توجه به ایمنی عابرپیاده به عنوان آسیب پذیرترین جزء سیستم حمل و نقل، یکی از اصلی ترین چالش های مهندسین ترافیک محسوب می گردد. درصد قابل توجهی از گزارش تصادفات ثبت شده توسط پلیس، اختصاص به تصادفات عابرپیاده با وسایل نقلیه دارد. تامین ایمنی و آسایش عابرپیاده در پیاده روها و گذرگاه های عابرپیاده، سبب تشویق و ترویج فرهنگ پیاده روی و به طبع آن کاهش تداخلات ترافیکی بین عابرین و وسایل نقلیه خواهد شد. یکی از مواقعی که عابرپیاده در تقابل مستقیم با وسایل نقلیه قرار می گیرد، هنگام عبور از عرض خیابان است. توجه به پارامترهای موثر در انتخاب نوع و مکان بهینه گذرگاه عابرپیاده سبب کاهش تصادفات ترافیکی و افزایش ضریب ایمنی عابرپیاده در عبور از عرض خیابان خواهد شد. همچنین، استفاده به جا از تسهیلات مختلف گذر عرضی عابرپیاده از خیابان شامل گذرگاه های همسطح و غیرهمسطح عابرپیاده، علاوه بر مدیریت هزینه های تحمیلی در خصوص احداث و نگهداری این گونه تسهیلات، عملکرد آن ها را نیز بهبود خواهد بخشید. در این تحقیق سعی شده است با بررسی تجربه های کشورهای موفق در بحث عابرپیاده و مطالعه منابع داخلی موجود در این زمینه، پارامترهای موثر در تعیین نوع و مکان بهینه گذرگاه های عابرپیاده تعیین گردد. با شناسایی این پارامترها، به کمک نرم افزار arcgis لایه های اطلاعاتی پارامترهای مفروض تعریف و این لایه ها برای شناسایی موقعیت نهایی گذرگاه های عابرپیاده استفاده شده اند. برای تعیین محدوده تغییرات هریک از پارامترهای مکانیابی، با کمک منطق فازی توابع عضویت فازی برای هریک از پارامترها تعریف شدهاست. به منظور ترکیب لایه های اطلاعاتی تهیه شده پس از اختصاص دادن توابع تعلق فازی به آن ها، از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده است. در این راستا نرم افزار expert choice برای تعیین وزن های نهایی حاصل از نظر سنجی متخصصین مورد استفاده قرار گرفته است. دو مورد مطالعه میدانی به منظور تعیین مکان بهینه گذرگاه های عابرپیاده در شهر تهران انجام شده است. خروجی نهایی نرم افزار arcgis شامل موقعیت های مناسب گذرگاه های عابرپیاده در این نمونه های مطالعاتی می باشد. نتایج نشان می دهد استفاده از منطق فازی در تعریف توابع تعلق هریک از پارامترهای مکانیابی در کنار ساختار سلسله مراتبی برای تعیین وزن لایه های اطلاعاتی ساخته شده در نرم افزار arcgis، روشی کارآمد در تعیین موقعیت گذرگاه های عابرپیاده می باشد.

رانندگی در طی زمان به دلیل فاکتورهای حواس پرتی در داخل و خارج خودرو به یک فعالیت پیچیده تبدیل شده و بی دقتی یکی از عوامل تاثیر‏گذار بر بروز تصادفات بزرگراهی می باشد. از دلایل تصادفات، پرت‏شدن حواس رانندگان از انجام کارهای ضروری در هنگام رانندگی می باشد. یکی از عوامل حواس پرتی خارجی علائم تبلیغاتی حاشیه جاده ای می باشند. افزایش مقدار اطلاعات بصری از منابعی مثل تبلیغات حاشیه جاده ای، شلوغی در دید کاربران مسیر را ایجاد کرده اند. هدف از نصب تابلوهای تبلیغاتی جلب توجه تعداد زیادی از کاربران به محصول یا سرویس خاصی می باشد. این اتفاق می تواند باعث توجه کمتر رانندگان به هنگام رانندگی شده و به عنوان منبعی برای حواس پرتی باشد و خطر کاهش ایمنی را برای کاربران جاده به همراه داشته باشد. از این جهت نگرانی هایی درباره رشد تعداد تابلوهای تبلیغات حاشیه جاده ای به وجود آمده است. این نگرانی از 2 منظر بررسی میگردد: 1- بحث ایمنی که باعث پرت شدن حواس رانندگان توسط تبلیغات و 2- بحث زیبایی که باعث گذاشتن تأثیر منفی بر روی چشم اندازها می شود. تاکنون تحقیقات اندکی در رابطه با تأثیر تابلو‏های تبلیغاتی بر عملکرد رانندگی انجام شده است. برخی از