چکیده موضوع پایان نامه ی حاضر «برجسته سازی در اشعار باباچاهی» می باشد . برجسته سازی عبارت است از روش هایی که متن را به چشم مخاطب بیگانه بنماید. این روش ها سبب لذت و بهره وری بیشتر خواننده از اثرادبی می شود. بسیاری از شاعران از این روش، برای تقویت و غنای شعر خود بهره می گیرند. باباچاهی نیز از این ترفند برای تقویت و جلوه ی شعر خود استفاده کرده است. این رساله در ابتدا با کلیات تحقیق شروع می شود که در آن به موضوعاتی مانند پیشینه ی و روش تحقیق می پردازد. پس از آن مقدمه ی رساله ذکر شده است. با اتمام مقدمه به شرح موضوعاتی مانند فرمالیسم، آشنایی زدایی، برجسته سازی و هنجارگریزی پرداخته شده، در ادامه نیز زندگی و شعر باباچاهی مورد بررسی قرار گرفته است. سپس به برجسته سازی در اشعار باباچاهی پرداخته شده است. این برجستگی ها، در پنج فصل مجزا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. در فصل نخست، برجسته سازی از طریق زبان مورد بررسی واقع شده است. در فصل دوم، برجسته سازی موسیقی، در اشعار باباچاهی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته اند و در فصل سوم، به برجسته سازی از طریق صورخیال پرداخته شده است. در فصل چهارم، برجسته سازی از طریق محتوا، مورد بررسی قرار گرفته و در فصل پنجم، که فصل پایانی رساله می باشد، برجسته سازی از طریق فرم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که بیشترین نوع برجسته سازی در شعر باباچاهی، در حوزه ی زبان است که شامل «هنجارگریزی واژگانی» و «هنجارگریزی نحوی» می شود. کلید واژه :باباچاهی، فرمالیسم، هنجارگریزی، برجسته سازی