چکیده: در حال حاضر گستردگی پدیده کودک آزاری موضوعی جهانی بوده و موجب نگرانی فراوانی شده است. کودکان ممکن است تحت فشارهای شدید روحی و هیجانی قرار گیرند، مورد ضرب و شتم والدین واقع شوند، به قتل برسند و یا فروخته شوند و متأسفانه تقریباً در سراسر جهان هنوز تنبیه بدنی کودکان به عنوان یک روش انضباطی در خانواده رایج است و گاهی کانون خانواده آن ها را حمایت می کند باتوجه به این که خانواده محیطی طبیعی برای رشد و سلامت کودکان وکلیه اعضای خانواده است، و دارای بیشترین توان برای حمایت از کودکان و همچنین تأمین امنیت جسمی وعاطفی آنان می باشد، با این حال طبق بررسی های متعدد بیشترین موارد سوء رفتار و آزار کودکان در کانون خانواده اتفاق افتاده است. روش پژوهش از نوع اکتشافی- توصیفی و از روش پیمایشی استفاده شده است، جامعه آماری والدین کودک آزار شهرتهران که توسط مراجع قانونی یا مراکز اورژانس اجتماعی شهر تهران شناسایی شده اند می باشند، از روش نمونه گیری در دسترس به منظور جمع آوری داده ها استقاده شده است، در پایان توانستیم با 126 نفر از والدین کودک آزار مصاحبه به عمل آوریم، روایی سوالات پرسشنامه از طریق مصاحبه با والدین کودک آزار و نظرات اساتید صاحب نظر بدست آمده و پایایی آن با استفاده از پایلوت پرسشنامه در بین 30 نفر از افراد جامعه آماری که ضریب آلفای کرونباخ به میزان بیشتر از70 درصد بدست آمد. برای سنجش فرضیات پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته های حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها نشان دادند که رابطه معناداری بین تمام متغیرهای مستقل: تجربه خشونت والدین کودک آزار درکودکی، انزوای اجتماعی والدین کودک آزار، نا آگاهی والدین کودک آزار از توانایی ها و مراحل رشد کودک، عدم نظارت اجتماعی برخانواده (والدین کودک آزار) و تأثیر آن برخشونت علیه کودکان خود(متغیر وابسته) وجود دارد و متغیرهای مستقل توانستند به میزان 17 درصد متغیر وابسته را تبیین کنند. در نهایت با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که توجه به موضوع کودک آزاری و پیشگیری و مداخله موثر می تواند از تکرار چرخه خشونت در خانواده جلوگیری نماید و برنقش آگاه سازی والدین از توانایی ها و مراحل رشد کودک و روش های تربیت صحیح و دور از خشونت در خانواده تأکید نمود، سیستم حمایتی و نظارتی کشور نیز باید با درنظر گرفتن حقوق مستقل برای کودک جدای از والدینش، کنترل بیشتری برخانواده داشته باشد و از بروز صدمات جدی بر کودک جلوگیری نمایند.