قصه یکی از وجوه اعجازآمیز قرآن است. قصه های قرآن با به کار گرفتن فنون و شگردهای جالب داستانی، پندآموزی از مسائل حکمی و اعتقادی بلند را برای نیوشندگان سخن حق آسان و لذت-بخش نموده اند . ساختار و شکل قصه در قرآن به گونه ای است که گویی در مقابل دید? شنودگان در حال جریان است، درست مانند صحن? یک نمایش. و شنونده و خواننده خود را درون این صحن? متحرک و پرکشش احساس می کند. لذا، بسیاری از قصه های قرآن ـ علی رغم کوتاه بودن ـ قابلیت دراماتیک فراوانی دارند. از جمله دو داستان طالوت و داستان حضرت لوط (ع). بنابراین نسبت میان عناصر و ساختار دراماتیک با دو داستان مذکور، به عنوان سوال اساسی در این پژوهش مطرح گشته است. ابتدا با معناشناسیِ واژ? قصه و مفهوم آن در قرآن، اهداف قصه های قرآنی و بررسی مهم ترین شگردهای داستانی در قصه های قرآن را انجام داده ایم. سپس، ساختار دراماتیک را تعریف کرده و همبستگی این دو (قص? قرآنی و ساختار دراماتیک) را تجزیه و تحلیل و تشریح نموده ایم. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که ساختار قص? قرآنی (خاصه دو قص? مورد پژوهش) رابط? تنگاتنگی با محتوا و روح جاری در هر قصه دارد. یعنی انتخاب، چینش و نوع تأکید یا عدم تأکید بر هر یک از عناصر داستانی و دراماتیک، تنها بر پای? آن چیزی صورت می گیرد که قصه ـ از ابتدا تا انتها ـ مجدانه در پی بیان آن است. بنابراین قص? قرآنی با دوری از حشو و زوائد نامربوط، تصویرسازی زنده و پویا و تأکید بر لحظ? حساس (آنچه در درام از آن به عنوان بحران و نقطه اوج نام می برند)، بیشترین تأثیر را بر خواننده و شنوند? خود می گذارد و به هدف مورد نظرش ـ به اندیشه فرو انداختن مخاطبش دست می یازد.

رادیو به عنوان یک رسانه متقدم در سپهر رسانه ای، نقش پررنگ و حیاتی در تعامل و ارتباط با مخاطبان خود دارد. با توجه به تعدد و تکثر رسانه ها هنوز رادیو مخاطبان پایدار و وفادار خود را دارد و از این رو سیاست گذارن، مولفین و به طور اخص تهیه کنندگان، وظیفه ی خطیر و حساسی در برابر این مخاطبین دارند. نمایش رادیویی، به عنوان یکی از قالب های ممتاز و پرطرفدار برنامه سازی در رادیو نقش قابل توجهی در استحکام بخشیدن به رابطه ی دو سویه تهیه کنندگان و شنوندگان خود دارد. در نمایش رادیویی عناصر چهارگانه (کلام، موسیقی، افکت و سکوت)؛ نقش دراماتیک و کنش مندی پیدا می کنند و تهیه کننده و برنامه سازی، در ساخت و تولید نمایش رادیویی موفق تر است که شناخت و بینش عمیقی نسبت به این عناصر معنا ساز داشته باشد. آشنایی و شناخت با نظریات روز دنیا و استفاده کاربردی از این نظریات به شناخت هر چه بیشتر تهیه کنندگان، برای هرچه بهتر تولید کردن برنامه هایشان مثمرثمر می باشد. نشانه شناسی به عنوان یک علم میان رشته ای، با گسترده ی وسیع مقولات خود، در ارتباط و شناخت تهیه کنندگان از عناصر چهارگانه رادیو و کاربرد معناساز و نشانه شناختی آنها و استفاده مطلوب و اصولی از این عناصر، برای ارتباط مطلوب تر با مخاطب نمایش های رادیویی، مطلوب به فایده می باشد. ورود به این بحث می تواند خلع بسیاری را که هم اکنون، در برنامه سازی رادیو و به طور خاص نمایش رادیویی متوجه آن هستیم را، تا حدی جبران کند. مسئله و دغدغه این پژوهش، تحلیل نشانه شناختی عناصر کلام، موسیقی، افکت و سکوت با نگاهی به نظریات سوسور، پیرس و مولفه های نشانه شناختی این نظریات، در نمایش رادیویی می باشد، تا بلکه با تحلیل و موشکافی این مسئله، در شناخت هر چه بیشتر تهیه کنندگان صدای جمهوری اسلامی ایران و سازندگان برنامه های نمایشی رادیو راهگشا و سودمند باشد.

