به منظور شناسایی نماتدهای انگل گیاهی بالاخانواده criconematoidea در ایران، طی فصول زراعی سال های 85-1383 تعداد 250 نمونه خاک و ریشه از مزارع، باغات، جنگل ها و مراتع در مناطق مختلف کشور جمع آوری گردید. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه، شستشوی خاک و استخراج نماتدها با استفاده از روش الک و سانتریفوژ و تثبیت و انتقال آن ها به گلیسیرین با استفاده از روش دگریسه (de grisse, 1969b) انجام شد. ضمن تهیه اسلایدهای دائم از نماتدها، برش های عرضی لازم نیز از ناحیه سر و محدوده شکاف تناسلی بدن آن ها تهیه گردید. مشخصات ریخت شناسی و ریخت سنجی جمعیّت های جمع آوری شده با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی مورد مطالعه قرار گرفت و با استفاده از منابع و کلیدهای شناسائی معتبر، گونه آن ها تعیین گردید. در این بررسی تعداد 40 گونه از هفت جنس به شرح ذیل شناسائی گردید: 21. h. sturhani 1. criconema annuliferum * 22. ogma castellanum * 2. c. mutabile 23. o. civellae 3. c. princeps * 24. o. fagini * 4. criconemoides antipolitanus 25. o. fimbriatum 5. c. avicenniae * 26. o. menzeli * 6. c. curvatus 27. o. palmatum * 7. c. dherdei * 28. paratylenchus aculentus * 8. c. informis 29. p. arculatus 9. c. mongolensis 30. p. coronatus 10. c. myungsugae * 31. p. elachistus 11. c. neoaxestis * 32. p. lepidus 12. c. ornatus 33. p. nanus 13. c. parvus 34. p. nawadus * 14. c. pseudosolivagus * 35. p. neoamblycephalus 15. c. rusticus * 36. p. paraperaticus 16. c. solivagus * 37. p. projectus 17. c. sphaerocephalus 38. p. similis 18. c. xenoplax 39. p. straeleni 19. hemicriconemoides strictathecatus 40. xenocriconemella macrodora * 20. hemicycliophora lutosa در بین گونه های شناسائی شده 16 گونه (که با علامت * مشخص شده اند) برای اولین بار از ایران گزارش می شوند. در بین جنس ها و گونه های بررسی شده، جنس های criconemoides و paratylenchus به ترتیب با 15 و 12 گونه و گونه های c. antipolitanus، c. xenoplax و p. similis دارای بیش ترین تنوع و پراکندگی بودند. وجود یا عدم وجود ارتباط بین فاکتورهای ریخت سنجی با استفاده از محاسبه ضریب همبستگی در گونه های مختلف متعلق به جنس های criconema، criconemoides، ogma و paratylenchus بررسی و نتایج حاکی از وجود همبستگی مثبت بین l/exp.، conus/stylet، l/head-vulva و stylet/oes. در تمامی گونه ها بود؛ در حالی که بین سایر فاکتورها مانند l/stylet، l/r و shaft+knobs/knobs width در گونه های متعلق به جنس های فوق الذکر یک روند ثابت مشاهده نشد. بررسی میزان ثبات فاکتورهای ریخت سنجی با استفاده از محاسبه cv، نشان داد که در جنس criconemoides، فاکتورهای طول استایلت، v، r و rexp. و در جنس paratylenchus، فاکتورهای v، m، exp.%l و طول استایلت و مری دارای کم ترین میزان تغییرات هستند. بررسی وجود تغییرات درون گونه ای بر اساس اطلاعات موجود در منابع و با استفاده از تقسیم مقادیر حداکثر و حداقل طول استایلت در گونه های مختلف criconemoides و paratylenchus و نیز تعداد حلقه ها در گونه های مختلف criconemoides، حاکی از وجود تغییرات زیاد در خصوصیات ریخت شناسی و ریخت سنجی برخی گونه ها مانند criconemoides informis، c. sphaerocephalus،c. xenoplax و paratylenchus similis بود.

