل چای سبز، دو گروه درمانی با چای بعد از حرارت دادن، یک گروه کنترل حرارت و یک گروه کنترل عادی تقسیم شده و بیضه موش های مربوط به گروه های درمانی و کنترل حرارت، تحت استرس حرارتی موضعی ناحیه اسکروتوم توسط حمام آب گرم 42 درجه سانتی گراد بمدت 20 دقیقه قرار گرفت، سپس گروه های درمانی تحت تجویز خوراکی و روزانه با دوزهای mg / kg 500 و750 قرار گرفته و سرانجام در روزهای 14 و 28 و 42 با نمونه گیری از بیضه و اپیدیدیم آن ها چهار پارامتر درصد اسپرماتوژنز، شاخص میوزی ، قطر لوله های سمینی فروز، رتبه بندی جانسون ارزیابی گردید. نتایج نشان می دهد درحالیکه اثرات مخرب حرارت بر روی اسپرماتوژنز و باروری در نتایج حاصل از گروه حرارت کاملا پیداست، تجویز عصاره مذکور سبب کاهش محسوس اثرات مخرب حرارت می گردد. بعد از گذشت 28 روز با دوزmg / kg 500 باعث بهبود فاکتورهای مربوط به باروری و خصوصیات اسپرمی مذکور و تخفیف اثرات مخرب ناشی از حرارت بر روی بیضه ها می شود.

این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی ویتامین ث بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در بیضه پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 45 سر موش سوری نر در قالب 3 گروه 15 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول (نرمال): شامل موش هایی هستند که روزانه 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت نمودند. گروه دوم (کنترل مس) : 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ و 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه سوم( تیمار) : 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت نمودند. 7 موش از هر گروه در پایان هفته های چهارم و ششم به روش انسانی کشته شدند. بیضه چپ آنها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ مورفومتریک، قطر لوله های منی ساز ، شاخص میوزی و رتبه بندی جانسون در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه نرمال نشان دادند(05/0>p ). در گروه تیمار ( گروه ویتامین ث ومس ) بهبودی در پارامترهای ذکرشده پس از 42 روز نسبت به گروه مس مشاهده گردید(05/0>p ). مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در بیضه می گردد که این ضایعات با به کارگیری ویتامین ث تا حدی بهبود می یابند.

چکیده: این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی سولفات روی بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در تخمدان پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 22 سر موش صحرایی ماده بالغ در قالب 2 گروه 6 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند.گروه اول )گروه کنترل( 0 میلی لیتر به روش گاواژ آب مقطر دریافت نمودند.گروه دوم / روزانه 1 )گروه مس( روزانه 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن محلول سولفات مس در آب مقطر به صورت گاواژ دریافت نمودند. گروه سوم )تیمار( روزانه 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن محلول سولفات مس در آب مقطر به صورت گاواژ دریافت نموده و هر 24 ساعت یکبار محلول روی به شکل داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه چهارم )گروه روی( طی دوره مطالعه هر 24 ساعت یکبار محلول سولفات روی به میزان 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و از طریق تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند.هفت هفته بعد از شروع مطالعه موش ها به روش انسانی کشته شدند و هر دو تخمدان آنها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ مورفومتریک، تعداد فولیکول های اولیه، در حال رشد، حفره دار و اجسام زرد در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل نشان دادند >0/00( p (. ولی تعداد فولیکول های در حال تحلیل در گروه مس نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد >0/00( p ) . در گروه تیمار ( گروه روی ومس ( بهبودی کامل در سایر پارامترهای ذکرشده در این گروه)بجز فولیکول های در حال تحلیل( پس از 24 روز نسبت به گروه مس مشاهده گردید >0/00( p .) مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در تخمدان می شود که این ضایعات با به کارگیری مکمل های حاوی روی تا حدی بهبود می یابد. کلمات کلیدی: مس، سولفات روی، هیستوپاتولوژی، موش

لیستریوز به صورت اسپورادیک در جوجه، بوقلمون، پرندگان آبزی، پنگوئن و سایر گونه های پرندگان ایجاد می گردد. این بیماری عموما باعث سپتی سمی و مننژیت می شود. با توجه به افزایش روز افزون پرورش کبک بصورت صنعتی در ایران و همچنین کمبود اطلاعات در خصوص بیماری لیستریوز در کبک، تحقیق حاضر با هدف ایجاد تجربی بیماری لیستریوز سیستمیک در کبک نژاد چوکار و بررسی علائم درمانگاهی و جراحات پاتولوژیک ایجاد شده، انجام گرفت. تعداد 14 قطعه جوجه کبک نژاد چوکار یک روزه خریداری و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم گردید. به جوجه های گروه آزمایش در سن 18 روزگی، 5/0 میلی لیتر pbs حاوی 106 سلول باکتری لیستریا مونوسیتوژنز در هر میلی لیتر بود از طریق داخل وریدی تلقیح شد و جوجه های گروه کنترل 5/0 میلی لیتر pbs به همان روش دریافت کردند. وضعیت عمومی، رفتار و اشتهای پرندگان به صورت روزانه ثبت گردید. وزن گیری پرنده و همچنین دمای بدن ثبت گردید. نتایج نشان داد پرندگان گروه کنترل فاقد علایم بالینی و کالبدگشایی می باشند. علایم بالینی شامل اسهال، افسردگی، چرت زدن، عدم تمایل به حرکت، زمین گیری، پیچش گردن، عدم تعادل، ترمور، فلجی پاو بال در گروه آزمایش دیده شد. تمامی نمونه ها از روز پس از تلقیح کاهش وزن مشخصی را نشان دادند. کبک ها در روزهای اول پس از تلقیح افزایش دما را نشان دادند اما در روز مرگ کاهش دما مشاهده گردید. ضایعات ماکروسکوپیک در قلب، سنگدان، کبد، پانکراس، طحال، ریه و روده مشاهده گردید. از لحاظ میکروسکوپیک، دژنراسیون و نکروز میو کارد قلبی همچنین مننژیت با حضور ماکروفاژها دیده شد. ریه و کلیه پرخون بوده و در پیش معده و سنگدان نفوذ سلول های آماسی دیده شد. در مفاصل، ضایعات مفصلی شامل نکروز و خونریزی در غضروف مفصلی و صفحه رشد به همراه پرگنه های باکتریایی مشهود بود.

