با توجه به نتایج به دست آمده از آنالیز حرارتی افتراقی، نمونه های با آلایش آهن و نقره در دمای oc600 و نمونه های با آلایش روی در دمایoc650 کلسینه و سپس نمونه های کلسینه شده مشخصه یابی شدند. پراش پرتو ایکس نمونه ها نشان می دهد که در نانوکامپوزیت های با درصد آلایش کمتر از یک، فاز آناتاز به عنوان فاز اصلی و مقدار کمی هم فاز روتایل متبلور شده است اما در نمونه های با یک درصد آلایش فازهای ، fe3ti3o10، zntio3 و ag2ti4o9 به عنوان فاز اصلی نمونه های با آلایش آهن، روی و نقره متبلور شده است. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان می دهد که با افزایش درصد آلایش، اندازه نانوذرات در نمونه های با آلایش نقره و روی افزایش و در نمونه های با آلایش آهن کاهش یافته است. نتایج آزمون تخریب نشان می-دهد که نمونه های با یک درصد آلایش بالاترین عملکرد را از نظر تخریب رودامین ب در ناحیه مرئی و فرابنفش داشتند. همچنین نمونه های با یک درصد آلایش نقره و آهن پایین ترین شدت فوتولومینسانس و با آلایش روی بالاترین شدت فوتولومینسانس را داشته اند. در نمونه های تهیه شده در شرایط بازی، در نمونه های با آلایش آهن و نقره فاز na8ti5o14 و در نمونه با آلایش روی فاز na0.23tio2 متبلور گردیده و اندازه ذرات نسبت به شرایط اسیدی افزایش یافته و فعالیت فوتوکاتالیستی کاهش یافته است. در میان نمونه های تهیه شده در شرایط بازی نمونه با 1/0 درصد آلایش روی بالاترین عملکرد را از نظر تخریب رودامین ب نشان داد که با انجام تحقیقات بیشتر می توان به نتایج قابل توجهی در این زمینه دست یافت.

اثر افزایش مقادیر کم از خاک رس (کلی) اصلاح شده (کلویزیت b??) و پلی ال بازیافتی روی تخریب گرمایی از پلی یورتان نرم، به وسیله تجزیه حرارتی دینامیک (غیرهم دما) در سه سرعت گرمادهی (0c min-1 ?? و?? ،?/?) در اتمسفر نیتروژن بررسی شده بود. روش های isoconversional (model – free) (شامل روش های فلاین، وال و ازاوا (fwo)، کیسینجر، آکاهیرا و سانوز(kas) و تانگ (tang)) و model – fitting (روش های کوتس و ردفرن و کندی و کلرک) استفاده شده اند تا محاسبه کنند سه تایی سینتیکی یعنی انرژی فعالسازی، فاکتور پیش نمایی و تابع تبدیل . نتایج نشان داده است که حضور کلویزیت b?? و پلی ال بازیافتی سطح انرژی فعالسازی واکنش های تخریب را بالا برده است. بنابراین خواص مقاومت حرارتی در مقایسه با پلی یورتان خالص افزایش می-یابد. مجموعه سه تایی به دست آمده برای پایدارترین نمونه، یعنی puf – 31 (نانوکامپوزیت با یک درصد وزنی کلویزیت b?? و 30 درصد وزنی پلی ال بازیافتی) به صورت زیر است.

