در نخستین بخش از این کار تحقیقاتی، مواد هیبریدی محلول در آب و با سازگاری زیستی بالا شامل نانولوله های کربنی چند دیواره به عنوان هسته و پلی گلیسرول پرشاخه به عنوان لایه سنتز و شناسایی شدند. در این کار ابتدا نانولوله ها توسط واکنش با اسید باز شده و عامل دار می شوند. پلی گلیسرول به صورت کووالانسی و توسط روش’ grafting from ‘ از طریق پلیمریزاسیون حلقه گشایی آنیونی گلیسیدول برروی سطح نانولوله کربنی رشد می کند. ساختار شیمیایی، مورفولوژی، خصوصیات گرمایی، جرم مولی و اندازه این مواد هیبریدی (mwcnt-g-pg ( به وسیله روش های, ir, nmr gpc, dls, tem, dsc, tga و طیف رامان شناسایی شدند. آزمایش های tem نشان دهنده تغییر در کنفورماسیون مواد هیبریدی mwcnt-g-pg درطی زمان می باشد. به نظر می رسد که برهمکنش های غیر کووالانسی مانند پیوند هیدروژنی، باعث تغییر کنفورماسیون و تشکیل نانوکپسول از مواد هیبریدی می شود.آزمایش های uv نشان می دهد که این مواد توانایی به دام انداختن مولکول های مهمان آب دوست و آب گریز رادارند. در بخش دوم این کار تحقیقاتی، فرض اساسی این است که پلی گلیسرول با سازگاری زیستی بالا توانایی بالا بردن حلالیت نانولوله های کربنی اولیه، کاهش آب گریزی، کاهش تجمع و پلی دیس پرسیتی آن ها و در نتیجه از بین بردن سمیت آن ها در تماس با سیستم های بیولوژیکی و فیزیولوژیکی را دارد. بنابراین آزمایش های سازگاری زیستی برروی سلول های ht1080انجام شدند. علت انتخاب این نوع از سلول ها برای آزمایش های سازگاری زیستی این است که این سلول مخاطی می تواند یکی از اولین سیستم های وارد شدن مواد به سیستم های رگ دار و برهمکنش متوالی با بدن باشد. در بخش سوم این کار تحقیقاتی، تهیه مواد دندریمری جدید شامل نانولوله های کربنی در مرکز و پیرامون و پلی گلیسرول بین این دو مورد بررسی قرار گرفته است.گروه های هیدروکسیل انتهایی مواد هیبریدی mwcnt-g-pg با نانولوله های باز شده که دارای گروه های کربوکسیلیک اسید می باشند واکنش داده و ساختارهای دندریمری mwcnt-g-pg-g-(mwcnt)n حاصل می شوند. در این ساختارها لایه بیرونی توانایی حمل وانتقال مولکول های مهمان کوچک مانند داروها و نانوذرات فلزی رادارند. در این کار تحقیقاتی نانوذرات پالادیم به وسیله این نانوساختارهای سنتز شده و حمل شدند. ساختارهای هیبریدی حاوی نانوذرات پالادیم به عنوان کاتالیست جهت انجام واکنش هک مورد بررسی قرار گرفت.