مطالعه 20 سرموش صحرایی نر به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه i (نرمال مخاط روده در اثر حوادث روده ای که همراه با قطع و برگشت مجدد جریان خون باشند به شدت دچار آسیب میگردند. اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی گیاه مرزنجوش اثبات گردید. هدف از این مطالعه بررسی اثرات این گیاه در صدمات ناشی از قطع و برگشت مجدد خون در بافت روده موش میباشد. در این) و ii (کنترل) به مدت یک هفته نرمال سالین به صورت خوراکی دریافت نموده، گروه ii حیوانات تحت عمل جراحی قطع و برگشت مجدد جریان خون با بستن موقت شریان آئورت شکمی قرار گرفت (45 دقیقه قطع وسپس یک ساعت برگشت مجدد جریان خون) ، گروه ها iv ,iii به ترتیب به مدت یک هفته به صورت خوراکی عصاره گیاه مرزنجوش 200 و ppm400 دریافت نمودند و مشابه گروه ii جراحی شدند. بعد از پایان مطالعه از قسمت بالایی ‍ژوژنوم نمونه برداشته و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد. نتایج میکروسکوپیک بافت روده نشان داد که مخاط روده در گروههای ii,iii,iv نسبت به گروه i بطور معنی داری دچار آسیب شد. همچنین در گروه های درمان، مخاط روده بطور معنی داری در شرایط مطلوبتری نسبت به گروه ii قرار داشت.گروه درمانی مرزنجوش 400ppm نیز به طور معنی داری نسبت به گروه مرزنجوش 200ppm اثر درمانی بهتری داشت. در نتیجه استفاده از عصاره مرزنجوش بطور قابل ملاحظه ای مخاط روده را از صدمات ناشی از قطع و برگشت مجدد جریان خون حفظ مینماید که این اثر وابسته به دوز می باشد.

چکیده : گیاه خارخاسک(tribulus terrestris)، گیاهی با گستردگی جهانی است که در اکثر نفاط جهان و بخصوص ایران می روید. از گیاه کامل ، بخصوص میوه های آن برای درمان بیماری های مختلف مانند؛ عفونت های ادراری و دیابت و نیز به واسطه وجود ساپونین های استروئیدی در ترکیب گیاه، به منظور افزایش قوای جنسی و درمان الیگواسپرمی و آزواسپرمی و ناباروری در جنس نر استفاده می شود. از طرفی هر عاملی که باعث افزایش دمای بیضه ها شود، مانند دمای محیطی بالا یا استرس حرارتی موضعی در ناحیه بیضه، می تواند باعث اختلال در اسپرماتوژنز و ناباروری ناشی از آزواسپرمی و الیگواسپرمی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات تجویز عصاره گیاه خارخاسک بر روی ضایعات پاتولوژی ایجاد شده برروی بیضه موش پس از حرارت دیدن می باشد. برای انجام این مطالعه از 60 سر موش نر بالغ استفاده می-شود. موشها به دو گروه حرارت دیده و کنترل تقسیم می شوند. یک هفته قبل از حرارت دادن موشهای هر گروه به دو زیر گروه تقسیم و به یک گروه بصورت روزانه و تا انتهای مطالعه عصاره ی متانولی خارخاسک به مقدار50 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن خورانده می شود(گاواژ) وگروه دیگر آب مقطر دریافت می کند. ناحیه اسکروتوم موش های گروه حرارت دیده بعد از بیهوشی داخل حمام آب گرم در دمای 43 درجه سانتی گراد به مدت 15 دقیقه حرارت داده می شود، در حالیکه اسکروتوم موشهای گروه کنترل در همین مدت در حمام 23 درجه سانتی گراد قرار داده می شود. موشها در فاصله 14،28و42 روز بعد از شروع مطالعه، بعد از وزن شدن به روش cervical dislocation کشته شده و بیضه آنها خارج شده و جهت تهیه اسلاید های پاتولوژی با استفاده از فرمالین تثبیت شدند. بعد از تهیه اسلاید ها فاکتور های درصد اسپرماتوژنز، اندیس میوزی، قطر لوله های سمینی فروس و رتبه بندی جانسون در روز های 14،28 و 42 مورد ارزیابی گردید. نتایج نشان می دهد درحالیکه اثرات مخرب حرارت بر روی اسپرماتوژنز و باروری در نتایج حاصل از گروه حرارت کاملا پیداست، تجویز عصاره مذکور سبب کاهش محسوس اثرات مخرب حرارت می گردد. تجویز عصاره خارخاسک با دوزmg / kg 50 باعث بهبود فاکتورهای مربوط به باروری و خصوصیات اسپرمی مذکور و تخفیف اثرات مخرب ناشی از حرارت بر روی بیضه ها می شود. کلمات کلیدی : خارخاسک، موش، اسپرماتوژنز، استرس حرارتی ، بیضه