در این تحقیق، یک روش ساده، سریع و گزینش پذیر جهت پیش تغلیظ و جداسازی پروتئین آلبومین گاوی از نمونه های حقیقی ارائه شده است. روش مورد استفاده برای پیش تغلیظ و جداسازی، استفاده از استخراج فاز جامد با جاذب پلیمر چاپ مولکولی می باشد. پلیمر چاپ مولکولی، یک جاذب گزینش پذیر و کارآمد جهت استخراج آنالیت از نمونه است. در مرحله اول این تحقیق، جاذب مورد استفاده در استخراج فاز جامد سنتز شد. برای سنتز این پلیمر از مونومر عاملی، اتصال عرضی دهنده و الگو (آنالیت مورد نظر) استفاده شد. و برای آنالیز پلیمر سنتز شده از روش طیف بینی مادون قرمز و روش های تجزیه گرمایی تفاضلی و تجزیه گراویمتری حرارتی استفاده شد، زیرا با استفاده از این روش ها می توان به خوبی ناپدید شدن مونومر و ظهور پلیمر را دنبال کرد. بعد از اطمینان از تهیه پلیمر، توسط یک حلال مناسب برای برداشتن الگو اقدام شد. بنابراین حفراتی در پلیمر ایجاد گردید که از نظر اندازه، شکل و ویژگی های فیزیکوشیمیایی متناسب با آنالیت بوده و با استفاده از همین ویژگی، آنالیت از نمونه به صورت گزینشی جداسازی شد. و در مرحله دوم کار، تاثیر عوامل مختلف بر بازداری آلبومین گاوی از روی ستون مثل اثر ph، سرعت جریان عبور نمونه از روی ستون، نوع زمینه و همچنین عوامل موثر بر بازیابی آلبومین گاوی از روی ستون مثل نوع، غلظت و حجم حلال شویشی، سرعت جریان عبور حلال شویشی از روی ستون بررسی شد. جهت تعیین کمی آنالیت بازیابی شده از روش اسپکتروفتومتری (دستگاه جذب ماورا ء بنفش) استفاده شد. فاکتور پیش تغلیظ روش برابر 25 و حد تشخیص برای 10 بار اندازه گیری برابر 67/ 0میلی گرم بر لیتر بدست آمد. و ظرفیت جاذب 4/2 میلی گرم بر گرم جاذب است. این تکنیک برای تعیین کمی آلبومین گاوی در نمونه های حقیقی شامل شیر، آب پنیر، ادرار و سرم خون به کار رفت. و نتایج بدست آمده حاکی از موفقیت آمیز بودن روش است.

در این تحقیق از دی متیل دی اکسیران (dmd)، که از واکنش اکسون و استون در شرایط بافری ph خنثی حاصل می شود، به عنوان اکساینده استفاده شد. واکنش های اپوکسیداسیون پلی بوتادی ان و پلی بوتادی ان با گروه انتهایی هیدروکسیل در حضور نانو ذرات معدنی مانند نانو خاک رس و نانو دی اکسید تیتانیوم با درصد های متفاوت، در زمان های گوناگون و در دمای ثابت 0.1± 25 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفتند. در این فرایند از نانو خاک رس به عنوان کاتالیست انتقال دهنده فاز در اپوکسیداسیون پلی بوتادی ان ها استفاده گردید و نتایج بدست آمده از طیف های 1hnmr، 13cnmr و ft-ir اثبات نمود که نانو خاک رس بر روی پیوند دوگانه سیس بصورت انتخابی عمل می نماید و این پیوند دوگانه را نسبت به پیوند های دوگانه ترانس و وینیل بیشتر اپوکسید می نماید. نانو خاک رس بدلیل انتخابی عمل نمودن بر روی پیوند دوگانه سیس، بازده اپوکسیداسیون پلی بوتادی ان با درصد بالای ترانس و وینیل را کاهش می دهد. همچنین نانو دی اکسید تیتانیوم در مقادیر متفاوت مورد بررسی قرار گرفت که مشخص شد نانو دی اکسید تیتانیوم با تشکیل کمپلکس با دی متیل دی اکسیران، موجب افزایش محسوسی در بازده اپوکسیداسیون پلیمر های پلی بوتادی ان می گردد. علاوه بر این، از بررسی نتایج و آزمایشات بدست آمده از این تحقیق، معلوم گشت که سرعت اپوکسیداسیون پیوند های دوگانه وابسته به ریز ساختار آن بوده که بصورت زیر می باشد: 2،1- وینیل < 4،1- ترانس < 4،1- سیس از مهمترین مزیت های این روش می توان به عدم وقوع واکنش های جانبی، سریع بودن، دسترسی آسان به مواد اولیه و بی خطر بودن برای طبیعت اشاره داشت.