به منظور شناسایی نماتدهای انگل گیاهان زینتی، طی فصول تابستان و پاییز سال 1390، تعداد 115 نمونه خاک از اطراف ریشه‏ی گونه‏های مختلف گیاهان زینتی گلخانه‏ها و فضای سبز به همراه ریشه و برگ گیاهان مزبور از نقاط مختلف استان گیلان جمع‏آوری شد. پس از استخراج، کشتن، تثبیت و به گلیسیرین رساندن نماتدها، از آن‏ها اسلاید های میکروسکوپی دائم تهیه گردید. شناسایی گونه‏ها با استفاده از میکروسکوپ نوری مجهز به دوربین دیجیتال بر اساس ویژگی‏های ریخت‏شناسی و ریخت‏سنجی و با استفاده از کلیدهای شناسایی معتبر انجام گرفت. در این بررسی 18 گونه نماتد به شرح زیر شناسایی شد: criconema mutabile, helicotylenchus dihystera, h. erythrinae, h. exallus, h. microlobus, h. pseudorobstus, h. sharafati, meloidogyne incognita, mesocriconema curvatum, m. xenoplax, paratrichodorus minor, paratylenchus elachistus, p. salubris, p. veruculatus, pratylenchus neglectus, p. thornei, p. vulnus, scutellonema brachyurus. در این بررسی گونه‏های h. microlobus، h. sharafati و p. salubris برای اولین بار از ایران گزارش و توصیف شده است.

به منظور بررسی اثر بازدارندگی برخی از گیاهان بر فعالیت نماتدهای ریشه‏گرهی، meloidogyne incognita و m. javanica و گوجه‏فرنگی آلوده به نماتد آزمون‏ها گلخانه‏ای صورت گرفت. نتایج دو نوبت آزمایش نشان داد که میانگین وزن خشک شاخساره گوجه‏فرنگی آلوده به نماتد m. incognita و تیمار شده با کود سبز گل جعفری و کنجد رقم داراب ? و کرچک نسبت به شاهد افزایش پیدا کرده است. همچنین تعداد گال در گرم ریشه گیاه تیمار شده با کود سبز کلزا، رقم ملایه، گل جعفری و کنجد رقم داراب ? در هر دو نوبت آزمایش نسبت به شاهد کاهش یافته است. نتایج دو نوبت آزمایش با نماتد ریشه‏گرهی گونه m. javanica نیز نشان داد که وزن خشک شاخساره گوجه‏فرنگی آلوده به نماتد، تیمار شده با کود سبز کرچک و خاکشیر همراه با شاهد، افزایش یافته است. همچنین میانگین تعداد گال در گرم ریشه گوجه‏فرنگی آلوده به نماتد، تیمار شده با کود سبز گل جعفری و خاکشیر نسبت به شاهد در دو نوبت آزمایش کاهش یافته است. در بررسی دیگر تأثیر باقیمانده ترشحات ریشه گیاهان بازدارنده بر فعالیت نماتدهای ریشه‏گرهی، m. incognita و m. javanica و گوجه‏فرنگی رقم ارلی‏اربانا آلوده به نماتد در شرایط گلخانه مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که وزن خشک شاخساره گوجه‏فرنگی آلوده به m. incognita تحت تأثیر باقیمانده ترشحات ریشه گیاهان منداب، کنجد رقم داراب ?، کلزا رقم ساری‏گل، خاکشیر، گل جعفری، کنجد رقم داراب ?? و کلزا رقم ملایه نسبت به شاهد از میانگین دو نوبت آزمایش، افزایش یافته است. همچنین تعداد گال در گرم ریشه گیاه گوجه‏فرنگی تحت تأثیر باقیمانده ترشحات ریشه گیاهان گل جعفری و خاکشیر نسبت به شاهد از میانگین دو نوبت آزمایش کاهش یافته است. در مورد گونه m. javanica نیز نتایج نشان داد که وزن خشک شاخساره در گوجه‏فرنگی رقم ارلی‏اربانا آلوده به نماتد، تحت تأثیر باقیمانده ترشحات ریشه گیاهان منداب، کنجد داراب ? و ?? و کلزا ملایه، افزایش یافته است همچنین میانگین تعداد گال در گرم ریشه گوجه‏فرنگی آلوده به نماتد و تحت تأثیر باقیمانده ترشحات ریشه گیاهان کلزا رقم ملایه و گل جعفری نسبت به شاهد دو نوبت آزمایش کاهش یافته است.