چکیده مقدمه: این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی عصاره ی گیاه مرزنجوش بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در بیضه پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 45 سر موش سوری نردر قالب 3 گروه 15 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول (گروه کنترل) طی دوره مطالعه روزانه 1/ 0 میلی لیتر به روش گاواژ آب مقطر دریافت نموده و به صورت آزاد به آب آشامیدنی دسترسی داشتند. گروه دوم (گروه مس) میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (1/0 میلی لیتر)، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت نموده و به صورت آزاد به آب آشامیدنی دسترسی داشتند. گروه سوم (گروه تیمار) میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (1/0 میلی لیتر)، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت نموده و به صورت آزاد به آب آشامیدنی حاوی 400ppm عصاره اتانولی گیاه مرزنجوش دسترسی داشتند. 5 موش از هر گروه آزمایشی در روزهای 28 و 56 آزمایش به روش انسانی با جابجایی نخاع کشته شده و بیضه سمت چپ آن ها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ مورفومتریک، قطر لوله های سمینی فروس ، ارتفاع اپی تلیوم ، شاخص میوزی ، درصد اسپرماتوژنزو شاخص اسکور جانسون در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل نشان دادند(05/0>p ). در گروه تیمار (گروه مرزنجوش ومس) بهبود جزئی در مورد شاخص میوزی دیده شد(05/0>p ). در حالی که بهبودی کامل در سایر پارامتر های ذکرشده در این گروه پس از 56 روز نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید(05/0>p ). مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در بیضه می گردد که این ضایعات با به کارگیری عصاره گیاه مرزنجوش تاحدی بهبود می یابند. کلمات کلیدی: مرزنجوش، هیستوپاتولوژی،مسمومیت مس ، موش سوری، بیضه

در مطالعه حاضر جهت بررسی علائم بالینی و ضایعات هیستوپاتولوژیک استافیلوکوکوز سیستمیک در کبک نژاد حاوی 106 باکتری استافیلوکوکوس اورئوس کواگولاز مثبت به روش داخل pbs 0 میلی لیتر محلول / چوکار 5 115 گرم تلقیح شد. پرندگان از طریق مشاهده ± وریدی به جوجه کبک ها در سن 18 روزگی با میانگین وزن 20 روزانه وضعیت عمومی، رفتار، طرز راه رفتن و اشتها مورد ارزیابی قرار گرفتند. علائم بالینی بیماری پس از یک 48 ساعته مشاهده شد. علائم بالینی شامل تب، بی حالی، دور هم جمع شدن، در تمامی نمونه - دوره کمون کوتاه 72 ها دیده شد اما نمونه هایی که همراه با علائم فوق ژولیدگی پر زمین گیری، عدم تمایل به حرکت و لرزش عضلانی را هم نشان دادند تلف شدند. در کالبدگشایی پرخونی در بافت های مختلف مثل روده ها، کبد، طحال و ریه ها دیده شد. در مواردی شاهد تغییر رنگ سبز کبد به همراه نقاط سفید رنگ در سطح آن بودیم. در برخی موارد اگزودای زرد رنگ در تاندون ها مشاهده شد. در بررسی های هیستوپاتولوژی سپتی سمی حاصل از بیماری با ضایعات عروقی مثل پرخونی و خونریزی در بافت های مختلف، ترومبوس و به دنبال آن نکروز در بعضی از بافت ها از جمله ریه و پانکراس مشخص شد. در دو مورد میکروآبسه هایی در بعضی از بافت ها ایجاد شده بود. در وسط میکروآبسه ها پرگنه ها ی باکتری وجود داشت و در اطراف آن نکروز به همراه نفوذ سلول های آماسی مخصوصاً هتروفیل ها دیده شد. در مفاصل خرگوشی آماس غشای سینویال و لیگامنت ها، تشکیل آبسه به همراه پرگنه های باکتریایی و نفوذ شدید هتروفیل ها مشخص بود. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد کبک می تواند به عفونت .استافیلوکوکوز سیستمیک حساس باشد و علائم گوناگون بالینی، کالبد گشایی و هیستوپاتولوژیک را در اندام های مختلف گوارشی، تنفسی و اسکلتی نشان دهد.

هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر گیاه خارمریم بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک و آسیب شناسی کلیه جوجه های گوشتی آلوده شده با آفلاتوکسین b1بود. در این آزمایش از 216 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه سویه راس (308) استفاده شد و با 9 تیمار در 4 تکرار و 6 مشاهده (جوجه) در هر تکرار و بصورت فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 3 سطح بذر گیاه خار مریم (0، 5/0 و 0/1 درصد) و 3 سطح آفلاتوکسین b1 (0، 250 و pbb 500) انجام گردید. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) شاهد بدون آفلاتوکسین b1 و بذر گیاه خارمریم، 2) pbb 250 آفلاتوکسین b1، 3) pbb 500 آفلاتوکسین b1، 4) 5/0 درصد بذر گیاه خار مریم، 5) 5/0 درصد بذر گیاه خار مریم+ pbb250 آفلاتوکسین b1، 6) 5/0 درصد بذر گیاه خار مریم+ pbb 500 آفلاتوکسین b1، 7) 0/1 درصد بذر گیاه خار مریم، 8) 0/1 درصد بذر گیاه خار مریم+ pbb250 آفلاتوکسین b1، 9) 0/1 درصد بذر گیاه خار مریم+ pbb 500 آفلاتوکسین b1. برازش داده های بدست آمده (فراسنجه های خونی) توسط نرم افزار آماری sas (1991) و با رویه mixed انجام گرفت. نمونه گیری از خون، کلیه و بورس فابرسیوس در سن 21 روزگی دوره پرورش صورت گرفت. سطوح اصلی آفلاتوکسین b1 سبب کاهش معنی دار کلسیم، گلوکز و hdl سرم شدند (05/0 >p). تیمارهای آزمایشی تغییری در سطوح فسفر، آهن، کلسترول، تری گلیسرید، ldl سرم ایجاد نکردند. افزایش معنی دار (05/0 >p) در سطح آنزیم های alt و ast و میزان کراتنین در سطوح اصلی آفلاتوکسین b1 دیده شد. در حالیکه سطوح بذر گیاه خارمریم به تنهایی کاهش معنی داری بر سطح آنزیم های ast و افزایش گلوکز داشت (05/0 >p). افزایش سطح سرمی کراتنین جوجه های درمان شده با آفلاتوکسین b1 نشان دهنده آسیب کلیه است. یافته های بیوشیمیایی مطالعه حاضر با یافته های بافت شناسی در توافق است. همچنین آسیب کلیه ناشی از آفلاتوکسین با بذر گیاه خارمریم کاهش یافت. مکمل سازی بذر گیاه خارمریم با تیمارهای آلوده شده با آفلاتوکسین b1، نتایج موثری در جلوگیری از آثار سوء این سم بروی فراسنجه های خونی، کلیه و بورس فابرسیوس جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی آفلاتوکسین b1 داشت.

