مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر ماکروسکوپیک ژل گیاه آلوئه ورا بر التیام زخم تجربی تمام ضخامت پوستی آلوده شده با استافیلوکوکوس آرئوس در سگ انجام گرفت. تحت بیهوشی عمومی دو زخم تمام ضخامت با اندازه 2×2cm2 به صورت قرینه در ناحیه پشت پنج سگ مورد مطالعه که قبلا از لحاظ جراحی آماده شده بودند ایجاد گردید. بلافاصله بعد از ایجاد زخم ها، 1 میلی لیتر مایع کشت استافیلوکوکوس آرئوس، جهت عفونی سازی، بر روی آن ها ریخته شد. زخم های سمت راست در تمامی سگ ها در روزهای 3، 4، 5، 6 ،7، 8، 9، 11، 13، 15، 18، 21 و 24 بعد از ایجاد زخم (مجموعا 13 نوبت) با 1 میلی لیتر از ژل هموژنیزه شده آلوئه ورا تحت درمان قرار گرفتند، در حالی که زخم های سمت چپ هیچ گونه درمانی دریافت نکردند. در روزهای 0، 3، 5، 7، 9، 11، 13، 15، 18، 21، 24 و 28 تصاویر دیجیتال از زخم های تست و کنترل تهیه شد. عکس های حاصل با نرم افزار scion image مورد بررسی قرار گرفتند و بعد از تحلیل داده ها توسط نرم افزار spss با وجود یک اختلاف مثبت بین گروه کنترل و آزمایش، نتایج معنی دار نبود. یافته های این مطالعه نشان می دهد که درمان زخم های عفونی تمام ضخامت، با ژل گیاه آلوئه ورا نمی تواند سرعت التیام زخم در سگ را از نظر شاخص های ماکروسکوپیک بهبود بخشد.

گیاه آلوئه ورا از قرن ها قبل برای خصوصیات مربوط به سلامت، زیبایی، خصوصیات دارویی و مراقبت از پوست شناخته شده و مورد استفاده قرار گرفته است. آلوئه ورا هم چنین حاوی چندین ترکیبب داروئی فعال می باشد از جمله: کربوکسی پپتیدازها که در شرایط آزمایشگاهی برادیکینین را غیر فعال می کنند، سالیسیلات ها، و ماده ( ها) که در داخل بدن مانع از تشکیل ترومبوکسان می شوند. مطالعات علمی از اثر ضدباکتری و ضد قارچ برای ماده ( ها) موجود در آلوئه ورا حکایت می کند. باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، هر دوسویه ی مقاوم و حساس به متی سیلین، به علت توانایی شان در ایجاد عفونت شدید پوست و بافت زمینه ای، همواره سبب نگرانی هستند.هدف از این مطالعه بررسیباکتریولوژیکالتیامزخم پوستیآلوده شدهباباکتری استافیلوکوکوس اورئوس (s. aureus) درسگپس از مصرف موضعی ژلتازهگیاهصبرزرد (aloe vera l) می باشد. برای این منظور 4 جفت زخم تمام ضخامت پوستی در شرایط جراحی در ناحیه‎ی پشت 5 قلاده سگ در روزهای مختلف ایجاد شد، به گونه‎ای که هر سگ، در طی دوره‎ی 4 هفته‎ای مطالعه، دارای زخم‎هایی با طول عمرهای 7، 15، 21 و 28 روزه بود. این زخم‎ها به وسیله‎ی تلقیح باکتری استافیلوکوکوس اورئوس آلوده شدند. پس از اطمینان از ایجاد عفونت در زخم‎ها، زخم‎های گروه درمان در طی دوره‎ی مطالعه، با یک میلی‎لیتر ژل تازه‎ی آلوئه‎ورا درمان شدند، در حالی که زخم‎های گروه کنترل هیچ ماده‎ی دارویی را در این مدت دریافت نکردند. پس از اتمام دوره‎ی مطالعه، در روز 28 آزمایش،بعد از ایجاد مرگ با ترحم در حیوانات تحت آزمایش، نمونه های بافتیاز زخم های 7، 15، 21 و 28 روزه در حال التیام سمت های راست و چپ بوسیله پانچ برداشته شد و پس از انتقال به آزمایشگاه باکتری شناسی دانشکده دامپزشکی، ابتدا به خوبی ورتکس شد و سپس در محیط مولر هینتون اگار کشت داده شد. پس از 24 ساعت نگهداری پلیت ها در دمای 37 درجه داخل انکوباتور، پرگنه های سیاه رنگ استافیلوکوکوس اورئوس شمارش گردید. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که گروه کنترل و درمان از نظر تعداد باکتری های شمارش شده در طول دوره ی مطالعه تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند (p=0.575). هم چنین مطالعه آزمایشگاهی این گیاه تاثیر ضدباکتریایی آن را تایید کرد. با توجه به تنوع نتایج می توان اینگونه استنباط کرد که شرایط محیطی در حالت invivoمانند سن حیوان، میزان تحرک موجود، شرایط نگهداری، شرایط رشد و نگهداری گیاه و فصل مورد استفاده از آن، در نتیجه ی ایجاد شده بسیار تاثیر گذار است.