موضوع اصلی این پایانامه بازبینی تحول حماسه در ادبیات است. در دو فرهنگ کاملاً متفاوت و در قرن 15 دو اثر مهم حماسی که از پیشینه ی بلند شفاهی برخوردار هستند مکتوب می شوند. حماسه ی فرانسوی چنان که از نامش پیداست حول محور شخصیت رولان، یک شوالیه شکل می گیرد و با توجه به نیاز جامعه ی روبه زوال فئودال به وجود پادشاهی قدرتمند که تمام فرانکها از او اطاعت کنند و وحدت کشور را حفظ کند جز یک پیرنگ ندارد وآن جنگی است که طی آن رولان دلاورانه به شهادت می رسد و شارلمانی با گرفتن انتقام او از کافران نظم و امنیت مسیحی را در قلمرو وسیع خود برقرار می کند.این جنگ به یک واقعه ی تاریخی اشاره دارد که با مقدار زیادی از افسانه های مسیحی و ژرمن آمیخته است و شارلمانی برخلاف رولان که شوالیه ای است بدون واقعییت تاریخی پادشاهی است نماد اقتدار. حماسه ی ترکی گستره ی تاریخی و جغرافیایی وسیعتری را در بر می گیرد؛ از ترکستان گرفته تا گرجستان و از زمان پیش از اسلام تا جنگهای اخیر ترکهای قپچاق و اوغوز که مربوط به قرن 14 است. کتاب از دوازده داستان تشکیل شده که هریک به یکی از قبایل مهم طایفه ی اوغوز حصر شده اند. نکته ی مشترک تمام داستانها حضورآشیقی به نام ده ده قورقود است. مردی که هیچ منصب سیاسی نظامی ندارد اما عاقلترین فرد طایفه محسوب می شود. با اینکه یازده داستان به ماجرای جنگ و مسایل مربوط به آن می پردازند جنگ تنها یکی از موضوعات مهم پرداخته شده است و عشق، ازدواج، تولد ومرگ گاهی اهمییتی بیش ازآن می یابند. فصل سوم پایانامه به این سوال پاسخ می دهد که هر یک از این دو اثر چقدر حماسی هستند وچرا؟ در واقع کتاب ده ده قورقود بیشتر اسطوره ایست تا حماسی و با توجه به ویژگی های زندگی کوچنشینی هیچ گاه یک جنگنده را در مرکز توجه قرار نمی دهد، بلکه همواره این تمام قبیله است که پیروز می شود.

سلین و بربوس نشان می دهند که تقدس جنگ فقط برای فقیر فقرا است. برای اربابان جنگ مسیری برای رسیدن به قدرت و برای ثروتمندان مسیری برای رسیدن به ثروت بیشتر می باشد . شور و شوق جنگ تنها در دل بیچاره ها گذاشته می شود و آنها هستند که بایستی، خواه در جبهه و خواه در پشت جبهه، رنج و مصیبت جنگ را تحمل کنند. آنها نشان می دهند که مرگ به خاطر چند خط فرضی که نام میهن بر روی آن نهاده شده است بی فایده می باشد. در نتیجه نفرت نسبت به اربابان بر آنها چیره می شود و در آثارشان قدرتمندان را مقصران اصلی شروع جنگ معرفی می کنند . در عین حال آنها تصویری دوستانه از سربازان دشمن ارایه میدهند ، زیرا آنها هم همان مصیبت هایی را متحمل می شوند که سربازان فرانسوی با آنها روبرو هستند . این تفکرات در مورد جنگ ، در فصل اول این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفته است . علاوه بر مضمون جنگ ، شخصیت ها ، مبحث عشق ، توصیف اشیا و کارکتر ها و زمان و مکان ،در دو رمان ، مورد مطالعه قرار گرفته اند. تفاوت های بین راوی های دو داستان ، زنان و سربازان معین شده است. در هر دو رمان آشکار است که عشق جایگاهی در جنگ ندارد و این شهوت است که بیشتر ذهن انسان ها را، در هنگام جنگ، به خود مشغول می کند. در قسمت آخر فصل دوم پایان نامه ، تفاوت بین توصیف اشیاء و شخصیت ها در کنار شباهت بین زمان و مکان، در دو اثر بررسی شده است. سبک نوشتاری سلین ، در سفر به انتهای شب ، ساختار نوشتاری فرانسه ی سنتی را متحول کرد. اما با وجود این ، تاثیر سبک نوشتاری خط آتش بر روی سفر انکار ناپذیراست. در فصل سوم این تحقیق ، هدف ما با مقایسه ی زبان و سبک نوشتاری این دو نویسنده اثبات تاثیری است که بربوس بر روی سلین و اثرش داشته است.

