هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی گروهی به روش شناختی- رفتاری بر کاهش علائم پرخوری عصبی و بهبود تصویر تن در زنان پرخور مراجعه کننده به انجمن پرخوری در شهر اهواز است. جامعه آماری این پژوهش شامل پرخوران مراجعه کننده به انجمن پرخوری اهواز می باشد. نمونه پژوهش به روش در دسترس انتخاب شد. 34 نفر از بین 67 نفر افراد مراجعه کننده به انجمن پرخوری که با استفاده از آزمون بازخورد خوردن، مقیاس پرخوری و مصاحبه تشخیصی نیمه ساختاریافته تشخیص اختلال پرخوری دریافت کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها علاوه بر مقیاس پرخوری پرسشنامه تصویر تن را نیز تکمیل کردند. گروه آزمایش 12 جلسه روان درمانی گروهی به شیوه شناختی- رفتاری دریافت کردند. ولی روی گروه کنترل هیچ درمانی صورت نگرفت. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیری (mancova) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر این بود که مداخله مورد استفاده، در کاهش علائم پرخوری (001/0 > p و22/156f=) و بهبود تصویر تن (001/0 > p و 93/53= f) موثر واقع شده است. پیگیری با فاصله 6 ماهه، سودمندی روان درمانی گروهی شناختی- رفتاری را بر علائم پرخوری (001/0> p و 01/118= f) و تصویر تن (001/0 > p و27/49 = f) نشان داد.

نام خانوادگی: نوروزی نام: زهرا عنوان پایان نامه: بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری به شیوه گروهی بر افسردگی و کیفیت زندگی زنان دارای دیابت نوع 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت اهواز استادان راهنما: دکتر مهناز مهرابی زاده هنرمند و دکتر نیلوفر خواجه الدین استادان مشاور: دکتر یدالله زرگر و دکتر حمیرا رشیدی درجه تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته: روان شناسی گرایش: بالینی دانشکده: روان شناسی و علوم تربیتی تاریخ فارغ التحصیلی:15/4/1390 کلید واژه ها: درمان شناختی- رفتاری، دیابت، افسردگی، کیفیت زندگی چکیده: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی گروهی به روش شناختی- رفتاری بر افسردگی و کیفیت زندگی زنان دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت شهر اهواز است. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت اهواز می باشد. نمونه پژوهش به روش در دسترس انتخاب شد. 30 نفر از بین 70 نفر افراد مراجعه کننده به انجمن دیابت که با استفاده از آزمون افسردگی 13 ماده ای و مصاحبه تشخیصی نیمه ساختاریافته تشخیص افسردگی دریافت کرده بودند به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها علاوه بر پرسشنامه افسردگی پرسشنامه کیفیت زندگی را نیز تکمیل کردند. گروه آزمایش 10 جلسه روان درمانی گروهی به شیوه شناختی- رفتاری دریافت کردند. ولی روی گروه کنترل هیچ درمانی صورت نگرفت. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیری (mancova) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر این بود که مداخله مورد استفاده، در کاهش علائم افسردگی (001/0 > p و17/72 (f= و بهبود کیفیت زندگی (05/0 > p و82/8= f) موثر واقع شده است.

مطالعات پیوستگی و یافته های اپیدمیولوژیکی منجر به این پیشنهاد شده که برخی ژن های محتمل در اختلالات خلقی دوقطبی و اسکیزوفرنیا مشترک هستند. شواهدی برای پیوستگی های متعدد در هر دو بیماری برای کروموزوم 22 یافت شده است. یافته های مختلفی اشاره می کند که یک یا تعدادی از ژن های موجود در ناحیه 22q11.21 ممکن است درگیر در بیماری زایی هردو اختلال باشد. در مطالعه مورد شاهدی حاضر احتمال همراهی بین اختلالات خلقی دو قطبی و اسکیزوفرنیا با پلی مورفیسم(rs4680) rs165688 و rs165599 در جمعیت جنوب غرب ایران مورد بررسی قرار گرفت. طبق معیارهای dsm-iv-tr تعداد 100 فرد مبتلا به اختلال خلقی دو قطبی و 100 فرد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا و با استفاده از پرسش نامه ghq نیز 127 فرد سالم به عنوان کنترل انتخاب شدند. نمونه ها از نظر جنسیت و قومیت همسان سازی شدند. فراوانی پلی مورفیسم ها با استفاده از روش pcr-rflp مورد بررسی قرار گرفتند. سپس داده ها با استفاده از آزمون های رگرسیون لجستیک و کای اسکوئر آنالیز شدند. مطابق با آنالیز داده ها ارتباط معنی داری بین پلی-مورفیسم rs165688 و اختلال خلقی دوقطبی مشاهده نشد در حالی که بین اینsnp و اختلال اسکیزوفرنیا ارتباط معنی داری مشاهده شد. در ارتباط با rs165599 مطابق با آنالیز داده ها ارتباط معنی داری بین این پلی مورفیسم و هر دو اختلال مشاهده شد.

پژوهش حاضر با تعیین بررسی تأثیردرمان مبتنی بر مدل فرانظری برخودکارآمدی پرهیز از مواد و چگونگی به کارگیری راهبردهای تنظیم شناختی هیجان معتادین مرد مقیم مراکز میان مدت بهزیستی شهر اهواز انجام شده است. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گواه می باشد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی معتادین30 – 15 سال مرد مقیم در مراکز میان-مدت بهزیستی شهر اهواز بود که از میان آن ها 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند، به این صورت که از میان مراکز میان مدت، 5 مرکز و از هر مرکز 6 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. از این 30 نفر به شکل تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گماشته شدند. درمان مبتنی بر مدل فرانظری به شیوه ی گروهی طی 15 جلسه بر دو گروه آزمایش اجرا شد. افراد گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند و هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزار استفاده شده در این پژوهش شامل پرسش نامه ی خودکارآمدی پرهیز از مواد مارتین گلمن و پرسش نامه ی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گرنفسکی و همکاران بود که شرکت کنندگان در مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون به سوالات آن پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و تحلیل کواریانس استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ خودکارآمدی پرهیز از مواد و میزان به کارگیری راهبردهای تنظیم شناختی هیجان تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0>p). درمان مبتنی بر مدل فرانظری یکی از درمان های گروه شناختی- رفتاری است که توانسته است خودکارآمدی اختصاصی و همچنین نوع به کارگیری راهبردهای تنظیم هیجانی سوء مصرف کنندگان مواد را ارتقا بخشد.