مخاط مری و معده متعاقب رفلاکس اسید معده دچار آسیب می گردند. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و موسیلاژی دانه شنبلیله هدف از این مطالعه بررسی اثرات عصاره آبی دانه شنبلیله در کاهش صدمات ناشی از رفلاکس اسید معده در بافت مری و معده موش صحرایی می باشد. در این مطالعه 24 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه کنترل حیوانات با نرمال سالین (3 میلی لیتر برای هر رت) و گروه درمان با عصاره آبی دانه شنبلیله برای مدت یک هفته گاواژ شدند و در روز هفتم پرهیز غذایی اعمال شد.روز هشتم رفلاکس ازوفاژیت با لیگاتور کردن همزمان قسمت پیلور وlimiting ridge معده ایجاد و برای افزایش عملکرد رفلاکس یک برش کاردیومیوپتی طولی هم انجام شد. بعد از گذشت 24ساعت رت ها قربانی و نمونه مری و معده جهت بررسی هیستوپاتولوژی اخذ گردید. در این آزمایش گروه های شم نرمال سالین و شم عصاره نیز طراحی شدند. درجه بندی یافته های پاتولوژی بر اساس مطالعه t.y oh و همکاران (2001 ) انجام شد و داده ها با تست آماری غیر پارامتری من- ویتنی آنالیز شدند. در گروه شم جراحی و شم عصاره هیچ آسیب مخاطی در بافت مری دیده نشد، درحالیکه در گروه کنترل رفلاکس آسیب شدید مخاط مری وجود داشت. بر اساس آنالیز آماری درگروه درمان رفلاکس با عصاره آبی دانه شنبلیله میزان آسیب مری به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل رفلاکس بوده است (p<0.05). میزان شدت اروزیون و آلسر در معده در گروه کنترل نسبت به درمان به طور مشخصی بیشتر بود در حالیکه در مخاط معده گروه درمان هیچگونه ضایعه ای مشاهده نشد. بنابر نتایج این بررسی، استفاده از عصاره آبی دانه شنبلیله بطور قابل ملاحظه ای مخاط مری و معده را از صدمات ناشی از برگشت اسید معده حفظ می نماید.

لپتین یک هورمون جدید و 16کیلو دالتونی است که از سلول های چربی منشا گرفته و جذب غذا را کاهش می دهد، بنابراین مورد علاقه کسانی است که به دنبال کاهش وزن می باشند. با این حال تاثیرات آن روی ساختار گنادی جنس نر در تجویزهای طولانی مدت ناشناخته است. بنابراین تحقیق حاضر انجام شد تا تغییرات مورفومتریک روی بافت بیضه موش سوری متعاقب استفاده طولانی مدت از لپتین بررسی شود. بدین منظور 30 سر موش سوری نر بالغ به طور تصادفی به 2 گروه، کنترل(15 سر) و درمان (15 سر) تقسیم شدند. به موش های گروه درمان، هورمون لپتین با دوز1 میکروگرم به صورت روزانه و حجم1/. سی سی بمدت 60روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. موش های گروه کنترلنیز با حجمو روش مشابه آب مقطر استریل دریافت کردند. 5سر از موش های هر گروه در روزهای15،30و60 به روش انسانی کشتارشده و بیضه سمت چپ آنها جدا شد و در فرمالین بافر 10% قرار داده شد. سپس برای اندازه گیری های مورفومتریک با هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی انجام گرفت. به جز قطر هسته سلول های سرتولی که در روز 30و 60 تحت تاثیر قرار گرفته بودند، بقیه پارامترهای اندازه گیری شده از قبیل:درصد اسپرماتوژنز، شاخص میوزی، ارتفاع اپیتلیوم، قطرلوله های منی ساز، قطرهسته سلول های اسپرماتوگونی ورتبه بندی جانسون، کاهش معنی داری را در طی 15روز متعاقب استفاده از لپتین در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند(05/0>p). شاخص میوزی و قطر هسته سلول های اسپرماتوگونی تخریب بیشتری در روز 30 نسبت به روز 15 نشاندادند (به ترتیب 03/0±09/3 دربرابر 03/0±23/3و 09/0±50/5 دربرابر 14/0±08/6). درنهایت باتوجه به نتایج به دست آمده می توان چنین استنباط نمود که استفاده طولانی مدت از لپتین میتواند اثرات مضری روی بافت بیضه اعمال کرده و پروسه اسپرماتوژنز را به تاخیر بیندازد.

