بر این اساس هدف پژوهش حاضر، تحلیل عوامل موثر در توسعه و ناپایداری مسکن روستایی در شهرستان-های زابل و هامون است. جامعه آماری این تحقیق تمامی روستاهای شهرستان های زابل و هامون و خانوار های ساکن در آنها می-باشد.یافته های تحقیق حاکی از آن است که 4/16 درصد از روستاهای مورد مطالعه از نظر سطح توسعه در طیف کم و 6/83 درصد در طیف متوسط و زیاد قرار دارند . این مقادیر برای سطح ناپایداری در طیف بسیار کم و کم برابر با 2/89 درصد و برای طیف متوسط 8/10 درصد برآورد گردیده است.

طوفان های شن از جمله رخداد های طبیعی هستند که عمدتاً در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا رخ داده و بیش از 40 درصد اراضی کره زمین را تحت تأثیر قرار می دهند. این طوفان ها اثرات مخرب و زیان بار بسیاری در مناطق جغرافیایی مذکور از جمله نقاط روستایی بر جای می گذارند و همواره تبعات متعددی از جمله تخریب زیستگاه های انسانی را به دنبال دارند. با توجه به اینکه کشور ایران نیز در کمربند بیابانی و خشک کره زمین واقع شده از گزند طوفان های شن در امان نبوده است. در این بین منطقه سیستان (شهرستان زابل) از نظر مدت وزش بادهای محلی «120 روزه» و به دنبال آن طوفان های شن و ماسه و آثار و تبعات بازدارنده آنها، یک مورد کاملاً منحصر به فرد و استثنایی است که نیاز به مطالعه و تحقیق گسترده دارد. تحقیق حاضر در پی بررسی آثار بازدارنده این طوفان ها بر روی سکونتگاه های روستایی بوده که جهت نیل به این مهم ابتدا به بررسی کتابخانه ای و اسنادی موضوع پرداخته و سپس با استفاده از پیمایش های میدانی و نمونه گیری تصادفی و با بهره برداری از gis، روش درجه بندی تاکسونومی و غیره اقدام به تجزیه و تحلیل داده ها شده است. یافته های تحقیق مشخص ساخت که تمامی فرضیات مورد نظر به اثبات رسیده و نقش بازدارندگی طوفان های شن بر سکونتگاه های روستایی شهرستان زابل از جمله در تخریب، جابجایی آنها، نابودی مزارع، مهاجرت و غیره کاملاً محرز می باشد.