شیفتگی و سودا (passion) اصطلاحی کلی برای تعریف هر تغییری در ضمیر خود آگاه است که خود را به صورت علاقه و عاطفه ای ماندگار و بسیار شدید، احساس و هیجانی بسیار قوی تر از خود انسان، نیرو و قدرتی که خود را در راس همه امور قرار داده و تمام حالات روحی و روانی انسان را تحت تاثیر در آورد، نشان می دهد. لغت فرانسوی آن سه معنی اساسی دارد : 1. درد و رنج، بلاتکلیفی و کرختی، 2. حالتی عاطفی و شدید که کاملا بر شخص مستولی شود، 3. عشق هنگامی که به صورت تمایل و رغبتی قدرتمند و ماندگار ظاهر شود که بتواند حتی تبدیل به وسواس شده و به این حالت تنزل پیدا کند. از میان تعاریف شیفتگی، این سومین تعریف است که مورد توجه ما قرار گرفته است. شیفتگی عاشقانه جستجوی چیزی ناپایدار است که دست یافتن به آن بسیار دشوار است. تاثیرات آن در روح، در رفتار و در وضعیت روانی انسان به قدری شدید و مهم است که، علیرغم تمام تلاشهایی که صورت می گیرد تا بتوان آنها را به صورت قوانین کلی درآورد، به نظر طبقه بندی آنها غیرممکن می رسد. زیرا تاثیر آن بر اشخاص، از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. از آنجاییکه به نظر می رسد در این میان زنها موجوداتی حساس تر و تاثیر پذیر تر هستند، ترجیح دادیم در میان زنها به مطالعه آنچه که عشق و علاقه شدید می تواند به وجود آورد بپردازیم. شاهزاده کلو نمونه خوبی از ترسیم احساسات و شرایط زنی است که تحت تسلط عشق قرار گرفته است. البته بدیهی است که مادام دو لا فایت، زنی از قرن 17، توصیفات خود از قهرمان و عشق قهرمانش را محدود به قوانین و ارزشهای پذیرفته شده زمان خود خواهد کرد. مارگاریت دوراس نیز همواره این دغدغه را داشته که در نوشته هایش وضعیت و آشفتگی های زنهایی را به نمایش درآورد که تحت تاثیر عشق و شیفتگی به هویت هایی مجهول و بی ثبات تبدیل شده اند که به سمت تسلیم، یاس، کناره گیری، نابودی و مرگ در حرکتند. به همین دلیل، ما از هر یک از این دو نویسنده اثری را برگزیده ایم تا در آن ها به مطالعه زن و هیجانات عاطفی و عاشقانه ی او بپردازیم.