پلی اورتان ها از دسته پلیمرهای تجاری بسیار مفید در عرصه صنعت و همچنین زندگی روزمره به حساب می آیند. مصرف بالای این دسته از پلیمرها منجر به نگرانی های زیست محیطی به دلیل ایجاد مواد اتلافی شده است. بازیافت پلیمرها، بهترین راه حل این مشکل می باشد. در این مطالعه گلیکولیز فوم های نرم پلی اورتان به روش حرارتی در حضور کاتالیزور سدیم هیدروکسید انجام شد. بعد از انحلال کامل ذرات فوم، ساختار شیمیایی پلی اُل بازیابی شده توسط روش های اسپکتروسکوپی و تجزیه ای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مبنی بر بازیابی کامل پلی اُل از ضایعات فوم های پلی اورتان بودند. سپس از پلی اُل بازیابی شده به میزان (10-30 درصد وزنی) در فوم نرم به صورت مخلوط با پلی اُل خالص و دست نخورده در فرمولاسیون فوم های پلی اورتان جدید به کار گرفته شد اما یکی از رایج ترین نقایص استفاده از پلی اُل بازیافتی در فرمولاسیون فوم پلی اورتان، کاهش خواص فیزیکی می باشد. برای حل این مشکل از نانو ذرات خاک رس با نام تجاری cloisite 30bبه میزان (1-3 درصد وزنی) استفاده شد. اثرات نانو ذرات خاک رس و پلی اُل بازیافتی روی خواص فیزیکی و حرارتی فومهای نرم پلی اورتان ساخته شده از پلی اُل خالص و بازیافتی مورد بررسی واقع شد. در کلیه موارد، با افزایش نانو ذرات خاک رس در مقاومت حرارتی و خواص مکانیکی استاتیک بهبود مشاهده شد که علت آن مربوط به حضور گروههای عاملی واکنش پذیر در سطح نانوذراتcloisite 30b وایجاد اتصالات عرضی بین فاز نانو و ماتریس پلیمری می باشد.

پلی بوتادی ان (pb) و پلی بوتادی ان با گروه انتهایی هیدروکسیل(htpb) ، از جمله پلیمر های پرکاربرد در صنعت می باشند که در صنایع گوناگونی مورد استفاده قرار می گیرند. بهینه سازی و بهبود ساختار این پلیمر می تواند موجب افزایش کاربرد های این دسته از پلیمر ها شود. یکی از راه های بهبود ساختار پلی بوتادی ان ها، اپوکسیداسیون می باشد، که با وارد نمودن گروه های قطبی اپوکسید در ساختار غیر قطبی پلی بوتادی ان، موجب افزایش قطبیت زنجیر و افزایش چسبندگی پلیمر روی سطوح قطبی مثل فلزات و سایر پلیمر های نسبتا قطبی می شود. در این تحقیق از دی متیل دی اکسیران (dmd)در جا تهیه شده که از واکنش اکسون و استون در شرایط بافری حاصل می شود، به عنوان اکساینده پلی بوتادی ان (pb) و پلی بوتادی ان با گروه انتهایی هیدروکسیل(htpb) استفاده شد. پلیمرهای اپوکسیده شده در این فرآیند با روش های اسپکتروسکوپیhnmr 1،cnmr 13 و ir به طور کامل مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج آزمایشات نشان داد اپوکسیداسیون پلیمرها در حضور کمپلکس های – gbh cu2+ و (2-guanidinobenzimidazolium) pb2+ - gbh که به عنوان کاتالیست می باشند، انتخابی بوده و پیوند دوگانه سیس بیشتر از ترانس اکسید می شود. علاوه بر این، از بررسی نتایج و آزمایشات بدست آمده از این تحقیق، آشکار شد که سرعت اپوکسیداسیون پیوند های دوگانه وابسته به ریز ساختار آن بوده که بصورت زیر می باشد: 1 ، 2- وینیل >1 ، 4- ترانس >1 ، 4 - سیس

