شرایط دنیای پر تغییرکنونی به گونه ای شده است که همگان دریافته اند تنها مزیت رقابتی یک سازمان در آینده این است که مدیران آنها بیاموزند چگونه باید زودتر از رقبایشان یاد بگیرند، و این همان مفهوم چابکی است. چابکی سازمان در دنیای پر تغییر امروزی اهمیتی فزاینده دارد. بسیاری از خبرگان چنین ادعا می کنند که موفق ترین سازمان های آینده، آنهایی هستند که چابک ترند. به همین دلیل در پژوهش پیش رو سعی می شود میزان چابکی سازمان راهبران فناوری اطلاعات با استفاده از متدولوژی پرسشنامه اندازه گیری شده و همچنین مشخص گردد که آیا در رتبه بندی شورای عالی انفورماتیک به موضوع چابکی توجه می شود یا خیر. البته یکی از یافته های اصلی این پژوهش را نیز می توان حول این موضوع قرار داد که با بهبود رتبه سازمان از نظر شورای عالی انفورماتیک، سطح چابکی سازمانی بالا نمی رود و چنین به نظر می رسد که این دو موضوع مستقل از یکدیگر هستند. پس از بررسی های صورت گرفته، مشخص شد که سطح چابکی هر سه سازمان مورد نظر متوسط و بالاتر از آن است. شاید یکی از مسبب های چنین نتیجه ای را بتوان در صنعت مورد بررسی جستجو نمود. اما در هر حال هر سه سازمان در یکسری از متغیرهای مورد نظر پرسشنامه سنجش چابکی نتوانسته اند امتیازی بالاتر از حد متوسط به دست آورند که از آن جمله می توان به اجرای آموزش چندجانبه در سطح قابل توجه اشاره نمود. درمورد خود صنعت نرم افزار نیز باید گفت نرم افزار در تمام جنبه های مختلف دنیای امروز نقش اساسی دارد و همین امر نشانگر نیاز به وجود متدولوژی های مناسب برای تولید نرم افزار می باشد. متدولوژی های مهندسی چابک بتازگی در این صنعت پدید آمده و راهی متفاوت از متدولوژی های سنتی را در پیش گرفته اند. اما فاکتورهای موثر بر موفقیت آنها هنوز به درستی بررسی نشده است. به همین جهت، بر اساس ادبیات موجود، لیستی از عوامل بلقوه حیاتی از فاکتورهایی که می توانند زمینه ساز موفقیت یک پروژه چابک باشند تهیه شد و برای بیش از 100 نفر از خبرگان صنعت نرم افزار خارج از کشور که در زمینه چابکی تخصص دارند ارسال گشت تا به این وسیله و با بهره گیری از تکنیک topsis مشخص گردد که کدام یک از این دوازده عامل اهمیت بالاتری در موفقیت پروژه ها خواهند داشت. از بین تمام افراد منتخب تنها ده تن پاسخ های خود را ارسال نمودند که مبنای پژوهش بر اساس نظرات آنها قرار گرفته و منجر به این نتیجه شده است که تعهد بالای مدیریت، فاکتوری است که بیشترین تاثیر را بر موفقیت پروژه های نرم افزاری چابک می گذارد و برخوردار نبودن پروژه از ماهیت حیاتی، همان فاکتوری است که از کمترین تاثیر در این زمینه بهره مند می باشد.

