سیاست خارجی امریکا طی چندین دهه متمادی در بستر جهانگرایی اهداف ثابتی را دنبال می کند. اهدافی همچون گسترش دمکراسی و حقوق بشر، تضمین ثبات و امنیت در نظام بین الملل، تضمین صلح و گسترش رفاه، که در مجموع می توان در دو دسته طبقه بندی شوند. تضمین امنیت ساختار نظام بین المللی که در آن امریکا تفوق دارد و حمایت از دمکراسی و حقوق بشر. در هر کجا این دو نقض شوند زمینه برای دخالت و حضور امریکا مساعد می شود. بعد از یازدهم سپتامبر 2001 توجه امریکا بیش از پیش به خاورمیانه جلب شد. زیرا این منطقه بزرگترین تهدید علیه جهانگرایی اصول و ارزشهای امریکایی به حساب آمد. امریکاییان روحیه ستیزه گری مردمان این منطقه و نیز مخالفت خشونت آمیز با امربکا و منافع آن را به عدم وجود رفاه اقتصادی و دمکراسی و مردم سالاری سیاسی و نقض حقوق بشر نسبت دادند. حکومتها برای رعایت موازین حقوق بشر و ارتقای سطوح اقتصادی و سیاسی تا استانداردهای مورد توافق بین المللی تحت فشار قرار گرفتند. امریکا برای اصلاح ساختارهای سیاسی، اقتصادی و آموزشی خاورمیانه طرحی را تحت عنوان "طرح خاورمیانه بزرگ" به 8 قدرت برتر دنیا (g8) پیشنهاد کرد، که در آن مولفه های مذکور در بالا مورد نظر قرار گرفته اند. این رساله به بررسی تأثیر طرح مذکور بر منطقه و بویژه تحولات قومی در مناطق کرد نشین ترکیه و عراق می پردازد. این که چگونه دمکراتیزاسیون منطقه می تواند فضای مساعدی را برای پیگیری اهداف آنها به وجود آورد.