پلی کربنات یکی از پلاستیکهای مهمی است که به صورت گسترده در تولید لوحهای فشرده، قطعات رایانه، مواد ساختمانی و غیره مورد استفاده قرار می گیرد. این پلیمر بصورت عمده از تراکم مونومر بیس فنولa (bpa) و کربنیل کلرید یا دی متیل کربنات ها بدست می آید. در سالهای اخیر بازیافت شیمیایی پلی کربنات بیشتر مورد توجه بوده است. بازیافت شیمیایی پلی کربنات برای بدست آوردن مواد اولیه آن با روشهای متفاوتی مانند تجزیه گرمایی، الکل کافت، متانول کافت و آب کافت گزارش شده است. بر اساس این روشها، بدست آوردن بیس فنول a خالص توسط تجزیه گرمایی دشوار است و بیس فنولa خالص تنها به روش آب کافت امکان دارد. به هرحال با توجه به غیر محلول بودن پلی کربنات در متانول، واکنش متانول کافت برای وابسپارش (depolymerization)، به دما و فشار بالا نیاز دارد، همچنین مصرف میزان زیادی از اسید یا باز بعنوان کاتالیزورگزارش شده است در این مطالعه برای بدست آوردن بیس فنلa از ضایعات سی دی و دی وی دی از حلال سه جزئی گلیسرین/ آب/ سوربیتول به روش حرارتی استفاده شد. نتایج نشان داد که بهترین حالت برای بدست آوردن محصول (100%) هنگامی است که سه حلال گلیسرین/ آب/ سوربیتول به نسبت 0.6/0.3/0.1 باشد. همچنین از حلال سه جزئی گلیسرین/ آب/ پنتااریتریتول به روش حرارتی استفاده شد. نتایج نشان داد که بهترین حالت برای بدست آوردن محصول (100%) هنگامی است که سه حلال گلیسرین/ آب/ پنتااریتریتول به نسبت 0.6/0.3/0.1 باشد. آزمایش دیگری با استفاده از گلیسرین به عنوان حلال در ترکیب با آب انجام شد و غلظت حلال ها برای بدست آوردن بیس فنول a مورد مطالعه قرار گرفت، و معلوم شد که تجزیه پلی کربنات 100% و محصول بیس فنول a بیش از 95% است. در این آزمایشات ما حلالی بی خطر و سبز(گلیسرین/آب) را برای محیط زیست یافتیم و همچنین نشان دادیم که ماکروویو در بازیافت ضایعات پلی کربنات می تواند انرژی و زمان را برایمان ذخیره کند. مواد حاصل توسط روشهای دستگاهی مانند nmr, ft-irمورد ارزیابی قرار گرفت، نتایج نشان داد که طیف بیس فنول a حاصل همانند نمونه خالص از شرکت مرک است.

"پلی اتیلن ترفتالات" پلی استری ترموپلاستیک است که سالیانه حجم قابل توجهی از آن تولید و در صنایع مختلف بویژه در تولید بطری نوشیدنی ها استفاده می شود. لذا حجم بالا و در حال افزایش ضایعات آن، اهمیت بازیافت پلی اتیلن ترفتالات را دوچندان می کند. در این کار، گلایکولیز ضایعات پلی اتیلن ترفتالات ( بطری ها ) با استفاده از گلایکول های " 2-(هیدروکسی متیل)-2-متیل-1،3-پروپان دی ال" و "گلیسرین" به عنوان مخلوط دوتایی، تحت فشار جو، در دمای 220 درجه سانتیگراد و در حضور "استات روی" به عنوان کاتالیزور انجام گرفت. هیدروکسی الیگومر حاصل که قابلیت بکارگیری در ساخت فوم های سخت پلی یورتان را دارد، به عنوان بخشی از پلی ال ویرجین ، به نسبت های 10 تا 40 درصد با "متیلن دی فنیل دی ایزوسانات " واکنش داده شد و فوم سخت پلی یورتان بدست آمد; با بکارگیری چهار نوع نانو ذرات تجاری کلی (30b, nammt, 20a, 15a) با مقادیر 5-1 درصد، نانوکامپوزیت های پلی یورتانی بر پایه پلی ال بازیافتی سنتز شدند. بر مبنای نتایج حاصل از روش میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخص شد که نانوذرات کلی در ماتریس پلیمری، پراکنش یکنواخت دارند. بررسی تاثیر هم زمان نانوذرات و پلی ال بازیافتی بر روی خواص مکانیکی و حرارتی نانوکامپوزیت ها نیز با استفاده از تکنیک های آنالیز دینامیکی مکانیکی، آنالیز حرارتی مکانیکی و آنالیز وزن سنجی حرارتی انجام شد و بهبود خواص در مورد نانوکامپوزیت های پلی یورتانی گزارش شد.