مساله اصلی این تحقیق، بررسی برنامه «هفت» از منظر برجسته سازی جریان های سینمایی ایران است. کسب آگاهی از برجسته سازی جریان های سینمایی در برنامه هفت - اینکه چه گروه ها و جریان هایی در اولویّت و هدف قرار گرفته و چه جریاناتی کوچک و یا کنار گذاشته شده اند- بر بصیرت سینمایی ما افزوده و علاوه بر این شناخت ما را از تجربه ی نقد و بررسی مسائل سینمای ایران در تلویزیون ملی و به طور کلی تعامل این دو رسانه بالا می برد. در این پژوهش، از روش مصاحبه عمیق، برای جمع آوری داده ها و اطلاعات مورد نیاز در ارتباط با برجسته سازی جریان های سینمایی در برنامه هفت، استفاده کردیم. جامعه آماری ما در این پژوهش دست اندرکاران، کارشناسان، منتقدان و مدرسان سینمای کشور بودند. صاحبنظران مورد مصاحبه براساس معیارهایی مانند آشنایی با برنامه هفت و سابقه تماشاگری آن، آمادگی برای همکاری، آشنایی با جریان های سینمای ایران و سابقه ی فعالیت و نقد سینمایی انتخاب شدند. با توجه به تحقیقات اولیه محقق و نتایج مصاحبه های اکتشافی ابتدا محقق به این جمع بندی رسید که جریانات عمده سینمای ایران از این قرارند: جریان ارزشی، جریان روشنفکری و جریان تجاری (هر چند که مرزهای آنها گاه با هم تداخل دارد)؛ در طول مصاحبه ها تعریف مناسبی از این سه جریان و مرز بندی آنان به دست آمد، همچنین اولویت داشتن، خنثی بودن و اولویت نداشتن هر یک از این جریانات در برنامه به خصوص در رویکرد عوامل اصلی برنامه مطالعه شد. با بررسی اطلاعات به دست آمده از مصاحبه ها و با استفاده از فن مقایسه ی دائمی مورد استفاده در روش کیفی، به این نتیجه دست یافتیم که در زمان حضور مجری اول سینمای اولویت دار جریان تجاری بوده است و سپس مسائل و اخبار سینمای ارزشی و روشنفکری بررسی می شده است. اما با تغییر مجری برنامه هفت، اولویت برنامه به جریان ارزشی تبدیل شده، روشنفکری جریان محذوف بوده و جریان تجاری خود را معطوف توجه و نقد سازنده کمی یافته است.

