بسم الله الرحمن الرحیم حسن وقبح اخلاقی ازدیدگاه خواجه نصیرالدّین طوسی(رحمه اللّه علیه) و علاّمه طباطبایی(رحمه اللّه علیه) حسن وقبح اخلاقی که به فعالیتّهای ارادی انسان اختصاص دارد، منشاء صدور امر و نهی اخلاقی است. فلاسفه ی اخلاق بحثهایی بسیار طولانی در خصوص منشاء و واقعیّت آن داشته اند. خواجه نصیر الدّین طوسی(رحمه اللّه علیه) به عنوان یک فیلسوف بزرگ معتقد است که حسن و قبح اخلاقی یک امر قراردادی می باشد و در نزد او ملاک تشخیص حسن و قبح اخلاقی «توافق عقلا» است. علاّمه سیّد محمّد حسین طباطبایی(رحمه اللّه علیه) در «حسن و قبح اخلاقی» نظریّه ی بدیعی دارند. در نظر ایشان «حسن و قبح اخلاقی» از اعتبارات ذهنی است. بر طبق نظر ایشان ملاک تشخیص «حسن و قبح اخلاقی» «ملائمت و منافرت با طبع است.» دین با بالا بردن توان فطرت برای تشخیص اخلاقیّات به انسان کمک می کند و نیز از طریق ترمیم ناتوانی های او به یاریش می شتابد و این دو دیدگاه می توانند به اشتراکاتی برسند.