به منظور بهینه سازی سایز نانو ذرات مغناطیسی 7 سنتز طراحی گشت. یک روش به عنوان مرجع انتخاب شد. تمام نمونه های نانوذرات در این 7 سنتز با روش هم رسوبی تهیه شدند. در آزمایش مرجع از مخلوط نمک های فریک و فروس با نسبت های مولی مناسب استفاده شد، و سود به عنون رسوب دهنده در این آزمایش انتخاب گردید، سپس برای بهینه نمودن سایز نانو ذرات مغناطیسی، پارامترهای مهم شامل نوع باز، استفاده از سورفکتانت در محیط سنتز و استفاده از حمام التراسونیک هنگام سنتز بررسی گردید. تاثیر این پارامترها بر سایز نانو ذرات وهمچنین مشخصات و خواص نانو ذرات با روش های x-ray powder diffraction (xrd) ، scanning electron microscopy (sem) ،fourier transform infrared (ft-ir) ، branouer-emmett-terrer (bet) surface area ، (tga) . thermogravimetric analysis ، بررسی گشت. با توجه به اطلاعات به دست آمده مشخص شد که سایز نانو ذرات کوچکتر شده است و از nm 25 در حالت مرجع به nm 9 در حالت بهینه تغییر یافته است. مرحله بعدی پژوهش استفاده از نانو ذرات مغناطیسی با سایز بهینه (nm9 ) برای جداسازی ، استخراج و پیش تغلیظ جیوه می باشد. قبل از جداسازی و استخراج، برای افزایش کارایی و پایداری، نانو ذرات مغناطیسی با sio_2 روکش شد. نتایج حاصل از طیف سنجی مادون قرمز ایجاد روکشsio_2 را روی نانو ذرات مغناطیسی را تا?یید نمود. دربخش دوم برای جداسازی واستخراج جیوه ازلیگاند bpdb ـ4 (1,4-bis(4-pyridyl)-2,3-diaza-1,3-butadiene) استفاده گردید. لیگاندbpdb ـ4 به طور موثر و گزینش پذیر با جیوه کمپلکس تشکیل داده و به خوبی بر روی نانو ذرات sio_2/fe_3 o_4 باز داری می گردد. پارامترهای موثر در بازیابی جیوه مانند ph، نوع وحجم حلال شویشی، سرعت جریان و... بررسی و بهینه گردید. شویش با 5 میلی لیتر از اسید کلریک m4 همراه متانول با نسبت 1:4 انجام و توسط دستگاه جذب اتمی اندازه گیری گردید. حد تشخیص روش ng ml?1 125/0 با توجه به فاکتور تغلیظ 80 بدست آمد. این روش برای تعیین جیوه در نمونه های حقیقی بکار رفت.

