نگارنده در این تحقیق سعی داشته است که وضعیت مشارکت احزاب و گروه های سیاسی را در انتخابات ریاست جمهوری ایران و فرانسه بررسی تطبیقی نماید. موضوعات مورد بحث این پژوهش از لحاظ تعریف و کارکرد در دو کشور ایران و فرانسه با هم متفاوت هستند. قوانین انتخاباتی دو کشور علیرغم تشابهات بسیار در بعضی امور با یکدیگر تفاوت های ماهوی دارند که این مسئله ریشه در نوع نگرش دو نظام سکولار و دینی نسبت به حقوق انتخاباتی افراد دارد. همچنین در بررسی تطبیقی مشخص گردید که قوانین انتخاباتی فرانسه دارای برتری نسبی از لحاظ مواد قانونی انتخابات نسبت به نوع ایرانی خود می باشد. در رابطه با مشارکت احزاب به عنوان موضوع محوری این پژوهش باید گفت که ما با دو نظام حزبی مختلف روبرو هستیم که در زمینه مشارکت احزاب در انتخابات ریاست جمهوری، شاهد نقاط افتراق بیشتری نسبت به اشتراکات آنها هستیم. همچنین در این بررسی مشخص گردید که احزاب در فرانسه به نوعی متولی امر انتخابات هستند و مشارکت و رقابت بالایی را در این زمینه از خود نشان می دهند. این در حالی است که احزاب در ایران به علت شرایط سیاسی- فرهنگی جامعه ایران، جایگاه واقعی خود را در اجتماع و نظام سیاسی پیدا نکرده اند و قادر به مشارکت و تأثیرگذاری جدی در انتخابات نیستند. در مجموع این پژوهش به نظر می رسد که نظام حزبی در فرانسه دارای قدرت بیشتری برای مشارکت و تأثیرگذاری بر انتخابات ریاست جمهوری می باشد.

افغانستان با توجه به تحولات سال های اخیر، چه در بعد داخلی و خارجی با نکات مثبت و منفی زیادی روبه رو بوده است. در بعد خارجی با توجه به مشترکات تمدنی و فرهنگی با کشورهای همجوار، مشکلات و تضادهایی نیز با برخی از این کشورها داشته است، که نیاز به یک سیاست خارجی فعال برای تامین منافع خود و برقراری یک رابطه دوستانه با این کشورها داشته است. در این میان، برخی رقابت ها و خصومت های دیرینه میان کشورهای همجوار افغانستان و قدرت های منطقه یی، یک مشکل جدی فرا روی سیاست خارجی افغانستان بوده که آن را به چالش کشیده است. بدین ترتیب در این تحقیق به بررسی تهدیدهایی که افغانستان از جانب کشورهای همجوار در یک دهه اخیر با آن روبه رو بوده می پردازد، که با توجه به رقابت ها، خصومت ها و منافع منطقه یی این کشورها و شناخت این تهدیدها، می توان فرصت مناسبی را برای سیاست خارجی افغانستان در جهت تامین امنیت و ثبات داخلی و منطقه ای ایجاد کرد. در این تحقیق از روش کتابخانه ای و توصیفی- تحلیلی استفاده شده است، از یافته های این تحقیق پیداست که افغانستان برای ثبات و برقراری امنیت باید مبنای سیاست خود را در همکاری های منطقه ای قرار دهد تا بتواند امنیت خود را بدست آورد.