. تست فوق بر روی یک نوار یا استریپ و بدون نیاز به ابزار خاصی انجام می شود. با استفاده از پرایمر بیوتینیله ناحیه ژنی مورد نظر تکثیر می گردد، سپس با پروب ویژه حاوی da-tailed هیبرید می شود. مخلوط حاصل بر روی نوار اعمال می شود، با حرکت بافر در طول استریپ با فعالیت کاپیلاری نانو ذرات طلا کونژوگه با الیگوdt متصل به سطح نوار رهیدراته شده و در نهایت منجر به اتصال dna هدف به نانوذرات طلا از طریق هیبریداسیون می گردد. هیبرید در ناحیه تست نوار بوسیله استرپتاویدین به دام می افتد و یک خط قرمز مشخص ایجاد می کند. نانوذرات طلا اتصال نیافته بوسیله رشته الیگوda که در ناحیه کنترل نوار فیکس شده به دام می افتد و خط قرمز دوم را ایجاد می کنند که نشانه کارکرد درست تست می باشد. در این پروژه خطوط کنترل و تست با نانوذرات طلا 40 و 17 نانومتری بهینه شد، که حساسیت حاصل از دو نانوذره طلا مشابه بود. این تست بر روی محصول pcr که به دنبال واکنش rt-pcr بر روی mrna ژن psa حاصل گردید، انجام و حساسیت آن با الکتروفورز مقایسه شد که در نهایت حساسیتی بیش از 8 برابر نسبت به ژل الکتروفورز و رنگ آمیزی با اتیدیوم بروماید نشان داد. این تست در زمان کمتر از 1:30 ساعت با احتساب بیشترین زمان جهت pcr انجام گردید.

وکتورهای مشتق شده از ویروس hiv تیپ 1 به طور گسترده ای برای ژن درمانی مورد استفاده قرار می گیرند، این وکتورها می توانند موجب بیان پایدار ژن مورد نظر، چه در سلولهایی که تقسیم می شوند و چه در سلولهایی که توانایی تقسیم را از دست داده اند، می شوند. هر چند تولید و تخلیص این وکتورها در تیتر بالا برای استفاده در آزمایش های in vivo دشوار می باشد. یکی از روشهای معمول برای تولید وکتورهای لنتی ویروسی، ترانسفکت نمودن همزمان پلاسمیدهای ویروسی بروی سلولهای 293t با استفاده از روش کلسیم فسفات می باشد، در این روش وکتورهای ویروسی پس از گذشت زمان لازم،به صورت جوانه زدن از سلول خارج شده و در سوپرناتانت قرار می گیرند. .وکتورهای ویروسی پس از جمع آوری، تغلیظ و سپس در حجم مورد نظر الیکوت گشته و برای استفاده در زمان مناسب در دمای منفی 80 درجه سانتی گراد نگهداری می گردد.از روش هایی که برای تغلیظ و تخلیص وکتورهای لنتی ویروسی استفاده از اولتراسانتریفیوژ است که این روش برای تخلیص حجم های زیاد وکتورهای ویروسی که از آزمایش های با مقیاس بالا بدست می آید جوابگو نیست، در این تحقیق از روشی مبتنی بر پلی اتیلن گلیکول برای تغلیظ وکتورهای لنتی ویروسی استفاده شده است. از دیگر خصوصیات وکتورهای لنتی ویروسی می توان به امنیت زیستی بالاتر در مقایسه با دیگر وکتورهای ویروسی،سمیت پایین و توانایی اختصاصی نمودن ویروس برای یک رده سلولی خاص اشاره نمود.