در بررسی اولیه بوته‏های توت‏فرنگی دارای علایم چروکیدگی و بدشکلی برگ‏ها از مزارع توت‏فرنگی استان مازندران، نماتدی از جنس ditylenchus جداسازی و تشخیص داده شد. نماتد جدا شده از بافت، پس از خالص‏سازی و تکثیر، گونه d. dipsaci تشخیص داده شد. همچنین مشخصات ریخت‏سنجی و ریخت‏شناسی جمعیت‏هایی دیگری از این گونه که از گیاهان سیر و یونجه جداسازی شده بودند نیز مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه این جمعیّت‏ها، شباهت کامل ژن 18s آن‏ها و اختلاف جزیی در ناحیه d2-d3 بین جمعیت‏های سیر با توت‏فرنگی و یونجه را نشان می‏دهد.نتایج با استفاده از برنامهsas مورد تجزیه آماری قرار گرفت نشان داد که رقم‏های بکار گرفته شده در این آزمون، از نظر شاخص تعداد نماتد در بافت گیاهی، در سه گروه مقاوم، حساس وگروه حد واسط قرار می‏گیرند. آزمون تعیین دامنه میزبانی دو گیاه سیر و یونجه به عنوان میزبان رایج این نماتد در ایران، برای جمعیت توت‏فرنگی انجام پذیرفت. عدم آلوده شدن این دو گیاه توسط جدایه توت‏فرنگی نشان‏دهنده تفاوت نژاد جمعیت توت‏فرنگی با نژادهای حاضر در ایران می‏باشد. به دلیل بیماری‏زا نبودن جمعیت توت‏فرنگی بر روی گیاه سیر، در آزمونی دیگر بیماری‏زایی جمعیت سیر بر روی دو گیاه توت‏فرنگی و سیر بررسی گردید. همچنین آزمونی جهت بررسی امکان نفوذ نماتد از طریق ساقه‏های رونده به گیاهان جدید انجام گردید.

به منظور شناسایی ریزکرم های انگل گیاهی زیر راسته criconematina همراه با برخی درختان و درختچه های جنگل های استان کهگیلویه و بویراحمد، طی سال های 1391 تا 1392، تعداد 90 نمونه خاک و ریشه از مناطق مختلف استان جمع آوری گردید. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه، شستشوی خاک و ریشه ها و استخراج نماتدها با استفاده از روش الک و سانتریفیوژ و تثبیت و انتقال آن ها به گلیسیرین با استفاده از روش دگریسه انجام گرفت. سپس از نماتدهای جدا شده ، اسلاید های میکروسکوپی دائمی تهیه شد. مشخصات ریخت شناسی و ریخت سنجی جمعیّت های جمع آوری شده با استفاده از میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت و با استفاده از منابع و کلیدهای معتبر، گونه آن ها تعیین گردید. در این بررسی تعداد 13 گونه از 4 جنس به شرح ذیل شناسایی گردید: criconema mutabile, hemicriconemoides cocophillus, mesocriconema antipolitanum, m. xenoplax, paratylenchus alleni, p. arculatus, p. colbrini, p. mexicanus, p. peraticus, p. pesticus, p. projectus, p. tenuicaudatus, p. variabilis, که گونه های p. alleni، p. colbrini، p. pesticus، p. tenuicaudatusو p. variabilis برای اولین بار از ایران شناسایی و گزارش می شود.

