طرح مساله: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش کنترل خشم بر افزایش تاب آوری و کاهش اعتیادپذیری دانش آموزان مقطع متوسطه در سال تحصیلی 89 – 1388 صورت گرفت. روش پژوهش: طرح پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. تعداد نمونه مورد نیاز برای این مطالعه 30 دانش آموز بود ( 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل). انتخاب نمونه با روش تصادفی خوشه ای صورت گرفت. پس از انتخاب نمونه و جایگزینی تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه، آموزش کنترل خشم به مدت 12جلسه در گروه آزمایش اجرا شد. برای جمع آوری داده های مربوط به متغیرهای وابسته، از مقیاس تاب آوری کونور–دیویدسون (2003) (c-drs) ، پرسشنامه ی ابراز صفت –حالت خشم 2 (staxi_2) و مقیاس ایرانی آمادگی به اعتیاد (iaps) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحیل قرار گرفت. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که آموزش کنترل خشم موجب کاهش اعتیاد پذیری و میزان خشم و افزایش میزان تاب آوری در دانش آموزان شد. همچنین نتایج روشن ساخت که تاب آوری، متغیر واسطه ای میان کنترل خشم و اعتیاد پذیری است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشانگر اهمیت کنترل خشم در کاهش میزان اعتیاد پذیری و ارتقای تاب آوری نوجوانان است. از این رو با اتخاذ رویکردهایی در جهت آموزش کنترل خشم در میان کودکان و نوجوانان، می توان گام مهمی در جهت پیشگیری از سوء مصرف مواد و افزایش تاب آوری در میان نوجوانان برداشت. کلید واژه: آموزش کنترل خشم، تاب آوری، اعتیاد پذیری، دانش آموزان.

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری در کاهش عود مجدد وابستگی به مواد در زنان استان قم انجام گرفت . این پژوهش در حیطه تحقیق نیمه آزمایشی است به منظور آزمون فرضیه های فوق نمونه ای شامل 24 نفر از افراد مراجعه کننده به مراکز درمان سرپایی شهر قم انتخاب گردیدند و به صورت کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایشی 12 نفر و گروه کنترل 12 نفر قرار گرفته اند.پس از اخذ پیش آزمون،گروه آزمایش در ده جلسه 2ساعته(حدود 2ماه)آموزش های لازم ارائه و پس از پایان جلسات از کلیه افراد(گروه کنترل و آزمایش)پس آزمون (پرسشنامه تاب آوری و سیاهه شدت مصرف اعتیاد)اخذ گردید.جهت ارزیابی و جمع آوری داده ها، از پرسش نامه تاب آوری و مقیاس جداسازی افراد مصرف کننده استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آزمون اندازه گیری کوواریانس استفاده شد. این پژوهش نشان داد که در پایان دوره آموزشی ، در گروه آزمایش که آموزش مهارت های تاب آورانه در زمینه پیشگیری از عود مجدد مواد دریافت کرده اند نسبت به گروه کنترل، میزان شدت اعتیاد کاهش و عود مجدد حتی در پیگیری پس از 2ماه اتفاق نیفتاده بود. براین اساس، می توان نتیجه گرفت که روش آموزشی تاب آوری در کاهش عود مجدد زنان تاثیر دارد و در کنار درمان رایج دارو درمانی و درمان نگهدارنده می تواند به عنوان درمان مکمل برای افزایش حفظ پاکی و مقابله با عود مجدد و شدت تمایل به سمت مصرف و لغزش در زمینه وابستگی به مواد،توسط متخصصان و روانشناسان به کار گرفته شود.

در طول دو دهه گذشته، تاب آوری جای خود را در بین مطالعات باز نموده است. این تحقیق نیز با هدف اثر بخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری بر کاهش استرس و افزایش جرأت ورزی در دانشجویان دختر خوابگاهی ترم اول انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانشجویان خوابگاهی ترم اول دانشگاه فنی- حرفه ای دخترانه شهرضا در سال تحصیلی 90-91 را شامل می شد. نمونه گیری به صورت تصادفی در دسترس و روش این پژوهش از نوع نیمه تجربی (پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. 34 نفر از دانشجویان دختر ساکن درخوابگاه دانشگاه که استرس بالا و جرأت ورزی پائین داشتند در 2 گروه 17 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. با توجه به ریزش 5 نفری گروه آزمایش و در نتیجه حذف 5 نفر از گروه کنترل برای همسان سازی، در نهایت داده ها برای 12 نفر تحلیل شد. ابزار استفاده شده در این پژوهش، پرسشنامه های استرس ادراک شده کوهن (1983) و پرسشنامه جرأت ورزی گمبریل و ریچی (1975) بود. جهت بررسی فرضیه ها، از روش کوواریانس و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر تاب آوری باعث کاهش استرس در دانشجویان دختر خوابگاهی شده اما در افزایش جرأت ورزی آنها تأثیر معناداری نداشته است.

چکیده : پژوهش حاضر به منظور بررسی مقایسه ای فرسودگی شغلی مشاوران شاغل در مراکز ترک اعتیاد با مشاوران شاغل در سایر مراکز صورت گرفته است . به این منظور با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای 164 نفر شرکت کننده (82 نفرشاغل در مراکز ترک اعتیاد و 82 نفرشاغل در سایر مراکز) انتخاب شدند و به پرسشنامه های فرسودگی شغلی مسلش 2001 و خصوصیات دموگرافیک پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی میانگین ، انحراف استاندارد و خطای استاندارد میانگین و جهت آزمون فرضیه های پژوهش از آمار استنباطی خی دو استفاده شد . یافته ها : با استفاده از آزمون آماری خی دو عدد به دست آمده 411/5، با درجه آزادی 1 در سطح 020/ 0 این نتیجه به دست آمد که بین مشاوران شاغل در مراکز ترک اعتیاد و مشاوران شاغل در سایر مراکز در میزان فراوانی خستگی عاطفی تفاوت معنادار وجود داشت به این معنا که در سایر خرده مقیاس ها (عملکرد شخصی-مسخ شخصیت – درگیری ) تفاوتی بین دو گروه نمونه وجود نداشت . نتیجه گیری : با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت که مشاوران شاغل در مراکز ترک اعتیاد در مقایسه با مشاوران شاغل در سایر مراکز از نظر میزان فراوانی خستگی عاطفی در حد بالاتری قرار دارند.