pr81 و trastuzumab آنتی بادی های مونوکلونالی هستند که با میل ترکیبی بالائی به ترتیب به آنتی ژن muc1 و گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی her2 که در سرطان های سینه و سایر سرطان ها بیان بالایی دارند متصل می شوند. هدف از این مطالعه نشان دار سازی آنتی بادی های ذکرشده با واسطه دو شلاتور dota-nhs-ester و p-scn-bn-pcta با رادیونوکلئید ساطع کننده پوزیترون 64cu به منظور تولید رادیوایمونوکنژوگه هایی هدفمند جهت رادیوایمونوسینتی گرافی سرطان پستان و همچنین مقایسه پایداری این دو شلاتور می باشد. آنتی بادی های مونوکلونال pr81 و trastuzumab، تعیین ویژگی شده، تخلیص شده و با 64cu به واسطه دو شلاتور dota و pcta به صورت غیرمستقیم نشان دار گردیدند. واکنش ایمنی کمپلکس های64cu-pr81 و 64cu-trastuzumab به ترتیب با آنتی ژن های muc1 و her2 بوسیله روش ria و همچنین سلول های mcf7 و skbr3 به ترتیب بوسیله روش cell binding بررسی شد. پایداری برون تنی کمپلکس های 64cu-pr81 و 64cu-trastuzumab در بافر و سرم خون بوسیله رادیوکروماتوگرافی لایه نازک (rtlc) بررسی گردید. سمیت سلولی و مطالعات اینترنالیزاسیون بر روی رده های سلولی mcf7 و skbr3 انجام شد. توزیع زیستی کمپلکس های 64cu-pr81 و 64cu-trastuzumab در رت های نرمال در زمان های 2، 6، 12 و 24 ساعت و در موش های balb/c دارای سرطان پستان در زمان های 12، 18، 24 و 48 ساعت انجام گرفت. مطالعات رادیوایمونوسینتی گرافی نیز بر روی موش های balb/c توموری پستان در زمان های 4، 24 و 48 ساعت پس از تزریق صورت گرفت. واکنش کنژوگاسیون در سه نسبت مولی 50، 80 و 120 از شلاتور به آنتی بادی انجام گرفت و نتایج تعداد شلاتور های متصل به آنتی بادی (c/a) در نسبت مولی 50 برای dota-pr81، pcta-pr81، dota-trastuzumab و pcta-trastuzumab به ترتیب برابر 1/3، 1/4، 2/3 و 2/4 می باشد. بازده نشاندارسازی برای 64cu-dota-pr81، 64cu-pcta-pr81، 64cu-dota-trastuzumab و 64cu-pcta-trastuzumab در غلظت 400 میکروگرم از بیوکنژوگه به ترتیب برابر 9/1 ±95%، 95/0 ± 9/98%، 66/1 ±1/96% و 7/0 ± 1/99% بود. کمپلکس های 64cu-pr81 و 64cu-trastuzumab واکنش ایمنی بالایی به muc1 و her2 به ترتیب در روش ria نشان دادند. همچنین ایمونوراکتیویتی 64cu-dota-pr81 و 64cu-pcta-pr81 با رده سلولی mcf7 به ترتیب در حدود 83% و 81% و 64cu-dota-trastuzumab و 64cu-pcta-trastuzumab در مقابل رده سلولی skbr3 به ترتیب 85% و 81% ارزیابی گردید. مطالعات ارزیابی پایداری برون تنی نشان داد که 64cu-pcta-pr81 و 64cu-pcta-trastuzumab در زمان های 24 و 48 ساعت در سرم خون به ترتیب پایدارتر از 64cu-dota-pr81 و 64cu-dota-trastuzumab می باشند. مطالعات سمیت سلولی نشان داد که اثر کشندگی رادیوایمونوکنژوگه های تولید شده تفاوت معنی داری با آنتی بادی تغییر نیافته (کنترل) ندارد. مطالعات اینترنالیزاسیون نشان داد، pr81 نشان دار شده پس از گذشت 4 ساعت حدود 78% داخل سلول های mcf7، و trastuzumab نشان دار شده پس از گذشت 8 ساعت در حدود 12% داخل سلول های skbr3 اینترنالیزه می شوند. مطالعات توزیع زیستی در رت های نرمال نشان داد که 64cu-pcta-pr81 و 64cu-pcta-trastuzumab در شرایط درون تنی بسیار پایدارتر از 64cu-dota-pr81 و 64cu-dota-trastuzumab می باشند همچنین مطالعه این رادیوایمونوکنژوگه ها در موش های balb/c توموری پستان نشان داد که هر چهار کمپلکس نسبت به کمپلکس های کنترل تجمع قابل قبولی را در محل تومور در زمان های 24 و 48 ساعت پس از تزریق نشان می دهند ولی از سوی دیگر تجمع توموری رادیوایمونوکنژوگه های 64cu-pcta-pr81 و 64cu-pcta-trastuzumab در زمان های 24 و 48 ساعت پس از تزریق بیشتر از 64cu-dota-pr81 و 64cu-dota-trastuzumab به ترتیب می باشد همچنین در مطالعات رادیوایمونوسینتی گرافی نیز نتایج کاملا مشابهی به دست آمد که این نتایج نشان می دهند، کمپلکس های شلاتور pcta با 64cu به مراتب پایدارتر از کمپلکس های شلاتور dota با این رادیونوکلئید می باشند. این مطالعات نشان دهنده پایداری شلاتور pcta نسبت به شلاتور dota بوده و همچنین نشان دهنده پتانسیل استفاده از این رادیوایمونوکنژوگه ها در تشخیص سرطان پستان است.