به منظور مطالعه‏ی اثر تلفیقی کود سبز گیاهان بازدارنده و قارچ paecilomyces lilacinus بر فعالیّت نماتد ریشه‏گرهی ابتدا تأثیر عصاره‏های گیاهان بارهنگ، زنیان، کرچک، گل‏جعفری و منداب بر تفریخ تخم و مرگ و میر لارو سن دو نماتد ریشه‏گرهی meloidogyne incognita در شرایط آزمایشگاه، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد تمام عصاره‏ها افزایش معنی‏دار بر مرگ و میر لارو سن دو داشتند و عصاره‏های منداب و بارهنگ باعث کاهش معنی‏دار تفریخ تخم شدند. در آزمونی دیگر نشان داده شد که هیچ کدام از عصاره‏ها بر روی رشد قارچ p. lilacinus، تأثیر سویی ندارند. جهت بررسی اثر تلفیقی قارچ با گیاهان بازدارنده بر رشد گوجه‏فرنگی رقم ارلی اربانا و فعالیّت نماتد ریشه گرهی، آزمون‏های گلخانه‏ای در دو مرحله انجام شد. در مرحله‏ی اول که در مخلوط خاک و ماسه سترون انجام گرفت، تیمارهای حاوی گل‏جعفری بیشترین اثر را روی افزایش شاخص‏های رویشی گیاه داشته ولی بر شاخص‏های نماتد موثر نبود. در این آزمون، کودهای سبز منداب، کرچک و گل‏جعفری در افزایش شاخص‏های رویشی گیاه بسیار بهتر از قارچ عمل نمود. همچنین در اکثر موارد استفاده‏ی همزمان از قارچ و کودهای سبز در کاهش شاخص‏های نماتد موثرتر بوده است. در آزمون مرحله‏ی دوم که در خاک مزرعه انجام گرفت، استفاده‏ی توام قارچ و کود سبز نسبت به استفاده‏ی هر کدام از آن‏ها به تنهایی، تأثیر بیشتری در افزایش شاخص‏های رویشی گیاه، و در اکثر موارد، کاهش شاخص‏های نماتد داشته است.

به منظور مطالعه‏ی نماتدهای انگل گیاهی خانواده‏ی dolichodoridae chitwood in chitwood & chitwood, 1950، طی سال‏های 1389 تا 1392 تعداد 810 نمونه‏ی خاک از فراریشه‏ی گیاهان مختلف در هفت استان جنوبی کشور شامل فارس، سیستان و بلوچستان، هرمزگان، خوزستان، کهگیلویه و بویراحمد، کرمان و بوشهر، هم‏چنین 345 نمونه از سایر استان‏های کشور جمع‏آوری گردید. جمعیّت‏های این خانواده با ره‏یافت‏های ریخت‏شناختی، مولکولی و فنتیک مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه در مجموع 32 گونه شامل: 14 گونه از زیرخانواده‏ی merliniinae siddiqi, 1971 به نام‏های amplimerlinius globigerus siddiqi, 1979، a. macrurus (goodey, 1932) siddiqi, 1976، a. paraglobigerus castillo, siddiqi & g?mez-barcina, 1990، amplimerlinius sp.، merlinius brevidens (allen, 1955) siddiqi, 1970، m. indicus zarina & maqbool, 1995، m. microdorus (geraert, 1966) siddiqi, 1970، m. nanus (allen, 1955) siddiqi, 1970، nagelus obscurus (allen, 1955) powers, baldwin & bell, 1983، paramerlinius neohexagrammus (ivanova, 1978) sturhan, 2012، scutylenchus paniculoides (vovlas & esser, 1990) siddiqi, 2000، s. rugosus (siddiqi, 1963) siddiqi, 1979، s. tartuensis (krall, 1959) siddiqi, 1979 و scutylenchus sp.