کارشناسان بیان نموده اند که تبلیغات حاشیه جاده ای به پیچیده تر شدن محیط دید راننده کمک کرده و منجر به حواس پرتی بیشتر رانندگان می شود. از نظر این گروه نرخ تصادفات با محل تابلو تبلیغاتی مرتبط و یک عامل کمک کننده به حواس پرتی و بروز تصادف می باشد. از نظر این گروه مناطقی که رانندگان در آن به دنبال اطلاعات می باشند، هر تبلیغ می تواند زمان واکنش را طولانی کند و تأثیر زیان باری بر روی کنترل محل لاین های حرکتی داشته و همین‏طور بار ذهنی و تمرکز چشم ها را افزایش می دهد. گروه دوم با این نظریه که تابلو تبلیغاتی توجه زیادی را به خود جلب و دید محیطی را کم می کنند، مخالف بودند. برخی از کشورها اقدام به وضع قوانین برای نصب تابلوهای تبلیغاتی کردند ولی قوانین به تنهایی پاسخگو نمی‏باشند. بمنظور بررسی این مسأله مدلی به نام شاخص تاثیر‏گذاری حواس‏پرتی که مقدار حواس‏پرتی تابلو‏های تبلیغاتی را نشان می‏داد، تهیه شد. در مدل فوق از نظرات کارشناسان، پرسشنامه، روش ahp و نرم افزار expert choice کمک گرفته شد. اهمیت هر معیار نسبت به سایرین در سطح یکسان مشخص و مقدار شاخص را با توجه به مشاهدات و وضع تابلوهای تبلیغاتی در محور مورد مطالعه تعیین و نسبت به حواس پرت کننده بودن یا نبودن بیش از حد مسیر تصمیم گیری می شود. با تکیه بر نتایج تحقیق، روش هایی مناسب برای راه های کشور، بمنظور تعیین میزان حواس پرتی ایجادشده توسط تابلوهای تبلیغاتی تعیین و میزان تأثیر آن بر روی ایمنی مشخص می شود.

حمل و نقل از ابتدای تاریخ بشر، نقش اساسی در شکل دهی جوامع انسانی و توسعه اقتصادی آن ها ایفا نموده و در عصر حاضر نیز شریان های ارتباطی، زیربنای اقتصاد هر کشوری را تشکیل می دهد. همگام با افزایش تقاضای حمل و نقل جاده ای و به تبع آن افزایش تقاضا برای ایجاد تونل های جاده ای و افزایش عرضه تعداد وسایل نقلیه، خطرات و سوانح و تصادفات جاده ای بالأخص درون تونل های جاده ای افزایش یافته است. بسته بودن محیط تونل ها، عواقب ناشی از تصادف و سوانح از جمله آتش سوزی و دود و پراکندگی گازهای داغ و تأثیر گازهای آلاینده را، بسیار زیاد می کند و با توجه به اینکه هزینه خسارات ناشی از تصادفات و سوانح، بسیار بیشتر از هزینه نصب تجهیزات ایمنی در تونل ها می باشد، ارائه شاخص ارزیابی ایمنی (tunnel safety index) اهمیت و جایگاه ویژه خود را می یابد. شاخص ارزیابی ایمنی (t.s.i) حاصل این تحقیق می باشد، این تحقیق با بررسی عوامل موثر بر ایمنی تونل ها به دست آمده است. در ابتدا یک لیست کامل از کلیه عناصر تأثیر گذار بر ایمنی تونل و استفاده کنندگان تونل بررسی گردیده و سپس با توجه به میزان تأثیر گذاری این عوامل تعدادی از آن ها کم اهمیت تلقی گردیده و در نهایت با دسته بندی فاکتورهای هم خانواده و هم جنس ? شاخص کلی استخراج شده است که به همراه جداولی قابل استفاده می باشند. در تشخیص اهمیت و تعیین شاخص ها و ضرایب آن ها از روش ahp (فرایند تحلیل سلسله مراتبی) استفاده شده و پس از تشکیل درخت تصمیم گیری پرسشنامه هایی تهیه شده و در اختیار کارشناسان قرار گرفته شده است تا در تعیین این ضرایب دقت لازم جهت همگرایی نتایج این مطالعات حاصل آید. شاخص های موثر که مورد بررسی قرار گرفته اند به شرح ذیل می باشند: ?. شاخص تهویه ?. شاخص روشنایی ?. شاخص سیستم ایمنی تونل ?. شاخص علائم و تجهیزات ایمنی ?. شاخص مشخصات فیزیکی و طرح هندسی، پس از تحلیل این شاخص ها با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی اهمیت نسبی آن ها نسبت به هم سنجیده شده و در فرم کلی شاخص ها به صورت ضرایب اهمیت نمایان می گردد تا با استفاده از این شاخص ها کلاس ایمنی تونل حتی قبل از ساخت آن ها به دست بیاید.