در تحقیق حاضر، 18 راس گاو مبتلا به پاپیلومای پوستی از دو جنس نر و ماده استفاده شد و این دام ها به طور تصادفی به 2 گروه ارزیابی بالینی و ارزیابی هیستوپاتولوژی تقسیم شدند. هرکدام از این دو گروه به سه زیر گروه کنترل منفی(شم)، درمانی و کنترل تقسیم شدند. در گروه درمانی، اوژنول و در گروه کنترل، نرمال سالین در پایه پاپیلوما ها تزریق گردید و در گروه شم دام ها بدون استرس تزریق نگهداری شدند. بعد از ارزیابی بالینی12 دام و حصول نتیجه لازم، از 6 دام دیگر نمونه های هیستوپاتولوژی در روزهای 8 و 18 پس از تزریق اخذ گردید. معاینات بالینی نشان داد که در گروه درمانی پاپیلوماها در عرض 25 روز و در گروه کنترل در عرض 61 روز بطور کامل تحلیل رفتند. در گروه شم هیچ تغییری در اندازه و شکل پاپیلوما ها در طول دوره مطالعه مشاهده نشد. در بررسی میکروسکوپیک حضور سلول های آپوپتوتیک و دژنراسیون سلولی در بافت پاپیلوما گروه درمانی مشاهده شد، در صورتیکه در گروه کنترل حداقل تغییرات دژنراتیو سلولی بوقوع پیوسته بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادکه پاپیلوما های گروه درمانی بطور معنی داری در مدت زمان کمتری نسبت به پاپیلوما های گروه کنترل (نرمال سالین) تحلیل رفتند(05/0p?) که این مطلب موید تأثیر مثبت احتمالی اوژنول در تحلیل و جلوگیری از رشد پاپیلوما ها است.

لیشمانیوز یک بیماری انگلی کمپلکس با علایم بالینی و اپیدمیوژیکی می باشد که نوع احشایی آن در صورت عدم درمان باعث مرگ بیماران می شود. لیشمانیوز احشایی یک بیماری عفونی سیستمیک ناشی از کمپلکس لیشمانیا دنووانی و لیشمانیا اینفانتوم می باشد که سالانه نزدیک به 500000 مورد جدید از این بیماری از سراسر جهان گزارش می شود. این بیماری به عنوان یکی از بیماریهای انگلی قابل گزارش توسط سازمان بهداشت جهانی است و تلاشهای مکرر و وسیعی در جهت تشخیص و درمان، ایمن سازی و کنترل این بیماری صورت می پذیرد) 1). لیشمانیوز احشایی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری آفریقا، آسیا،مدیترانه، جنوب اروپا، سودان و آمریکای مرکزی به صورت اندمیک دیده می شود. در منطقه مدیترانه سگ های اهلی (canis familiaris) به عنوان مخزن اصلی بیماری می باشند. عامل این بیماری در ایران لیشمانیا اینفانتوم (leishmania infantum) می باشد که از طریق نیش پشه خاکی ماده منتقل می شود. بیماری عمدتا در اطفال زیر 10 سال رخ داده و با علایمی نظیر تب های نامنظم و طولانی، کاهش وزن، آنمی، اسپلنومگالی ، هپاتومگالی و لنفادنوپاتی ظاهر می گردد. برای تشخیص این بیماری عمدتاً از روش آزمایش میکروسکوپی نمونه های آسپیراسیون مغز استخوان، طحال، غدد لنفاوی و روشهای سرولوژیکی شامل آزمون های آگلوتیناسیون مستقیم (dat) ایمونوفلورسانس غیر مستقیم ،(ifat) الیزا (elisa) و pcrاستفاده می شود(2). در ایران بیماری کالاآزار در اغلب مناطق به صورت اسپورادیک و در برخی استان ها از جمله، استان اردبیل (مشکین شهر و گرمی)، استان فارس (جهرم و فیروز آباد)، استان آذربایجان شرقی (کلیبر و اهر) و همچنین استان های چهار محال و بختیاری ، خوزستان بوشهر و کرمان به صورت اندمیک دیده می شود(3). سگها به عنوان مخازن اصلی بیماری، می توانند برای مدت طولانی بدون علایم بالینی، به بیماری مبتلا باشند و با داشتن آماستیگوت در هیستوسیت های پوستی خود و همچنین در سلولهای بیگانه خوار سیستم رتیکولواندوتلیال (res) ، امکان انتشار آلودگی به جمعیت های انسانی را فراهم کنند(4). ابتلا بالینی گربه ها به لیشمانیوز بسیار نادر است و گزارشات حضور تیتر های سرمی محدود به موارد گزارش شده از مناطق اندمیک بیماری خصوصا آمریکای جنوبی و کشور برزیل است و از آنجایی که ایجاد آلودگی تجربی در گربه ها نسبتا مشکل است، هنوز در مورد نقش گربه ها در اپیدمیولوژی لیشمانیوز احشایی جای تردید وجود دارد. کشورها ی فرانسه ، پرتغال، اسپانیا ، یونان و ایتالیا کشور های اروپایی هستند که وقوع بیماری در آن ها گزارش شده است و گونه مسبب بیماری در اروپا و آسیا لیشمانیا اینفانتوم و در برزیل لیشمانیا شاگاسی گزارش شده است . در بررسی های سرولوژی تیتر پادتنی ثبت شده گربه ها بین 32/1-128/1 بوده و بزرگی کبد و طحال و غدد لنفاوی مشابه سگ ها در گربه ها مشاهده شده است. گربه های درمان نشده در بررسی های آینده نگر، تلف شده و جداسازی انگل به روش ملکولی از خون، غدد لنفاوی و ارگان های احشایی این حیوانات صورت گرفته است (5). در مورد وضعیت آلودگی گربه ها و نقش آن ها به عنوان مخزن بیماری لیشمانیوز احشایی برای انسان در ایران دو گزارش مستند موجود است. در دو استان اندمیک فارس و آذربایجان شرقی شیوع آلودگی به لیشمانیوز اینفانتوم به روش pcr در نمونه های کبد و طحال گربه های ولگرد 10% بوده است که درصد آلودگی قابل توجهی است و احتمال نقش داشتن گربه ها به عنوان مخزن در اپیدمیولوژی بیماری را در ایران مطرح می سازد(6،7). در کشورهایی که آلودگی به لیشمانیا اینفانتوم در گربه ها وجود دارد، در موارد آلودگی به این سویه احشایی ، عمدتا گربه های مبتلا عوارض جلدی را نشان می دهند. بروز ندول های جلدی در ناحیه سر، بینی و گوش، پلک چشم و پنجه ها ،پری فولیکولیت گرانولوماتوز و درماتیت لیچنوئید، از عوارض مهم جلدی بیماران بوده است(8). در بررسی های گذشته نگر انجام شده در گربه های اهلی مبتلا به لیشمانیا اینفانتوم در دنیای قدیم ،57.7% مبتلایان فقط عوارض جلدی و 93% آنها عوارض جلدی را در کنار علایم دیگر نشان داده اند. دومین علامت شایع لمف آدنوپاتی بوده است که در 17.4% مبتلایان مشاهده شده و هپاتواسپلنومگالی فقط در 4.4% موارد مشاهده گردیده است. هم چنین گونه لیشمانیا تروپیکا در کشورهای ویتنام و عراق باعث بروز ضایعات صرفا جلدی در گربه ها شده اند(8). در دنیای جدید، گونه های جلدی مخاطی لیشمانیا مانند لیشمانیا برازیلینس و لیشمانیا ونزوئلانسیس عموما با عوارض جلدی و لیشمانیا شاگاسی با عوارض جلدی و احشایی همراه بوده است. نکته مهم دیگر این است که بسیاری از گربه ها هم مانند سگ ها پس از ابتلا به بیماری هیچ گونه علایم بالینی را نشان نمی دهند و به صورت حاملین مخفی در می آیند(9). یکی از بهترین روش های بررسی عوارض بالینی و هیستوپاتولوژی در مبتلایان به لیشمانیوز، بررسی ضایعات متعاقب آلودگی های تجربی به این ارگانیسم است ( 12-10) . این امر خصوصا در گربه ها که الگوی علایم بالینی و عوارض هیستوپاتولوژی بیماری و کارآیی روش های تشخیصی بیماری در آن ها ناشناخته تر است، ارزش بالایی دارد(13) . بنابراین در این تحقیق در نظر گرفته شد تا متعاقب آلودگی تجربی گربه به لیشمانیا اینفانتوم، ضمن ارزیابی و ثبت علایم بالینی، کارآیی روش های مختلف تشخیصی سرولوژی (elisa) ، هیستوپاتولوژی و pcr در این گونه حیوانی بررسی شود.

