بافت و مراکز با ارزش تاریخی و فرهنگی شهرهای ایران مملو از بناهای ارزشمندی است که متاسفانه به علت عدم توجه کافی در حال فرسودگی و زوال هستند.شناخت و احیاء خانه و خانه سازی سنتی به عنوان بخشی از معماری کشورمان ضمن آنکه از وجه اقتصادی و تامین رفاه عمومی واجد اهمیت والایی است،در عین حال باعث برقراری پیوند ما با مواریث گذشته و آموزش مجدد از تجارب گرانبهای آنان می گردد.خانه های تاریخی شواهد زنده ای از دوران بسیار مهم تاریخی در ایران اند.وجود این سرمایه های فرهنگی و تهدیداتی که با توسعه جدید متوجه آنهاست،واکنشی سریع را ضروری می کند.بی اعتنایی به این آثار،حاصلی جز تجربه کردن مجدد آزمودنی ها و در نهایت عقب ماندگی فرهنگی را به دنبال نخواهد داشت.موضوع مورد مطالعه(طرح مرمت و احیاء خانه تقی زاده اسکویی)که یک خانه دوره قاجاری است و به صورت دو بخش اندرونی و بیرونی در سه طبقه زیرزمین،همکف و اول ساخته شده است،به رغم آنکه در نزدیکی های مرکز شهر واقع شده است، تاکنون اقدام مهمی برای شناساندن،حفظ و نگهداری و بازگرداندن حیات مجدد به طور صحیح به آن انجام نشده است.اینک بسیار حیاتی است که ارزش آن شناسایی و جهت استفاده مجدد مورد بررسی واقع شود. این پایان نامه با روش های توصیفی،تحلیلی و تطبیقی سعی در برآوردن اهداف آن(مرمت و احیاء خانه قدیمی که ضمن ارتقای سطح معنایی و ارزش های بنا،می توان آن را برای آیندگان حفظ کرد)به نگارش در آمده است.بدین منظور با مطالعه و شناخت بنا سعی در شناساندن ارزش های فرهنگی،هنری و تاریخی آن شده و در ادامه در پی تجزیه و تحلیل آسیب های بنا،به طرح مرمت و احیاء خانه پرداخته شده است.امید است نتایج این تحقیق گام مهمی در جهت شناساندن نحوه خانه سازی در این منطقه و نیز به عنوان منبع قابل رجوعی برای دانشجویان هنر و معماری،مرمت،پژوهشگران و علاقه مندان در این زمینه باشد.مضاف بر آن،برای مردم شهر نیز می تواند مفید واقع شود.