تحقیق حاضر به تحلیل انتقادی کلامی گزارشات نیویورک تایمز در سال 2007 می پردازد که این تحلیل بر روی گزارشات سیاسی آن روزنامه حول محور ایران و اسراییل است. سوال اصلی در این تحقیق این است که آیا نگرشهای نویسندگان ممکن است در این گزارشات پنهان باشند و با نوجه به اینکه ایران و اسراییل به ترتیب سخت ترین دشمن و بهترین دوست آمریکا محسوب می شوند آیا این نگرشها در مورد این دو دولت جانبدارانه هستند یا خیر. برای انجام این تحقیق 50 گزارش سیاسی سال 2007 به صورت تصادفی از سایت اینترنتی روزنامه نیویورک تایمز استخراج شدند. جهت تحلیل انتقادی این متون قالب تحلیلی هالیدی انتخاب گردید. این تحلیل بر روی انتخابهای زبانی در قالب سه نوع معنی در مدل هالیدی تاکید دارد. انتخابهای زبانی که برای این تحقیق انتخاب شده اند عبارتند از: افعال معلوم و مجهول، اسمی شدگی، وابستگی ، مبتدا سازی و همچنین انتخاب واژگان. پس از تحلیل گزارشات و یافتن تعداد انتخابهای زبانی نتیجه این بود که روزنامه نیویورک تایمز از انتخابهای زبانی برای نشان دادن نگرش خویش استفاده کرده است و این نگرشها به نفع اسراییل و بر علیه ایران جانبدارانه بوده اند.