لپتوسپیروزیس یک بیماری حاد سپتی سمیک است که دارای اهمیت زئونوز می باشد. این بیماری انتشار جهانی داشته و پستانداران اهلی، وحشی و انسان را مبتلا می کند (levett 2001). لپتوسپیروزیس با زردی، کم خونی، هموگلوبینیوری، سپتی سمی، خونریزی های پتشی در بافتهای مختلف، نفریت بینابینی، سقط و ورم پستان در سنین مختلف همراه است (quinn et al. 2002). عامل آن یک نوع اسپیروکت به نام لپتوسپیرا است که در یک تقسیم بندی کلی به دو گروه لپتوسپیرا اینتروگان (بیماریزا) و لپتوسپیرا بیفلکسا (غیر بیماریزا)تقسیم می شوند.( (l. interrogans بطور گسترده به عنوان گونه پاتوژن در انسان و حیوانات مطرح است. این گونه دارای 23 سروگروه و 240 سرووار است (collins 2006)، که گاو میزبان سرووار هارجو است ولی می تواند به سرووارهای دیگر نیز آلوده شود. این بیماری به علت ایجاد سقط، کاهش تولید شیر و عدم باروری در گاو دارای اهمیت اقتصادی می باشد. گاوها در انتقال عفونت به انسان مهم هستند. گاوهای مبتلا ممکن است علائم کلینیکی را نشان ندهند ولی ارگانیسم را در ادرار دفع می کنند و باعث انتشار عفونت به حیوانات مستعد و انتقال به انسان بخصوص کشاورزان، دامپزشکان و کارگران گشتارگاه می شوند (2001 levett). لپتوسپیرای پاتوژن در کلیه کلونیزه شده و به مدت طولانی از راه ادرار دفع می شوند. علائم کلینیکی و کالبد گشایی لپتوسپیروزیس برای تشخیص قطعی بیماری کافی نیست چون با علائم چندین بیماری دیگر مشابه می باشد. کشت باکتری لپتوسپیرا زمان بر بوده و گران است. به همین علت بیشتر از روشهای سرولوژیک از جمله الیزا وآزمایش آگلوتیناسیون میکروسکوپی microscopic agglutination test (mat) برای تشخیص بیماری استفاده می شود .(genovez et al. 2006)در مطالعات اخیر از روشهای مولکولی مانند pcr جهت شناسایی عامل بیماری استفاده شده است که به دلیل توانایی این تست در تشخیص باکتریهای زنده و مرده و همچنین شناسایی حیوانات مخزن بیماری و جدا کردن سویه های مختلف آن از نمونه های بافتی و ادرار، بسیار ارزشمند است ((gumussoy et al. 2009. در بسیاری از مطالعات از رنگ آمیزی وارتین-استاری برای تشخیص لپتوسپیرا در بافتهای مختلف گونه های حیوانی مختلف استفاده شده است. فورنازاری و همکاران (2012)، در مطالعه ای در برزیل از تکنیکهای conventional pcr, quantitative pcr ، کشت باکتری و رنگ آمیزی نقره warthin starry جهت ردیابی لپتوسپیرا در کلیه و کبد گوسفندان مبتلا استفاده کرد. نتایج نشان داد که quantitative pcr در تشخیص لپتوسپیرا دقیق تربوده و به ترتیت conventional pcr، رنگ آمیزی وارتین استاری و کشت باکتری در درجات بعدی قرار دارند. این روش جهت مشاهده مستقیم باکتری در بافتها مناسب است ولی مطالعات کمی بر روی حساسیت و اختصاصیت این تکنیک در مقایسه با دیگر تکنیکهای تشخیصی صورت گرفته است ( .(hunter et al., 1987; chappel et al., 1992 فرضیه: حساس بودن بالای رنگ آمیزی warthin starry جهت تشخیص باکتری لپتوسپیرا در بافت کلیه های که قبلا" با روش pcr مثبت شده اند. هدف: بررسی هیستوپاتولوژیک و ارزیابی حساسیت رنگ آمیزی نقره جهت تشخیص باکتری لپتوسپیرا در بافت کلیه هایی که قبلا" با روش pcr مثبت شده اند.

