در این مطالعه 4-متیل کربامویل بوتانوئیک اسید تهیه شد و بعد از بررسی محصول و اثبات جدا شدن انیدرید در شرایط اسیدی، نانو ذرات با استفاده از هموژناسیون با دوران بالا و سونیکاسیون تهیه شدند. در این آزمایش مدت سونیکاسیون در 15 دقیقه بهینه شد. برای تولید نانو ذرات پلی سوربات 80 به عنوان سورفکتانت و تری پالمیتین گلیسرید و n-گلوتاریل فسفاتیدیل اتانول آمین به عنوان فاز لیپیدی و مدل دارویی چربی دوست تری آمسینولون استونید مورد استفاده قرار گرفتند. اندازه گیری اندازه ی ذرات نشان داد که ذرات در محدوده ی نانومتر تهیه شده اند و قطر میانگین آن ها با استفاده از روش اسپکتروسکپی همبستگی فوتون 165.8 نانومتر به دست آمد. اندازه گیری پتانسیل زتا کاهش در مقدار قدر مطلق این شاخص را نشان داد, در حالی که برای محصول پودری این کاهش مشاهده نشد. بررسی های میکروسکوپ نیروی اتمی نشان داد که نانوذرات تهیه شده در محدوده ی اندازه ی 50-600 نانومتر هستند و حداکثر ارتفاع برای آن ها 5/66 نانو متر می باشد. بررسی های کالریمتری روبشی تفاضلی نبودن پیک دارو را در نانو ذرات نشان داد که نشان دهنده ی ساختار نانو ذرات به صورت آمورف است و دارو در هنگام سرد شدن نانو امولسیون به صورت کریستاله در نیامده است. ظرفیت گنجایش دارو و بازده ی دربرگیری در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت که این مقادیر در بهترین حالت به ترتیب 32/25% و 32/94% به دست آمدند. اندازه گیری رهایش آزمایشگاهی دارو با استفاده از سل دیفیوژن فرنز مورد مطالعه قرار گرفت و این مطالعات نشان دادند که با افزایش دارو مقدار رهایش دارو افزایش پیدا کرد.

در یک آزمایش، اثر سه سورفکتانت: سدیم دو دسیل سولفات به عنوان سورفکتانت آنیونی، ستیل تری متیل آمونیوم بروماید به عنوان سورفکتانت کاتیونی، و تریتون ایکس- 100 به عنوان سورفکتانت غیریونی بر روی نحوه عملکرد غشا و آزادسازی دارو از پمپ اسمتیک بررسی شد. نتایج حاصل نشان دادند که بیشترین تاثیر بر رهش دارو مربوط به سورفکتانت تریتون ایکس- 100 با غلظت 5 درصد وزنی می باشد که در محلول روکش باعث افزایش تخلخل و نفوذپذیری غشا شده و در نتیجه باعث افزایش سرعت آزادسازی دارو می شود. در این تحقیق همچنین استفاده از نانوتیوبهای کربنی در سیستم های دارورسانی اسمزی برای بهبود سرعت آزادسازی نشان داده شده است. نتایج مشخص می کند افزودن نانوتیوبهای کربنی چند دیواره خالص در محلول روکش به طور نامطلوبی سرعت آزادسازی دارو را کاهش می دهد. درحالی که مخلوط کردن نانوتیوبهای کربنی چند دیواره عامل دار شده به ماتریکس سلولز استات به دلیل افزایش آبدوستی و نفوذپذیری بالا به ملکول های آب، سرعت آزادسازی دارو را بهبود بخشیده است.