؛ چهار گونه از زیرخانواده‏ی pratylenchoidinae sturhan, 2012 شامل pratylenchoides crenicauda winslow, 1958، p. erzurumensis yüksel, 1977، p. ritteri sher, 1970 و p. utahensis baldwin, luc & bell, 1983 و 13 گونه از زیرخانواده‏ی telotylenchinae siddiqi, 1960 به نام‏های bitylenchus brevilineatus (williams, 1960) jairajpuri, 1982، b. parvus (allen, 1955) jairajpuri, 1982، b. ventrosignatus (tobar jiménez, 1969) jairajpuri, 1982، neodolichorhynchus phaseoli (sethi & swarup, 1968) talavera & tobar, 1997، n. sulcatus (de guiran, 1967) jairajpuri & hunt, 1984، paratrophurus kenanae decker & el amin, 1978، trophurus impar ganguly & khan, 1983، t. ussuriensis eroshenko, 1981، tylenchorhynchus annulatus (cassidy, 1930) golden, 1971، t. brassicae siddiqi, 1961، t. clarus allen, 1955 (= t. variannus mavlyanov, 1978)، t. graciliformis siddiqi & siddiqui, 1983 و t. leviterminalis siddiqi, mukherjee & dasgupta, 1982 مورد شناسایی قرار گرفت. از این تعداد هفت گونه (پررنگ) گزارش جدید برای نماتدهای ایران محسوب شده و دو گونه‏ی amplimerlinius sp. و scutylenchus sp. گونه‏‏های توصیف نشده هستند. دامنه‏ی تغییرات درون‏گونه‏ای برخی از نماتدهای این خانواده از جمله a. globigerus (20 جمعیت)، m. brevidens (30 جمعیت)، m. microdorus (10 جمعیت)، m. nanus (11 جمعیت)، p. ritteri (هشت جمعیت)، s. rugosus (30 جمعیت)، b. parvus (شش جمعیت)، b. ventrosignatus (10 جمعیت)، t. annulatus (14 جمعیت)، t. brassicae (11 جمعیت) و t. clarus (شش جمعیت) مورد مطالعه قرار گرفت. کلیدهای شناسایی گونه‏ها برای جنس‏های زیرخانواده‏ی merliniinae ارائه شد. بر اساس مطالعه‏ی‏ نمونه‏های تیپ و سایر جمعیت‏های متعلق به 14 گونه از جنس pratylenchoides و یا مشاهده‏ی تغییرات درون‏گونه‏ای ویژگی‏های مورد استفاده برای تمایز گونه‏ها، مترادف‏بودن گونه‏ی p. variabilis sher, 1970 با p. crenicauda، گونه‏ی p. arenarius brzeski, 1998 با p. bacilisemenus sher, 1970، گونه‏های p. sheri robbins, 1985 و p. arenicola ryss & sturhan, 2001 با p. heathi baldwin, luc & bell, 1983، گونه‏ی neodolichorhynchus motiaii zarina & maqbool, 1998 با n. phaseoli و گونه‏ی tylenchorhynchus variannus با t. clarus پیشنهاد می‏شود. اعتبار گونه‏ی scutylenchus paniculoides و تمایز آن از s. tartuensis با استناد به شواهد ریخت‏شناختی و مولکولی و هم‏چنین پیشنهاد مترادف‏بودن pratylenchoides alkani yüksel, 1977 با p. ritteri که قبلاً مطرح شده بود، بر اساس نتایج بررسی‏های ریخت‏شناختی، زیست‏شناختی و مولکولی تأیید می‏شود. در بخش مولکولی، ناحیه‏ی d2-d3 ژن زیرواحد بزرگ ریبوزومی برای 16 گونه‏ از نماتدهای خانواده تعیین ترادف شد و بر اساس واکاوی تبارزایی بین اعضای این خانواده، تمایز telotylenchinae از دو زیرخانواده‏ی merliniinae و pratylenchoidinae، ارتباط نزدیک جنس pratylenchoides با اعضای merliniinae و همچنین اعتبار جنس bitylenchus filipjev, 1934 مورد تأیید قرار گرفت. در بخش فنتیک نیز، میزان ثبات شاخص‏های ریخت‏سنجی و تغییرات درون‏گونه‏ای آن‏ها مشخص شد و گروه‏بندی جنس‏ها و گونه‏های تعدادی از جنس‏ها با روش‏های واکاوی چندمتغیره از جمله خوشه‏بندی سلسله ‏مراتبی صورت گرفت. در مجموع نتایج نشان داد که تطابق نسبتاً خوبی بین سه ره‏یافت مورد استفاده در پژوهش حاضر (شناسایی ریخت‏شناختی، شناسایی مولکولی و رده‏بندی فنتیک) وجود دارد و می‏توان این ره‏یافت‏ها را در کنار یکدیگر برای شناسایی دقیق‏تر و درست‏تر این گروه از نماتدهای انگل گیاهی یا سایر خانواده‏ها به‏کار برد.