این مطالعه به منظور بررسی اثرات مفید ویتامین ث بر بافت تخمدان به دنبال القاء مسمومیت با مس در رت انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 48 سر رت ماده نژاد ویستار آلبینو به 4 گروه 12 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل روزانه 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت نمودند. گروه دوم (گروه کنترل مس) میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر با حجم 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه سوم (گروه کنترل ویتامین ث) روزانه 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 2/0 سی سی آب مقطر به روش گاواژ دریافت نمودند. گروه چهارم (گروه درمان) روزانه 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن محلول سولفات مس در آب مقطر به صورت گاواژ دریافت نمودند. حیوانات پس از 49 روز مطالعه به روش انسانی کشته شده و ضایعات تخمدان آنها در مقایسه با گروه کنترل ارزیابی شد. از نظر هیستوپاتولوژی در گروه درمان ضایعات تخمدانی، فولیکول های در حال تحلیل به همراه تغییرات دژنراتیو و سلول های دچار آپوپتوز درمقایسه با گروه کنترل مس کاهش معناداری یافته بود (05/0≥p). مطالعه ی اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در تخمدان می شود که این ضایعات با به کارگیری ویتامین ث بهبود می یابند.

مرزنجوش یکی از اجزای خانواده نعناعیان و از جنس اوریگانو می باشد، این گیاه، یک ساله، پاپا و بوته ای است که در نواحی خاور میانه، آسیای غربی و اروپای شرقی بومی می باشد. مطالعه ی حاضر به منظور بررسی اثرات گیاه مرزنجوش در درمان ضایعات پاتولوژِیک ناشی از مسمومیت با مس در بافت تخمدان می باشد. برای این منظور 24 رت به صورت تصادفی به چهار گروه مختلف تقسیم شدند. گروه نرمال و گروه کنترل مس آب مقطر به عنوان آب آشامیدنی دریافت می کردند، این درحالی است که گروه کنترل مرزنجوش و گروه درمان، عصاره ی مرزنجوش با دوز 200 ppm را روزانه در طول مدت مطالعه به عنوان آب آشامیدنی دریافت می کردند.گروه کنترل مس و درمان، 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه به صورت گاواژ، محلول سولفات مس را به مدت 7 هفته دریافت کردند و همچنین گروه های کنترل مرزنجوش و نرمال در طول مدت مطالعه، حجم مساوی از آب مقطر را به روش گاواژ دریافت می نمودند. مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در تخمدان می شود که این ضایعات با به کارگیری عصاره ی اخذ شده از گیاه مرزنجوش بهبود می یابد. از لحاظ مورفومتریک، تعداد فولیکول های اولیه، در حال رشد، حفره دار و اجسام زرد در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل نشان دادند (05/0>p). ولی تعداد فولیکول های در حال تحلیل در گروه مس نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد. درگروه درمان ( گروه مرزنجوش ومس) بهبودی کامل در سایر پارامترهای ذکرشده در این گروه پس از 49 روز نسبت به گروه مس مشاهده گردید.

صنعت طیور برای رسیدن به حداکثر عملکرد رشد و بازدهی تولید گوشت، از ابعاد گوناگونی از جمله تغذیه، ژنتیک و مدیریت برای پیشبرد اهداف خود بهره گرفته است. اهمیت رشد و تکامل به موقع دستگاه گوارش برای دستیابی به عملکرد بهینه در جوجه های گوشتی از یک سو و نقش عمده ای که تغذیه و برخی مواد مغذی در رشد و نمو و عملکرد مناسب این دستگاه و تکامل پرزهای روده ی کوچک دارند، سبب شده تا توجه ویژه ای به استفاده از مکمل های خوراکی که اثرات مثبتی در این مورد داشته اند، صورت گیرد. اصلی ترین محل جذب مواد مغذی در دستگاه گوارش روده ی کوچک است که ریخت شناسی آن متأثر از فلور میکروبی و شرایط تغذیه ای پرنده می باشد و اطلاعاتی درباره ی سلامتی و کارکرد آن می دهد. امروزه با استفاده از روش های تزریق در داخل تخم مرغ، سعی در بهبود دوره پس از تفریخ و افزایش بهره وری در صنعت طیور است. بر این اساس، در این مطالعه، اثر تزریق مقادیر مختلف اسیدآمینه متیونین به عنوان اولین اسیدآمینه محدود کننده، درداخل تخم مرغ در روز 4 انکوباسیون و اثر آن بر پارامترهای هیستولوژیک و هیستومتری روده در جنین 18 روزه بررسی گردیده است. نتایج این مطالعه نشان داد که متیونین در مقدار 40 میلی گرم، دارای آثار بهینه بر خصوصیات روده باریک در مقایسه با سایر مقادیر و نیز گروه شاهد می باشد.