تغییرات در سیاست خارجی امریکا در قبال ایران،خصوصا روی کار آمدن دولتهای دمکرات کندی و کارتر،دخالت سرویس های اطلاعاتی امریکا، انگلستان و اسراییل در زمینه طراحی و هدایت سازمانهای اطلاعاتی شاه نسبت به تمرکز بر دشمن کمونیستی،عیوب و نقایص سازمانی و ساختاری و عدم تمرکز بر مشکلات اجتماعی و ریشه های مسائل جوانان و اقشار طبقات مختلف جامعه و فقدان آموزش و تخصص های لازم در این حوزه ها در کنار عامل کاملا موثر نفوذ خودکامه شاه در هدایت سازمانهای اطلاعاتیش زمینه های ناکار آمدی این سازمانها نسبت به انقلاب سال 1357 شمسی را فراهم آورده ، نوع نگرش شاه به تهدیدات و فرصتهای پیش روی وی ، مخصوصاً عدم اهتمام به اقشار طبقه پایین ، مذهبیون و جوانان در کنار قربانی کردن دیگر وابستگان رژیم و نهایتاًخروج شاه از ایران به یک باره رهبری وی برسازمانهای اطلاعاتی رژیم ، مخصوصاً ساواک خاتمه یافته و این سازمانها دچار سردرگمی و بحران مدیریتی شدند و از مدیریت بحران پیش روی رژیم عاجز ماندند. در این پژوهش با استفاده از روش گردآوری کتابخانه ای و با استفاده از روش آزمون توصیفی-تحلیلی نقش سازمانهای اطلاعاتی شاه در مقطع زمانی سالهای 1320- 1357 مورد بررسی قرار گرفته است.سئوال اصلی این پژوهش این است که چه رابطه ای بین ناکارآمدی سازمانهای اطلاعاتی و سقوط حکومت شاه وجود دارد؟ از سوی دیگر نقش عوامل خارجی مثل تغییرات در سیاست خارجی امریکا و دخالت سرویسهای اطلاعاتی هم پیمان و عوامل داخلی مثل نواقص ساختاری و دخالتهای فراگیر شاه بررسی شده است. بر اساس یافته های این پژوهش همه عوامل فوق در ناکارآمدی سازمانهای اطلاعاتی شاه نقش داشتند اما مهمترین عامل موثر در این زمینه نقش نفوذ خودکامه شاه در رهبری سازمانهای اطلاعاتی و نوع نگرش وی به فرصتها و تهدیدات پیش روی رژیم و نهایتاً سقوط حکومت پهلوی بوده است.

شبکه حمل ونقل تحت تاثیر یکسری عوامل خارجی یا داخلی می تواند دچار افت عملکرد و ناپایداری جریان ترافیک شود. ارائه پارامترهای موثر و راه حلی جهت بهبود وضع شبکه و ارتقا وضع کیفی و کمی کمان های شبکه در حالات ذکرشده امری چاره ساز است.در این پژوهش شاخصی تعریف گردیده که که میزان دسترسی را در شرایط بحران پس از زلزله برای شبکه حمل ونقل فرضی درون شهری بیان میکند. این شبکه ی فرضی متشکل از 25 گره و 40 کمان می باشد. شاخص دسترسی مشخص می کند که به طور متوسط به چه تعدادی از افراد آسیب دیده می توان امدادرسانی کرد. همان طور که مشخص است، پس از بروز زلزله امکان باز نگه داشتن تمامی مسیرها وجود ندارد (بسیار مشکل است) و همچنین با توجه به این که همواره در چنین مسائلی یک محدودیت بودجه ای هم وجود دارد، لذا باید کمان های مهم در شبکه مشخص گردد تا در صورت نیاز به تقویت کمان های شبکه، این کمان ها در اولویت قرار گیرند. از این رو در ادامه سعی شده است تا با استفاده از شاخص تعریف شده و با به کارگیری روشی که توضیح داده خواهد شد، برای هر کمان دو نوع ضریب اهمیت محاسبه شود که نشان دهنده ی اهمیت آن نسبت به سایر کمان ها خواهد بود.در پایان هم با توجه به هر کدام از ضرایب اهمیت کمان ها، بهترین مسیرها برای اتصال مراکز امدادرسانی به نواحی آسیب دیده مشخص می شود تا پس از بروز بحران مشخص باشد که کدام مسیرها را باید بیشتر مورد توجه قرارداد و مثلاً چنانچه نیاز به به کارگیری نیروهای انتظامی برای باز نگه داشتن مسیرها شد، اولویت با این مسیرها باشد. پس از انتخاب مسیرها با توجه به هر کدام از انواع ضرایب اهمیت، میزان تغییر در شاخص دسترسی پیشنهادی محاسبه گردیده، و در نهایت از میان دو نوع ضریب اهمیت، یکی به عنوان ضریب اهمیت بر تر و با روشی که گفته خواهد شد در تعیین مسیرهای امدادرسانی به کار خواهد رفت.