در این پروژه نانوگوگرد از واکنش محلول سدیم پلی سولفید با محلول اسید از طریق روش میکرو امولسیون معکوس تهیه شد. در سیستم میکروامولسیون سیکلوهگزان، triton x-100 و بوتانول به ترتیب به عنوان فاز روغنی، سورفاکتانت و کوسورفاکتانت استفاده شده است. تأثیر استفاده از اسیدهای مختلف بر محصول واکنش، با استفاده از اسیدهای آلی و معدنی مختلف به عنوان ماده ی اولیه بررسی شد. تعیین ساختار و مشخصات فرآورده های ایجاد شده توسط طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir) ، پراش اشعه ایکس (xrd) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) انجام شد. نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی تشکیل دو نوع نانوگوگرد با شکل صفحه ای و کروی را نشان داد. پراش اشعه ایکس ، ساختار کریستالی آن ها را ?- گوگرد با ساختار مولکولی s8 پیشنهاد نمود. قطر متوسط ذرات سنتز شده با استفاده از فرمول دبای- شرر از آنالیز xrd تعیین شد، که از 22 تا 94 نانومتر تغییر می کند. نتایج حاصل از طیف سنجی ft-ir حضور تمامی پیک های شاخص گوگرد را تایید نمود. ستونهای نانوگوگردهای سنتز شده و میکروذرات گوگرد به عنوان جاذب برای استخراج فاز جامد محلول های یون جیوه مورد استفاده قرا گرفتند. در هر دو مورد تاثیر عوامل مختلف بر بازداری یون جیوه از روی ستون مثل اثر ph، سرعت جریان عبور نمونه از روی ستون، حجم نمونه، نوع زمینه، تداخل یون ها و همچنین عوامل موثر بر بازیابی یون جیوه از روی ستون مثل نوع، غلظت و حجم حلال شویشی، سرعت جریان عبور حلال شویشی از روی ستون بررسی شد. جهت تعیین کمی آنالیت بازیابی شده در نمونه ها از روش اسپکتروفتومتری (دستگاه جذب مرئی - ماورا ء بنفش) و برای نمونه های حقیقی از روش اسپکتروسکوپی اتمی ( دستگاه جذب اتمی بخار سرد) استفاده شد. . فاکتور پیش تغلیظ روش برای نانوسولفور و میکروذرات سولفور به ترتیب برابر 40 و 24 و ظرفیت جاذب به ترتیب برابر 35 و 66/11 میکروگرم بر گرم جاذب است. این تکنیک برای تعیین کمی جیوه در نمونه های حقیقی شامل آب دریا، رودخانه، آب شهر و همچنین ماهی استفاده شد.

پلی یورتان ها (pus)، مجموعه نسبتا جدیدی از مهم ترین پلیمرهایی هستند که کاربردشان در زمینه هایی چون اتومبیل ، دارو، ساختمان ها، رنگ ها، پوشش ها، چسب ها و بسته بندی به سرعت رو به افزایش است. گروه عاملی این پلیمرها، یورتان می باشد که از واکنش بین دی-ایزوسیانات ها و دیول ها یا پلی ال ها تشکیل می شود. یکی از مهم ترین اهداف در شیمی ماکرومولکول ها، تهیه ترکیبات جدیدی است که دارای خصوصیات ویژه می باشند. مهم ترین روش تولید این ترکیبات، وارد کردن گروه های عاملی به زنجیره پلیمر بوده که می تواند خصوصیت دلخواه را تامین نماید. در این تحقیق، واکنش کلیک و اپوکسیداسیون پلی یورتان سنتز شده، به منظور وارد کردن 3،2،1- تری آزول ها و گروه های قطبی اپوکسید در ساختار پلیمر گزارش شده است که موجب تولید پلی یورتان های بهبود یافته با خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مفید می شود. به این منظور، ابتدا پلی یورتان های خطی با استفاده از دیول دارای آلکین میانی (2- بوتین-1،4- دیول)، اتیلن گلیکول، 1،4- بوتان دیول، پلیبوتادیان با گروه انتهایی هیدروکسیل و 2،2- بیس(برومو متیل)- 1،3- پروپان دیول سنتز شده است. سپس، عامل های آلکین میانی در پلی یورتان های سنتز شده، با آزیدهای گوناگون (آزیدهای موجود و یا آلکیل آزیدهای تولید شده به صورت درجا)، واکنش کلیک را بصورت گرمایی و یا تحت تابش مایکروویو، انجام می دهند. گروه های برم در پلی یورتان دارای 2،2- بیس(برومو متیل)- 1،3- پروپان دیول بصورت درجا و در واکنش با سدیم آزید توسط آزید، جایگزین شده و با تری پروپارژیل آمین، واکنش کیلک را انجام می دهد. واکنش های کلیک با استفاده از کمپلکس های روتنیوم و مس، کاتالیز می شوند. گونه های مس به آلکین های انتهایی محدود می شوند درحالیکه کمپلکس های روتنیوم برای هر دو نوع آلکین ها، میانی و انتهایی، قابل استفاده می باشند. در نهایت، اکسید کردن پیوندهای دوگانه کربن-کربن مربوط به htpb موجود در پیکره پلی یورتان، بوسیله دی متیل دی اکسیران تولید شده بصورت درجا به عنوان اکسیدانت، انجام شده و گروه های فعال اپوکسی را در سطح پلیمر وارد می کند. همه نمونه های سنتز شده با اسپکتروسکوپی nmrو irو تکنیک های کروماتوگرافی tga و gpc مورد بررسی قرار گرفته اند.