نمایش¬های رادیویی که از آن به عنوان عالی¬ترین نوع برنامه سازی رادیویی و شاخص توسعه یافتگی و رشد رادیو¬ها در جهان نام می¬برند، برای عرض اندام در میدان رقابت با دیگر رسانه¬ها همچون تلویزیون، سینما، تئاتر و همچنین¬¬ برآورده کردن انتظارات متغیر و فزاینده مخاطبان، نیازمند رویکرد جدیدی برای توسعه هرچه بیشتر خود است. کشمکش به عنوان قدرتمندترین عنصر دراماتیک و شیوه مطلوب آن در نمایش رادیویی، ضرورتی است که رادیو به منظور ارتقاء جایگاه خود نیازمند آن است. در این پژوهش که به روش اسنادی و تحلیل محتوای کیفی داده های موجود انجام گرفته، سعی محقق بر این است تا با استناد به نظریات لاجوس اگری و ابراهیم مکی، به الگویی برای شیوه¬های مطلوب کشمکش در نمایش رادیویی دست یابد. در مرحله توصیف، ظرفیت¬های رادیو و سپس ساختمان کشمکش و ابعاد آن مود توجه قرار گرفت. در مرحله تفسیر، برای پایایی این تحقیق ، ده نمایش نامه مذهبی- تاریخی پخش شده از رادیو ،¬ براساس نظریات صاحب نظران فوق مورد بررسی قرار گرفت. پس از تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده مشخص¬گردید که با توجه به مزایا و معایب این رسانه، شیوه های مطلوب کشمکش در نمایش رادیویی،¬ نه تنها کاری ساده نیست، بلکه حساس تر از خلق کشمکش در دیگر رسانه های دیداری- شنیداری است. در نهایت شیوه مطلوب کشمکش اول باید شیوه ای تصاعدی باشد. دوم از هرگونه جهش¬ باشد.¬سوم جهت دار باشد .¬پنجم اینکه ترکیبی از کشمکش بیرونی و درونی باشد...

پژوهش حاضر با توجه به پیشرفت های فراوانی که در زمینه ی اینترنت و تاثیر زیادی که بر صنعت تلویزیون داشته است، و آینده درخشان مورد احتمالی که تلویزیون های اینترنتی خواهند داشت مورد توجه پژوهشگر قرار گرفت. همگرائی اینترنت و تلویزیون اشکال مختلفی از سرویس های ویدئویی را بروی وب شکل داده است، همچنین پیشرفت های فن آوری در حوزه ی دریافت محتواها از طریق دستگاه های مختلف و قابلیت در دسترس بودن همیشگی آنها باعث شده است که مخاطبان بسیار زیادی به سمت استفاده از تلویزیون های اینترنتی گرایش پیدا نمایند. با توجه به جدید بودن تلویزیون های اینترنتی و نبود روش تولید مخصوص برای آنها، سعی شد ابتدا با مطالعه ی روش تولید سنتی و استفاده از منابع موجود در این زمینه، از روش اسنادی اطلاعات مربوط به ادبیات تحقیق جمع آوری شود و سپس از طریق مصاحبه ی عمیق با خبرگانی که در هر دو حوزه، هم تولید تلویزیونی و هم فضای مجازی دارای دانش و تجربه هستند به تطبیق اطلاعات جمع آوری شده با هم و نتیجه گیری نهائی پرداخته شود. در پایان پژوهش با توجه به مدل های مختلف تلویزیون اینترنتی، در مورد ویژگی های هرکدام و الگوی تولید مربوط به آن پیشنهاداتی مطرح گردید و همچنین با توجه به آرشیو غنی سازمان صدا و سیما و تولیدات فراوانی که برای عرضه دارد، مدلی برای استفاده از این برنامه ها جهت ارائه بر تلویزیون اینترنتی ارائه شد.

روند پرشتاب تولید انبوه فیلم های تلویزیونی، از یک سو و کمبود پژوهش های جامع در مورد نقش دراماتیک صدا در تلویزیون،از سوی دیگر،موجب کم توجهی سازندگان آثار،نسبت به قابلیت های صدا شده است؛در حالی که صدا به عنوان یکی از مهم ترین عناصر دراماتیک، در صورت کاربرد صحیح و مناسب، یکی از ملزومات توفیق در پیشبرد درام و افزایش کیفیت فیلم های تلویزیونی است.در این پژوهش با روش توصیفی، ویژگی ها و مولفه های صدا به عنوان کلام،موسیقی و جلوه های صوتی و هم چنین نقش صدا از جهت تأثیرگذاری در پیشبرد درام،از طریق مطالعه کتابخانه ای و مشاهده و بازبینی نمونه های عملی،مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.در این تحقیق، نگارنده به این نتیجه رسید که با استفاده¬ی خلاقه از قابلیت های دراماتیک صدا،می توان به درونمایه اثر،غنای بیشتری بخشید و در انتقال مفاهیم و القای معانی به توفیق بیشتری دست یافت.