شاه میگو بخاطر تغذیه چندگانه ای که دارد ازجمله کفزیان بسیار سودمند آبی است که با مصرف دتریت ها (مواد آلی تجزیه شده) منجر به فراغنی شدن اکوسیستم ساحلی می شود. به منظور مطالعه بافت شناسی تخمدان astacus leptodactylus طی مراحل مختلف رسیدگی جنسی، نمونه برداری از سد ارس (آذربایجان غربی) انجام شد. شاه میگوها پس از انتقال به آزمایشگاه تحت شرایط تقریبا ثابت دمای 1±25 درجه سانتیگراد و فتوپریود بصورت 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت نگهداری شدند. در بخش مطالعات بافت شناسی، مراحل تکوین اووسیت بر طبق مشاهدات بافت شناسی در زیر میکروسکوپ نوری به چهار فاز شامل 1) رشد اولیه (شامل مراحل هستک-کروماتین و دور هستکی) 2) زرده سازی (شامل مراحل زرده سازی اولیه و نهایی) 3) رسیدگی و 4) پس از تخم ریزی تقسیم شد. در بخش مطالعات هورمونی، استخراج هورمونهای استروئیدی از همولنف، هپاتوپانکراس و تخمدان شاه میگو چنگال باریک صورت گرفت بهمین منظور، میزان 3 سی سی همولنف از پایه اولین جفت از پاهای حرکتی جمع آوری شد و پس از آن در دمای 20- درجه سانتیگراد جهت آنالیز نگهداری شد. بخشی از تخمدان، هپاتوپانکراس (با وزن معین) با محلول بافر فسفات (8/7ph=) هموژن شد و پس از سانتریفیوژ مایع رویی در دمای 20- درجه سانتیگراد فریز شدند. اندازه گیری هورمونهای استروئیدی مهره داران در همولنف، تخمدان و هپاتوپانکراس astacus leptodactylus در مراحل مختلف تکوین اووسیت نشان می دهد که در مقادیر هورمون 17-بتا استرادیول همولنف و تخمدان اختلاف معنی دار وجود دارد (p?0.05) اما در هپاتوپانکراس از فاز زرده سازی تا پس از تخم ریزی اختلاف معنی داری مشاهده نشد (p?0.05). هورمون 17-آلفا هیدورکسی پروژسترون) در طی فازهای مختلف تکوین اووسیت نیز روندی همانند 17-بتا استرادیول را به لحاظ آماری نشان داد. بنظر می رسد که هپاتوپانکراس و تخمدان مکانهای سنتز هورمونهای استروئیدی مهره داران در astacus leptodactylus بوده و هورمون های 17-بتا استرادیول و 17-آلفا هیدورکسی پروژسترون بترتیب در زرده سازی و رسیدگی تخمدان شاه میگو چنگال باریک ایفای نقش می کنند.

امروزه در کشاورزی مدرن، تحقیقات زیادی درخصوص استفاده ازپیش تیمارهای فیزیکی بذر به منظور افزایش قدرت بقا و استقرار دانه رست ها انجام می شود. در این پژوهش، تأثیر میدان مغناطیسی ایستا در دو شدت 4 و 8 میلی تسلا روی جوانه زنی و برخی خصوصیات بیولوژیکی گیاه توتون رقم کوکر 347 مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بذرها به یک گروه کنترل و دو گروه تیمار، در شدت های 4 و 8 میلی تسلا طبقه بندی شدند. آزمایش ها در یک طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام شدند. پس از بررسی جوانه زنی بذرها ، دانه رست ها به محیط کشت هیدروپونیک در اتاقک رشد تحت شرایط مناسب منتقل شدند. مطالعه ی پارامترهای رشد، سنجش رنگدانه های فتوسنتزی، محتوای یون های سدیم و پتاسیم در اندام های هوایی و مطالعه ی ساختار آناتومیکی برگ، ریشه و ساقه، سه ماه پس از تأثیر میدان مغناطیسی ایستا انجام شد. نتایج نشان داد درصد و سرعت جوانه زنی بذرها همچنین میزان رنگدانه های فتوسنتزی در برگ های پیر، میانی و جوان در نمونه های تیمار شده با میدان های مغناطیسی4 و 8 میلی تسلا، به صورت معنی داری در مقایسه با کنترل افزایش یافت. میزان یون های سدیم و پتاسیم در بخش های مختلف گیاهان تحت تیمار در مقایسه با کنترل تغییرات معنی داری را نشان نداد. در مطالعه ی ساختار آناتومیکی گیاهان توتون مشخص شد، افزایش میدان مغناطیسی تا 8 میلی تسلا، پهنک برگ را دستخوش تغییر نکرد، اما در رگبرگ، ساقه و ریشه ی گیاهان تحت تیمار موجب افزایش معنی دار قطر استوانه آوندی به ویژه بافت چوب شد.