چندین مورد ایمونواسی آنزیمی (eia) برای اندازه گیری کورتیزول گزارش شده است . اینها آنزیمهای مختلفی نظیر آلکالن فسفاتاز و بتاگالاکتوزیداز و hrp را شامل می شود . اخیرا" پنسیلیناز به عنوان آنزیم مارکر برای اندازه گیری تعدادی از استروئیدها گزارش شده است . در این مطالعه از پنسیلیناز (ec 3.5.2.6) برای اندازه گیری کورتیزول در نمونه های سرم استفاده شد. مشتق cortisol -3-o-cmo تهیه شد. این مشتق به bsa و نیز پنسیلیناز کونژوگه گردید. کونژوگه اول برای تولید آنتی بادی در خرگوش سفید نیوزلند و بعدی بعنوان trancer در سنجش بکار می رود. خرگوشها به روش multi-intradermal با دوز پائین ایمونیزه شدند، تیتر آنتی سرم بعد از یک دوره 75 روزه پس از اولین تزریق به 1000 :1 و تیتر tracer به 500 : 1 رسید. این آنتی سرمها واکنش متقاطع قابل ملاحظه ای با استروئیدهای دیگر نداشتند (حداکثر 4 با 11 - داکسی کورتیکواسترون). سیستم سنجش هومولوگ برای اندازه گیری کورتیزول در سرم از حساسیت و ویژگی خوبی برخوردار است . منحنی های استاندارد در بافر pbs و سرم استریپ شده با معرفهای رنگی و شرایط حرارتی متفاوت بدست آمد. از دمای 60 به مدت 30 دقیقه برای آماده سازی نمونه ها در تمامی سنجشهای استاندارد و اندازه گیری کورتیزول در نمونه های افزوده شده به سرم، (90-110) است . cv در intraassay کمتر از 8/5 و در interassay حداکثر 12 است . همبستگی خوبی بین نتایج اندازه گیری نمونه ها به روش ria (بیمارستان شریعتی) و eia (روش ما) بدست می آید و r=0/99 است . بطور خلاصه، با وجود حساسیت خوب eia، نیمه عمر طولانی tracer، قیمت پایین تجهیزات و ایمنی در کاربرد eia ، پیشنهاد می شود که در آزمایشگاههای بالینی برای اندازه گیری هورمون کورتیزول روش eia جایگزین روش ria شود.

اندازه گیری استرادیول در سرم یا پلاسما از اهمیت فراوانی در کنترل فعالیت تخمدانها برخوردار است . در ایران، سالیانه دهها نوع ازکیتهای متفاوت که در آنها از نشانهایی با پرتوگاما استفاده می شود را وارد می کنیم که طبق آمار رسمی حداقل مبلغ دو میلیون دلار ارز از کشور خارج می سازد. در این مطالعه با استفاده از استرادیول نشاندار شده با تریتیوم رادیوایمنواسی برای اندازه گیری این مولکول در سرم افراد طراحی شد. سه آنتی بادی علیه مشتقات مختلف استرادیول بر روی کربنهای شماره c17,c8,c3 در آزمایشگاه تهیه شد. آنتی بادی با روش دوز پائین و تزریق زیر پوستی بدست آمد. نتایج بررسی ها نشان داد که، آنتی بادی حاصل از مشتق c6 از ویژگی بیشتری برخوردار است و با استریول و استرون بترتیب 1 درصد و 6 درصد واکنش متقاطع از خود نشان می دهد. حساسیت این سنجش در حد 5ˆ2 پیکوگرم بر لوله با روش غیر رقابتی (افزایش آنتی ژن نشاندار 15 ساعت پس از افزایش آنتی بادی و آنتی ژن سرد) می باشد. استرادیول موجود در نمونه با یک مرحله اتر تخلیص گردید. دقت سنجش در سه محدوده مورد آزمایش قرار گرفت (کم = 100pg/ml، متوسط = 200pg/ml، زیاد= 500pg/ml) . مقدار بازیافت استرادیول اضافه شده به سرم عاری از هورمون بین 25ˆ96 الی 5ˆ100 درصد با cv کمتر از 8ˆ11 درصد می باشد. دقت سنجش در بین و میان آزمایشات متعدد (7 آزمایش و هر بار 8 تکرار) بررسی شد و نتایج قابل قبول می باشد. ضریب همبستگی بین این روش و کیتهای تجارتی برای 14 نمونه بالینی محاسبه گردید و نتایج، حاکی از همبستگی بسیار خوب در حدودr=0/98 می باشد . مقدار نرمال در آقایان 4ˆ23 + 00ˆ53 و برای خانمهای طبیعی در فازهای مختلف دوران قاعدگی دوران فولیکولی pg/ml 2ˆ22 + 60 ˆ 79، در اواسط سیکل pg/ml 2ˆ79 + 0ˆ255 و در دوران لوتال pg/ml 1ˆ45 + 8ˆ155 محاسبه گردید. با استناد بر نتایج حاصل پیشنهاد می شود که روش فوق جایگزین کیتهای وارداتی گردد.