نام پژوهشگر: علی رضا مستغنی
مینا همتی نادیه ایمانی
همان گونه که از عنوان رساله، طراحی داخلی مجموعه اقامتی ـ توریستی روستای تاریخی کندوان آذربایجان شرقی مشخص است، هدف اصلی، احیای کارخانه ی ریسباف و دمیدن روحی تازه در آن، با ایجاد کاربری جدید باعنوان مرکز کتاب و در نهایت طراحی داخلی فضاهای موجود کارخانه است. در این راستا می توان به مختصری از فصل ها اشاره کرد: در فصل اول به تعریف معماری صخر ه ای، با توضیح پبشینه تاریخی منطقه کندوان ، مفهوم زندگی در بافت صخره ای و تعریف واحدهای مستقل سکونتی، نوع معماری و معماری داخلی صخره های زیستی، توسعه فضاهای زیستی، معرفی هتل صخره ای کندوان و مشکلات ناشی از طرح گردشگری کندوان پرداخته می شود. در فصل دوم به این سوالات پاسخ داده می شود که، چه عوامل و تغییراتی در دوره های زمانی مختلف سبب وضعیت تهدید کننده کنونی شده است؟. چگونه می تون تاثیرات متقابل طرح های گردشگری اجرا شده در منطقه را طبقه بندی و بررسی کرد؟. در نتیجه به معرفی و بررسی طرح های اجرا شده با ردیف تاریخی پرداخته می شود تا پیامد طرح های اجرا شده در چهارچوبی روشن ارائه گردد. در فصل سوم به مقوله حفاظت آثار و محوطه های تاریخی، اصول جهانی حـفظ و احیا و چه معیار هایی می تواند مبنای ارائه راهکارها و طرح سامان دهی محدوده کندوان باشد، پرداخته می شود. در ادامه به معرفی نمونه های جهانی مشابه: گراند کانیون امریکا و کاپادوکیه ترکیه پرداخته می شود و با توجه به تشابه زیستگاهی، طرح توسعه گردشگری کاپادوکیه معرفی می شود. در فصل چهارم، هدف اصلی، ارائه طرح کلی اصلاحی، ضوابط و الگوهای مکان یابی محدوده های مسکونی، تجاری، خدماتی، اقامتی، پارکینگ در محدوده کندوان با حفظ حریم تاریخی، طراحی و طراحی داخلی مجموعه صخره ای اقامتی وضع موجود بوده است تا فضاهای داخلی هماهنگ با روح مکانی و احترام به پشتوانه های تاریخی در جهت تداوم و تقویت حیات صخره ای ارائه گردد.
بهار اکبری مصطفی کیانی
کارخانه ی ریسباف بازمانده ای از مجموعه کارخانه هاییست که در دوره ی پهلوی اول در اصفهان تأسیس شدند و به نوعی تاریخ معماری صنعتی نوین اصفهان و ایران را تشکیل می دادند. به هر حال تحولات اجتماعی و شرایط زمان، موجب تعطیل شدن این کارخانه ها شد. اما آیا تعطیلی این بناهای ارزشمند که خود نمایانگر دوره ای از تاریخ اصفهان هستند باید به معنی تخریب آن ها باشد؟ آیا نمی توان با حفظ و تغییر کاربری کارخانه ی ریسباف به شیوه ای امروزی، این میراث ارزشمند را حفظ کرد و در عین حال با احیای آن به ارتقای کیفیت محیط شهری کمک کرد و به قسمتی از نیازهای کالبد شهر نیز پاسخ گفت؟ این پروژه در اولین گام بر اساس روش تحقیق کتابخانه ای، در قالب دو بخش، در فصل دوم به مطالعه ی دو مقوله ی اساسی پرداخته است. اول پیشینه ی کالبدی، که تاریخ شهر اصفهان را با محور قرار دادن عناصر موجود در محدوده ی سایت کارخانه ی ریسباف و استخوان بندی اصلی شهر، مورد بررسی قرار می دهد. و دوم پیشینه ی تاریخی، که در آن تاریخچه ی پهلوی اول و دوم و تحولات اجتماعی آن زمان و تاریخچه ی معماری صنعتی در ایران و اصفهان -که خود نتیجه ی تحولات آن دوره بود- را مرور می کند. فصل سوم نیز -فصل مبانی نظری- بنا به ضرورت پژوهش، مشتمل بر دو بخش است. زیرا که به دلیل سایت ویژه ی کارخانه ی ریسباف و خصوصیات ساختاری آن، این کارخانه دارای این پتانسیل است که تبدیل به مکانی برای تعاملات اجتماعی شود و قسمتی از آن به فضای شهری اختصاص یابد. بخش دوم فصل سوم به رویکرد ها ی احیا و معاصر سازی بنا می پردازد. و در قسمت بررسی نمونه های موردی تعدادی از این رویکردها در قالب پروژه های ایرانی و جهانی معرفی می شوند تا نتیجه ای مطلوب برای بخش طراحی به دست آید. واژه های کلیدی: معماری صنعتی، ریسباف، کاربری، کالبد، فضای شهری
احمدرضا اسلامی علی رضا مستغنی
یکی از سنت های معماری مسکن گذشته ما، که امروزه با ساخت و سازهای آپارتمانی که مهم ترین تحول در شیوه ی زندگی انسان امروز است، دچار نابسامانی گشته است، چگونگی سازماندهی صحیح فضایی به فعالیت های مورد نیاز ساکنین در خانه می باشد. این موضوع از دو جهت کاملا مرتبط و مکمل قابل بررسی و تدقیق است: یکی سازماندهی به فضای معماری مسکن از منظر صورت و ظاهر بنا و دیگری سازماندهی به فضای معماری مسکن از منظر معنا که متاثر از فرهنگ و اجتماع انسان ایرانی چه به عنوان سازندگان و چه به عنوان استفاده کنندگان از آن می باشد. اما شاید امروزه یافتن چنان کیفیتی از خانه با توجه به ضرورت ساخت و ساز در ارتفاع که خود محدودیت هایی را به معماری تحمیل می کند با صورت پیشین امری دور از ذهن بنماید اما لازم است تا معانی فکری انسان معاصر و نیازهای رفتاریش که برخی آن ها نیز ممکن است تفاوت چندانی با گذشته نداشته باشد به مسکن امروز بازگدانده شود تا آورده هایش با صورتی امروزی کیفیت های در خور محل سکونت انسانی را بدان ارزانی دارد.