در این پژوهش، نانوکامپوزیت های الاستومر پلی یورتان مغناطیسی با استفاده از نانوذرات اصلاح نشدهfe3o4 و اصلاح سطحی شده با دای پدال سیلان (eca) به روش پلیمریزاسیون درجا سنتز شدند. نانوذرات اصلاح نشده به دلیل نسبت سطح به حجم بالا و بر هم کنش های دو قطبی- دو قطبی، تمایل به تجمع یافتگی و کلوخه شدن دارند و به همین جهت نمی توانند به خوبی در ماتریس پلیمری توزیع شوند، از این رو فراهم کردن پوشش سطحی مناسب برای افزایش پایداری نانوذرات اکسیدآهن امری مهم می باشد. برای رفع این مشکل نانوذراتfe3o4 با eca اصلاح سطحی شد. اصلاح سطحی نانوذرات علاوه بر کاهش میزان تجمع یافتگی نانوذرات باعث بر همکنش بهتر نانوذرات با ماتریس پلی یورتانی می شود. دای پدال سیلان (eca)، بر پایه آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان (apts) و گاما-گلایسیدوکسی پروپیل تری متوکسی سیلان(gpts)، به عنوان عوامل اتصال دهنده سیلانی سنتز شد و به عنوان اصلاح کننده سطح نانو ذرات اکسید آهن استفاده گردید. مشخصه یابی و مطالعه خواص به وسیله ftir،vsm ، dmta و sem انجام شد. برای بررسی میزان سازگاری نانوذرات اصلاح نشده و اصلاح شده و توزیع این نانوذرات در نانوکامپوزیت ها از آنالیز sem استفاده شد. تصاویر این آنالیز نشان داد که نانو ذرات fe3o4@eca در نانو کامپوزیت های fe3o4@eca/pu پراکندگی بهتری در مقایسه با نانو ذرات خالص fe3o4 در نانو کامپوزیت fe3o4/pu دارند، که می توان به سازگاری بهتر نانوذرات اصلاح شده با ماتریس پلی یورتانی پی برد. خواص حرارتی نانوکامپوزیت های مغناطیسی تهیه شده با آنالیز tga مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از پراکنش و سازگاری بهتر نانو ذرات fe3o4@eca، با ماتریس پلی یورتان در مقایسه با نانو ذرات خالص fe3o4 می باشد. برای بررسی خواص مغناطیسی نانوکامپوزیت ها ازvsm استفاده شد. نتایج نشان داد که، نمونه ها دارای خواص سوپر پارامغناطیسی می باشند. اثر نانوذرات بر رفتار ویسکوالاستیک نمونه های تهیه شده با استفاده از آنالیز dmta بررسی شد. نتایج حاصله نشان داد که، لگاریتم مدول ذخیره برای نانوکامپوزیت fe3o4@eca/pu از نانوکامپوزیت fe3o4/pu و همچنین الاستومر پلی یورتان خالص بیشتر می باشد. به نظر می رسد که نانوذراتfe3o4@eca برهم کنش مناسبی با ماتریس پلیمری داشته و توانسته حرکات زنجیرها را در ماتریس پلیمری کاهش دهد، این افزایش نه تنها به دلیل برهم کنش مناسب بین نانوذرات fe3o4@eca با ماتریس بوده، بلکه به پراکنش مناسب نانوذرات @eca fe3o4 در ماتریس پلیمری نیز مربوط می شود.