نماتدهای ریشه گرهی غالب ترین نماتد در میان نماتدهای انگل گیاهی سبزیجات هستند. از نظر اهمیت، این نماتدها جزو سه گروه مهم نماتدهای انگل گیاهی تلقی می شوند و از برخی جهات، از جمله دامنه میزبانی و تعامل با بسیاری از عوامل بیماری زا، از مهم ترین نماتدهای انگل گیاهی به شمار می آیند. خسارت این نماتدها در گوجه فرنگی 20% تا 30% محصول تخمین زده شده است. از روش های نوین در کنترل آفات و بیماری های گیاهی و به ویژه در تولید محصولات ارگانیک، استفاده از مواد و ترکیبات طبیعی با منشاء میکروبی و گیاهی است. در تحقیق حاضر، اثر بازدارندگی عصاره گیاهی اسفند p. harmala و کور c. spinosa بر نماتد ریشه گرهی m. javanica در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای به صورت ترکیب تیماری با سه جزء، 1- دو نوع گیاه: اسفند و کور 2- سه اندام گیاهی شامل: برگ، میوه و دانه 3- پنج غلظت عصاره: 1/0%، 5/0%، 1%، 3% و 5% برای شرایط آزمایشگاهی و سه غلظت عصاره: 5/0%، 1% و 3% برای شرایط گلخانه ای، در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار انجام گرفت. در بررسی های آزمایشگاهی هر دو گیاه مورد استفاده در غلظت 5% برای مرگ و میر لارو سن دوم و غلظت های 3% و 5% میوه و 5% برگ کور به عنوان تیمارهای بودند که باعث 100% مرگ و میر لارو سن دوم و بازدارندگی تفریخ تخم شدند. اما در بررسی های گلخانه ای تیمارهای مایه زنی شده با 3% عصاره آبی و پودر گیاهی بیش ترین تأثیر بر شاخص های نماتدی داشتند.

اثر عناصر کم‏مصرف آهن، روی و سیلیس و عناصر پرمصرف نیتروژن، فسفر و پتاسیم به‏ صورت مجزا و ترکیبی بر فعالیّت نماتد ریشه‏گرهی (meloidogyne incognita) و شاخص‏های رشدی خیار رقم گلخانه‏ای نگین و رقم مزرعه‏ای s2f1 (عناصر کم‏مصرف) در آزمایش‏های گلخانه‏ای مجزا و در دو نوبت مورد بررسی قرار گرفت. آزمون‏ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. پنج میلی‏گرم بر کیلوگرم خاک از هر یک از عناصر کم‏مصرف آهن، روی و سیلیس، به ترتیب از منابع سکوسترین آهن، سولفات روی و سدیم سیلیکات. همچنین عناصر نیتروژن در سه سطح 60، 120، 180 میلی‏گرم بر کیلوگرم خاک، فسفر در سه سطح 25، 50، 75 میلی‏گرم بر کیلوگرم خاک و پتاسیم در سه سطح 5/12، 25، 5/37 میلی‏گرم بر کیلوگرم خاک، به ترتیب از منابع کود اوره، سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم، قبل از کاشت به خاک اضافه و گیاهچه‏های خیار در مرحله چهار برگی، با 8000 تخم و لارو سن دو در هر گلدان (دو تخم و لارو سن دو به ازای هر گرم خاک) مایه‎‏زنی شد. 60 روز پس از مایه‏زنی، شاخص‏های گیاه و نماتد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایش تأثیر عناصر کم‏مصرف نشان داد که تیمار سیلیس+آهن به ترتیب در نوبت اول و دوم باعث کاهش 55 و 42 درصد (رقم نگین) و 38 و 49 درصد (رقم s2f1) تعداد گال در گرم ریشه در مقایسه با شاهد شدند. ولی هیچ‏یک از آن‏ها تأثیر معنی‏داری بر بهبود شاخص‏های رشدی گیاه و افزایش محصول در دو رقم مورد مطالعه نداشت. در آزمایش دیگر نتایج نشان داد که تیمارهای نیتروژن-فسفر-پتاسیم، به نسبت‏های 120-25-25 و 120-50-25 میلی‏گرم/کیلوگرم خاک به ترتیب باعث کاهش 96 و 81% (نوبت اول) و 79 و 70% (نوبت دوم) تعداد گال در گرم ریشه و بهبود شاخص‏های گیاه شامل وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر ریشه و میزان محصول گردیده است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.