بدون تردید شعر و ادبیّات هر قوم یا ملّت آیین? تمام نمای افکار و باورها و گرایش های آن می باشد و نمایی از اعتقادات آن را عرضه می کند. یکی از جنبه های شعر و ادبیّات آن است که در مورد مکتب تشیّع و تعالیم آن به تحقیق و تتبّع علمی بپردازد. با وجود این شعر شیعی،نماد تفکّر و اعتقادات شیعیان در گستر? ادبیّات آیینی شاعران ولایی و شیعی می باشد که در آن فرهنگ مکتبی اهل بیت پیامبراسلام(ص) و معارف دینی و مدایح و مراثی آنها در رواق ادبیّات آیینی رخ می نماید. از سوی دیگر تشیّع نماد خود را غدیر و ولایت علوی دانسته که این دو اصل سرچشم? جوشش شعر شیعی بوده است و شاعران شیعی نیز این دواصل را در طول تاریخ براساس باور قلبی به اهل بیت(ع) در رأس سروده های خود قرار داده اند و فرهنگ غنیّ شعر شیعی را بنا کرده اند که در سیر زمان با تمام کارکردهای خود حامی شیعه بوده است و عمق ارادت شاعر شیعی را نسبت به باورهایش آشکار کرده است و با توجّه به این می توان غدیر را مترادف و یا نماد تشیّع دانست. از سوی دیگر شعر شیعی با برخاستن از عواطف و احساسات صادقان? سرایندگان خود و به دلیل اثر گذاری بیشتر از دیگر اشعار متمایز شده و با رویکردی استدلالی و منطقی و به همراه زبانی ساده و روشن و ترکیبات ادبی روان با توجّه به مولّف? مظلومیّت شیعه در جهت جاودانه ساختن مکتب تشیّع وآموزه های آن گام برداشته است. نگارنده در این پایان نامه ضمن تبیین موضوعات شعر عربی آیینی شیعه،قصد دارد با رویکردی تحلیلی ویژگی های این اشعار را برّرسی کند و به همراه معرّفی بارزترین شعرای شیعه،به برّرسی غنای این ویژگی ها در هر عصر ادبی بپردازد.

نوعی ادبیات را می توان از ادبیات مناظره اخذ نمود که از نظر استحکام و رعایت ادب و منطقی بودن و استدلالی بودن از ادبیات مناظره برتر است اهل بیت علهم السلام از این ادبیات در راز و نیاز با خداوند بسیار استفاده نمو ده اند و حجتهاو دلایلی را که به آن استناد کرده اند حجتهایی است که خداوند به آن حجیت داده و آنها را در قرآن کریم آورده است و بر این اساس از حجت بالغه ورسا و قاطعی برخوردار می باشد.