ساخت سدهای سنگریزی با المان آببند موضعی که قابلیت درون گذری روگذری دارند بدیل مزیت های زیادی همچون کاهش هزینه های مربوط به ساخت فرازبند سرریز و سازه های انتقال سیل و نسبت به انواع دیگر سد از نظر اقتصادی وزیست محیطی دارای توجیه بیشتری می باشد. تعیین ظرفیت انتقال دبی میزان درون گذری سدهای سنگریزه ای با پرده آببند میانی با استفاده از روابط موجود در زمینه جریان عبوری از محیط متخلخل درشت دانه که عموما با فرض رژیم جریان متغیر سریع جریان در اینگونه سدها و شرایط مرزی پیچیده امکانپذیر نمی باشد. در این تحقیق تاثیر پارامترهای ضریب یکنواخت cu ضریب انحناcc و اندازه میانه دانه ها d50 به عنوان پارامترهای کمی دانه بندی مصالح سنگریزی و نسبت تخلخل e به عنوان معیار چگونگی قرارگیری سگدانه ها با ضریب دبی سرریزهای درونی با تکسبه بر نتایج آزمایشات روی نمونه ها مورد بررسی قررا گرفته است نتایج نشان می دهد با افزایش ضریب یکنواختی cu و کاهش نسبت و نسبت تخلخل e ضریب دبی کاهش می بابد و تاثیر ضریب خمیدگی cc بر ضریب دبی محسوس نیست ولی پارامترهای گرادیان هیدرولیکی و عمق موثر آب روی المان آببند تاثیر معناداری بر ضریب دبی دارند

چکیده ندارد.