از واکنش گاما- آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان با گلیسیدوکسی پروپیل تری متوکسی سیلان ترکیب eca حاصل میشود. اصلاح شیمیایی سطح نانوذرات اکسید آهن با این ترکیب منجر به تشکیل ترکیب ( eca/mio/si) میشود که بدلیل دارا بودن خاصیت مغناطیسی و نیز دارا بودن گروه هیدروکسیل کاندیدای مناسبی جهت استفاده در تهیه نانو کامپوزیتهای فوم نرم پلی یورتان خواهد بود

فوم های سخت پلی یورتان گروه مهمی از پلی یورتان ها محسوب می شوند که بیشتر به منظور عایق کاری به کار گرفته شده اند ولی علیرغم کاربرد گسترده پلی یورتان ها برخی چالش های اساسی در جهت بهبود خواص آن ها برای کاربردهای مختلف وجود دارد. مشکل اساسی در این راستا خواص مکانیکی و حرارتی ضعیف پلی یورتان ها بوده که در سال های اخیر تلاش های بسیاری در جهت استفاده از نانو ذرات و توسعه ی نانوکامپوزیت های پلی یورتانی و به دنبال آن بهبود خواص فیزیکی- مکانیکی و حرارتی آنها صورت گرفته است. پژوهش حاضر درباره ی سنتز نانو ذرات اکسید آهن عاملدار شده ی پایدار از طریق اصلاح سطح آن ها توسط گاما- پیریدیل- آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان و همچنین سیانوریک کلرید و بررسی کاربرد آن در تهیه ی فوم سخت پلی یورتان است.

اکسیدهای نیمه رسانا باساختار نانویی، به دلیل خواص منحصربه فرد فیزیکی شان در اثرات تحدید کوانتومی، توجهات زیادی را به خود جلب کرده اند. از میان نیمه رساناها دی اکسیدقلع (sno2) با گاف انرژی پهن (ev 3.6 دردمای k 300)، یک ماده کاربردی کلیدی می باشدکه به طور گسترده ای برای وسایل اپتوالکترونیک، سنسورهای گازی، الکترودهای رسانای شفاف و کاتالیست های پشتیبان به کارمی روند. در این تحقیق فیلم های نازک دی اکسید قلع با روش تبخیر حرارتی در خلاء (pvd) برروی زیرلایه شیشه ای، در ضخامت های 50،150 و250 نانومترلایه نشانی شدند. سپس فیلم نازک باضخامت 250 نانومتر به مدت 2 ساعت در دو دمای 450و 650 درجه سانتیگراد بازپخت گردید. خواص اپتیکی، ساختاری و فتولومینسانس فیلم های نازک دی اکسید قلع، به کمک آنالیزهای اسپکتروفتومتری، الگوی پراش اشعه ایکس، پراکندگی رامان، طیف مادون قرمز و فتولومینسانس مورد بررسی قرار گرفت. فیلم های اولیه لایه نشانی شده آمورف می باشد در حالیکه با بازپخت این لایه های نازک، ساختار کریستالی جانشین ساختار آمورف می شود. با افزایش دمای بازپخت ساختار بلوری فیلم ها هم بهبود می یابد و گاف انرژی این لایه های نازک با افزایش دمای بازپخت از 3.6 الکترون ولت تا 4.2 الکترون ولت افزایش می یابد.

در این مطالعه نانوذرات اکسید آهن به روش همرسوبی سنتز و پس از اصلاح با سیکلودکسترین برای دارورسانی ترامادول هیدروکلراید، متادون و آلپرازولام استفاده شدند.