هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر الکتروشوک بر روی فرایند پردازش اطلاعات مبتلایان به افسردگی اساسی بود. نمونه مورد بررسی این پژوهش متشکل از 30 بیمار افسرده اساسی بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از این بیماران 15 نفری که الکتروشوک دریافت می کردند به گروه آزمایش و 15 بیماری که واجد دریافت شوک نبودند به گروه گواه بطور غیر تصادفی ختصاص داده شدند. سپس بر روی این بیماران تکالیف توجه(سیستم آزمون وی ینا)، تداخل استروپ (سیستم آزمون وی ینا)، درجه بندی احتمال، تداعی آزاد و تکمیل داستان در قالب پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمن های t تفاضل، t همبسته و t مستقل استفاده شده است. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که علی رغم بررسی های توصیفی مبنی بر تاثیر مثبت الکتروشوک بر روی کارکردهای شناختی بهبود این کارکردها معنادار نمی باشد. به نظر می رسد عوامل دیگری مانند شرایط محیطی بیمارستان و عوامل فردی از قبیل سن، تغییرپذیری شدت بیماری و عوامل شخصیتی از جمله عوامل تاثیر گذار در این عدم معناداری باشد.