مقدمه و هدف: فرآورده های گوشتی حرارت دیده از جمله سوسیس یکی از متداول ترین و محبوب ترین محصولات در جهان است. کیفیت وکمیت اجزای سازنده این محصولات باید در راستای قوانین واستانداردهای ملی باشد.برخی از تولیدکنندگان این فرآورده ها مبادرت به تولید محصولاتی نموده اند که در تولید آنهابافت های غیرمجاز به کار برده اند که می توان از روش های ایمنوهیستوشیمی و هیستوشیمی در تشخیص اینگونه بافت ها استفاده کرد. مواد و روش کار:در این مطالعه، سه نمونه سوسیس شامل گروه کنترل، گروه های حاوی 1% و5% بافت طحال تهیه گردید و نمونه هایی جهت مطالعات بافت شناسی اخذ شد. پس از انجام مراحل تثبیت بافت درفرمالین10% و آماده سازی آن به روش معمول بافت شناسی، لام های تهیه شده، به روش ایمنوهیستوشیمی و استفاده از آنتی بادی های cd20 ,cd3و cd68وهم چنین با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شده و توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج:با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین در گروه های 1% و5% مقاطعی از بافت طحال به همراه استرومای همبندی و سلول های دفاعی مشاهده شد. همچنین درمقاطع رنگ-آمیزی شده با روش ایمنوهیستوشیمی سلول های دفاعی از جمله لنفوسیت های b, t و ماکروفاژها به ترتیب به آنتی بادی های اختصاصی واکنش دادند. از بین روش های استفاده شده، روش ایمنوهیستوشیمی یکی از بهترین روش ها در تشخیص وجود بافت طحال در سوسیس های حرارت دیده می باشد.

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر گیاه چای سبز در جلوگیری از آثار مخرب ایسکمی، متعاقب چرخش بیضه بوده است. برای انجام این مطالعه از 20 رت سالم به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل که هیچ درمانی را دریافت نکردند. گروه دوم و سوم یک هفته قبل از زمان چرخش و تا 2 ساعت بعد از آن تحت درمان با عصاره متانولی چای سبز قرار گرفتند. گروه دوم تحت چرخش قرار نگرفتند و بیضه رت های گروه سوم بعد از بیهوشی به مدت 2 ساعت تحت چرخش قرار گرفتند. گروه چهارم کنترل چرخش می باشند که در این گروه بدون استفاده ازچای سبز، بیضه ها فقط تحت چرخش قرار گرفتند. چرخش بیضه باعث کاهش درصد اسپرماتوژنز، قطرلوله های منی ساز، شاخص میوزی و رتبه بندی جانسون درمقایسه باگروه کنترل نرمال وکنترل چای سبزگردید، هر چند افزایش پارامترهای فوق درگروه درمان دیده شد. درنتیجه تجویز چای سبز در جلوگیری ازآثار ایسکمی موثر است.

هدف این تحقیق بررسی کاندیدیازیس سیستمیک در کبک می باشد. تعداد 28 قطعه کبک نژاد چوکار 31 روزه به 4 گروه تقسیم گردید.گروه1،گروه کنترل بوده و به گروه های 2، 3 و 4، به هر پرنده 5/. سی سی سوسپانسیون به ترتیب حاوی 106 ،107 و 108 (سلول قارچ/ میلی لیتر) بصورت داخل سیاهرگی تزریق گردید. نتایج نشان داد پرندگان گروه کنترل فاقد علائم می باشند. در بررسی هیستوپاتولوژی کبک های گروه2، تشکیل گرانولوم در سرتاسر مغز و پرخونی در کلیه و ریه مشاهده شد. در رنگ آمیزی pas مخمر مشاهده نشد. در کبک های گروه3 ، در رنگ آمیزیpas از مغز، مخمر قابل مشاهده بود. در قلب نکروز فیبرهای عضلانی، درطحال گرانولوم و در ریه پرخونی مشاهده شد. در گروه4 مغز دارای گرانولوم بود. مقاطع قلب حاوی نکروز بودند. در طحال گرانولوم و درکلیه و ریه پر خونی مشاهده شد. دربافت های مغز، قلب وطحال وجود قارچ مثبت بود.

چکیده: ترامادول خاصیت ضددردی دارد.این دارو برای درد های متوسط تا شدید مورد استفاده قرار می گیرد، ترامادول دستگاه تولید مثل را هم تحت تاثیر قرار می دهد. 63 سر موش نر بالغ به 3 گروه تقسیم شدن. گروه های t1وt2 هر کدام به ترتیب 10 و 20 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم ترامادول داخل صفاقی در روز دریافت کردند.گروه کنترل نرمال سالین دریافت کرد. در هفته های 3 و 6 و 12 بعد از شروع درمان 7 موش از هر گروه بررسی شدند.نتایج نشان داد شاخص های قطر لوله های منی ساز، درصد اسپرماتوژنز، میوتیک اندکس و جانسون کاهش پیدا کرد. مطالعات هیستوپاتولوژیک تغییرات دژنراتیو ملایم تا شدید در لوله های منی ساز نشان داد. در هفته 12 لوله های اسپرم سازبه شکل طبیعی خود برگشته بودند.ترامادول عملکرد بیضه را تحت را تحت تاثیر قرار می دهد. اثرات منفی برگشت پذیرند. کلمات کلیدی:ترامادول، موش، بیضه، هیستوپاتولوژیک

چکیده ندارد.