دشت سلماس یک دشت آبرفتی – تکتونیکی است که محور طولی آن در راستای شرقی- غربی میباشد و کم و بیش سراسر آن زیر کشت رفته است. با استفاده از نقشههای هم ارزش کلر و هدایت الکتریکی متوجه میشویم که در منطقه غربی (زولا چای و دریک چای ) و شمال غربی (دیر علی چای ) به علت تغذیه دشت توسط رودخانهها کیفیت آب عالی میباشد و این وضع تا پیکاچیک و صدقیان ادامه دارد. آب در قسمت جنوبی نیز به علت وجود سنگهای مقاوم به فرسایش دارای کیفیت خوبی میباشد.کیفیت آب در منطقه سلطان احمد و قره قشلاق نیز بسیار خوب است اما در مجاورت با سازندهای آبرفتی میوسن شمال شرق دشت، کیفیت آب تنزل مییابد. بنا به مدارک موجود در سازمان آب منطقهای استان آذربایجان غربی تا حدود یک دهه قبل به طور متوسط 20% دشت تا حوالی دریاچه ارومیه از نظر زهکشی طبیعی در حد متوسط تا بد بود. اما در سالهای اخیر به علت افت عمق آبهای زیرزمینی این مشکل تقریبا حل شده است. در این تحقیق عوامل آلوده کننده زیست محیطی منابع آب زیرزمینی دشت چوپانلوی منطقه سلماس بررسی خواهد گردید. با توجه به تمام نقشههایی که بررسی شد موثرترین منبع شوری آب های زیرزمینی دشت سلماس وجود سازندهای شور منطقه میباشد. آبخوان دشت سلماس از طرف جنوب نیز به عنصر بور آلوده شده است.علت آلودگی وجود آبگرم ایستی سو با مقدار بالای عنصر بور 412 میلیگرم بر لیتر میباشد. و به احتمال زیاد این آلودگی از گرانیتهای منطقه نزدیک آبگرم ایستی سو سرچشمه میگیرد. در این که در رابطه پیشنهاداتی جهت بهبود وضعیت موجود ارائه شده است.

امروزه آب به عنوان یکی از عوامل بهبود و رشد اقتصادی جوامع به شمار می آید، لذا مدیریت بهینه منابع آب به ویژه آب شیرین، به عنوان یکی از مهم ترین برنامه های کشورها محسوب می شود .کیفیت آب های سطحی در مناطق مختلف بدلیل تنوع سازندها و ساختارهای زمین شناسی و عوامل هیدروژئولوژیکی تغیرات متفاوتی را در بر دارد گسترش روز افزون استفاده از آب های زیرزمینی ، به خصوص در مناطق کویری باعث افت کیفیت این آب ها شده است .منابع آب زیرزمینی مناطق خشک، به علت خشک سالی و افت سطح آب های زیرزمینی و همچنین با افزایش مصرف بی رویه برای شرب و صنعت در معرض تهدید قرار دارند ، از این رو جلوگیری از افت کیفیت آب های زیرزمینی امری ضروری به نظر می رسد ،