در این پایان نامه که عنوان آن «نگاهی بر شیوه ی نقد آثار ژان بلمن نوئل همراه با کاربرد شیوه ی مذکور در نقد یک اثر: اورلیا اثر ژرار دُ نروال » نام دارد، بر آن شدیم تا روش بلمن نوئل را در تحلیل آثار بررسی کنیم و به این پرسش که چگونه با تکیه بر ناخودآگاه متن، بلمن نوئل به سمت پژوهش در باب تکوین اثر سوق داده می شود، پاسخ دهیم. به عبارتی می توان گفت که ساختارهای ناخودآگاهی که در متن ادبی وجود دارد، از موضوعاتی است که سعی کردیم در این رساله بدان بپردازیم. بررسی رهیافت بلمن نوئل به ما کمک می کند تا با یکی دیگر از عناصر کلیدی روش تحلیلی اش آشنا شویم: «تحلیل متنی». در فرآیند تکامل نقد ادبی و با پشت سر گذاردن دوره ی «مولف محوری»، در خوانش های متنی، اغلب شاهد نوعی گرایش تحلیلی متنی هستیم. بلمن نوئل از جمله کسانی است که به گذار از«مولف محوری» به«متن محوری»به ویژه در بُعد روانکاوانه اش، نقش مهمی ایفا کرد. او بر«متن» تأکید ویژه ای دارد و به جای ضمیر ناخودآگاه مولف، در جستجوی ضمیر ناخودآگاه متن ادبی است و از همین رو، شیوه ی او بر شیوه ی تئوریسین هایی نظیر شارل مورون رجحان دارد. هدف پژوهش های وی «آشکار ساختن رویای ناخود آگاهی است که در متن نهفته است». به زعم او، متن دارای ضمیر ناخودآگاهی است که از عناصری که توسط نهادهای اجتماعی سرکوب شده، تشکیل یافته است و وظیفه ی منتقد، تحلیل این عناصر است. خوانش آثار بلمن نوئل ما را به این نتیجه رهنمون ساخت که تاکید بر زندگینامه و ناخودآگاه مولف برای نقد اثر، کوششی است که اغلب با شکست مواجه میشود و اساساً بنیان این رویکرد اشتباه است. در عوض تحلیل متنی بلمن نوئل که به خود متن تکافو دارد و کاربرد نظریات روانکاوی به منظور ارائه طرح واره ای روانی از خود متن شیوه ای است که در آشکار ساختن معنا و ظرائف اثر میتواند بسیار موثر و کارآ باشد. علاوه بر این، رویکرد مذکور از این مزیت برخوردار است که حتی آثاری که مولف آنها شناخته شده نیستند نیز، با این روش قابل تحلیل و بررسی می باشند.

در بین آثار داستانی ، آثار متعددی یافت می شود که بطور همزمان دارای عنوان " حکایات و داستانهای کوتاه می باشد " بدون آنکه در آنها حکایات از داستانهای کوتاه متمایز شده باشد حال آنکه ویژگی های تعیین کننده هر یک از این دو گونه روایی کاملا مشخص و معیین می باشند.

henri-alban fournier (dit alain-fournier) est né le 3 octobre 1886 à la chapelle- dangillon dans le cher. il a passé son enfance en sologne et en bas-berry où ses parents étaient instituteurs. il a poursuivi des études secondaires au lycée lakanal, à sceaux, près de paris, où il a préparé sans succès le concours d’entrée à l’ecole normale supérieure. mobilisé dès la déclaration de guerre, en août 1914, alain fournier rejoint le front comme lieutenant d’infanterie. le 22 septembre 1914, il est tué au sud de verdun, dans les hauts de meuse. son corps a été découvert dans une fosse commune où les allemands l’avaient enterré. il a été identifié en novembre 1991 et est maintenant inhumé dans le cimetière militaire de saint-rémy la calonne. le grand meaulnes est le seul roman d’alain fournier à coté des correspondances et un recueil de poèmes qui sont restés de lui. de son vrai nom henri-alban fournier, ami, puis beau-frère de jacques rivière, le fondateur de la nrf, il a publié en 1913 le grand meaulnes que l’auteur appelle un « roman d’aventures et de découvertes », un roman poétique, autobiographique et de fiction poétique empreint de nostalgie qui ressuscite les rêves de l’adolescence et relate la quête