نقش حمل و نقل از دیرباز به عنوان یکی از اهرمهای مهم در فرآیند رشد و توسعه اقتصادی هر کشور شناخته شده است.با افزایش جمعیت روزافزون شهرنشین،وبه تبع آن افزایش نیاز برای جابجایی،نیازمندی بیشتری به توسعه ومدیریت بیشتر راهها بوجود آمده است.اما به دلیل بالا بودن هزینه ها در این بخش وعدم سرمایه گذاری لازم،حمل ونقل جاده ای در کشور ما به نقطه ای شکننده رسیده است. با بررسی بیشتر آمار و ارقام تکان دهنده بیانگر منابع به هدر رفته مختلف (همچون: مالی،جانی،انرژی،زیست محیطی ، زمان) ناشی از کمبود و پایین بودن کیفیت بزرگراهها در کشور،نیاز شدید کشور در این برهه از زمان به طراحی سازوکاری جدید برای تامین مالی وبهبود مدیریت بزرگراهها احساس می شود.طراحی ساز و کار جدیدی که سرمایه های بخشی خصوصی را به پروژه های زیربنایی هدایت نماید و مدیریت آن را ازابتدای شروع مطالعات اولیه و ابتدای ساخت پروژه تا پایان عمر آن به بخش خصوصی بسپارد.در حال حاضرطراحی این سازوکار در تمام دنیابه یک استراتژی برای افزایش کارایی تبدیل شده است و در حقیقت به افزایش نقش بخش خصوصی انجامیده است. این پایان نامه خصوصی سازی بزرگراهها در ایران رامورد بررسی قرار می دهدو بابررسی مشکلات وموانع بر سر راه این مقوله، ضمن لحاظ کردن نظرات صاحبنظران،خصوصی سازی را ابزاری کارآمد در جهت تامین مالی ومدیریت بزرگراهها ارزیابی کرده و در پایان راهکارهایی در جهت بهبود خصوصی سازی بزرگراهها ارایه می دهد.

به طور معمول اطلاعات سازمانها به صورت بانک های اطلاعاتی پراکنده و غیر قابل تحلیل به شکل گسترده و حجیم در منابع و پایگاه های گوناگون ذخیره می شوند و این وضعیت ، مدیران را از لحاظ پشتوانه تصمیم با مشکل مواجه می سازد. به کمک مدل اطلاعات راهبردی و پس از انجام تغییراتی در ساختار داده ها ، اطلاعات قابل تحلیل در سازمان جمع آوری می شود و از طریق ابزارهای هوش تجاری می توان ضمن تهیه گزارش های پویا و داشبوردهای حاوی اطلاعات تحلیلی ، به صورت گرافیکی آخرین وضعیت اطلاعاتی سازمان را برای کمک به تصمیم گیری مدیران، ترسیم نمود. در این راستا تحقیق حاضر به بررسی تاثیر مدل اطلاعات راهبردی در نظام تصمیم گیری پلیس نظارت بر اماکن عمومی و مستند سازی گامهای مورد نیاز برای تشکیل بانک اطلاعات صنفی کشوری پرداخته است. جامعه و نمونه آماری مورد مطالعه این تحقیق را خبرگان ستادی و عملیاتی پلیس نظارت بر اماکن عمومی تشکیل داده اند ، بنابراین جامعه و نمونه در این تحقیق منطبق بوده و تعداد آن 100 نفر است. داده های میدانی با استفاده از ابزار پرسشنامه و اسناد آرشیوی گردآوری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. از آزمون جداول توافقی دو بعدی و آزمون واریانس و رگرسیون برای بررسی معنادار بودن تاثیر مدل اطلاعات راهبردی در نظام تصمیم گیری پلیس نظارت بر اماکن عمومی استفاده شده است . نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که در اثر پیاده سازی مدل اطلاعات راهبردی و تشکیل انباره داده در پلیس نظارت بر اماکن عمومی ، این سازمان مالک سرمایه ای عظیم به نام بانک اطلاعات صنفی کشوری می شود و پیامد این امر دسترسی مدیران سازمان مذکور به اطلاعات مفید (صحیح ، به موقع ، مرتبط ، دقیق و کیفی) می باشد. دسترسی به اطلاعات مفید اثربخشی تصمیمات پلیس نظارت بر اماکن عمومی که موطف به ایجاد نظم فیزیکی (مادی) و نظم اجتماعی در صنوف کشور می باشد را بالا می برد.