d’un amour impossible. les deux amis ont découvert ensemble le symbolisme et se passionnaient pour la littérature, la musique, la peinture. dans ses correspondances il révèle les influences symbolistes sur son œuvre. a la relecture, c’est la maîtrise du passage, de la parfaite mixture entre le réalisme clair du récit et le symbolisme de l’atmosphère mi-réelle mi-féerique qui fascine. le roman est plein des scènes qui peignent les atmosphères bien ambiguës et qui plongent l’esprit dans une imagination délicate. cette ambiguïté est si remarquable que le lecteur se sent dans une fréquentation permanente entre le monde réel et celui de rêve. nous pouvons retrouver la racine de beaucoup d’événement du roman dans la réalité de la vie d’écrivain. ainsi, le livre est-il une métamorphose du réel. les apparitions et les disparitions des personnages au cours des événements renforce les effets d’une échappe de la réalité en faveur d’une rêverie exaltante. même à la fin du roman le monde imaginaire résiste devant le monde réel. la dernière phrase du livre se termine en laissant ouverte la porte de l’imagination: « et déjà je l’imaginais, la nuit, enveloppant sa fille dans un manteau, et partant avec elle pour de nouvelles aventures ». donc, la relation entre le rêve et la réalité joue un rôle très important dans le grand meaulnes, et l’analyse de cette relation qui est le but de notre travail, sera un moyen efficace pour mieux comprendre cet unique roman d’alain-fournier.

زمان در طول تاریخ ادبی جهان، همواره مورد توجه نویسندگان قرار گرفته است. چه بسیارند نویسندگان مکتب رومانتیسم که همیشه از گذر زمان در رنج بوده اند و آثار ادبی خود را بر پایه این مهم بنا کرده اند. در میان همه نویسندگانی که به زمان توجه خاصی نشان داده اند مارسل پروست، نویسنده قرن بیستم فرانسه، حساسیت بیشتری از خود نشان داده است و مضمون زمان در زندگی شخصی این نویسنده شهیر نقش حیاتی تری دارد. بدیهی است وی انعکاس این مسئله را در آثارش به وضوح گنجانده است. در جستجوی زمان از دست رفته، اثر جاویدان پروست، زمان را تنها مخرب دنیا و زندگی انسانها معرفی می کند. پیر شدن انسان، از بین رفتن خانه ای که در آن زندگی کرده و مرگش، همه و همه زاییده گذر زمان است. به نظر پروست زمان واقعی ترکیبی ست از حال و گذشته و نقش گذشته و خاطرات گرانقدرش در شکل گیری تصویر کنونی انسان از حال را نباید فراموش کرد. او به سیر خطی زمان اعتقادی ندارد؛ زمان همیشه در حال سیر به گذشته است و زمان حال هرگز به تنهایی معنا ندارد. برای پروست گذشته نمی میرد و خاطرات، گذشته را در ذهن بشر احیا می کنند. ولیکن همه خاطرات ارادی نیستند و به اختیار به ذهن خطور نمی کنند بلکه خاطراتی نیز غیر ارادی اند و ناخودآگاه به ذهن می رسند و تأثیر گذارتر هم هستند. موضوع این تحقیق، همین خاطرات ناخود آگاه هستند، خاطراتی که با حواس پنجگانه در ارتباطند و به واسطه آنها زنده می شوند. این تحقیق در سه فصل به بررسی خاطرات ناخودآگاه و جای پای آنها در دو جلد اول و آخر در جستجوی زمان از دست رفته می پردازد. در بخش اول تعاریف این خاطرات با جزئیات کامل برای درک بهتر بخشهای بعدی طرح شده اند. فصل دوم نقش این خاطرات را در اثر پروست مورد بررسی قرار می دهد و در فصل سوم فراموشی و نقش به سزای آن در به یاد آوری خاطرات و در زندگی و اثر مارسل پروست مورد بحث قرار می گیرند. امید است مطالعه این کار دانشگاهی مختصر، راه را برای مطالعات و کنجکاوی های بیشتری در مورد این نویسنده بزرگ هموار سازد.